W uniwersum Star Wars powstały setki, jeśli nie więcej, przeróżnych komiksów. Część z nich ma tak porąbane przygody, że aż śmieszą, inne wręcz żenują. W przypadku "Yavińskiego artefaktu" mamy coś pośredniego, bardziej skierowanego ku pierwszej frazie. Zakład trójki huttów, legendarny artefakt i trzy bandy najemników próbujące go dorwać. Do tego tajemniczy kolekcjoner oraz sprytna służebnica jednego z "robali", pragnąca wyrwać się na wolność z toną gotówki. Serio, scenariusz tego komiksu jest miejscami tak porąbany, jak seria "Szybcy i wściekli". Jest tutaj plejada znanych, dla fanów tego uniwersum, łowców nagród, włącznie z trójką gości z okładki, zaprezentowanej obok. Czy jednak komiks mnie porwał? Od razu mówię, że nie. W moim przypadku lektura szła dość ciężko, bowiem przeszkadzały mi dwa elementy. O nich i kilku innych, bardziej pozytywnych kwestiach, możecie przeczytać poniżej.

Szkielet fabularny jest w praktyce taki, jak przedstawiłem to powyżej, tyle że mamy tutaj tonaż pościgów, strzelanin i głupich tekstów. Jeśli ktoś jest fanem późniejszych części serii "Szybcy i wściekli", gdzie ekipa na linach wywoziła sejf, rozwalając przy tym pół miasta, to raczej będzie zadowolony. Co prawda nie natrafimy w komiksie na aż tak ogromne absurdy (choć czasem mało brakuje),ale poziom zawiłości zdrad poszczególnych grup i strzelanie do Hana Solo "dla czystej przyjemności", sprawiają, że czasem się gubiłem w tym wszystkim. Jak na coś o tak prostej konstrukcji, to nie lada wyczyn. Serio, ilość eksplozji jest tu dość spora i co ciekawe prawie wszystkie dzieją się w gęsto zaludnionych obszarach. Chrzanić cywili, ewentualnie prymitywnych tubylców.

Tytułowy artefakt jest najciekawszym elementem całej opowieści i związana z nim zagadka daje ciekawy finał. Szczególnie jeśli ktoś interesuje się filmową częścią uniwersum Star Wars. Zresztą fani starej trylogii, znajdą tutaj od groma postaci i nawiązań, ale nie chcę wam nic z tego zdradzać, aby nie psuć zabawy. Mimo potężnej przewidywalności warstwy fabularnej, to i tak kilka razy potrafi ona lekko zaskoczyć czytelnika. W moim wypadku udało się to dwa razy, gdzie nie przewidziałem następstw poprzednich wydarzeń.

To co mi natomiast bardzo nie pasowało to rysunek. Jakoś wolę Gwiezdne Wojny w formacie prezentowanym choćby w serii o Doctor Aphrze albo jej mrocznym mentorze. W tym albumie kreska jest pełna groteski, która jakoś mi nie leżała. Ciężko się to czytało i oglądało, choć zapewne znajdą się osoby lubiące ten styl. Ja jednak się do nich nie zaliczam. Mimo zwariowanej fabuły, rysunek kilka razy mnie odrzucił, a podczas całej lektury sprawiał, że moje oczy się męczyły. W ogólnym rozrachunku, nie mogę jednak powiedzieć, aby ten komiks był zły. Dla mnie to średniak, ale być może komuś spodoba się bardziej. Nie żałuję jakoś specjalnie czasu spędzonego nad nim, choć wiem, że szybko o nim zapomnę.

W uniwersum Star Wars powstały setki, jeśli nie więcej, przeróżnych komiksów. Część z nich ma tak porąbane przygody, że aż śmieszą, inne wręcz żenują. W przypadku "Yavińskiego artefaktu" mamy coś pośredniego, bardziej skierowanego ku pierwszej frazie. Zakład trójki huttów, legendarny artefakt i trzy bandy najemników próbujące go dorwać. Do tego tajemniczy kolekcjoner oraz...

https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma

Zebrani w pałacu Jabby na Tatooine uwielbiający rywalizację huttowie postanawiają zdobyć legendarny, a co ważniejsze i bezcenny, artefakt. Werbują w tym celu różne ekipy mające zapewnić im sukces w tym karkołomnym wyścigu po bogactwo i splendor. Jak możemy się domyślić zlecenie trafia do takich osób jak Han Solo czy Lando Calrissian, ale i znanych łowców nagród. Pojawia się zatem Bossk wraz z Dengarem oraz IG-88, jest też ekipa złożona z 4-LOM'a, Zuckussa i Sardu Sallowe. W tle plącze się jeszcze ślamazarny Greedo oraz ekipa Jawów, a nad wszystkim czuwa Boba Fett. Oczywistym jest, że możemy spodziewać się sporego zamieszania.
I kto by pomyślał, że pod tą wyjątkowo paskudną okładką będzie skrywała się taka satysfakcjonująca opowieść. Myślę, że wielu odstraszy od komiksu właśnie rzeczona okładka, a i karykaturalna kreska ilustratora nie wszystkim się spodoba. Mnie to jednak przekonało bo było czymś zupełnie innym niż zazwyczaj. Fakt, trzeba się przekonać i przyzwyczaić do stylistyki bliższej kreskówką z Cartoon Network niż Star Wars, tym nasyconym barwom, prawdziwiej ich kipieli, ale w mojej ocenie warto. Fajnie to podkreśla elementy humorystyczne, których w komiksie nie brakuje. A sama opowieść to takie klasyczne zmaganie się rywalizujących ekip w celu zgarnięcia głównej nagrody w postaci legendarnego artefaktu. Jest sporo zwrotów akcji, podstępów, a przy tym bohaterowie wypadają całkiem przekonująco.

https://ksiazkiilubczasopisma.blogspot.com/2021/07/star-wars-legendy-yavinski-artefakt.html

https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma

Zebrani w pałacu Jabby na Tatooine uwielbiający rywalizację huttowie postanawiają zdobyć legendarny, a co ważniejsze i bezcenny, artefakt. Werbują w tym celu różne ekipy mające zapewnić im sukces w tym karkołomnym wyścigu po bogactwo i splendor. Jak możemy się domyślić zlecenie trafia do takich osób jak Han Solo czy Lando...

W pogoni za artefaktem. Akcja rozgrywa się jeszcze przed wydarzeniami z „Nowej nadziei”. Trójka Huttów organizuje między sobą wyścig w poszukiwaniu tytułowego skarbu. Każdy Hutt wynajmuje więc grupę śmiałków, którzy mają szukać artefaktu. W skład jednej z grup wchodzą Han Solo, Chewbacca i Lando Calrissian.

Zarys fabuły jest bardzo obiecujący. Szczególni, że do pozostałych dwóch grup należą łowcy nagród znani z filmów (np. Bossk czy Dengar). Na dodatek zdarzeniami zdaje się manipulować pewna niewolnica, a w tle przemyka Greedo. Jest tu parę dowcipnych i dynamicznych scen, które stanowią świetne podwaliny pod przygodowy scenariusz. Niestety przy okazji bohaterowie zachowują się zaskakująco nierozsądnie i naiwnie, a kolejne zdarzenia przekraczają cienką granicę między absurdem a żenującą głupotą. Także finałowy zwrot akcji wygląda jakby pochodził z jakiejś słabej komedii.

Rysownikiem tej miniserii jest Carlos Meglia. Styl jego rysunków jest bardzo karykaturalny. Wiele postaci ma nienaturalnie duże głowy, nadmiernie przerośnięte klatki piersiowe czy patykowate kończyny. Najbardziej komicznie wygląda Lando, który zamiast oczu ma dwie czarne kropki. Styl te moim zdaniem nie pasuje do tej względnie poważnej historii. Na dodatek często utrudnia to śledzenie akcji, bo wszelkie bardziej dynamiczne sceny wygląda jakby ktoś rzucał ludzikami z plasteliny.

Historia miała potencjał na przyjemną opowieść przygodową. Niestety słabe rysunki i co najwyżej średnia warstwa graficzna skutecznie psują wszelką przyjemność płynącą z lektury.

W pogoni za artefaktem. Akcja rozgrywa się jeszcze przed wydarzeniami z „Nowej nadziei”. Trójka Huttów organizuje między sobą wyścig w poszukiwaniu tytułowego skarbu. Każdy Hutt wynajmuje więc grupę śmiałków, którzy mają szukać artefaktu. W skład jednej z grup wchodzą Han Solo, Chewbacca i Lando Calrissian.

Zarys fabuły jest bardzo obiecujący. Szczególni, że do pozostałych...

Trójka Huttów nudzi się na imprezie i niewolnica podsuwa im pomysł odszukania pewnego artefaktu, kultowej figurki, która może być bardzo przydatna w świątyniach na Yavinie. Któremu Huttowi uda się zdobyć figurkę, wygrywa. Wszyscy posyłają swoich łowców nagród, w tym Hana Solo oraz Lando. Rozpoczyna się bieganina za artefaktem, próby eliminowania jednych łowców przez innych, podkradania artefkatu, planów jego zdobycia, itd. W nietypowej roli występuje Boba Fett.
Fabuła raczej pozbawiona głębi i mało subtelnie zawiązywana, okraszona typowo amerykańskim humorem. Szokująca jest kreska zastosowana w komiksie. Gigantyczne dłonie postaci, twarze rysowane na granicy... ja wiem, japońskiej mangi? (szczególnie Lando i jego kropeczkowe oczy). Jakoś to wszystko do mnie nie trafiło tym razem :)

Trójka Huttów nudzi się na imprezie i niewolnica podsuwa im pomysł odszukania pewnego artefaktu, kultowej figurki, która może być bardzo przydatna w świątyniach na Yavinie. Któremu Huttowi uda się zdobyć figurkę, wygrywa. Wszyscy posyłają swoich łowców nagród, w tym Hana Solo oraz Lando. Rozpoczyna się bieganina za artefaktem, próby eliminowania jednych łowców przez innych,...

Historia z potencjałem, ale karykaturalna kreska załatwia tę opowieść na cacy. Satyra w rysunku nie pokrywa się z tą w opowieści, dając nam dziwny misz-masz. W mojej ocenie ten komiks to eksperyment formy, ale niestety nieudany.

Historia z potencjałem, ale karykaturalna kreska załatwia tę opowieść na cacy. Satyra w rysunku nie pokrywa się z tą w opowieści, dając nam dziwny misz-masz. W mojej ocenie ten komiks to eksperyment formy, ale niestety nieudany.

lubie legendy, hana, bobe fetta i lando (i Star Wars oczywiście:)...)

lubie legendy, hana, bobe fetta i lando (i Star Wars oczywiście:)...)