Przezroczyste głowy
- Kategoria:
- literatura piękna
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Literackie
- Data wydania:
- 2018-09-19
- Data 1. wyd. pol.:
- 2018-09-19
- Liczba stron:
- 204
- Czas czytania
- 3 godz. 24 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788308065631
- Tagi:
- literatura polska życie śmierć narodziny samotność trauma szaleństwo
Śmierć czai się na każdej stronie… Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji. O narodzinach, życiu i śmierci.
Na kartach swej nowej książki Daniel Odija zagląda w przezroczyste głowy swoich „innych” bohaterów. Oni zaś – przypadkowo spotkane osoby, grupy, rodziny – opowiadają o samotności, traumie, szaleństwie, godzeniu się z tym, co przyniosło życie i w końcu o śmierci. W tym ich rozgadanym świecie słowa wybuchają jak bomba w przepełnionym pociągu. Każdy ma swoją historię, którą uważa za najważniejszą. Każdy ma swoją tajemnicę i rozterkę, których nie chciałby wyjawić:
Głowy opowiadały:
Ta o swoim życiu, tamta o swoim umieraniu.
Kolejna narzekała, gdy następna wychwalała.
Kłębiły się w nich nienawiść i miłość,
wybaczenie i przekleństwo, nuda i euforia.
Kilkadziesiąt monologów łączy pragnienie intymnych wyznań. Opowieści jak rzeka wypływają jedna z drugiej i jedna w drugiej znikają. Dowiadujemy się o pijanym pływaku, którego uwiodła woda. O samotnym kierowcy zjadanym przez wyrzuty sumienia. O jednonogim tancerzu. O kwiatach z papieru, pachnących perfumami śmierci. I pisarzu, który w swojej książce ożywił zidiociałe odbicie samego siebie, by natychmiast je, czyli siebie, uśmiercić. Tak, najważniejszym bohaterem tej chwytającej za gardło prozy jest śmierć. Ona, jak dominujący akord, nasyca opowieści o życiu, nadaje głęboki sens codzienności i najdrobniejszym detalom, a samym mówiącym – barwę i kontrast.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
W głowie pusto
W mojej recenzenckiej karierze popełniłem grubo ponad pięćset tekstów (sam nie wiem, czy nie zbliżam się już do pełnego tysiąca). Mam wśród nich, co naturalne, swoich ulubieńców, których kojarzę przede wszystkim z tym, że w proces pisania nie musiałem się ani trochę angażować – bo burza myśli wywołanych lekturą, niezależnie od jej jakości, była tak potężna, iż wystarczyło ją z siebie wyrzucić. Przeczytałem jednak ogrom książek, które recenzowało się piekielnie ciężko, bo doświadczenie było absolutnie przeciętne, a całość chciało się skwitować tylko krótkim „aha”, żeby bez wyrzutów sumienia o niej zapomnieć. Niestety takim przypadkiem są „Przezroczyste głowy”.
Pierwsza od ośmiu lat książka Daniela Odiji to zbiór kilkudziesięciu monologów. Ich autorami są najróżniejsi ludzie, od dzieci po starców, od pisarzy po kierowców tirów, od kobiet po mężczyzn. Nie znają się, ich losy się nie splatają, ich światy ze sobą nie graniczą. Łączy ich wszystkich jedna tylko rzecz – temat. Każdy z tych monologów osnuty jest wokół śmierci. Śmierci najróżniejszych, mniej lub bardziej wzruszających, mniej lub bardziej groteskowych, mniej lub bardziej wydumanych.
Koncept Odiji jest całkiem nośny – wszak śmierć, w przeciwieństwie do setek innych idei, z którymi nie wszyscy mają styczność, to zjawisko powszechne, a więc idealnie pasujące do tej wielogłosowej narracji. Problem pojawia się, gdy przechodzimy od ogółu do szczegółu, bo nagle okazuje się, że opowieści są po prostu banalne. W przypadku najkrótszych form autor zwyczajnie nie ma czasu na nawiązanie jakiejkolwiek głębszej relacji z czytelnikiem – nie może przygnieść go wielowątkową fabułą, dla której ten gotów będzie nadwyrężać pamięć, nie może skonfrontować go z bohaterem, któremu mógłby współczuć i z którym mógłby sympatyzować. Dlatego też musi wszystko postawić na błyskotliwość danej historii, na coś, co wgryzie się w czytelniczą świadomość i pozostanie tam, aby odbiorcę niepokoić.
W „Przezroczystych głowach” owego błysku brakuje. Czyta się kolejny krótki rozdzialik, odhacza i po szybkim zerknięciu na zegarek można przejść do następnego. Na koniec, co nietrudno wyprorokować, w głowie – już niemal przezroczystej – niewiele zostaje. Przesadą byłoby twierdzić, że wygłaszane monologi składają się na kakofonię – to raczej biały szum, z którego ciężko cokolwiek wyłowić. Można by się pokusić o to, by pójść tą holistyczną drogą interpretacyjną i stwierdzić, że Odija próbuje opisać codzienność w perspektywie śmierci, ale i w tym przypadku ciężko uznać książkę za udaną – ta naznaczona zwyczajność, jaką miałby proponować autor, jest prosta, nudna, mało treściwa, zwyczajnie niewarta opisywania. Na domiar złego wszystko to jest mocno przeestetyzowane – bohaterowie taplają się we własnych bólach, rzeczywistość jest szara, przygnębiająca, niezmiennie nieprzyjemna.
„Przezroczyste głowy” nie są książką zupełnie nieudaną. Niektóre z tych monologów nie są może perełkami, ale potrafią zainteresować. Mimo to trudno nie czuć rozczarowania najnowszą książką Daniela Odiji – jej założenia sporo obiecują, ale realizacja pozostawia wiele do życzenia.
Bartek Szczyżański
Książka na półkach
- 27
- 18
- 7
- 1
- 1
- 1
- 1
- 1
- 1
- 1
OPINIE i DYSKUSJE
Spodziewałam się ciekawych tematycznie wierszy, ale to, co otrzymałam, bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Nie dość, że tematyka była bardzo różnorodna, to jeszcze sam styl świetnie do niej pasował. Nie wspominając oczywiście o poczuciu humoru lub trzymaniu dystansu względem niektórych sytuacji. Pomimo iż nie utożsamiałam się z większością wierszy, naprawdę bardzo przyjemnie się je czytało i było czuć, że autor wkłada w nie całe swoje serce i umysł.
Spodziewałam się ciekawych tematycznie wierszy, ale to, co otrzymałam, bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Nie dość, że tematyka była bardzo różnorodna, to jeszcze sam styl świetnie do niej pasował. Nie wspominając oczywiście o poczuciu humoru lub trzymaniu dystansu względem niektórych sytuacji. Pomimo iż nie utożsamiałam się z większością wierszy, naprawdę bardzo przyjemnie...
więcej Pokaż mimo to164/2023 (E)
164/2023 (E)
Pokaż mimo toPo ośmiu latach od wydania poprzedniej książki jest w końcu najnowsza książka Daniela Odiji "Przezroczyste głowy". I? Rozczarowanie. Osiem lat to wystarczająco dużo czasu, by coś mogło się zmienić., by człowiek mógł dojrzeć, albo przynajmniej dorosnąć. Niestety, najnowsza książka to ciągle ta sama książka: świat jest chory, ludzie bezradni i pozbawieni nadziei, człowiek w zasadzie nie ma wpływu na swój los, o wszystkim decyduje przypadek.
Najnowszy tom to zbieranina monologów, ułożonych w formę niby poematów, które w zasadzie nie są ani prozą, ani wierszem, krótkich i szybko ulatujących z głowy - nie tylko przezroczystej. Bohaterowie - narratorzy są różni, przekrój wiekowy jest zdumiewający, przy tym ani najmłodsi (praktycznie niemowlęta),ani najstarsi nie wypadają tu wiarygodnie. Wszystkie historie łączy pojawiająca się gdzieś w tle śmierć, ale opowiastki są zbyt banalne, zbyt błahe, więc jest "tragizm" - groteskowy. Zwyczajność u Odiji jest nudna, miałka, pozbawiona treści i wartości.
Do tego wszystko podlane sosem udziwnionej formy, zupełnie nie przystającej do treści i bohaterów. Ograna metafizyka i pseudo-poezja śmieszą i żenują, ale na pewno nie zachwycają.
Zalety? Bodaj jedna- bezpośredniość wyznania chwilami przebija się przez poetyzmy autora i choć z rzadka to jednak bywa nieźle.
Opinia też tu: http://slowooslowach.blox.pl/2018/10/Przezroczyste-glowy-Daniel-Odija.html
Po ośmiu latach od wydania poprzedniej książki jest w końcu najnowsza książka Daniela Odiji "Przezroczyste głowy". I? Rozczarowanie. Osiem lat to wystarczająco dużo czasu, by coś mogło się zmienić., by człowiek mógł dojrzeć, albo przynajmniej dorosnąć. Niestety, najnowsza książka to ciągle ta sama książka: świat jest chory, ludzie bezradni i pozbawieni nadziei, człowiek w...
więcej Pokaż mimo toO książkach dziennikarza, prozaika i animatora kultury Daniela Odiji słyszałam same pozytywne komentarze i oczywiście chciałam z tego powodu poznać jego twórczość. Wybrałam na początek najnowszą książkę ,,Przeźroczyste głowy".
Opowiadania w tej książce przedstawiane są z perspektywy dzieci, młodzieży i osób dorosłych, a wspólnym motywem jest jakieś ważne wydarzenie, słowa lub gest, które sprawiają, że w życiu bohatera następuje przemiana. Autor z różnorodności dnia codziennego układa niezwykłe opowieści. Inspiracją dla niego są sensacyjne doniesienia o ucieczkach i brutalności wojny, zwykła praca zarobkowa i zgiełk uliczny, rodzinne kłótnie i harmider bazaru, dziecięce przyjaźnie i wrażliwość. Jak wzorowy gawędziarz podaje na tacy słowa do schrupania, połknięcia i popicia rzeką zdań. By trwała opowieść, jaką snuli praprzodkowie przy ogniskach, a która dziś mknie światłowodami wirtualnej współczesności.
Jacy są bohaterowie tych opowiadań?
Na przykład Daniel żyjący z renty i pracy rodziców. Zbiera puszki, by kupić za nie papierosy. Chodzi po świecie krokiem zwichniętym kolorowymi pigułkami, które łyka, by nasz świat stał się jego światem. Przed oczami tasują mu się dwa światy i sprawiają, że wszystko kręci mu się w mózgu. Osiemnastolatka jadąca stopem po Europie z grupą przyjaciół ucieka śmierci za życia i po latach uświadamia sobie prawdziwą skalę niebezpieczeństwa jakie jej groziło podczas podróży. Chłopiec chory na raka, który chce tak jak jego rówieśnicy grać w kosza, biegać i kąpać się w jeziorze, choć mu nie wolno. Osiemnastolatek uzależniony od narkotyków, leków i alkoholu, który pije niezmiennie i systematycznie, by jak najdłużej czuć otumanienie i nie zdawać sobie sprawy z tego co robi. Samotny kierowca tira zmagający się z wyrzutami sumienia, zagłuszający samotność bluesem i książkami czytanymi na postojach. Kobieta samotna pośród tłumu, bo nikt nie potrafi wniknąć w jej szaleństwo i kobieta pragnąca dziecka, którego nie może mieć. Bohaterowie są bardzo różni, podobnie jak ich doświadczenia i tajemnice.
W ,,Przeźroczystych głowach" przelewają się zwykłe-niezwykłe opowieści poszczególnych bohaterów, plotki powtarzane z ust do ust, przeplatają się narodziny i śmierć, narzekania z wychwalaniem, wybaczenie z przekleństwem, nuda z euforią, zabawne wydarzenia z nieszczęściami, głośne okrzyki z ciepłem spokoju, miłość z nienawiścią, namiętność z sennym nastrojem. Zaglądamy w głowy bohaterów jakby były przeźroczyste i poznajemy ich przeszłość, teraźniejszość i marzenia na przyszłość. Czasem jeden moment wystarczy, by odmieniło się ich życie, a wspomnienia przestały być przekleństwem. Oryginalna proza zmuszająca do zadawania pytań o myśli, rozterki, marzenia i kwintesencję życia. Moje pierwsze spotkanie z twórczością autora uważam za udane i na pewno sięgnę teraz po kolejne powieści:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com/
O książkach dziennikarza, prozaika i animatora kultury Daniela Odiji słyszałam same pozytywne komentarze i oczywiście chciałam z tego powodu poznać jego twórczość. Wybrałam na początek najnowszą książkę ,,Przeźroczyste głowy".
więcej Pokaż mimo toOpowiadania w tej książce przedstawiane są z perspektywy dzieci, młodzieży i osób dorosłych, a wspólnym motywem jest jakieś ważne wydarzenie, słowa...
„Przezroczyste głowy” to zbiór poruszających, nieco lirycznych opowieści, których motywem przewodnim jest śmierć. Daniel Odija ukazuje jej różne aspekty, skutki oraz całą gamę postaw wobec umierania.
Bohaterowie krótkich, ale jakże dobitnych tekstów, są ludźmi w różnym wieku, od dzieci po staruszków, z różnych miejsc i środowisk, a nawet z różnych krajów.
Jest wśród nich chory na raka chłopiec, kierowca ścigany przez wyrzuty sumienia, terrorysta, emigrantka z dziećmi, matka, która utraciła nienarodzone dziecko, architekt wojskowych nekropolii... Są osoby wspominające przyjaciół z dzieciństwa, są synowie czekający niecierpliwie na śmierć ojca...
Można by wymieniać i wymieniać, lepiej jednak po prostu sięgnąć po książkę, by poznać całą gamę niesamowitych postaci. Jedne są oryginałami, inne mogą wydawać się naszymi znajomymi, sąsiadami z podwórka, a nawet nami samymi.
Sądzę, że w niejednym bohaterze i w niejednej historii czytelnik może odnaleźć elementy z własnego życia.
Mimo iż przewodnim elementem książki jest śmierć, nie zawsze ukazana jest ona w smutny, przerażający i przygnębiający sposób. Oczywiście, ze względu na tematykę, jest w tych opowieściach dużo cierpienia, ale pojawia się również nadzieja, a czasem nawet humor i groteska.
Siłą „Przezroczystych głów” jest psychologizm postaci, ich przeżycia wewnętrzne, doświadczenia, relacje z innymi ludźmi, ale także piękny, barwny, niekiedy liryczny styl. Czasem autor wyczarowuje słowem niesamowite, zapadające w pamięć obrazy, innym razem pisze z dystansem, oszczędnie, ale niezmiennie z emocjami.
Lektura tej książki była dla mnie wielką, poruszającą, głęboką ucztą duchową, i ze względu na problematykę, i formę, i język. „Przezroczyste głowy” na pewno zasługują na niejedną prestiżową nagrodę i mam nadzieję, że zostaną docenione przez czytelników, krytyków literackich i jurorów.
„Przezroczyste głowy” to zbiór poruszających, nieco lirycznych opowieści, których motywem przewodnim jest śmierć. Daniel Odija ukazuje jej różne aspekty, skutki oraz całą gamę postaw wobec umierania.
więcej Pokaż mimo toBohaterowie krótkich, ale jakże dobitnych tekstów, są ludźmi w różnym wieku, od dzieci po staruszków, z różnych miejsc i środowisk, a nawet z różnych krajów.
Jest wśród nich...
http://www.coprzeczytalam.pl/2018/10/daniel-odija-przezroczyste-gowy.html
http://www.coprzeczytalam.pl/2018/10/daniel-odija-przezroczyste-gowy.html
Pokaż mimo to