Pierwsze o czym trzeba pamiętać sięgając po tę książkę, to że nie jest to biografia, a wspomnienia o Młynarskim. Po przeczytaniu mam ogromny niedosyt, właściwej treści jest po prostu mało, a postać Wojciecha Młynarskiego zdecydowanie zasługuje na większą uwagę i skrupulatność przy tworzeniu tego typu publikacji. Myślę, że gdyby w książce znalazły się wypowiedzi większej ilości osób, z którymi współpracował, to całość zyskałaby na wartości.
Przeszkadza mi też sama forma, w jakiej została wydana ta książka – czcionka jest spora, jest baaardzo dużo światła na stronie, a to tylko pompuje objętość książki, żeby sprawiała wrażenie bardziej treściwej.
Ogólnie nie jest mimo wszystko jakoś wybitnie słaba. Można traktować ją jako dodatkową ciekawostkę, ale na pewno nie jako rzetelne źródło wiedzy o życiorysie Młynarskiego.

Pierwsze o czym trzeba pamiętać sięgając po tę książkę, to że nie jest to biografia, a wspomnienia o Młynarskim. Po przeczytaniu mam ogromny niedosyt, właściwej treści jest po prostu mało, a postać Wojciecha Młynarskiego zdecydowanie zasługuje na większą uwagę i skrupulatność przy tworzeniu tego typu publikacji. Myślę, że gdyby w książce znalazły się wypowiedzi większej...

Bardzo miła, przyjemna i rozczulająca książka wspomnieniowa o Wojciechu Młynarskim. Mimo, że książka opowiada o twórczości Młynarskiego, jest w niej obraz różnych polskich poetów, tekściarzy, kabareciarzy i wykonawców. Po przeczytaniu czuję się dumna z ludzi kultury, którzy się tam wypowiadają. I nostalgię za pewną epoką kunsztu artystycznego, która powoli przemija.

Bardzo miła, przyjemna i rozczulająca książka wspomnieniowa o Wojciechu Młynarskim. Mimo, że książka opowiada o twórczości Młynarskiego, jest w niej obraz różnych polskich poetów, tekściarzy, kabareciarzy i wykonawców. Po przeczytaniu czuję się dumna z ludzi kultury, którzy się tam wypowiadają. I nostalgię za pewną epoką kunsztu artystycznego, która powoli przemija.

Nikt nie napisze złego słowa, żeby nie narazić się "środowisku". Czyli w sumie wychodzi laurka. Niemniej z książki wynikają dwa fakty. Młynarski wielkim poetą był. I drugi, Młynarski trudnym człowiekiem był. Oczywiście choroba dwubiegunowa czyni spustoszenia zarówno w psychice, jak i w kontaktach z otoczeniem. Książka ogólnie trochę powierzchowna i tak jak napisałem raczej same pochwały. Jeżeli gdzieś pojawi się jakaś delikatna krytyka to zaraz jest gęsto tłumaczona chorobą. Trzeba stwierdzić, że Młynarski był wielką indywidualnością i chyba nie będzie już nikogo takiego. Dla ugruntowania tej opinii polecam książkę z tekstami Młynarskiego. Można się uśmiechnąć, można wzruszyć.
https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4050223/od-oddechu-do-oddechu-najpiekniejsz...

Nikt nie napisze złego słowa, żeby nie narazić się "środowisku". Czyli w sumie wychodzi laurka. Niemniej z książki wynikają dwa fakty. Młynarski wielkim poetą był. I drugi, Młynarski trudnym człowiekiem był. Oczywiście choroba dwubiegunowa czyni spustoszenia zarówno w psychice, jak i w kontaktach z otoczeniem. Książka ogólnie trochę powierzchowna i tak jak napisałem raczej...

Jak dla mnie: za krótko, za skromnie. Chciałabym więcej.

Jak dla mnie: za krótko, za skromnie. Chciałabym więcej.

Barwne wspomnienie Mistrza

Barwne wspomnienie Mistrza

Mistrz słowa oczami innych, przyjaciół, o jego wadach i zaletach.Bardzo szybko się czyta, może aż za szybko?

Mistrz słowa oczami innych, przyjaciół, o jego wadach i zaletach.Bardzo szybko się czyta, może aż za szybko?

Muszę sięgnąć po jakąś inną książkę o Młynarskim, bo z tej nie dowiedziałem się prawie niczego po za tym, że był strasznie zadufany w sobie i pisał rewelacyjne teksty (ale to już wiem). Najlepiej wypada rozdział Bralczyka, jest najbardziej rzeczowy.

Muszę sięgnąć po jakąś inną książkę o Młynarskim, bo z tej nie dowiedziałem się prawie niczego po za tym, że był strasznie zadufany w sobie i pisał rewelacyjne teksty (ale to już wiem). Najlepiej wypada rozdział Bralczyka, jest najbardziej rzeczowy.

Wspaniała książka w której znane osoby wspominają Mistrza. Czyta się lekko i przyjemnie. Poznajemy sylwetkę Wojciecha Młynarskiego widzianą oczami innych w życiu prywatnym, zawodowym i warsztatowym. Był ceniony i podziwiany za twórczość niebagatelną. Napisał b. dużo tekstów oryginalnych i ponadczasowych. Choroba była jego utrapieniem. Polecam ciekawą lekturę i wiadomości o wielkim intelektualiście.

Wspaniała książka w której znane osoby wspominają Mistrza. Czyta się lekko i przyjemnie. Poznajemy sylwetkę Wojciecha Młynarskiego widzianą oczami innych w życiu prywatnym, zawodowym i warsztatowym. Był ceniony i podziwiany za twórczość niebagatelną. Napisał b. dużo tekstów oryginalnych i ponadczasowych. Choroba była jego utrapieniem. Polecam ciekawą lekturę i wiadomości o...

Lektura jest bardzo skromna, ale dotyczy cudownego tematu. Mistrza Wojciecha Młynarskiego opisują osoby związane z Nim zawodowo lub np. językoznawcy. Jednak ze wszystkich gardeł płynie hymn pochwalny dla Pana Wojtka. Wszyscy rozmówcy zaproszeni do wspomnień odmalowują współpracę z Nim bardzo barwnie i bogato.Pojawiają się czasami bardzo osobiste relacje. Czytałam z wielką przyjemnością i zazdrością, że nie było mi dane poznać Go osobiście.Lubię słuchać Jego twórczości , a teraz poznałam trochę tła na którym powstawała.

Lektura jest bardzo skromna, ale dotyczy cudownego tematu. Mistrza Wojciecha Młynarskiego opisują osoby związane z Nim zawodowo lub np. językoznawcy. Jednak ze wszystkich gardeł płynie hymn pochwalny dla Pana Wojtka. Wszyscy rozmówcy zaproszeni do wspomnień odmalowują współpracę z Nim bardzo barwnie i bogato.Pojawiają się czasami bardzo osobiste relacje. Czytałam z wielką...

Umysł szaleńca, osoby chorej, artysty, czy czlowieka, którego geniusz był tak ogromny, że nie znajdzie się osoba godna go zastąpić? Czy gdyby nie chorował i był „normalny” nie byłby geniuszem? Czy widziałby świat tak pospolicie jak widzi go każdy zwykły śmiertelnik, a i tak stworzył arcyteksty? Wszystkie te pytania nasuwały mi się podczas czytania tej książki. Książki, która jest pięknym hołdem dla osoby Młynarskiego i jego twórczości. Po przeczytaniu jej, utwory napisane przez pana Wojciecha nabierają nowego znaczenia, a słowa maja inny wydźwięk. Jest to charakterystyka sławnego pisarza, autora nietuzinkowych tekstów, opowiedziana przez różne osoby mające z nim kontakt osobisty. Ukaże nam się tu obraz niesamowicie inteligentnego człowieka, chorobliwie dążącego do profesjonalizmu, bacznie obserwującego świat i ludzi, ale też mam wrażenie, że nie do końca szczęśliwego. Może przez chorobę, może dlatego, że jego świadomość życia była na tyle wysoka, że nie potrafił znaleźć pełniejszego szczęścia, a może to tylko moje odczucie i tak naprawdę nie było w nim smutku? Książka warta przeczytania. W dodatku krótka i „łyka” się ją w dwa dni. Przeczytajcie, a może znajdziecie odpowiedź na pytanie, czy choroba zrodziła w Młynarskim geniusza, czy może jego geniusz zrodził chorobę. Warto!!!

Umysł szaleńca, osoby chorej, artysty, czy czlowieka, którego geniusz był tak ogromny, że nie znajdzie się osoba godna go zastąpić? Czy gdyby nie chorował i był „normalny” nie byłby geniuszem? Czy widziałby świat tak pospolicie jak widzi go każdy zwykły śmiertelnik, a i tak stworzył arcyteksty? Wszystkie te pytania nasuwały mi się podczas czytania tej książki. Książki,...