Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu książki „Zanim wystygnie kawa” miałam zamiar się poddać i odpuścić sobie bliższe spotkania z literaturą japońską. Doszłam jednak do wniosku, że tak się nie godzi i powinnam dać jej szansę. Nawet jeśli kulturowo i duchowo nie jest mi najbliższa. I to była świetna decyzja. Moim zdaniem, książka „Ona i jej kot” jest cudowna. Sprawia wrażenie prostej i niewymagającej. Ot, zwykłe historie właścicieli kotów, lub też ludzi, których te koty wzięły pod swe, hm, nazwijmy to skrzydła. Dla mnie jednak jawi się niczym urzekająca podróż przez ważne emocje i codzienne przeżycia. Podróż zdecydowanie za krótka. Mogłabym czytać te ludzko kocie opowieści znacznie dłużej. Cztery koty, czworo ludzi, zwykłe życia, spajdermenów i batmenów brak. Trzeba wstać, pójść do pracy, mierzyć się z miłością lub jej brakiem, samotnością, większymi lub mniejszymi rozczarowaniami, radościami i smutkami. A to wszystko widziane z perspektywy ludzi i kotów. Obie perspektywy równe sobie, ciężko mi powiedzieć, która była mi bliższa. Chwilami to chyba ta kocia 😊 Dobrzy Ludzie, jak chcecie, to siedźcie przy tej wystygłej kawie, ale z mojego punktu widzenia, historia i spacer z kotami daje dużo więcej pozytywnej energii.