Ta bajka zatarła się zupełnie w mojej pamięci, a tu jest całkiem dużo przygód i historyjek, nie tylko o Marysi, Krasnoludki też dokazują.

Ta bajka zatarła się zupełnie w mojej pamięci, a tu jest całkiem dużo przygód i historyjek, nie tylko o Marysi, Krasnoludki też dokazują.

Przepiękna, barwna opowieść, której melodia to płynie niczym struga szemrząca wśród łąk zielonych a kwietnych, to dzwoni wdzięcznie jakby kto na leśnych konwaliach grał, to znów groźnymi nutami jak wicher zimny, jesienny zawiewa. Ale też i zaraz przecież w słońce się zmienia i duszę ogrzewa szczęśliwym spraw zakończeniem.

Tak to mi się samo zaczęło pisać, ale nijak ma się moja improwizacja do bogatego piękna języka, którym napisała tę historię Maria Konopnicka. I nic nie przeszkadzały ani mi, ani dziecku trudne, stare słowa, których znaczeń zapominamy, tak zasłuchani byliśmy w tę melodię opowieści. Zresztą znaczenie słów zawsze można sprawdzić w trakcie czy na koniec czytania, co daje okazję do wielu ciekawych odkryć. Na końcu książki zawarto nawet słowniczek zawierający ich wiele.

edit: Zapomniałbym. Oczywiście wydanie tym cenniejsze, że z pięknymi ilustracjami Szancera. Nie ma ich bardzo wiele, ale też nie za mało. Takie prawie w sam raz jak na mój gust. Średnio szkic czarno-biały co dwie strony a co jakiś czas pełnostronicowa ilustracja kolorowa.

Przepiękna, barwna opowieść, której melodia to płynie niczym struga szemrząca wśród łąk zielonych a kwietnych, to dzwoni wdzięcznie jakby kto na leśnych konwaliach grał, to znów groźnymi nutami jak wicher zimny, jesienny zawiewa. Ale też i zaraz przecież w słońce się zmienia i duszę ogrzewa szczęśliwym spraw zakończeniem.

Tak to mi się samo zaczęło pisać, ale nijak ma się...

Kiedyś - z obowiązku przeczytana i omówiona lektura szkolna.
Dziś - zaskoczyła mnie archaicznym językiem. Co to się stało z tymi słowami?

Kiedyś - z obowiązku przeczytana i omówiona lektura szkolna.
Dziś - zaskoczyła mnie archaicznym językiem. Co to się stało z tymi słowami?

W szkole miałem złe wspomnienia po tej lekturze chyba jak wielu ale po latach gdy wróciłem stwierdzam że to wspaniała książka. Owszem nie jest łatwa do czytania ale jest napisana pięknym językiem literackim a opowiadania są naprawdę głębokie w swojej treści

W szkole miałem złe wspomnienia po tej lekturze chyba jak wielu ale po latach gdy wróciłem stwierdzam że to wspaniała książka. Owszem nie jest łatwa do czytania ale jest napisana pięknym językiem literackim a opowiadania są naprawdę głębokie w swojej treści

Czytałam jedynie, ze względu na Wielki Maraton Czytelniczy. Jednym słowem, tragedia.
Nic nie dało się nic zrozumieć, nudna, omijałam niektóre strony.
Zdecydowanie nie polecam

Czytałam jedynie, ze względu na Wielki Maraton Czytelniczy. Jednym słowem, tragedia.
Nic nie dało się nic zrozumieć, nudna, omijałam niektóre strony.
Zdecydowanie nie polecam

Książka bez okładki, stare wydanie "po przejściach". Podróż w czasy dzieciństwa. Raczej nie czytałem, a pamiętam. Wniosek taki, że ktoś mi czytał...

Krasnoludki to malutkie ludziki funkcjonujące w polskiej kulturze ludowej również jako skrzaty. Autorka utrwaliła ten element naszej kultury w pierwotnej formie. Dziś krasnoludki to raczej element popkultury (animacje, "bajeczki" dla małych dzieci). Kiedyś było inaczej i można to znaleźć na kartach tej lektury pięknie ilustrowanej przez mistrza Jana Marcina Szancera.

Poznajemy króla Błystka, kronikarza Koszałka - Opałka i wielu innych, którzy wraz z wiosną wychodzą na świat by pomagać w ciężkiej pracy biednym, ale dobrym ludziom. Wśród tych jest sierotka pasąca gąski, biedny chłop mieszkający z dwoma synkami w rozpadającej się chatce... Jest też lis Sadełko, który czyha na Marysine gąski. Poznajemy królową Tatrę...

Książeczka trąci myszką, ale czytałem ją z przyjemnością.

Polecam!

Książka bez okładki, stare wydanie "po przejściach". Podróż w czasy dzieciństwa. Raczej nie czytałem, a pamiętam. Wniosek taki, że ktoś mi czytał...

Krasnoludki to malutkie ludziki funkcjonujące w polskiej kulturze ludowej również jako skrzaty. Autorka utrwaliła ten element naszej kultury w pierwotnej formie. Dziś krasnoludki to raczej element popkultury (animacje,...

Klasyka. Jedna z pierwszych samodzielnie przeczytanych książek.

Klasyka. Jedna z pierwszych samodzielnie przeczytanych książek.

Miło było dzięki tej książce mogłam wrócić do czasów, gdy miałam 10 lat i otrzymałam tę książkę jako nagrodę za wyniki w nauce.

Miło było dzięki tej książce mogłam wrócić do czasów, gdy miałam 10 lat i otrzymałam tę książkę jako nagrodę za wyniki w nauce.

Ta powieść może być momentami nużąca i "ciężka" dla dziecka. Nie zmienia to jednak mojego zdania, że powinna pozostać w kanonie lektur szkolnych ze względu na jej głębokie walory moralne.

Ta powieść może być momentami nużąca i "ciężka" dla dziecka. Nie zmienia to jednak mojego zdania, że powinna pozostać w kanonie lektur szkolnych ze względu na jej głębokie walory moralne.

*Moja ocena dotyczy jedynie wrażeń po lekturze, nie oceniam ani talentu pisarskiego autorki, ani fabuły.*
Po przebrnięciu niewielu, bo niemal 180 stron ( dziękuję portalowi Wolnelektury.pl za możliwość bezpłatnego pobrania ebooka - na czytniku jednak czytało mi się lepiej) czułam się, jakbym przeczytała jakiś gruby epos. Samych przypisów, by dziecko mogło zrozumieć tekst było ponad 800 (!). Jako lektura była przestarzała już w latach 60 -tych, więc nie wiem jakim zwyrolem trzeba być, żeby jeszcze w XXI wieku utrzymywać to w kanonie lektur szkolnych. Nie powiem - historia ciekawa (zwłaszcza druga połowa),lecz mnie, dorosłej przeczytanie nie sprawiło przyjemności.

*Moja ocena dotyczy jedynie wrażeń po lekturze, nie oceniam ani talentu pisarskiego autorki, ani fabuły.*
Po przebrnięciu niewielu, bo niemal 180 stron ( dziękuję portalowi Wolnelektury.pl za możliwość bezpłatnego pobrania ebooka - na czytniku jednak czytało mi się lepiej) czułam się, jakbym przeczytała jakiś gruby epos. Samych przypisów, by dziecko mogło zrozumieć tekst...