Eiji Mikage pokazuje, że potrafi dobrze zwieńczyć swoją historię. Mimo, że to przedostatni tom, to bardzo dobrze zamyka on wiele wątków.
Historia z tomu na tom stawała się lepsza, autor odkrywał po kolei swoje karty i stopniowo wzbudzał zainteresowanie u czytelnika.
Bohaterowie nie irytują, a zachowanie każdego z nich jest bardzo przemyślane i w logiczny sposób wytłumaczone. Śledzenie losów zarówno dobrych, jak i złych postaci było czystą przyjemnością.
Oczywiście książka ma też swoje wady jak język, który jest bardziej skierowany do młodzieży, ale na pewno nie będzie to przeszkadzać nikomu, kto jest zaznajomiony z tym fandomem. Bardzo polecam książkę i niesamowicie czekam na zakończenie tej historii.
roadoffantasy.blogspot.com

Eiji Mikage pokazuje, że potrafi dobrze zwieńczyć swoją historię. Mimo, że to przedostatni tom, to bardzo dobrze zamyka on wiele wątków.
Historia z tomu na tom stawała się lepsza, autor odkrywał po kolei swoje karty i stopniowo wzbudzał zainteresowanie u czytelnika.
Bohaterowie nie irytują, a zachowanie każdego z nich jest bardzo przemyślane i w logiczny sposób...

Po raz kolejny autor wywołał u mnie multum emocji. Tym razem jednak niekiedy całkiem skrajnych. Narrację powierzył trójce głównych bohaterów, którzy mieli całkiem inne patrzenie na rzeczywistość. Ich myślenie w pewien sposób ograniczał możliwość obiektywnego spojrzenia na całą sprawę przez czytelnika. Każdy obwiniał każdego, twierdząc, że to co robi jest niepoprawne. Gdy przyzwyczaiło się do myślenia jednej postaci, pojawiała się druga, która krytykowała tamtą w przeświadczeniu, że to ona sama ma rację.
To trochę mieszało. Nawet trochę bardzo. W pewnym momencie dochodziło się do wniosku, że wszyscy mają rację... po części.
Historię mimo wszystko świetnie się czytało. Z powodu jej objętości starczała na jeden wieczór, jednak to tylko podsyca do czekania na zakończenie historii głównych bohaterów. Ja czekał i to ogromnie!
Jak zawsze: Gorąco polecam!

Po raz kolejny autor wywołał u mnie multum emocji. Tym razem jednak niekiedy całkiem skrajnych. Narrację powierzył trójce głównych bohaterów, którzy mieli całkiem inne patrzenie na rzeczywistość. Ich myślenie w pewien sposób ograniczał możliwość obiektywnego spojrzenia na całą sprawę przez czytelnika. Każdy obwiniał każdego, twierdząc, że to co robi jest niepoprawne. Gdy...