Wybór Zofii

Kilka lat temu zobaczyłem film na podstawie tej książki. Nie do końca spełnił moje oczekiwania, więc postanowiłem przeczytać książkę.
Książka jest dość toporna do przeczytania. Akcja toczy się dość powolnie. Relacje między bohaterami są dobrze ukazana. Jednak czytając miałem wielkie wrażenie, że autor nie zbadał historii obozów koncentracyjnych. Odczuwałem niechęć autora do ukazania głębszej historii rodziny Zofii. Kolejną sprawą, która mnie poruszyła jest niechęć autora do Polaków, które emanowało z wypowiedzi Zofii.
Książka wymęczona. Niestety jestem bardziej zawiedziony niż filmem. Niestety nie polecę jej innym.

Kilka lat temu zobaczyłem film na podstawie tej książki. Nie do końca spełnił moje oczekiwania, więc postanowiłem przeczytać książkę.
Książka jest dość toporna do przeczytania. Akcja toczy się dość powolnie. Relacje między bohaterami są dobrze ukazana. Jednak czytając miałem wielkie wrażenie, że autor nie zbadał historii obozów koncentracyjnych. Odczuwałem niechęć autora...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"A gdzie jest opowieść o Auschwitz? Odkrywa się ona przed czytelnikiem stopniowo, poznaje ją dzięki zwierzeniom Zofii, tak jak Stingo. Początkowo dostajemy nieliczne puzzle, z których staramy się ułożyć obraz, a później dowiadujemy się coraz więcej. Są pewne bolesne tajemnice, które Zofia będzie trzymała głęboko w sobie prawie do końca, ale i te zostaną w końcu wyjawione. A gdy dowiemy się już, jaki był tytułowy wybór Zofii, pojmiemy, że nie sposób i nie powinno się oceniać ludzi, którzy przeżyli piekło, o którym my, szczęściarze, niewielkie mamy pojęcie. Nie powinniśmy pytać jak Natan: Co zrobiłaś, że żyjesz, gdy tylu tam zginęło?".

Reszta opinii pod adresem: https://tanayahczyta.wordpress.com/2020/11/26/wybor-zofii-w-styron/ :)

"A gdzie jest opowieść o Auschwitz? Odkrywa się ona przed czytelnikiem stopniowo, poznaje ją dzięki zwierzeniom Zofii, tak jak Stingo. Początkowo dostajemy nieliczne puzzle, z których staramy się ułożyć obraz, a później dowiadujemy się coraz więcej. Są pewne bolesne tajemnice, które Zofia będzie trzymała głęboko w sobie prawie do końca, ale i te zostaną w końcu wyjawione. A...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zwierzenia Zofii o przeżyciach w Auschwitz są wstrząsające i tak naprawdę najlepszymi fragmentami książki. To jednak za mało, żeby przebrnąć przez 670 stron z zapartym tchem. Pozostała treść książki to fantazje autora na temat przemocy seksualnej i poniżania kobiet. Styron kreśli obraz pijanej i puszczającej się z każdym Polki oraz jej ojca nienawidzącego Żydów a taki obraz w literaturze światowej do mnie nie przemawia.

Zwierzenia Zofii o przeżyciach w Auschwitz są wstrząsające i tak naprawdę najlepszymi fragmentami książki. To jednak za mało, żeby przebrnąć przez 670 stron z zapartym tchem. Pozostała treść książki to fantazje autora na temat przemocy seksualnej i poniżania kobiet. Styron kreśli obraz pijanej i puszczającej się z każdym Polki oraz jej ojca nienawidzącego Żydów a taki obraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra powieść, trudna w odbiorze. Bardzo prawdziwa, brutalna, szokująca. Bardzo ciekawie opowiedziana historia. Powoli poznajemy skrywane tajemnice, obozową przeszłość Zofii, wstrząsającą, trudną do wyobrażenia. Zaczynamy rozumieć jej obecne życie, bardzo niestabilne, pełne obaw, trwanie w nieuzasadnionym, wyniszczającym związku.

Bardzo dobra powieść, trudna w odbiorze. Bardzo prawdziwa, brutalna, szokująca. Bardzo ciekawie opowiedziana historia. Powoli poznajemy skrywane tajemnice, obozową przeszłość Zofii, wstrząsającą, trudną do wyobrażenia. Zaczynamy rozumieć jej obecne życie, bardzo niestabilne, pełne obaw, trwanie w nieuzasadnionym, wyniszczającym związku.

Pokaż mimo to

Trudna w odbiorze,ale piękna książka.

Trudna w odbiorze,ale piękna książka.

Pokaż mimo to

Słyszałam o niej sporo dobrych opinii i wiele osób polecało mi ją jak również film na jej podstawie. W książce zawarty jest cały ogrom uczuć takich jak miłość ale i ból, radość i smutek, bezsilność i walka. Ogólnie historia ciekawa i poruszająca i zawiera kilka istotnych kwestii, jednak jest coś co mi przeszkadzało i przez co miałam ochotę odłożyć książkę. Chodzi mi mianowicie o to w jaki sposób nasz kraj i w dużej części kobiety z naszego kraju są przedstawione w książce. Jesteśmy w niej wręcz obrażani! Obrazowanie polek jako łatwe alkoholiczki jest totalnie poniżający. Odniosłam wrażenie, że autor napisał książkę znając fakty wyłącznie ogólnikowo. W książce nie brakuje zaburzeń emocjonalnych bohaterów a sceny sexu pojawiają się zbyt często. Spodziewałam się po książce jednak czegoś innego. Nie trafi ona do grona książek do których będę chciała jeszcze wracać 👎
Mimo wszystko jak zawsze powtarzam, że jeśli macie ochotę i w jakichś sposób ta książka Was ciekawi to sięgającie po nią bo wiadomo, że każdy ma inny gust i być może Wam się ona spodoba 🙂

Słyszałam o niej sporo dobrych opinii i wiele osób polecało mi ją jak również film na jej podstawie. W książce zawarty jest cały ogrom uczuć takich jak miłość ale i ból, radość i smutek, bezsilność i walka. Ogólnie historia ciekawa i poruszająca i zawiera kilka istotnych kwestii, jednak jest coś co mi przeszkadzało i przez co miałam ochotę odłożyć książkę. Chodzi mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podchodziłam do niej kilkanaście razy i nie umiałam skończyć. Strasznie denerwował mnie jeden z głównych bohaterów, Stingo. Nie trawię gościa. Było w nim coś tak odpychającego, że nie umiem tego opisać słowami. Nie chciałabym mieć z nim do czynienia.

Dużo tu było przegadanych i niepotrzebnych wtrąceń, które wybijały mnie z rytmu lektury. Spokojnie można było je pominąć. Książka na pewno by na tym nie ucierpiała i czytałoby się ją szybciej. Nie chcę jednak powiedzieć, że to była zła książka, bo postać Zofii mnie intrygowała, wzbudzała emocje i byłam ciekawa tego, co się z nią działo. Nieco za to przerażał mnie Natan, ale nie działał mi na nerwy tak jak Stingo.

To nie jest typowa literatura obozowa. Pokazuje tragedię II wojny światowej z nieco szerszej perspektywy. Jednak można w trakcie czytania odnieść wrażenie, że jest to opowieść antypolska. Myślę, że to jedna z tych powieści, które mogą mocno podzielić czytelników. Jedni będą się nią zachwycać, drudzy twierdzić, że to nie była dobra książka. Będą też czytelnicy, którzy tak jak ja będą mieć pewne uwagi, ale nie będą żałowali czasu spędzonego nad lekturą. Książka na pewno zmusza do myślenia, ale jest trudna w odbiorze.

Pierwsze 100 stron to była dla mnie momentami droga przez mękę. Jednak jak już powiedziałam, nie żałuję czasu spędzonego na lekturze. Przede wszystkim ze względu na Zofię, ale wolałabym kogoś innego na miejscu Stinga. Gość był tragiczny.

Podchodziłam do niej kilkanaście razy i nie umiałam skończyć. Strasznie denerwował mnie jeden z głównych bohaterów, Stingo. Nie trawię gościa. Było w nim coś tak odpychającego, że nie umiem tego opisać słowami. Nie chciałabym mieć z nim do czynienia.

Dużo tu było przegadanych i niepotrzebnych wtrąceń, które wybijały mnie z rytmu lektury. Spokojnie można było je pominąć....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

DLA TYCH, KTÓRZY PRZECZYTALI

Książka rewelacyjna.

Mistrzowska konstrukcja. Gdyby zacząć, chronologicznie od młodości i Auschwitz Zofii, pewnie zdecydowana większość czytelników skończyłaby czytanie. A tak, gdy czytamy o dość beztroskim (jednak) życiu na Brooklynie, zapowiada się "fajna książka", zaprzyjaźniamy się z bohaterami i dlatego czytamy dalej, nawet najokrutniejsze sceny. Nb. w zakresie okrucieństwa literatura w ostatnich czasach bardzo się rozwinęła. Gdzie tam Styronowi do obdzierania żywcem ze skóry (Murakami), szczegółowych opisów egzekucji (Eco) i tak dalej.

Ale...

Ostatnie sceny udowadniają, że Natan miał rację (w sensie prawdziwości podejrzeń), kiedy chciał zabić Zofię ze seks ze Stingo. Nasuwa się więc dość naturalne przypuszczenie, że wcześniej też nie musiało być dobrze z jej wiernością Natanowi. Przypomina się stary (raczej prymitywny) dowcip: "Za co ty mnie bijesz????" "Gdybym wiedział, to już dawno bym zabił!!!!". Może Zofia przyznała się do tego Natanowi i taki był powód ostatniego wydarzenia w książce?

Z seksem też są kłopoty. Tak rozbudowane opisy scen erotycznych, poza relacją z Zofią, nie są uzasadnione przebiegiem wątku. Są znakiem czasu: w naszych czasach do rozładowywania napięć seksualnych służy internet. Wtedy - w ten sposób autorzy zapewniali sobie większą poczytność. Nie podoba mi się traktowanie kobiet (poza Zofią, ale też nie do końca) głównie przedmiotowo, przez pryzmat seksu.

Trzeba też zwrócić uwagę na inny znak czasu: źli ludzie w tej książce to NIEMCY, a nie NAZIŚCi, jak propaganda niemiecka, bardzo intensywna w ostatnich latach, kazałyby nazwać Jedenman von Niedeman i innych jemu podobnych. Nie dajmy się oszukać: za II Wojnę Światową odpowiadają właśnie Niemcy, a nie jakaś partia, na którą głosowali. W czasach tej książki można też było Murzynów nazywać Murzynami. No i obóz Oświęcim, a nie Auschwitz (poza nielicznymi zwrotami), co odpowiada dawnemu, a nie aktualnemu polskiemu nazewnictwu - jednak od pewnego czasu staramy się mówić o OBOZIE AUSCHWITZ, zaś Oświęcim to polskie miasto.

Albo Zofia zachowuje się w sposób niewłaściwy, albo jednak Autor nie poradził sobie z jej opisem. Od jej Oświęcimia do zabawowego życia na Brooklynie minęły tylko cztery lata. Bardzo mało prawdopodobne, żeby, po tak krótkim czasie od śmierci dwojga dzieci, bohaterka potrafiła żyć i bawić się, tylko z pewnymi objawami traumy. I zakochać się, jakby nigdy nic, w oszuście.

Takie tam przemyślenia...

DLA TYCH, KTÓRZY PRZECZYTALI

Książka rewelacyjna.

Mistrzowska konstrukcja. Gdyby zacząć, chronologicznie od młodości i Auschwitz Zofii, pewnie zdecydowana większość czytelników skończyłaby czytanie. A tak, gdy czytamy o dość beztroskim (jednak) życiu na Brooklynie, zapowiada się "fajna książka", zaprzyjaźniamy się z bohaterami i dlatego czytamy dalej, nawet...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Obozy koncentracyjne do dziś pozostają symbolem martyrologii, męczeństwa zarówno tych, którzy zostali tam bestialsko zagazowani w komorach, jak i tych, których śmierć została rozciągnięta w czasie, których skazano na pracę ponad siły przy niewielkich racjach żywnościowych. Choć dziś, z uwagi na znajomość różnych faktów, opisy obozowego życia nie szokują tak, jak jeszcze kilka lat temu, to wciąż wywołują głębokie niezrozumienie tego, jak mogło dojść do tego, że „człowiek człowiekowi zgotował ten los”.
W powojennych czasach długo nie ujawniano wszystkich szczegółów obozowej rzeczywistości, w której ludzie byli skłonni zrobić wszystko, by przetrwać. Nastąpił upadek wszystkich norm, wartości, więźniowie gotowi sprzedać byli drugą osobę za dodatkowa porcję zupy, ale jednocześnie historia zna wiele przykładów osób, którzy w imię drugiego człowieka swoje życie poświęcili. Ostatnie lata przyniosły szereg publikacji poświęconych zagadnieniom związanym z funkcjonowaniem obozów koncentracyjnych. Część z nich powstała dlatego, że ci, którzy obozy przeżyli, zdecydowali się opowiedzieć o nich dopiero przed śmiercią, część została oparta na bazie znalezionych w domach przez dzieci czy wnuki pamiętników, czy fragmentów numerów obozowych oderwanych z pasiaków, stanowiących pamiątkę po życiu, które nigdy nie powinno się potoczyć w ten sposób.
Jedną z publikacji, która pojawiła się na rynku już dawno, doczekawszy się nawet ekranizacji (z doskonałą Meryl Streep w jednej z głównych ról), a teraz została przez Wydawnictwo Replika wznowiona, jest książka uznana za jedną ze stu najważniejszych pozycji XX wieku. Mowa tu o powieści „Wybór Zofii”, autorstwa Williama Styrona. Współcześnie książka nie ma już takiej siły rażenia, jak w chwili jej wydania, ale wciąż kryje w sobie bolesna prawdę o człowieku i wyborach, których dokonuje pod wpływem różnych okoliczności. Powieść adresowana jest nie tylko do osób zainteresowanych tematyką II wojny światowej, ale do wszystkich, którzy chcą doświadczyć (tak – to książka, której się nie czyta, ale właśnie doświadcza) tej historii, którzy chcą zatopić się w piękny język, opisujący nie tylko traumatyczne wydarzenia przeszłości, ale i skomplikowaną teraźniejszość.
Narratorem opowieści jest Stingo, młody mężczyzna pochłonięty ambitnym planem zostania pisarzem. Po zwolnieniu z pracy może nareszcie poświęcić się w pełni temu zajęciu, chociaż z uwagi na brak środków finansowych, jest zmuszony przeprowadzić się na Brooklin. Tam poznaje niezwykłą, ekscentryczną (i toksyczną) parę, których połączyła trauma wojny. Przenosimy się bowiem do 1947 roku, gdzie pamięć o makabrycznych wydarzeniach jest wciąż żywa, gdzie ocaleni wciąż noszą w sobie strach przed koszmarem. Wspomniana para, to Żyd, Natan, genialny biolog pracujący w laboratorium jednej z największych firm farmaceutycznych w kraju, na co dzień paranoik, ziejący nienawiścią do tych, którzy uciemiężyli jego naród oraz Zofia – piękna, młoda kobieta, córka mężczyzny tworzącego elitę Krakowa – uniwersyteckiego profesora, a także wdowa po jednym z wykładowców.
Zofia doświadczyła straty już w pierwszych dniach wojny, kiedy jej mąż i ojciec zostali zabrani do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, gdzie kilka miesięcy później zostali straceni. Tym samym legły w gruzach marzenia młodych małżonków o wspaniałym życiu, jakie wiedli jej rodzice, o wyjeździe do Wiednia, gdzie ona miała studiować muzykę. Zresztą sama Zofia trafia wkrótce do Oświęcimia, choć pobyt tam jest dla niej trudnym tematem, na który unika rozmowy. Nawet przed Stingo, który zaczyna darzyć ją uczuciem, otwiera się powoli, wielokrotnie uciekając się do półprawd czy do kłamstwa. Stopniowo jednak z ich rozmów, wyłania się historia udręczonej przeszłością kobiety, zmuszonej do dokonania wyboru, który po dziś dzieją prześladuje.
Historia toczy się wolno, autor sporo miejsca poświęca nie tylko spotkanej przez Stingo parze czy opowieści samej Zofii, ale również pisarzowi. Czytamy fragmenty listów, poznajemy miotające nim dylematy, wkraczamy w jego życie, zanurzając się jednocześnie w specyficznej atmosferze powojennej rzeczywistości. I choć zapewne nie każdemu czytelnikowi ta rzeczywistość będzie odpowiadała, to jednak po powieść zdecydowanie sięgnąć warto.

Obozy koncentracyjne do dziś pozostają symbolem martyrologii, męczeństwa zarówno tych, którzy zostali tam bestialsko zagazowani w komorach, jak i tych, których śmierć została rozciągnięta w czasie, których skazano na pracę ponad siły przy niewielkich racjach żywnościowych. Choć dziś, z uwagi na znajomość różnych faktów, opisy obozowego życia nie szokują tak, jak jeszcze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://o-kulturze-olga.blogspot.com/

Co nowego można napisać o powieści, która od kilku dekad znajduje się na liście klasycznych pozycji literatury światowej? Nie wiem. Dlatego Świat Zofii omówię z punktu widzenia osoby, która wcześniej tej powieści nie czytała.

William Styron opisał tę historię z perspektywy młodego Amerykanina, Stingo – pochodzącego z Południa chłopaka, który marzy o tym, by napisać swą wielką Amerykańską Powieść. Wynajmując pokój na Brooklynie w 1947 roku poznaje młodą Polkę, Zofię Zawistowską i jej partnera, Natana. Ich burzliwy i nieprzewidywalny związek jest trudny do zaakceptowania przez Stingo nie tylko dlatego, że para kłóci się bardzo gwałtownie, ale również z tego powodu, że chłopak niemal z miejsca zakochuje się w Zofii. Amerykanin i Polka zaprzyjaźniają się, spędzają ze sobą coraz więcej czasu i tak Stingo powoli poznaje historię Zofii.

Zofia od samego początku nie mówi Stingowi wszystkiego. Z premedytacją zataja lub przeinacza pewne fakty i niemal do samego końca tej historii nie ujawnia znaczących szczegółów ze swojej przeszłości. Czy jednak można ją winić, biorąc pod uwagę, że przeżyła piekło obozu koncentracyjnego? Czy można od niej oczekiwać, że będzie się dzieliła swobodnie swoją historią z innymi tylko dlatego, że wojna już się skończyła, a ona jest bezpieczna w Ameryce? Czy osoby, które nie doświadczyły tego, co ona (wobec czego nie są w stanie wyobrazić sobie życia i przeżycia II wojny światowej) mają prawo ją o tę historię pytać?

Wybór Zofii jest nie tylko opowieścią o tym, jak (choć bardziej zasadne byłoby tu – czy) można radzić sobie z niewyobrażalną traumą. Styron przez lata był oskarżany o to, że nie mówi w swojej książce o Holocauście jako o zbrodni jedynie przeciwko Żydom, ale że nadał temu tematowi bardziej uniwersalny charakter (Zofia jest Polką i katoliczką), pokazując zło w szerszym ujęciu, co gorszyło i szokowało wiele osób. Przez wiele państw, w tym komunistyczną Polskę, publikacja książki została zablokowana, ponieważ ukazywała w złym świetle Polaków podczas IIj wojny światowej (ojciec Zofii był antysemitą). Teraz, oczywiście, tę powieść czyta się inaczej – dla wielu oczywistym jest, że obozy koncentracyjne były miejscem kaźni wielu różnych narodowości, dlatego większe skupienie pada na postać tytułowej bohaterki, podejmowane przez nią decyzje i pytanie – jakiego wyboru musiała dokonać?

Powieść Styrona to historia tego, co dzieje się z człowiekiem, gdy dokona tragicznego wyboru, jak reaguje nie tylko jego psychika, ale też ciało. Wybór Zofii to pokłosie jednej decyzji, do której podjęcia zmuszona została Polka. Ale to również opowieść o tym, jak trudno jest zrozumieć traumę innych i tego, jak usiłują sobie z nią poradzić. Stingo uwielbia Zofię, jednak nie zna jej tak naprawdę i nie ma pojęcia, jak obchodzić się z kimś, kto jest tak dojrzały i doświadczony, jak ona. Chłopak nie zauważa też, co leży u podstaw burzliwego związku Zofii z Natanem i co stanowi przyczynę ich gwałtownych kłótni lub jeszcze gwałtowniejszego godzenia się.

Książka autorstwa Williama Styrona nie szokuje już tak, jak kilka dekad temu, jednak nadal stanowi dogłębną analizą traumy, krzywdy oraz prób radzenia sobie z niewyobrażalnym cierpieniem. Jest historią uniwersalną, bo choć wybór głównej bohaterki padł w konkretnych okolicznościach, to ze względu na psychologiczne ujęcie tematu, dziś pozwala na interpretacje różne od tych, które miały miejsce dawniej.

https://o-kulturze-olga.blogspot.com/

Co nowego można napisać o powieści, która od kilku dekad znajduje się na liście klasycznych pozycji literatury światowej? Nie wiem. Dlatego Świat Zofii omówię z punktu widzenia osoby, która wcześniej tej powieści nie czytała.

William Styron opisał tę historię z perspektywy młodego Amerykanina, Stingo – pochodzącego z Południa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to