Masa złych decyzji podjętych przez Subaru w części czwartej skutkuje wieloma niezbyt przyjemnymi (dla niego) konsekwencjami. To właśnie na nich skupia się początek piątego tomu. Czytelnik ma tutaj okazję obserwować poczynania głównego bohatera i piętrzące się przed nim problemy. Fabularnie jest więc „poprawnie”, dużo ciekawiej jednak robi się w momencie, kiedy na scenę wkracza kult Wiedźmy Satelle, a Subaru dostaje się w ich łapska. Od tego momentu powieść zaczyna się robić naprawdę mroczna i momentami zaskakująca. Kolejne strony wypełnia klimat, któremu naprawdę trudno jest coś zarzucić i staje się on mocno sugestywny dla części odbiorców. Kolejny jednak raz pozytywne aspekty dzieła kontrastowane są przez pewne niedociągnięcia/wady. Niestety kolejny raz „problemy” powieści dotyczą głównego bohatera. Z jednej strony możemy obserwować ciekawe wydarzenia powodujące u nastolatka postępujące „szaleństwo” i wzbierającą w nim wściekłość. Z drugiej zaś znowu niektóre jego działania są tak „irytujące”, że naprawdę momentami jest trudno przebrnąć przez niektóre rozdziały. Ciągle jednak gdzieś w tle opowieści tli się iskierka nadziei (dawana przez autora),że nagle się on zmieni i dorośnie do roli głównego bohatera.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=133407

Masa złych decyzji podjętych przez Subaru w części czwartej skutkuje wieloma niezbyt przyjemnymi (dla niego) konsekwencjami. To właśnie na nich skupia się początek piątego tomu. Czytelnik ma tutaj okazję obserwować poczynania głównego bohatera i piętrzące się przed nim problemy. Fabularnie jest więc „poprawnie”, dużo ciekawiej jednak robi się w momencie, kiedy na scenę...

Piąty tom Re:Zero jest dużo mroczniejszy niż poprzednie i tylko na tym zyskuje. Jest dużo mniej mdłej gadki, a dużo więcej krwi i akcji. Nowy wróg Subaru jest potężny i jeden ciekawa, jak sobie z nim nasz bohater poradzi (oby szybko, bo monologi Arcybiskupa są arcymeczące). Powieść kończy się takim cliff-hangerem, że od razu po skończeniu komentarza, zabieram się za tom szósty.

Piąty tom Re:Zero jest dużo mroczniejszy niż poprzednie i tylko na tym zyskuje. Jest dużo mniej mdłej gadki, a dużo więcej krwi i akcji. Nowy wróg Subaru jest potężny i jeden ciekawa, jak sobie z nim nasz bohater poradzi (oby szybko, bo monologi Arcybiskupa są arcymeczące). Powieść kończy się takim cliff-hangerem, że od razu po skończeniu komentarza, zabieram się za tom szósty.