Opowieść o demonach przeszłości, z którymi nie da się normalnie żyć w teraźniejszości. Książka wciąga i żongluje naszymi emocjami.

Opowieść o demonach przeszłości, z którymi nie da się normalnie żyć w teraźniejszości. Książka wciąga i żongluje naszymi emocjami.

Nigdy tak szybko nie odkładam książki po przeczytaniu kilkunastu kartek..... ale nie mogę.... nie moja bajka. Może kiedyś...

Nigdy tak szybko nie odkładam książki po przeczytaniu kilkunastu kartek..... ale nie mogę.... nie moja bajka. Może kiedyś...

Widzę, że nie tylko ja mam problem z oceną tej książki. Dłuższą część czasu jaki poświęciłam na czytanie uważałam, że spokojnie z tego mogłyby być dwie oddzielne książki- wątek obozowy i wątek związkowy. Ale- wydaje mi się, że w czasie kiedy książka została wydana to połączenie miało wywołać lekki szok- generalnie dużo się pisało o wojnie, obozach więc tutaj autor potrzebował czegoś więcej. Generalnie sama historia była ok, choć momentami niepotrzebnie przeciągana, początek był w ogóle koszmarny- wystarczyło napisać- moja historia znajomości z Zofią rozpoczęła się po tym jak straciłem pracę w wydawnictwie, kropka koniec. Te pierwsze 60 stron wymęczyłam okropnie.
Większą część książki również myślałam, że wybór Zofii mial się tyczyć wyboru między Natanem a Stingiem. Do momentu aż zwierzyła się z tego najcięższego wyboru jaki musiała dokonać. Ale, ale po skończeniu całej lektury myślę, że wybór Zofii to tak na prawdę wiele sytuacji w których dokonywała takiego a nie innego wyboru i które ją doprowadziły do tego a nie innego miejsca. Każdy jeden wybór- mięso dla matki, współpraca z Wandą, nie zabranie radia, rozdział z dziećmi, Natan czy Stingo- to wszystko miało kolosalny wpływ na jej życie i śmierć.
Generalnie cieszę się, że przeczytałam i uważam całościowo książkę za dobrą lekturę, którą warto mieć na liście książek przeczytanych.

Widzę, że nie tylko ja mam problem z oceną tej książki. Dłuższą część czasu jaki poświęciłam na czytanie uważałam, że spokojnie z tego mogłyby być dwie oddzielne książki- wątek obozowy i wątek związkowy. Ale- wydaje mi się, że w czasie kiedy książka została wydana to połączenie miało wywołać lekki szok- generalnie dużo się pisało o wojnie, obozach więc tutaj autor...

Podobnie jak wiele osób, mam problem z oceną tej książki. Wątek obozowy co najmniej na siedem. Niestety większość książki to wątek Brookliński, który czyta się ciężko. Szczególnie nudne są „seksualne” przygody narratora oraz te wątki poboczne, w których brak Zofii. Bardzo rzadko zdarza mi się opuszczać część tekstu, a przy tej powieści co jakiś czas przeskakiwałem kilka akapitów. I jeszcze to wrażenie, że większość Polaków to antysemici którzy wymyślili holocaust.

Podobnie jak wiele osób, mam problem z oceną tej książki. Wątek obozowy co najmniej na siedem. Niestety większość książki to wątek Brookliński, który czyta się ciężko. Szczególnie nudne są „seksualne” przygody narratora oraz te wątki poboczne, w których brak Zofii. Bardzo rzadko zdarza mi się opuszczać część tekstu, a przy tej powieści co jakiś czas przeskakiwałem kilka...

Książka niewątpliwie porusza ważne tematy, jednak fakt, iż dopiero na samym końcu poznałam "wybór Zofii" ujął mi przyjemność z czytania. Opisana relacja miłosnego "trójkąta " bohaterów, Oświęcim i wspomniany już przymus Zofii to dużo nawet ja na tyle stron lektury.

Książka niewątpliwie porusza ważne tematy, jednak fakt, iż dopiero na samym końcu poznałam "wybór Zofii" ujął mi przyjemność z czytania. Opisana relacja miłosnego "trójkąta " bohaterów, Oświęcim i wspomniany już przymus Zofii to dużo nawet ja na tyle stron lektury.

Spodziewałam się więcej po tej książce. Bardziej ciekawiła mnie historia Zofii, niż przemyślenia i historia głównego bohatera. Miałam wrażenie, że jest "męcząco" napisana lub przetłumaczona. Moje wydanie zawierało mnóstwo błędów językowych.

Spodziewałam się więcej po tej książce. Bardziej ciekawiła mnie historia Zofii, niż przemyślenia i historia głównego bohatera. Miałam wrażenie, że jest "męcząco" napisana lub przetłumaczona. Moje wydanie zawierało mnóstwo błędów językowych.

arcydzieło, ale tak wstrząsająca, że nie chciałabym do niej już wracać.
Czytana dawno, dawno temu a do dziś siedzi w sercu i głowie

arcydzieło, ale tak wstrząsająca, że nie chciałabym do niej już wracać.
Czytana dawno, dawno temu a do dziś siedzi w sercu i głowie

Klasyka. Wspaniałe, choć długie, trudne i pochłaniające doświadczenie. Uwielbiam literaturę amerykańską, niby więc nic nowego. A jednak. Ilość problemów, które porusza ta książka i jakość ich przedstawienia – poraża. Trudno zaprzeczyć, że, choć całość koncepcji może być odbierana w pełnej skali odczuć od „obrzydliwy” do „porywający” (w opiniach o książce czytam zarówno, że niektóre wątki są nie do przyjęcia, zwłaszcza w kontekście innych, albo że przeciwnie, tylko dzięki nim te trudniejsze są do zniesienia, albo że jedne są nudne, drugie ratują książkę…),to właśnie mnogość kontrowersji i opinii świadczy o klasie tej literatury.
Co ja osobiście tu widzę? Eros i Tanatos. Ciężki, fizyczny, całkowicie ucieleśniony motyw seksu i miłości erotycznej, tak nurtujący narratora i bohaterów, jest partnerem dla obecności śmierci i jej od początku powracającego, krążącego nad nimi cienia. Konstrukcja oparta na tym nierozerwalnym związku to mistrzostwo pierwsze. Miłość fizyczna i pragnienie seksualne – ta nieokiełznana moc rozrywająca ciało 22-letniego narratora i szalona siła związku erotycznego doświadczonej Oświęcimiem pięknej Polki Zofii i niezwykle pociągającego Żyda Natana, to jedna strona monety. Drugą jest ciemność: choroba, śmiertelne szaleństwo i narkomania Natana oraz niewiarygodne upodlenie moralne, duchowe i fizyczne, jakiemu poddana była Zofia. W skrajności doświadczeń, z którymi mamy do czynienia, namiętności, rozpaczy, piękna i beznadziei, jesteśmy poddani emocjom tak silnym i przytłaczającym, że w efekcie dają poczucie konieczności zamknięcia już tego nawiasu, który otworzyło pojawienie się pięknej Zofii w życiu narratora – młodego aspirującego pisarza.
Mistrzostwo drugie – to przywołanie wątków, które w niemniejszym stopniu budują postaci, nierówności społecznej, rasowej w szczególności: z jednej strony antysemityzmu, z drugiej – niewolnictwa w Stanach. Autor zestawia te dwa wątki, gra nimi i „dziedziczną” winą białej części społeczeństwa.
Mistrzostwo trzecie – to odważna próba zmierzenia się z niewypowiadalnym horrorem wojny i Oświęcimia. Próba świadomie podjęta, choć Styron wie i słowami jednego z bohaterów sygnalizuje, że kto tego nie przeżył, nie wie zupełnie, nie ma szans zrozumieć, o jakiej skali przeżyć tu mowa. Widzimy więc obrazy tak straszne i postawieni jesteśmy w za plecami osób dokonujących tak niemożliwych wyborów, że samo ich wyobrażenie mrozi i wywołuje potrzebę ucieczki.
To nie jest powieść dla grzecznych dzieci. Jeśli oczekujemy delikatności w ujęciu tematów, to brutalne opisy fizyczności mogą szokować. Ale wszystko ma tu cel. Sądzę, że jest nim aby spróbować zmierzyć się jeśli nie z rzeczywistością, to choć z literaturą, przez jedną krótką chwilę otrzeć się o tajemnicę niewyobrażalnego. Jest to potrzebne wszystkim: aby tym lepiej rozumieć, że na taki koszmar ludzkość nie powinna się zgadzać nigdy, przenigdy. Zwłaszcza teraz, gdy to właśnie dzieje się kilkaset kilometrów od nas, dziś.

Klasyka. Wspaniałe, choć długie, trudne i pochłaniające doświadczenie. Uwielbiam literaturę amerykańską, niby więc nic nowego. A jednak. Ilość problemów, które porusza ta książka i jakość ich przedstawienia – poraża. Trudno zaprzeczyć, że, choć całość koncepcji może być odbierana w pełnej skali odczuć od „obrzydliwy” do „porywający” (w opiniach o książce czytam zarówno, że...

„Wybór Zofii” to niezwykle poruszająca i głęboko emocjonalna powieść, która przenosi czytelnika do roku 1947, do Brooklynu, gdzie historia trzech bohaterów rozgrywa się w cieniu nazistowskich obozów koncentracyjnych. To opowieść o miłości, traumach wojennych, wyborach i przede wszystkim, o próbie zrozumienia piekła, które nazistowskie obozy koncentracyjne stanowiły dla ludzi.

Główną narratorką jest Stingo, młody pisarz pragnący spełnić swoje marzenia w Nowym Jorku. Jego życie zmienia się, gdy poznaje Zofię, urodziwą Polkę, która przetrwała piekło Auschwitz-Birkenau, oraz Natana, intelektualistę pochodzenia żydowskiego, który żyje obsesyjnym pragnieniem odwetu za zbrodnie wojenne. Stingo staje się świadkiem i uczestnikiem skomplikowanej, pełnej przemocy, ale też namiętności historii miłosnej Zofii i Natana. W opowieści tej widzimy konflikt między chęcią życia a chęcią śmierci, między próbą zapomnienia a koniecznością zrozumienia przeszłości.

Jednym z głównych atutów tej książki jest unikalna narracja prowadzona przez Stingo. Jest to młody mężczyzna pełen frustracji, pragnień seksualnych i niepewności. Autor celowo używa tej narracji, aby stworzyć kontrast między życiem Stingo a przeszłością Zofii i Natana. To prowadzi nas do głównego tematu powieści — życie kontra śmierć, nadzieja kontra beznadzieja. Czytelnik jest świadkiem wpadek narratora, ale także zagłębia się w trudne relacje między Zofią a Natanem, co skutkuje uczuciem fatalizmu i spadaniem, pomimo braku typowej akcji.


Co sprawia, że człowiek tak głupio zadręcza sam siebie, ciachając się jak nożyczkami rozpamiętywaniem poniesionych porażek?
Historia, która na początku wydaje się być zwykłym romansem czy opowieścią o młodzieńczym zmaganiu się z życiem po wojnie, okazuje się być o wiele głębsza i bardziej przewrotna. Autor ukazuje skomplikowane relacje między bohaterami, pokazuje, jak ich losy splatają się w trudny sposób, i jak namiętność może być zarówno źródłem cierpienia, jak i siłą napędową. Historia ta ma wiele warstw, jest prowadzona z wyczuciem i zaskakuje czytelnika.

Jednym z głównych tematów książki jest pytanie, czy człowiek jest w stanie zrozumieć piekło nazistowskich obozów koncentracyjnych, jeśli go nie doświadczył. Autorka stawia to pytanie poprzez historię Zofii, która przeżyła Oświęcim, i Natana, który, chociaż nie był bezpośrednio dotknięty holokaustem, żyje obsesyjnym pragnieniem odwetu. Książka skłania do refleksji nad granicami zła, ludzką zdolnością do okrucieństwa i tym, co jesteśmy w stanie zrobić w ekstremalnych okolicznościach.

[…] nie powinno się chyba porównywać jednej miłości do drugiej.
Styl pisarski autora jest niezwykle sugestywny i emocjonalny. Opisuje on tragiczne historie bohaterów, grając pięknie ich dialogami, przemyśleniami i wnioskami Stingo. Autor potrafi przenikliwie ukazać emocje bohaterów i oddać ich wewnętrzne konflikty. Czytelnik odczuwa ból, złość i miłość razem z nimi.

Jednak książka nie jest łatwa w odbiorze. Niektórzy czytelnicy mogą być zaniepokojeni fragmentami opisującymi życie erotyczne Stingo, które wydają się nie pasować do głównego wątku książki. Jednak te fragmenty mają swoje miejsce w opowieści, wprowadzając dodatkowy kontrast między życiem bohatera a traumami Zofii i Natana.

Podsumowując:
„Wybór Zofii” to niezwykle poruszająca i głęboka powieść, która skupia się na tematach miłości, traumy wojennej i moralnych dylematach. Narracja prowadzona przez Stingo stanowi unikalny sposób przedstawienia historii, a styl pisarski autora jest sugestywny i emocjonalny. To książka, która pozostaje w pamięci czytelnika i skłania do refleksji nad naturą ludzkiej przeszłości i moralności. Gorąco polecam ją każdemu, kto szuka głębokiej i poruszającej literatury.

„Wybór Zofii” to niezwykle poruszająca i głęboko emocjonalna powieść, która przenosi czytelnika do roku 1947, do Brooklynu, gdzie historia trzech bohaterów rozgrywa się w cieniu nazistowskich obozów koncentracyjnych. To opowieść o miłości, traumach wojennych, wyborach i przede wszystkim, o próbie zrozumienia piekła, które nazistowskie obozy koncentracyjne stanowiły dla...

Na początku może wydawać się nudna, ale potem - ciarki przechodzą.

Na początku może wydawać się nudna, ale potem - ciarki przechodzą.