Harry Potter i Komnata Tajemnic

Rozpoczynamy drugi rok nauki w Hogwarcie…

Komnata tajemnic to jedna z moich ulubionych części serii HP. Dlaczego? Po latach stwierdzam, że głównie ze względu na klimat tajemnicy związanej z Komnatą, do tego fascynująca legenda z nią związana i potwór czający się gdzieś w mroku. Ta część, mam wrażenie, odznacza się też większą dynamiką akcji niż poprzednia, a poza tym powracamy do bohaterów, których poznaliśmy i pokochaliśmy w pierwszym tomie.

Co do bohaterów to niezmiernie irytował mnie Lockhart. Jest to druga, po Umbridge, najbardziej wkurzająca mnie postać z całego uniwersum (nawet sobie nie wyobrażacie, jak mnie ucieszyło to, że skończył jak skończył :D).

HP to seria ponadczasowa, seria wywołująca ogrom ciepła w moim sercu i do której wracam z utęsknieniem. To tak, jakby uściskać najlepszego przyjaciela, po latach niewidzenia, o którym ciągle się myślało w czasie jego nieobecności.

Kocham!

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni/

Rozpoczynamy drugi rok nauki w Hogwarcie…

Komnata tajemnic to jedna z moich ulubionych części serii HP. Dlaczego? Po latach stwierdzam, że głównie ze względu na klimat tajemnicy związanej z Komnatą, do tego fascynująca legenda z nią związana i potwór czający się gdzieś w mroku. Ta część, mam wrażenie, odznacza się też większą dynamiką akcji niż poprzednia, a poza tym...

Jest super

Jest super

Cudowna, choć nie przeraziła mnie tak jak gdy czytałam ją parę lat wcześniej. Wciąż podtrzymuje moje słowa odnośnie pobieżnego opisania wydarzeń, jak to miało miejsce w pierwszej części, ale nadal uwielbiam, bo te książki są dla mnie jak spotkanie przyjaciela, którego dawno nie widzieliśmy.

Cudowna, choć nie przeraziła mnie tak jak gdy czytałam ją parę lat wcześniej. Wciąż podtrzymuje moje słowa odnośnie pobieżnego opisania wydarzeń, jak to miało miejsce w pierwszej części, ale nadal uwielbiam, bo te książki są dla mnie jak spotkanie przyjaciela, którego dawno nie widzieliśmy.

Wracam co jakiś czas do całej serii - to wspaniała odskocznia od ponurej, mugolskiej rzeczywistości. Uciekam do Hogwartu za każdym razem kiedy zaczyna przygniatać mnie depresja i stres.

Wracam co jakiś czas do całej serii - to wspaniała odskocznia od ponurej, mugolskiej rzeczywistości. Uciekam do Hogwartu za każdym razem kiedy zaczyna przygniatać mnie depresja i stres.

Jeśli pierwsza część była znakomita, to Komnata Tajemnic musiała być wciągająca chociaż w połowie tak bardzo jak Kamien Filozoficzny.
Książka przeczytana tak na prawde jednym ciągiem z małą przerwą. Świetnie napisane rozdziały i mrożące krew w żyłach pojedynki. Zasłużona ocena 10.

Jeśli pierwsza część była znakomita, to Komnata Tajemnic musiała być wciągająca chociaż w połowie tak bardzo jak Kamien Filozoficzny.
Książka przeczytana tak na prawde jednym ciągiem z małą przerwą. Świetnie napisane rozdziały i mrożące krew w żyłach pojedynki. Zasłużona ocena 10.

"We śnie człowiek znajduje się we własnym świecie.Czasem pływa w głębokim oceanie,a czasem robi pierwszy krok w chmurach."

¯Drugi tom przygód najpopularniejszego czarodzieja wszech czasów, czyli Harrego Pottera. Czy jest lepsza niż poprzedni tom?

Harry Potter i jego przyjaciele są na drugim roku w Hogwarcie, gdy spotykają ich kolejne niebezpieczeństwa. Czy znów uda im się je pokonać? A może nie podołają temu zadaniu?

Tą część również bardzo szybko i przyjemnie mi się czytało i uważam, że jest lepsza niż pierwsza część. Dlaczego? Według mniej są zabawniejsze fragmenty, ciekawsza akcja oraz lepszy punkt kulminacyjny. Jednak dalej mam pewne "ale" co do treści (podobne jak w pierwszym tomie). Pomimo tego, że niekiedy gubiłam się w treści i pojawiła się podobne sprzeczności co w pierwszym tomie to dalej twierdzę, że jest to bardzo fajna książka, którą polecam na zastój czytelniczy!

Ocena: 7,5/10

"We śnie człowiek znajduje się we własnym świecie.Czasem pływa w głębokim oceanie,a czasem robi pierwszy krok w chmurach."

¯Drugi tom przygód najpopularniejszego czarodzieja wszech czasów, czyli Harrego Pottera. Czy jest lepsza niż poprzedni tom?

Harry Potter i jego przyjaciele są na drugim roku w Hogwarcie, gdy spotykają ich kolejne niebezpieczeństwa. Czy znów uda im się...

Bardzo mi się spodobała ta książka

Bardzo mi się spodobała ta książka

.

.

Gilderoy Lockhart jest najbardziej wkurzającą postacią w całej serii. To moje pierwsze przemyślenie po ponownej lekturze “Komnaty tajemnic”. Nie lubiłam gościa ani dziesięć lat temu podczas czytania, ani teraz. W filmie też go nienawidzę (co w tym przypadku akurat oznacza, że Branagh zagrał go wyśmienicie). #changemymind

Druga część sagi od zawsze była poza “Zakonem Feniksa” tą najmniej przeze mnie lubianą. Chyba wynika to ze zrażenia do początkowych scen - latający tort był dla mnie zawsze żenujący. Podobnie sam wątek tajemniczej komnaty jakoś do mnie nie przemawiał. Za to sama postać potwora/ bazyliszka już tak.

Nie umiem przestać odtwarzać sobie w głowie scen z filmu, co bardzo mnie wkurzało w tym przypadku wkurzało, bo chociażby wszelkie teksty Hermiony w mojej wyobraźni wybrzmiewały z irytującą manierą aktorki dubbingującej postać młodej czarownicy.

P. S. Wujkiem Vernonem mogłyby zainteresować się służby ochrony zwierząt, bo czy zmuszanie Harry’ego do przetrzymywania Hedwigi w klatce nie łapie się pod znęcanie?

Gilderoy Lockhart jest najbardziej wkurzającą postacią w całej serii. To moje pierwsze przemyślenie po ponownej lekturze “Komnaty tajemnic”. Nie lubiłam gościa ani dziesięć lat temu podczas czytania, ani teraz. W filmie też go nienawidzę (co w tym przypadku akurat oznacza, że Branagh zagrał go wyśmienicie). #changemymind

Druga część sagi od zawsze była poza “Zakonem...

Mrocznie, ciekawiej i treściwiej.
Powoli wgryzamy się w fabułę i świat wykreowany co przed Więźniem z Azkabanu daje duże nadzieje.

Mrocznie, ciekawiej i treściwiej.
Powoli wgryzamy się w fabułę i świat wykreowany co przed Więźniem z Azkabanu daje duże nadzieje.