Niemałych rozmiarów cudeńko. Kilku bohaterów porywa nas w nocny melanż, do białego rana, choć na końcu nie każdy znajdzie ukojenie i sen. Napisane lekko i zabawnie, mimo, że niektóre sytuacje wcale zabawne nie są.

Trochę o samotności, o nocnych przyjemnościach, o poznawaniu ludzi, o dzikiej i ulotnej młodości. O kłamstwie i przyjaźni. Mamy więc do czynienia z komiksem obyczajowym, choć niekonwencjonalnym. Jeżeli szukacie przygodówki, to nie ta półka.

Wizualnie – absolutne mistrzostwo, totalny odjazd (choć miłośnicy realistycznej kreski mogą być rozczarowani). Do tego świetny słuch do dialogów, sytuacji, gestów. Bardzo dużo dzieje się w detalach. Świetnie zbudowane postaci. Ewenement. Będę wracał.

Niemałych rozmiarów cudeńko. Kilku bohaterów porywa nas w nocny melanż, do białego rana, choć na końcu nie każdy znajdzie ukojenie i sen. Napisane lekko i zabawnie, mimo, że niektóre sytuacje wcale zabawne nie są.

Trochę o samotności, o nocnych przyjemnościach, o poznawaniu ludzi, o dzikiej i ulotnej młodości. O kłamstwie i przyjaźni. Mamy więc do czynienia z komiksem...

Fajerwerk prosto z najnudniejszego miasta Europy kojarzonego głównie z rzędami zasuwających do swoich gabinetów eurourzędników. Brukselski trip wypełniony prawdziwymi lokalnymi klubami z ich nazwami własnymi (choć część z nich nie przetrwała pandemii). W collage’owej formie, która to nakłada na siebie organizację, to ją traci jak na dobrej balandze opowieść o kilku bohaterach gubiących się i odnajdujących w trakcie jednej intensywnej nocy. Forma orgii przenosi treść i oddaje atmosferę przygniatającej euforii. Mózg, jak w jakiejś zabawie na percepcję, toruje sobie aleje w tym krzykliwym szaleństwie, ale ryzyko autora opłaca się. Jego brawura wsparta świetnymi tekstami, urywkami zasłyszanych rozmów, które tworzą falującą fakturę tej powieści graficznej. Niezwykłe i rzadkie znalezisko z paroma historiami zdezorientowanych protagonistów, którzy na chwilę chcą zgubić sens życia. Rekomendacja nie tylko dla wszystkich tych którzy chcą oddalić się od miasta.

Fajerwerk prosto z najnudniejszego miasta Europy kojarzonego głównie z rzędami zasuwających do swoich gabinetów eurourzędników. Brukselski trip wypełniony prawdziwymi lokalnymi klubami z ich nazwami własnymi (choć część z nich nie przetrwała pandemii). W collage’owej formie, która to nakłada na siebie organizację, to ją traci jak na dobrej balandze opowieść o kilku...

W filmie Shrek w pewnym momencie Osioł mówi do tytułowego bohatera “Nie jesteś, zdaje się, typem hulaki, co?” Lubię ten tekst. Dość dobrze mnie opisuje. Nigdy nie byłem imprezowiczem, zwłaszcza jeśli chodzi o różnego rodzaju kluby, imprezy, melanże. W prywatnym, ograniczonym gronie proszę bardzo. W przestrzeni obcych ludzi – nie, dziękuję. Nawet zwykłe wesela były dla mnie wielokrotnie męczarnią.

Ci wszyscy ludzie, dźwięki, hałasy. Koszmar.

Moja przewodniczka po świecie komiksu dała mi ostatnio również Jest zabawa Brechta Evensa. Już kiedyś miałem z nim do czynienia, przy okazji Pantery – dziwnej, niepokojącej opowieści, w której nie podobała mi się kreska. I tu było podobnie. Nie lubię tego stylu.

Ale czytam i z jednej strony mnie intryguje, z drugiej męczy. Jest zabawa, jest impreza, jest melanż!
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/jest-zabawa/

W filmie Shrek w pewnym momencie Osioł mówi do tytułowego bohatera “Nie jesteś, zdaje się, typem hulaki, co?” Lubię ten tekst. Dość dobrze mnie opisuje. Nigdy nie byłem imprezowiczem, zwłaszcza jeśli chodzi o różnego rodzaju kluby, imprezy, melanże. W prywatnym, ograniczonym gronie proszę bardzo. W przestrzeni obcych ludzi – nie, dziękuję. Nawet zwykłe wesela były dla mnie...

alkoholowo-narkotyczny wyrzyg. lub modny komiks dla młodych ludzi

alkoholowo-narkotyczny wyrzyg. lub modny komiks dla młodych ludzi

Lektura tego komiksu = kalejdoskopowy trans. :) Fabuła porywa i fascynuje od początku do końca, a pełne szczególików rysunki to prawdziwe dzieła sztuki, w które można się wpatrywać godzinami. Wielkie brawa również dla Timofa, bo wydanie prezentuje się fenomenalnie. Polecam!!!

Lektura tego komiksu = kalejdoskopowy trans. :) Fabuła porywa i fascynuje od początku do końca, a pełne szczególików rysunki to prawdziwe dzieła sztuki, w które można się wpatrywać godzinami. Wielkie brawa również dla Timofa, bo wydanie prezentuje się fenomenalnie. Polecam!!!

Uff, ale jazda. Duszne, męczące, wirujące nocnym życiem, szaleństwem, zabawa, piciem, narkotykami, seksem, tyradami nad kieliszkiem i pijanskimi wybrykami, klubami, taxi, tańcem. A do tego pełne luźnych scen, rozmów, obserwacji, ulotnych chwil, zdań, urywków życia.
I te rysunki - barwne, złożone, uproszczone, malarskie, pełniące równorzędną do tekstu rolę.
Hipnotyzująca i oryginalna lektura. Warto zdecydowanie, ale czy chce się do tego wracać? Każdy kto choć raz był na całonocnym rajdzie doceni trafność wizji autora. Choć niewielu dorówna jego bohaterom.

Uff, ale jazda. Duszne, męczące, wirujące nocnym życiem, szaleństwem, zabawa, piciem, narkotykami, seksem, tyradami nad kieliszkiem i pijanskimi wybrykami, klubami, taxi, tańcem. A do tego pełne luźnych scen, rozmów, obserwacji, ulotnych chwil, zdań, urywków życia.
I te rysunki - barwne, złożone, uproszczone, malarskie, pełniące równorzędną do tekstu rolę.
Hipnotyzująca i...

"Jest zabawa" to Brecht Evens w najpełniejszej, najbardziej intrygującej i najciekawszej odsłonie. Już "Pantera" była czymś niezwykłym, niejednoznacznym i szalenie niepokojącym, ale dopiero bogactwo najnowszego komiksu pokazuje jaki potencjał skrywa ta twórczość. Zaczyna się niewinnie, banalne rozmowy, stopniowe poznawanie bohaterów, luźne barowe gadki. Z czasem w kwestii dialogów wiele się nie zmieni, choć robi się coraz bardziej emocjonalnie, a w końcówce wręcz filozoficznie. "Jest zabawa" to z jednej strony afirmacja nocnego życia, zatłoczonych barów, klubów, wielkomiejskiej wrzawy i zabawy, a z drugiej świadectwo kryzysu. Żaden z bohaterów nie jest do końca sobą, każdy kogoś udaje i każdy jest na swój sposób żałosny. Plątając się między dążeniem do przyjemności, chęcią odcięcia się od przeszłości i szukaniem swojego miejsca w całym tym bałaganie, bohaterowie są całkowicie pogubieni. Pretensjonalna końcówka to celowa gra z czytelnikiem, wieńcząca groteskową i wielowymiarową całość. Komiksowi towarzyszy niezwykła oprawa graficzna. To co dzieje się w sferze wizualnej to prawdziwy majstersztyk. Wydaje się, że w operowaniu kolorami, tworzeniu niecodziennych perspektyw czy wielowątkowych kadrów Evens doszedł do perfekcji i trudno będzie to przeskoczyć nawet jemu samemu. Charakterystyczny styl przy jednoczesnej różnorodności tych grafik to niewątpliwie znak firmowy autora, a sam komiks to według mnie najlepsza rzecz wydana w Polsce w 2020.

"Jest zabawa" to Brecht Evens w najpełniejszej, najbardziej intrygującej i najciekawszej odsłonie. Już "Pantera" była czymś niezwykłym, niejednoznacznym i szalenie niepokojącym, ale dopiero bogactwo najnowszego komiksu pokazuje jaki potencjał skrywa ta twórczość. Zaczyna się niewinnie, banalne rozmowy, stopniowe poznawanie bohaterów, luźne barowe gadki. Z czasem w kwestii...

Z pozoru prosta historia, trzech osób, które łączy tylko zagubienie w świecie w którym żyją. Jest klimatycznie i emocjonująco.
Wizualnie robi wrażenie, ilustracje przechodzą od bardzo szczegółowych kolorowych plansz po niewyraźne plamy na pustym tle - wszystko doskonale tu pasuje i świetnie prowadzi wizualną narrację.

Z pozoru prosta historia, trzech osób, które łączy tylko zagubienie w świecie w którym żyją. Jest klimatycznie i emocjonująco.
Wizualnie robi wrażenie, ilustracje przechodzą od bardzo szczegółowych kolorowych plansz po niewyraźne plamy na pustym tle - wszystko doskonale tu pasuje i świetnie prowadzi wizualną narrację.