Gdybyśmy spojrzeli na Łódź i jej mieszkańców, dzisiejszą i tę przed drugą wojną światową, to są to dwa kompletnie różne miejsca. Przed wojną w Łodzi mieszkało ponad 300 tys. Żydów, ok. 1/3 mieszkańców, było 250 synagog, po wojnie została jedna.

O takiej właśnie Łodzi opowiada Paweł Spodenkiewicz w książce „Zaginiona dzielnica. Łódź żydowska – ludzie i miejsca”. Autor opisuje historię osadnictwa ludności żydowskiej w Łodzi, aż po czas jej rozkwitu w okresie międzywojennym.

Książka to nie tylko opisy dawnej Łodzi, ale również opowieści Łodzian pochodzenia żydowskiego, z którymi autor rozmawiał o ich życiu w Łodzi, szkole oraz o tym, jak żyli obok siebie Żydzi, Polacy, Niemcy, do jakich szkół chodzili, jak pracowali ich rodzice przed wojną.

Jednym z miejsc, świadków życia łódzkich Żydów, które przetrwało od początku swego istnienia w 1892 roku i nie zostało całkowicie zniszczone w czasie drugiej wojny światowej, jest największy w Europie cmentarz żydowski przy ul. Brackiej. Jest na nim pochowanych ok 180 tys. osób, w tym ok ponad 40 tys. ofiar łódzkiego getta. Stoi na nim również największy żydowski grobowiec na świecie, gdzie jest pochowany łódzki fabrykant Izrael Poznański wraz z rodziną.

W książce jest wiele fotografii przedwojennej Łodzi - oglądamy miejsca, która teraz wyglądają zupełnie inaczej, widzimy na nich wielkie synagogi, po których nie ma śladu.

Książka nie jest obszerna, czyta się ją łatwo i szybko. Dla osób zainteresowanych historią Łodzi i jej żydowskimi mieszkańcami, której już nie ma i nigdy nie wróci - pozycja warta przeczytania.

Gdybyśmy spojrzeli na Łódź i jej mieszkańców, dzisiejszą i tę przed drugą wojną światową, to są to dwa kompletnie różne miejsca. Przed wojną w Łodzi mieszkało ponad 300 tys. Żydów, ok. 1/3 mieszkańców, było 250 synagog, po wojnie została jedna.

O takiej właśnie Łodzi opowiada Paweł Spodenkiewicz w książce „Zaginiona dzielnica. Łódź żydowska – ludzie i miejsca”. Autor...