Nigdy do niego nie wrócę, ale też nigdy o nim nie zapomnę.

Nigdy do niego nie wrócę, ale też nigdy o nim nie zapomnę.

Hardcore. To jest hardcore w wersji komiksowej, aby nikt nieuważny nie zorientował się, że to poważna "graficzna literatura", która nie boi się trudnych tematów gwałtu i wykorzystania nieletnich, młodych. Szokujący komiks.

Hardcore. To jest hardcore w wersji komiksowej, aby nikt nieuważny nie zorientował się, że to poważna "graficzna literatura", która nie boi się trudnych tematów gwałtu i wykorzystania nieletnich, młodych. Szokujący komiks.

Arcydzieło. Więcej w wideo-opinii

Arcydzieło. Więcej w wideo-opinii

Wybitna rzecz a zarazem jeden z najbardziej niepokojących i wstrząsających komiksów jakie czytałem. Trudno pisać coś więcej o fabule niż jest w notce wydawcy, by nie zepsuć czytelniczej "przyjemności" innym. Poziom dyskomfortu po lekturze - bardzo wysoki, ostrzegam. Nie znam innego komiksu, który byłby tak przejmującym obrazem psychicznej alienacji, osaczenia i zła, które przychodzi z najmniej oczekiwanej strony.

Wybitna rzecz a zarazem jeden z najbardziej niepokojących i wstrząsających komiksów jakie czytałem. Trudno pisać coś więcej o fabule niż jest w notce wydawcy, by nie zepsuć czytelniczej "przyjemności" innym. Poziom dyskomfortu po lekturze - bardzo wysoki, ostrzegam. Nie znam innego komiksu, który byłby tak przejmującym obrazem psychicznej alienacji, osaczenia i zła, które...

Artyzm najwyższej próby użyty służy tu do opowiedzenia bardzo niejednoznacznej, a jednocześnie niezwykle działającej na emocje i wyobraźnię historii. Nie dla dzieci.

Artyzm najwyższej próby użyty służy tu do opowiedzenia bardzo niejednoznacznej, a jednocześnie niezwykle działającej na emocje i wyobraźnię historii. Nie dla dzieci.

Przerażająca tak, że już skończyłam a wciąż mam gęsią skórkę.

Przerażająca tak, że już skończyłam a wciąż mam gęsią skórkę.

Kolorowy, zakręcony komiks. O wymyślonym przyjacielu. Lecz czy, aby na pewno przyjacielu? Może jednak nie? Dlaczego odchodzi Bonzo? Dlaczego koledzy Pantery robią taki kipisz? O co im chodzi? Na te wszystkie pytania odpowie lektura. Przez moment wydawało mi się, że może być odpowiednia dla młodego czytelnika. Teraz, po dotarciu do ostatniej strony, już tej pewności nie mam. Książka pozostawia więcej pytań i wątpliwości niż udziela odpowiedzi. Ale poczytać i podumać warto. Zwłaszcza pierwsze rozdziały, gdy pantera i Krystynka snują opowieści czyta się wyśmienicie. Polecam.

Kolorowy, zakręcony komiks. O wymyślonym przyjacielu. Lecz czy, aby na pewno przyjacielu? Może jednak nie? Dlaczego odchodzi Bonzo? Dlaczego koledzy Pantery robią taki kipisz? O co im chodzi? Na te wszystkie pytania odpowie lektura. Przez moment wydawało mi się, że może być odpowiednia dla młodego czytelnika. Teraz, po dotarciu do ostatniej strony, już tej pewności nie mam....

Jedno jest pewne - po przeczytaniu trochę jeszcze o tej lekturze będziecie myśleć, bo łatwo nie puszcza. Wyjątkowa rzecz.

Jedno jest pewne - po przeczytaniu trochę jeszcze o tej lekturze będziecie myśleć, bo łatwo nie puszcza. Wyjątkowa rzecz.

Fałsz. Płytkie, zrogowaciałe, niedogotowane dziełko, które zamiast cieszyć niepokoi i irytuje. Skąd ta moda, by zachęcać disco-polowymi świecidełkami na okładkach wmawiając publice, że mają przed sobą arcydzieła? Płytkie w wymowie, jak postmodernistyczni filozofowie udający, że wiedzą dokąd zmierzają. Co z tego, że otrzymujemy otwarte zakończenie, otwartą furtkę, by interpretować znaki i symbole. To nie Michelangelo Antonioni, który pozwala sobie na konsolidację czy mimetyzm. ,,Pantera'' jest jak zaraza kulturą. Kulturą terroru i złego dotyku, gdzie nie uczą rozmowy o asertywności lub podświadomym lęku. Nie lubię, kiedy autorzy brną w ciąg znaczeń konstatacji. To, co miało ,,wybudzić'' intelekt lub kulturowe neuroprzekaźniki - okazało się zabawą dla zabawy. Meandruje pośród mnemoników, ambiwalencji oraz taniej social torture. Życie w kulturze gwałtu, bezpłodności i tanich, oklepanych drogowskazów przestaje mnie bujać jak fale surfera. Jestem rozczarowany tą kulturą, gdzie dziecięcy strach musi górować nad rozsądkiem. Noam Chomsky ma rację: jesteśmy zmuszeni żyć w świecie, gdzie terror się produkuje oraz wszczepia w społeczeństwo.

Fałsz. Płytkie, zrogowaciałe, niedogotowane dziełko, które zamiast cieszyć niepokoi i irytuje. Skąd ta moda, by zachęcać disco-polowymi świecidełkami na okładkach wmawiając publice, że mają przed sobą arcydzieła? Płytkie w wymowie, jak postmodernistyczni filozofowie udający, że wiedzą dokąd zmierzają. Co z tego, że otrzymujemy otwarte zakończenie, otwartą furtkę, by...

Bo czym jest Pantera? Czymś włażącym pod skórę swoim niepokojem, wypełza z tej szuflady prosto w naszą wyobraźnię i szarpie interpretacjami. Czy to pokazanie jak drobnej iskry potrzeba, by zawłaszczyć dla siebie zaufanie dziecka i wykorzystać je do własnych celów? Dziecku umiera zwierzak, a ktoś większy, groźniejszy, starszy wykorzystuje to jako podwalinę do spełnienia własnych potrzeb. Czy to przestroga, obraz ulotności poczucia bezpieczeństwa, wykorzystywania młodszej istoty i jej dziecięcej naiwności? Gra na emocjach i sumieniu oraz naszej ślepocie społecznej? Opowieść o tym, co nie powinno przytrafić się żadnej dziewczynce? Czy tu czai się niebywałe zobrazowanie przemocy seksualnej? Jak wspominałam – to szarpanie interpretacjami. Ileż kolorów w tym komiksie, tyleż może być wniosków, które wyciągniemy z tych niepokojących plansz. Ja wiem jedno – nie chciałabym się pojawić na żadnej z nich. Nie chciałabym wejść w tej kolory i zaprosić Pantery do siebie. Tak poczuje dorosły czytelnik, którego ogarnie pragnienie uratowania tej młodej bohaterki z kart nieoczywistego zła, które wiemy, że chowa się w szafach niejednego domu, przykrywanego fałszywym kocem ciepłego ogniska domowego.

Cała recenzja:

http://naregale.com.pl/wielobarwne-interpretacje-czyli-bogactwo-tresci-w-komiksach-klamstwo-i-jak-to-robimy-oraz-pantera/

Bo czym jest Pantera? Czymś włażącym pod skórę swoim niepokojem, wypełza z tej szuflady prosto w naszą wyobraźnię i szarpie interpretacjami. Czy to pokazanie jak drobnej iskry potrzeba, by zawłaszczyć dla siebie zaufanie dziecka i wykorzystać je do własnych celów? Dziecku umiera zwierzak, a ktoś większy, groźniejszy, starszy wykorzystuje to jako podwalinę do spełnienia...