Abel i Kain

To moje drugie spotkanie z fikcyjnym detektywem-amatorem Janem Morawskim. I podejrzewam, że nie ostatnie. W ogóle nie zdążyłam tej książki zwrócić do biblioteki, dlatego zdecydowałam się na ponowne jej przeczytanie.
Akcja powieści toczy się w 1900 roku. Detektyw Jan Morawski wraz z Mateuszem przyjeżdżają na chrzciny synka swoich znajomych Tadeusza i Julii. Podczas spotkania został poproszony o wyjaśnienie morderstwa w domu znajomego Tadeusza, pana Adama Ponińskiego. Na tego niezwykle sprawiedliwe życie w ostatnim czasie spadły same zmartwienia. Najpierw jego synowa umiera podczas przedwczesnego porodu, porodu nie przeżył też malutki wnuczek. A ostatnio został zabity jego syn Adam, małżonek zmarłej kobiety. Głównym podejrzanym jest jego starszy brat, Edward, jednak nikt nie wierzy w jego winę. Jan Morawski postanawia za wszelką cenę rozwikłać zagadkę. Tymczasem z każdą chwilą odsłaniają się coraz mroczniejsze tajemnice domu pana Adama. Musi się spieszyć - w niebezpieczeństwie są czteroletnia mieszkanka domu Natalka oraz przebywający na wakacjach ośmioletni Guciu.
Dotychczas wyszły 5 książek z tego cyklu, mam nadzieję, że w najbliższym czasie uda mi się przeczytać pozostałe trzy(pierwszą część przeczytałam już w lutym). Bo chociaż książki kryminalne nie są moim ulubionym gatunkiem, to Katarzyna Kwiatkowska pisze tak ciekawie, że po prostu czytam jej książki z przyjemnością.

To moje drugie spotkanie z fikcyjnym detektywem-amatorem Janem Morawskim. I podejrzewam, że nie ostatnie. W ogóle nie zdążyłam tej książki zwrócić do biblioteki, dlatego zdecydowałam się na ponowne jej przeczytanie.
Akcja powieści toczy się w 1900 roku. Detektyw Jan Morawski wraz z Mateuszem przyjeżdżają na chrzciny synka swoich znajomych Tadeusza i Julii. Podczas spotkania...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W sam raz na długie, zimne, ciemne wieczory. Wejść pod koc i myśleć tylko o tym, kto jest mordercą. Kryminał jednowątkowy w stylu wielkiej Agaty. Według mnie niewątpliwym atutem jest spora wiedza autorki na temat opisywanych czasów, można wiele informacji wynieść. Ktoś tu zarzucał, że za dużo jest opisów jedzenia. Mnie akurat one zafascynowały.

W sam raz na długie, zimne, ciemne wieczory. Wejść pod koc i myśleć tylko o tym, kto jest mordercą. Kryminał jednowątkowy w stylu wielkiej Agaty. Według mnie niewątpliwym atutem jest spora wiedza autorki na temat opisywanych czasów, można wiele informacji wynieść. Ktoś tu zarzucał, że za dużo jest opisów jedzenia. Mnie akurat one zafascynowały.

Pokaż mimo to

Drugie spotkanie z Katarzyną Kwiatkowską. Czyta się dobrze, została zachowana konwencja kryminału retro. Początek trochę rozwleczony, ale po 2/3 akcja nabiera tempa. Jednak główny bohater budzi sympatię czytelnika i głównie ta własnie sympatia skłania nas do pozostania jak najdłużej w jego towarzystwie. W sumie mogę polecić i zabieram się do cześć 3, czyli "Zobaczyć Sorento i umrzeć".

Drugie spotkanie z Katarzyną Kwiatkowską. Czyta się dobrze, została zachowana konwencja kryminału retro. Początek trochę rozwleczony, ale po 2/3 akcja nabiera tempa. Jednak główny bohater budzi sympatię czytelnika i głównie ta własnie sympatia skłania nas do pozostania jak najdłużej w jego towarzystwie. W sumie mogę polecić i zabieram się do cześć 3, czyli...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pani KK nadal jest rewelacyjna, choć tym razem domyśliłam się rozwiązania zagadki przed Janem, niewiele, ale jednak... Może dlatego, że nie męczył mnie upał i nie rozkojarzały wiejsko-sielskie klimaty z kąpielami w jeziorach włącznie ;) Jak zwykle polecam! Świetna seria!

Pani KK nadal jest rewelacyjna, choć tym razem domyśliłam się rozwiązania zagadki przed Janem, niewiele, ale jednak... Może dlatego, że nie męczył mnie upał i nie rozkojarzały wiejsko-sielskie klimaty z kąpielami w jeziorach włącznie ;) Jak zwykle polecam! Świetna seria!

Pokaż mimo to

Kryminał retro. Szlachecki dworek, wzorowy gospodarz, mieszkańcy i goście prawie idealni. W tej sielankowej scenerii brat zabija brata, ale czy na pewno? Jan Morawski dochodzi do prawdy... Właściwie od początku można zgadnąć komu zależało na wyeliminowaniu spadkobierców. Największym atutem tej powieści jest klimat Polski szlacheckiej z panem Tercjuszem - przypominającym Zagłobę i ... wykwintne dania (aż ślinka cieknie)

Kryminał retro. Szlachecki dworek, wzorowy gospodarz, mieszkańcy i goście prawie idealni. W tej sielankowej scenerii brat zabija brata, ale czy na pewno? Jan Morawski dochodzi do prawdy... Właściwie od początku można zgadnąć komu zależało na wyeliminowaniu spadkobierców. Największym atutem tej powieści jest klimat Polski szlacheckiej z panem Tercjuszem - przypominającym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pani Katarzyna Kwiatkowska lubi bohaterow swoich ksiazek.Z wielka troska i sympatia opisuje starego , spracowanego sluzacego , wiekowa kucharke i mlodziez , ktora z ogromnym zapalem zdobywa w szkole wiedze. Niestety nie czytam tomow o Janie Morawskim i Mateuszu w kolejnosci ich powstawania , a jedynie zgodnie z umiejetnoscia ich zdobywania.

Pani Katarzyna Kwiatkowska lubi bohaterow swoich ksiazek.Z wielka troska i sympatia opisuje starego , spracowanego sluzacego , wiekowa kucharke i mlodziez , ktora z ogromnym zapalem zdobywa w szkole wiedze. Niestety nie czytam tomow o Janie Morawskim i Mateuszu w kolejnosci ich powstawania , a jedynie zgodnie z umiejetnoscia ich zdobywania.

Pokaż mimo to

1. Autorka w bardzo sympatyczny sposób nawiązała do "Zbrodni w błękicie".
2. Pani Katarzyna być może zasugerowała to, co będzie się działo w tomach następnych (nie czytałam, więc strzelam w ciemno), np. Jan jedzie na chrzciny, potem do Włoch (pewnie m.in. do Sorento), funduje... spoiler... obiecuje, że... spoiler ;)
3. Pani Kwiatkowska wywiodła mnie w pole. Czytać: kombinowałam jak żółw pod górę próbując rozwiązać intrygę a okazało się, że rozwiązanie jest najprostsze z możliwych (przez co kwiaty wysłać powinnam Autorce, bo ni cholery nie wpadłam na to, kto zabił). Super książka. A te nawiązania do historii, np. igrzysk olimpijskich, kontekstu powstania heroiny, Nagrody Nobla, to majstersztyk. Aż dziw, że kolejne tomy przygód Morawskiego mają innych wydawców )4 i 5 tego samego). Polecam biorąc się za trójeczkę!

1. Autorka w bardzo sympatyczny sposób nawiązała do "Zbrodni w błękicie".
2. Pani Katarzyna być może zasugerowała to, co będzie się działo w tomach następnych (nie czytałam, więc strzelam w ciemno), np. Jan jedzie na chrzciny, potem do Włoch (pewnie m.in. do Sorento), funduje... spoiler... obiecuje, że... spoiler ;)
3. Pani Kwiatkowska wywiodła mnie w pole. Czytać:...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część cyklu z Janem Morawskim w roli głównej nie rozczarowała. Lubię takie kryminały w stylu angielskim, gdzie akcja snuje się wolno, stopniowo odsłaniając przed czytelnikiem namiętności kłębiące się pod przykryciem utkanym z pozorów i kłamstw.

Druga część cyklu z Janem Morawskim w roli głównej nie rozczarowała. Lubię takie kryminały w stylu angielskim, gdzie akcja snuje się wolno, stopniowo odsłaniając przed czytelnikiem namiętności kłębiące się pod przykryciem utkanym z pozorów i kłamstw.

Pokaż mimo to

Druga część cyklu o Janie Morawskim jest wyraźnie lepsza od pierwszej (którą też przeczytałam z przyjemnością). Autorka wyraźnie nabiera wprawy i śmiałości; nie powtarza błędów z pierwszego tomu. Nie zgadzam się z zarzutem rozwlekłości: z początku akcja rzeczywiście nie posuwa się do przodu, ale za to zagęszcza się, wzbogaca o nowe wątki i komplikuje. Do końca nie znałam rozwiązania (powiedzmy - miałam parę opcji, z prawidłową na drugiej pozycji). W mnogości wątków zauważyłam tylko jedno niedopatrzenie Autorki: matka Gucia R. okazuje się Polką, choć w pierwszym rozdziale nie umie po polsku (bo to przecież ona jest tajemniczą przyjezdną?). Ale to szczegół bez wpływu na zasadniczą akcję. Główny motyw - przekonanie ojca, człowieka mądrego i rozsądnego, o doskonałości syna,który tymczasem łajdaczy się i przepuszcza ogromny majątek - ledwo trzyma się na granicy prawdopodobieństwa, ale charakterystyka ojca jest tak mocno zrobiona, że daje się w to uwierzyć.

Druga część cyklu o Janie Morawskim jest wyraźnie lepsza od pierwszej (którą też przeczytałam z przyjemnością). Autorka wyraźnie nabiera wprawy i śmiałości; nie powtarza błędów z pierwszego tomu. Nie zgadzam się z zarzutem rozwlekłości: z początku akcja rzeczywiście nie posuwa się do przodu, ale za to zagęszcza się, wzbogaca o nowe wątki i komplikuje. Do końca nie znałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeszcze lepsza od poprzedniego tomu. Czyta się jak powieści Agaty Christie. Naprawdę głęboki ukłon dla autorki za tak rewelacyjną powieść retro. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom przygód Jana Morawskiego i jego totumfackiego Mateusza.

Jeszcze lepsza od poprzedniego tomu. Czyta się jak powieści Agaty Christie. Naprawdę głęboki ukłon dla autorki za tak rewelacyjną powieść retro. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom przygód Jana Morawskiego i jego totumfackiego Mateusza.

Pokaż mimo to