Jeszcze niedawno wszelkie odstawanie od normy było piętnowane, a przejawy przesadnego indywidualizmu były traktowane co najwyżej z przymrużeniem oka. Współczesne społeczeństwo nie ignoruje niebanalności. Trudniej jest się wyróżnić w świecie, w którym każdy z nas czymś się wyróżnia.

“Wywracanie kultury…” okazało się książką na którą nie byłem przygotowany. To rozbudowany esej, wręcz wyprawa w nieznane mi (bądź znane tylko oględnie) obrzeża kultury. Rafał Książek prezentuje licznych odmieńców, z którymi można odnaleźć wspólne cechy. Książka nieoczywista jak i sama popkultura.

Jeszcze niedawno wszelkie odstawanie od normy było piętnowane, a przejawy przesadnego indywidualizmu były traktowane co najwyżej z przymrużeniem oka. Współczesne społeczeństwo nie ignoruje niebanalności. Trudniej jest się wyróżnić w świecie, w którym każdy z nas czymś się wyróżnia.

“Wywracanie kultury…” okazało się książką na którą nie byłem przygotowany. To rozbudowany...

Księżyk opisuje popkulturę XXI wieku,wktórej mnożą się serie popularnych zabawek, a młódź twórczo recyklinguje takie wynalazki jak LIttlest Pet Shop. Clemjest wydłużenie czasu konsumpcji.Autor ubolewa, że wszechstronność pierwszych, podstawowych zestawów Lego sprzed jeszcze kilkunastu lat została zastąpiona przez wyspecjalizowane zestawy, co zabiło w dzieciach kreatywność. Niestety także łączenie poszczególnych zestawów jest trudniejsze, w dzieciach rozwija się wąską zadaniowość, ale kreatywnośc przyszłych menedżerów gdzieś znika.
Poznajemy dla mnie zupełnie egzotyczne wynalazki jak popbastard. Tzn nawet na średniej klasy sprzęcie,komputerze zapaleńcy zapętlują znane kawałki,skreczują i wrzucają najdziwniejsze efekty dźwiękowe,basy i dokonują kolażu.
Innym typem kreatora pop kultury jest data dandy. To łowca internetowej informacji,którą konsumuje w nadmiarze,pragnąc szokować jest neiznośnie manieryczny. teraz nie stroi sie w wymyślne tkaniny,tylko swoja fragmentarycznie zdobywana i konsumowaną wiedzą szokuje i drażni otoczenie. Popkultura i jej najnowsza mitologia zostały z fantazją, ale i ze swadą wyjaśnione i zanalizowane. Ważyk definiuje i bada takie zjawiska jak narcyzm kompensacyjny, patafizyka, ironiczny konformizm,dryfowanie, psychogeografia czy nehOO-Doo. Przedstawia trzech bohaterów nowoczesności" dandysa, hipstera i mutanta. Dzięki tej książce poznałam do tej pory kompletne mi obce światy, przestrzenie których nigdy sama bym nie odkryła. szkoda tylko, że niektóre fragmenty postronnemu czytelnikowi nie wdrożonemu w temat wydadzą się kompletnie niezrozumiałe, a wywód o pochodzeniu danego zjawiska hermeneutyczny i trudny do przebrnięcia. Stosuje postmodernistyczną metode łaczenia teoretyków kultury jak

Księżyk opisuje popkulturę XXI wieku,wktórej mnożą się serie popularnych zabawek, a młódź twórczo recyklinguje takie wynalazki jak LIttlest Pet Shop. Clemjest wydłużenie czasu konsumpcji.Autor ubolewa, że wszechstronność pierwszych, podstawowych zestawów Lego sprzed jeszcze kilkunastu lat została zastąpiona przez wyspecjalizowane zestawy, co zabiło w dzieciach kreatywność....

Nie jest to łatwa pozycja, ale zdecydowanie warta. Przez większość czasu czytałem ją z wypiekami na twarzy, więc wybaczam te rzadsze momenty akademickich, mętnych rozważań upstrzonych masą nazwisk i wymyślnych słów (niewykluczone zresztą, że nie jestem do niej odpowiednio intelektualnie przygotowany).

Nie jest to łatwa pozycja, ale zdecydowanie warta. Przez większość czasu czytałem ją z wypiekami na twarzy, więc wybaczam te rzadsze momenty akademickich, mętnych rozważań upstrzonych masą nazwisk i wymyślnych słów (niewykluczone zresztą, że nie jestem do niej odpowiednio intelektualnie przygotowany).

Jest to napisana ciekawym językiem, pełna ciekawostek książka, ale niestety wydawała mi się bardzo hermetyczna. Raczej osoby nie orientujące się w omawianych tematach zwyczajnie nie znajdą w niej przyjemności. Fragmenty, które były mi bliższe z racji zainteresowań, czytałam z dużym zainteresowaniem, reszta była, niestety, prawie nieczytelna.

Jest to napisana ciekawym językiem, pełna ciekawostek książka, ale niestety wydawała mi się bardzo hermetyczna. Raczej osoby nie orientujące się w omawianych tematach zwyczajnie nie znajdą w niej przyjemności. Fragmenty, które były mi bliższe z racji zainteresowań, czytałam z dużym zainteresowaniem, reszta była, niestety, prawie nieczytelna.

Nieco chaotyczna, choć niewątpliwie fascynująca podróż po obrzeżach i meandrach kultury. W szeroko ujęte ramy dandysa, hipstera i wreszcie trickstera Księżyk wpisuje plejadę nietuzinkowych postaci. Nakreślane przez autora sylwetki intrygują i zachęcają do dalszych poszukiwań. Sam autor zdaje się czasem gubić w swojej refleksji, co czyni z książki patchwork najróżniejszych idei i portretów, a niekoniecznie spójną narrację, dążącą do jednoznacznej puenty. Brak takowej nie przeszkadza jednak w czerpaniu przyjemności z czytania książki.

Nieco chaotyczna, choć niewątpliwie fascynująca podróż po obrzeżach i meandrach kultury. W szeroko ujęte ramy dandysa, hipstera i wreszcie trickstera Księżyk wpisuje plejadę nietuzinkowych postaci. Nakreślane przez autora sylwetki intrygują i zachęcają do dalszych poszukiwań. Sam autor zdaje się czasem gubić w swojej refleksji, co czyni z książki patchwork najróżniejszych...

Ciężka, nad wyraz męcząca, po prostu gniot.

Ciężka, nad wyraz męcząca, po prostu gniot.

Nie ma co narzekać na rzeczywistość – przekonuje autor książki „Wywracanie kultury. O dandysach, hipsterach, mutantach” Rafał Księżyk. Oprowadza nas po świecie, który zapełniają dandysi, hipsterzy i mutanci. To historie bohaterów z różnych gałęzi sztuki, których cechowała niebanalność oraz wyraźny pęd ku oryginalności i wyrwaniu się z zastanych norm społecznych. Ich poczynania rozgrywają się na tle kultury masowej. I tej raczkującej, i tej w pełnym galopie. Na kartach tej książki spotyka się Miles Davis z Raymondem Rousselem.

Autor nie tylko chce przybliżyć nam sylwetki artystów, co wysnuć wniosek, że raz na jakiś czas w kulturze i przyrodzie rodzi się taka siła życia, która powoduje, że niektóre jednostki chcą się wybić lub zmienić kierunek. Najczęściej są to momenty przełomów, dezintegracji wartości ogólnospołecznych lub inne kwestie. Koniec końców chodzi o przyjęcie strategii wywrotowej względem rzeczywistości, której napór oraz szybkie tempo zmian są zbyt zawrotne dla umysłu. Można by rzecz, że wówczas trzeba stanąć w poprzek i działać. Tak, mniej więcej, robiła znaczna część opisywanych tu artystów.

Jeszcze bardziej obrazowo można to przedstawić w ten sposób, że jeśli wzbiera fala chaosu, to należy wyjąć z piwnicy deskę do surfingu i łapać falę. W żadnym przypadku narzekać nie wolno. Do tego przydatna jest również świadomość, którą książka Księżyka buduje. Niektóre obrazki przedstawione przez autora są pyszne, niektóre nie. Widać, że wiedzy u niego nie brakuje, a jej natłok (mnogość odniesień) może być przytłaczająca. Niemniej pozycja jest warta przeczytania, gdyż może kogoś zainspiruje. Zdecydowanie przez autora przenika wiara w to, że z naszej, poszatkowanej i konsumpcyjnej rzeczywistości może się urodzić coś (ktoś?) nowego.

Inne: http://www.nowamuzyka.pl/author/jaroslawszczesny/

Nie ma co narzekać na rzeczywistość – przekonuje autor książki „Wywracanie kultury. O dandysach, hipsterach, mutantach” Rafał Księżyk. Oprowadza nas po świecie, który zapełniają dandysi, hipsterzy i mutanci. To historie bohaterów z różnych gałęzi sztuki, których cechowała niebanalność oraz wyraźny pęd ku oryginalności i wyrwaniu się z zastanych norm społecznych. Ich...

Rafał Księżyk napisał książkę, którą trzeba studiować - nie wystarczy zwyczajnie czytać, ponieważ jest gęsta od zdarzeń i postaci oraz intelektualnie wymagająca. Księżyk jest erudytą i jego wywód - choć osadzony w kulturze popularnej - językiem nie ustępuje publikacjom naukowym. Na szczęście narracja prowadzona jest w sposób przyjazny czytelnikowi - nie ma tutaj pokręconych odjazdów myślowych - jak np. u Bernarda Stieglera.

Księżyk analizuje szeroko pojętą kulturę na głębokim poziomie wtajemniczenia, przy czym jest to jego autorskie spojrzenie, które można podzielać lub odrzucić. Ja przyjmuję jego sposób wnioskowania, ponieważ przy takim stopniu wiedzy i syntezy faktów, skutecznego wyprowadzania konkluzji - jest to godne zaufania.

Książka na granicy dwóch światów - popularnego (język, zdarzenia, kultura popularna) i naukowego (argumentacja, synteza, wnioskowanie). Poziom nieosiągalny dla wielu piszących o kulturze.

Rafał Księżyk napisał książkę, którą trzeba studiować - nie wystarczy zwyczajnie czytać, ponieważ jest gęsta od zdarzeń i postaci oraz intelektualnie wymagająca. Księżyk jest erudytą i jego wywód - choć osadzony w kulturze popularnej - językiem nie ustępuje publikacjom naukowym. Na szczęście narracja prowadzona jest w sposób przyjazny czytelnikowi - nie ma tutaj pokręconych...

Bardzo interesuję się kulturą, różnymi zjawiskami społecznymi, kocham czytać biografie. Ta książka „obiecywała mi” połączenie wszystkich tych aspektów, a okazała się niezwykle męcząca i nieciekawa. Szkoda...
3/10

Bardzo interesuję się kulturą, różnymi zjawiskami społecznymi, kocham czytać biografie. Ta książka „obiecywała mi” połączenie wszystkich tych aspektów, a okazała się niezwykle męcząca i nieciekawa. Szkoda...
3/10

Intrygująca wyprawa w nieznane zakamarki kultury w poszukiwaniu odmieńców, z którymi każdy czytelnik odnajdzie wspólne cechy. Inspiracja do dalszego zgłębiania nieoczywistych biografii i nurtów filozoficznych, poszukiwania własnego rytmu. Oprócz tego to świetne źródło wiedzy o zainteresowaniach autora, od lat popularyzującego zjawiska z szeroko pojętego pogranicza.

Intrygująca wyprawa w nieznane zakamarki kultury w poszukiwaniu odmieńców, z którymi każdy czytelnik odnajdzie wspólne cechy. Inspiracja do dalszego zgłębiania nieoczywistych biografii i nurtów filozoficznych, poszukiwania własnego rytmu. Oprócz tego to świetne źródło wiedzy o zainteresowaniach autora, od lat popularyzującego zjawiska z szeroko pojętego pogranicza.