Książka dobra jednak czegoś mi zabrakło. Opis autyzmu wyszedł autorce dobrze, tak samo jak inne problemy z którymi zmagali się dziecięcy bohaterowie. Jednak ci dorośli wypadli już mniej realnie.

Książka dobra jednak czegoś mi zabrakło. Opis autyzmu wyszedł autorce dobrze, tak samo jak inne problemy z którymi zmagali się dziecięcy bohaterowie. Jednak ci dorośli wypadli już mniej realnie.

Autyzm zdaje się stawać prawdziwą epidemią, jednocześnie coraz częściej pojawia się także w literaturze. Do tej pory były to zwykle szczere, mniej lub bardziej łzawe opowieści rodziców, ewentualnie kryminały piane przez autorów którzy styczność z autyzmem mieli jedynie za pośrednictwem wikipedii. Ale tu mamy prawdziwą perełkę: wciągający thriller pisany przez matkę "autysty". Bohaterowie dotknięci szerokim spektrum różnych przypadłości i ograniczeń, zarówno fizycznych, jak i psychicznych, wysmakowany melanż strachu, nadziei, przyjaźni i miłości. Nie tylko matczynej. Trzyma w napięciu do ostatniej strony!

Autyzm zdaje się stawać prawdziwą epidemią, jednocześnie coraz częściej pojawia się także w literaturze. Do tej pory były to zwykle szczere, mniej lub bardziej łzawe opowieści rodziców, ewentualnie kryminały piane przez autorów którzy styczność z autyzmem mieli jedynie za pośrednictwem wikipedii. Ale tu mamy prawdziwą perełkę: wciągający thriller pisany przez matkę...

Wzruszająca, realistyczna, z ujmującymi za serce bohaterami. Książka, od której ciężko było się oderwać, a postacie wykreowane przez autorkę są na tyle prawdziwe, że z łatwością mogłam zrozumieć ich decyzje, rozterki albo obawy. Tudzież zaprzyjaźnić się z nimi. I z ręką na sercu mogę powiedzieć, że będzie mi ich brakować po skończeniu książki. Z ciekawością przeczytałabym o ich dalszych perypetiach. "Spójrz mi w oczy" to jedna z tych lektur, po której cierpi się katusze ze względu na jej koniec. Rozstanie z fikcyjnymi bohaterami boli, zwłaszcza jeśli są tacy sympatyczni jak w tej książce. :)

Wzruszająca, realistyczna, z ujmującymi za serce bohaterami. Książka, od której ciężko było się oderwać, a postacie wykreowane przez autorkę są na tyle prawdziwe, że z łatwością mogłam zrozumieć ich decyzje, rozterki albo obawy. Tudzież zaprzyjaźnić się z nimi. I z ręką na sercu mogę powiedzieć, że będzie mi ich brakować po skończeniu książki. Z ciekawością przeczytałabym o...

Głównym bohaterem książki jest 9-letni Adam, uczeń III klasy, lubiany przez nauczycieli, na co dzień spokojny i bezkonfliktowy, jednak nieradzący sobie z codziennością i mający czasami niekontrolowane napady złości. Pewnego dnia chłopiec podczas przerwy oddala się bez pozwolenia ze szkolnego placu zabaw wraz z o rok starszą koleżanką Amelią i udają się do pobliskiego lasu.
Poszukiwania doprowadzają do ich odnalezienia, z tym że Amelia nie żyje - zginęła do ciosów nożem. Adam choć był świadkiem zabójstwa nie umie wiele przekazać na temat sprawcy, bo odbiera rzeczywistość inaczej niż przeciętny człowiek - jest dzieckiem autystycznym. Jednak inne jego cechy, jak bardzo wyostrzony słuch i doskonałą pamięć do melodii, fotograficzna pamięć, powodują, że okazuje się cennym świadkiem, dzięki któremu sprawca zabójstwa zostaje zatrzymany.
Powieść świetnie napisana, w sposób autentyczny i wiarygodny opisuje świat spostrzeżeń i rozumowania człowieka z autyzmem, w czym autorce na pewno pomocny był fakt, że jest matką właśnie takiego chłopca. Duże słowa uznania.

Głównym bohaterem książki jest 9-letni Adam, uczeń III klasy, lubiany przez nauczycieli, na co dzień spokojny i bezkonfliktowy, jednak nieradzący sobie z codziennością i mający czasami niekontrolowane napady złości. Pewnego dnia chłopiec podczas przerwy oddala się bez pozwolenia ze szkolnego placu zabaw wraz z o rok starszą koleżanką Amelią i udają się do pobliskiego lasu....

Bardzo specyficzna, poruszająca trudny temat chorego chłopca.
Doskonale łączy wątek psychologiczny z kryminalnym.
Pobudza emocje i skłania do przemyśleń.

Bardzo specyficzna, poruszająca trudny temat chorego chłopca.
Doskonale łączy wątek psychologiczny z kryminalnym.
Pobudza emocje i skłania do przemyśleń.

Książka dobra, ciekawa ale jak dla mnie mało przekonująca.
Relacje Cary i Suzette wydają mi się mało realne.
Tak samo opisy Amelii także do mnie nie trafiły. Niekiedy czytając miałam wrażenie jakby autorka mówiła o nastolatce a nie opisywała dziesięcioletnie dziecko. W książce jest niestety więcej takich fragmentów.
Oczywiście życie i ludzie bywają różni ale jednak jak dla mnie książka jest mało autentyczna.

Książka dobra, ciekawa ale jak dla mnie mało przekonująca.
Relacje Cary i Suzette wydają mi się mało realne.
Tak samo opisy Amelii także do mnie nie trafiły. Niekiedy czytając miałam wrażenie jakby autorka mówiła o nastolatce a nie opisywała dziesięcioletnie dziecko. W książce jest niestety więcej takich fragmentów.
Oczywiście życie i ludzie bywają różni ale jednak jak dla...

Bardzo dobry dramat psychologiczny. Potęga bezgranicznej miłości matczynej, zmagania z przeciwnościami losu i autystycznym dzieckiem, ukazane z ogromną wrażliwością i zrozumieniem. Książka mocno osadzona w autentycznych emocjach, dlatego tak bardzo wciąga i zmusza do refleksji. Każdy ma prawo godnie żyć.

Bardzo dobry dramat psychologiczny. Potęga bezgranicznej miłości matczynej, zmagania z przeciwnościami losu i autystycznym dzieckiem, ukazane z ogromną wrażliwością i zrozumieniem. Książka mocno osadzona w autentycznych emocjach, dlatego tak bardzo wciąga i zmusza do refleksji. Każdy ma prawo godnie żyć.

Książka ta wpadła mi w ręce zupełnie przez przypadek. To połączenie dramatu z elementami kryminału. Porusza tematy, na które nie zastanawiamy się w pędzie codziennego życia, na przykład matka, która sama wychowuje chore dziecko. Nie myślimy o tym, ponieważ nas to nie dotyczy. Nie wiemy ile to poświęcenia, wyrzeczeń, a przede wszystkim pracy z wychowaniem takiego człowieka. Ta książka nie jest tylko o chorym dziecku, poruszane są również tematy takie jak: utracona przyjaźń, znęcanie się dzieci w szkole nad innymi rówieśnikami, miłość między kobietą a mężczyzną, który pracuje w policji, a która jest bardzo trudna. Cieszę się, że powstają takie książki, dzięki nim uczymy się doceniać to, co mamy, czyli zdrowie, rodzinę, miłość i przyjaźń. Sprawiają że inaczej postrzegamy świat i cieszymy się z małych przyjemności życia. Jak najbardziej godna przeczytania, polecam.

Książka ta wpadła mi w ręce zupełnie przez przypadek. To połączenie dramatu z elementami kryminału. Porusza tematy, na które nie zastanawiamy się w pędzie codziennego życia, na przykład matka, która sama wychowuje chore dziecko. Nie myślimy o tym, ponieważ nas to nie dotyczy. Nie wiemy ile to poświęcenia, wyrzeczeń, a przede wszystkim pracy z wychowaniem takiego człowieka....

Przejmująca i bardzo prawdziwa historia o chłopcu cierpiącym na autyzm.
Dramat matki zmagającej się z chorobą jej ukochanego dziecka. Trudny, poruszający temat. Jest świadkiem morderstwa swojej szkolnej koleżanki...matka go chroni przed wszystkimi, autystyczna na faktach książka polecam koniecznie sięgnąć po nią i przeczytać!!!

Przejmująca i bardzo prawdziwa historia o chłopcu cierpiącym na autyzm.
Dramat matki zmagającej się z chorobą jej ukochanego dziecka. Trudny, poruszający temat. Jest świadkiem morderstwa swojej szkolnej koleżanki...matka go chroni przed wszystkimi, autystyczna na faktach książka polecam koniecznie sięgnąć po nią i przeczytać!!!

Czytałam mając piętnaście lat. Uważam, że za mało by w 100% zrozumieć tą książkę, ale i tak zapadła mi głęboko w pamięci. Bardzo dobre dzieło, polecam.

Czytałam mając piętnaście lat. Uważam, że za mało by w 100% zrozumieć tą książkę, ale i tak zapadła mi głęboko w pamięci. Bardzo dobre dzieło, polecam.