Madeline Miller aranżując na własne potrzeby mit o Pigmalionie – rzeźbiarzu, który poślubił posąg kobiety – w istocie wykreowała opowieść różną od tej, jaką znał cały świat. Osadzając główną oś utworu w bliżej nieokreślonym miejscu i na bliżej niesprecyzowanej płaszczyźnie czasowej, nadała swojemu tekstowi cech anonimowości oraz uniwersalności.
Odmienna perspektywa ukazana tym razem - nie za sprawą męskiego bohatera poszukującego niewieściego ideału cnót wszelakich, a - kobiety postawionej w charakterze cennego artefaktu, pozwala na dostrzeżenie szerszego kontekstu. Tytułowa Galatea, powołana i uformowana podług kaprysu jej stworzyciela, stanowi u Miller pretekst do przedstawienia historii zgoła dalekiej od miłosnego mitu; mitu zupełnie odartego z romantyczności, sentymentalności, ułudnej wizji błogostanu absolutnego. Symbolika rzeźby jest tutaj więc aż nadto dosadna; personifikacja martwego przedmiotu, przydanie mu ludzkich atrybutów i fizjonomii, potem zaś odwrócenie ów procesu przez sprowadzenie jednostki posiadającej rozum, uczucia, duszę, do roli rzeczy – obrazuje ciemną stronę prawdziwej natury Pigmaliona i oprawcy Galatei.
W teorii powyższy koncept brzmi nęcąco, w praktyce wypada niestety nieco gorzej. Bo pomimo, że autorka sięgnęła po ciekawe wątki, intrygujące zabiegi literackie i językowe, całość ubrała jednak w miałką otoczkę ni to współczesnej baśni, ni to wariacji osławionego mitu, które – choć pozornie zmuszają swego odbiorcę do refleksji - w rzeczywistości objawiają mu prawdy boleśnie… Oczywiste. Feministyczny aspekt owszem, mógłby ,,Galateę’’ zasadnie uatrakcyjniać, lecz pobieżny szkic wątków, czyni z niej przeciwieństwo; piękną wydmuszkę, mającą niewiele wspólnego z historią kobiety silnej, odważnej, dążącej do pełni wolności i miłości.

Madeline Miller aranżując na własne potrzeby mit o Pigmalionie – rzeźbiarzu, który poślubił posąg kobiety – w istocie wykreowała opowieść różną od tej, jaką znał cały świat. Osadzając główną oś utworu w bliżej nieokreślonym miejscu i na bliżej niesprecyzowanej płaszczyźnie czasowej, nadała swojemu tekstowi cech anonimowości oraz uniwersalności.
Odmienna perspektywa ukazana...

#rodzinnewyzwanie2024 "Galatea" Madeline Miller
Króciutkie opowiadanie, którego słuchałam jednocześnie z obrzydzeniem i fascynacją. Modny obecnie retelling mitu o Pigmalionie, starożytnym królu-rzeźbiarzu. I jak to w retellingu historia została opowiedziana z zupełnie innego kobiecego punktu widzenia.

#rodzinnewyzwanie2024 "Galatea" Madeline Miller
Króciutkie opowiadanie, którego słuchałam jednocześnie z obrzydzeniem i fascynacją. Modny obecnie retelling mitu o Pigmalionie, starożytnym królu-rzeźbiarzu. I jak to w retellingu historia została opowiedziana z zupełnie innego kobiecego punktu widzenia.

Sięgnęłam z ciekawości i z chęcią na coś krótkiego, a że kocham ,,Kirke" tym bardziej byłam zaintrygowana kolejną historią o kobiecie spod pióra Miller.

Mimo, że opowiadanie było bardzo ładnie napisane to czuję niejaki niedosyt oraz zawód tym jak bardzo różni się od reszty jej prac, ale mimo wszystko była to przyjemna lektura.

Sięgnęłam z ciekawości i z chęcią na coś krótkiego, a że kocham ,,Kirke" tym bardziej byłam zaintrygowana kolejną historią o kobiecie spod pióra Miller.

Mimo, że opowiadanie było bardzo ładnie napisane to czuję niejaki niedosyt oraz zawód tym jak bardzo różni się od reszty jej prac, ale mimo wszystko była to przyjemna lektura.

Zanim przeczytałam to opowiadanie uważałam, że historia Pigmaliona jest romantyczna. Tak bardzo pokochał rzeźbę, że ta za sprawą bogini ożyła, by zostać jego żoną. Czyż to nie piękna opowieść. Autorka pokazała historię z perspektywy Galatei, która nie była zachwycona swoim małżonkiem, bo okazał się odrażający i wredny. Brak określenia miejsca i czasu akcji sprawia, że jest to opowieść o tysiącach kobiet, które znalazły się w podobnej sytuacji jak mityczna Galatea.

Zanim przeczytałam to opowiadanie uważałam, że historia Pigmaliona jest romantyczna. Tak bardzo pokochał rzeźbę, że ta za sprawą bogini ożyła, by zostać jego żoną. Czyż to nie piękna opowieść. Autorka pokazała historię z perspektywy Galatei, która nie była zachwycona swoim małżonkiem, bo okazał się odrażający i wredny. Brak określenia miejsca i czasu akcji sprawia, że...

Wspaniały komentarz współczesnej męskości przy użyciu mitologicznych obiektów.

Wspaniały komentarz współczesnej męskości przy użyciu mitologicznych obiektów.

Bardzo przyjemnie słuchało się tej opowieści choć jej tematyka była dość smutna. Szkoda, że była taka krótka.

Bardzo przyjemnie słuchało się tej opowieści choć jej tematyka była dość smutna. Szkoda, że była taka krótka.

To było mocne, chociaż chyba wolałabym coś dłuższego.
Jednak myślę, że zachęciło mnie to do sięgnięcia po książki autorki.

To było mocne, chociaż chyba wolałabym coś dłuższego.
Jednak myślę, że zachęciło mnie to do sięgnięcia po książki autorki.

Jaka szkoda, że to tylko opowiadanie! Zdecydowanie przeczytałabym więcej

Jaka szkoda, że to tylko opowiadanie! Zdecydowanie przeczytałabym więcej

Nie rozumiem tak niekich ocen, opowieść jest świetna, może trochę przypomina opowieści o Pigmalionie, ale to jednak coś zupełnie innego. Uwielbiam tą autorkę.

Nie rozumiem tak niekich ocen, opowieść jest świetna, może trochę przypomina opowieści o Pigmalionie, ale to jednak coś zupełnie innego. Uwielbiam tą autorkę.

Nie często, wręcz w ogóle nie sięgam po opowiadania. W tym wypadku skusiło mnie nazwisko i nie żałuję! Retellingi chyba staną się moją nową miłością... Do tego końcówka wraz z całą genezą zaciekawiła mnie, chociaż przeważnie tak nie jest!

Nie często, wręcz w ogóle nie sięgam po opowiadania. W tym wypadku skusiło mnie nazwisko i nie żałuję! Retellingi chyba staną się moją nową miłością... Do tego końcówka wraz z całą genezą zaciekawiła mnie, chociaż przeważnie tak nie jest!