Błądzą wszyscy (ale nie ja)

Tę książkę przeczytałem dwa razy, pierwszym razem tuż po wydaniu w Polsce a drugim razem bardzo niedawno. Dobrze napisana i przetłumaczona pozycja. Ta książka zmieniła mój światopogląd i trochę bardziej otworzyła mnie na punkt widzenia tych, którzy „myślą inaczej”, czy niewłaściwie, bo przecież ja mam rację, a oni się mylą. Zdałem sobie sprawę, jak wiele moich poglądów i nawyków wynika z nie do końca sensownego „autopilota” (por. opowieść o sudańskich plemionach, które od zawsze usuwają dzieciom osiem stałych zębów - sześć dolnych i dwa górne). Najbardziej spektakularny dla mnie jest przykład eksperymentu polegającego na ocenie postulatów, który moim zdaniem dobrze oddaje istotę tej książki. Przecież zawsze sądzimy, że to nasi przeciwnicy są stronniczy, a my jesteśmy wcieleniem obiektywizmu. W skrócie: w jednym z eksperymentów psycholog Lee Ross „podmienił” propozycje pokojowe. Badanym Izraelczykom i Palestyńczykom przedstawił niektóre propozycje palestyńskie jako propozycje Izraela, a niektóre propozycje izraelskie jako propozycje Palestyńczyków. Następnie poprosił badanych, aby je ocenili. Propozycje palestyńskie przypisane negocjatorom izraelskim podobały się Izraelczykom bardziej, niż rzeczywiste propozycje izraelskie, które zostały przedstawione jako propozycje Palestyńczyków - i vice versa. To samo dzieje się na całym świecie - np. w USA udowodniono, że Demokraci są w stanie poprzeć kompletnie niedemokratyczną propozycję opieki społecznej, jeśli sądzą, że została przedstawiona przez Partię Demokratyczną. Sympatycy republikanów są gotowi podpisać się za hojnym wsparciem socjalnym, jeśli są przekonani, że ta propozycja została przygotowana przez Partię Republikańską. W każdym z tych przypadków WSZYSCY badani twierdzili, że ich przekonania wynikają z logiki i starannej analizy, a nie z sympatii politycznych. Samo życie!
Pewnym paradoksem jest to, że w różnych momentach książki jednak widać, że autor przejawia dość konkretny model myślenia, bliski postawie liberalno-demokratycznej. Na przykład Aronson pisze, że „Ostatnim amerykańskim prezydentem, który powiedział narodowi, że popełnił fatalny błąd, był John F. Kennedy w 1961 roku”. Dlatego przypuszczam, że ta książka bardziej spodoba się osobom o podobnym światopoglądzie, natomiast dla czytelnika konserwatywnego raczej będzie irytująca.

Tę książkę przeczytałem dwa razy, pierwszym razem tuż po wydaniu w Polsce a drugim razem bardzo niedawno. Dobrze napisana i przetłumaczona pozycja. Ta książka zmieniła mój światopogląd i trochę bardziej otworzyła mnie na punkt widzenia tych, którzy „myślą inaczej”, czy niewłaściwie, bo przecież ja mam rację, a oni się mylą. Zdałem sobie sprawę, jak wiele moich poglądów i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna książka - jedna z tych, które wybijają ze standardowych torów myślenia i pokazują zupełnie nową perspektywę. Perspektywę, która nie zawsze jest najłatwiejsza i najprzyjemniejsza, ale zbliża nas do prawdy. Można dowiedzieć się wielu rzeczy o sobie i otaczającym świecie. Dlaczego trwamy w złych decyzjach? Dlaczego często dochodzi do konfliktów, które zdają się nie mieć wyjścia? Dlaczego ludzie, którzy kiedyś się kochali teraz się nienawidzą?
To zdecydowanie najlepsza pozycja, jaką do tej pory czytałam tłumacząc zjawisko dysonansu poznawczego i pokazująca go na licznych, ciekawych przykładach.

Świetna książka - jedna z tych, które wybijają ze standardowych torów myślenia i pokazują zupełnie nową perspektywę. Perspektywę, która nie zawsze jest najłatwiejsza i najprzyjemniejsza, ale zbliża nas do prawdy. Można dowiedzieć się wielu rzeczy o sobie i otaczającym świecie. Dlaczego trwamy w złych decyzjach? Dlaczego często dochodzi do konfliktów, które zdają się nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przeczytałem dawno temu, ale do dzisiaj pamiętam. Rewelacyjna praca. Pozwala zrozumieć prawdę o nas, która wyzwala.

Przeczytałem dawno temu, ale do dzisiaj pamiętam. Rewelacyjna praca. Pozwala zrozumieć prawdę o nas, która wyzwala.

Pokaż mimo to

Czytało się świetnie. Z punktu widzenia, powiedzmy, hmmm... radykalnie pragmatycznego, właściwie niezbyt treściwa, skoro w całości odpowiada na pytanie z tytułu, na które, chwilę się zastanowiwszy, większość z nas potrafi sobie przecież odpowiedzieć sama. A i tutaj odpowiedź pada na pierwszych stronach. Jednak świetnie dobrany zbiór przykładów i sytuacji, w których umysłowe ślepe uliczki mają naprawdę fatalny wpływ na społeczne środowisko wokół nas uzupełnia ten minimalistyczny projekt z naddatkiem. Ja w każdym razie rozdziały o odzyskiwaniu pamięci i amerykańskim sądownictwie czytałem z opadniętą szczęką. No, w każdym razie mam nadzieję, że tylko amerykańskim :)
Z wielkim zainteresowaniem przeczytałem też o tym, jak się skończyła amerykańska "moda" na odzyskiwanie traumatycznych wspomnień i pozywanie przedszkoli o molestowanie, którą rzeczywiście pamiętam z lat dziewięćdziesiątych.

Czytało się świetnie. Z punktu widzenia, powiedzmy, hmmm... radykalnie pragmatycznego, właściwie niezbyt treściwa, skoro w całości odpowiada na pytanie z tytułu, na które, chwilę się zastanowiwszy, większość z nas potrafi sobie przecież odpowiedzieć sama. A i tutaj odpowiedź pada na pierwszych stronach. Jednak świetnie dobrany zbiór przykładów i sytuacji, w których umysłowe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiele hałasu o nic. Autorzy stawiają 3-4 tezy i przez całą książkę tłuką nam je do głów, niejednokrotnie się powtarzając. Ogólnie byłem raczej zniesmaczony, zwłaszcza, że przeczytałem ją za rekomendacją.

Wiele hałasu o nic. Autorzy stawiają 3-4 tezy i przez całą książkę tłuką nam je do głów, niejednokrotnie się powtarzając. Ogólnie byłem raczej zniesmaczony, zwłaszcza, że przeczytałem ją za rekomendacją.

Pokaż mimo to

Niezwykle interesująca, ciekawie i przystępnie napisana praca. Jedna z tych książek, które każdy powinien przeczytać. Gdyby choć części z tych osób dała do myślenia sporo mogłoby się zmienić.

Niezwykle interesująca, ciekawie i przystępnie napisana praca. Jedna z tych książek, które każdy powinien przeczytać. Gdyby choć części z tych osób dała do myślenia sporo mogłoby się zmienić.

Pokaż mimo to

Zmieniła moje życie. Jak na 20 letnią czytelniczkę uważam że jest za dużo przykładów z polityki i wojny, dużo niezrozumiałych rzeczy... Dlatego chcę do niej wrócić w przyszłości żeby zrozumieć w pełni :) Ale i tak bardzo pouczająca bez pouczania. Dziękuję

Zmieniła moje życie. Jak na 20 letnią czytelniczkę uważam że jest za dużo przykładów z polityki i wojny, dużo niezrozumiałych rzeczy... Dlatego chcę do niej wrócić w przyszłości żeby zrozumieć w pełni :) Ale i tak bardzo pouczająca bez pouczania. Dziękuję

Pokaż mimo to

Książka świetna, błyskotliwa i otwierająca oczy.
Umożliwiająca zrozumienie mechanizmów naszych "upartych" wyborów w kontekście szeroko omówionego dysonansu poznawczego, błędu konfirmacji a także samousprawiedliwienia. Wszystko to podane jasnym językiem i okraszone mnóstwem przykładów z życia.
Lektura po której wszelkiego rodzaju wykręty, półprawdy i ćwierć kłamstwa, którymi posługujemy się mechanicznie aby się usprawiedliwić nie będą już przychodziły tak łatwo. Za to analiza własnych błędów i wyciąganie z nich wniosków będzie przychodzić znacznie łatwiej co zawsze skutkuje mniejszą ilością sytuacji konfliktowych, a i jak twierdzą psychologowie kliniczni, pozwala zdobyć szacunek.
Gorąco polecam!

Książka świetna, błyskotliwa i otwierająca oczy.
Umożliwiająca zrozumienie mechanizmów naszych "upartych" wyborów w kontekście szeroko omówionego dysonansu poznawczego, błędu konfirmacji a także samousprawiedliwienia. Wszystko to podane jasnym językiem i okraszone mnóstwem przykładów z życia.
Lektura po której wszelkiego rodzaju wykręty, półprawdy i ćwierć kłamstwa,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę za dużo tu moim zdaniem jakichś pobocznych historii i przykładów z życia codziennego. Sam sens książki można by ująć na kilku stronach.

Trochę za dużo tu moim zdaniem jakichś pobocznych historii i przykładów z życia codziennego. Sam sens książki można by ująć na kilku stronach.

Pokaż mimo to

Książka „Błądzą wszyscy [ale nie ja]” którą napisał Elliot Aronson, Carol Tavris, porusza temat samousprawiedliwienia. Mechanizmy i skutki ulegania samousprawiedliwieniu dotyczyły poprzednich pokoleń i dotyczą nas. Odpowiedź, dlaczego i po co tak często stosujemy ten mechanizm, została w tej książce dokładnie wyjaśniona. Podano wiele przykładów z życia wziętych, w których samousprawiedliwienie było tak silnym mechanizmem obrony przed trzeźwym myśleniem i rzetelną oceną swojego działania, że doprowadziło do zakłamanej oceny własnego JA.

"- Zrobiłem to – mówi moja pamięć,
- Nie mogłem tego zrobić – odpowiada moja duma i pozostaje nieugięta.
W końcu pamięć się poddaje."
[Nietzsche]

Proces samousprawiedliwienia w życiu społecznym stał się bardzo powszechny. Dotyczy ten proces sposobu myślenia przede wszystkim, polityków, prawników, lekarzy, księży, których zawody związane są z podejmowaniem decyzji. I choć nie zawsze są to dobre decyzje, rzadko mamy okazję usłyszeć przyznanie się do błędu. Jeśli nawet już coś takiego się zdarzy, nie jest to sam fakt przyznania, lecz od razu połączony z samousprawiedliwieniem.

Ale nie tylko ludzie uczestniczący w życiu publicznym mają z tym problem. Wystarczy popatrzeć na otaczających nas znajomych, sąsiadów, pary będące w związkach, no i przyjrzeć się samemu sobie. A z tym najtrudniej. Bo przyznać się przed samym sobą do błędu bez szukania usprawiedliwienia, nie jest łatwe i wymaga sporej odwagi i pokory. Fakt, wymaga wysiłku, lecz korzyści i efekty w dalszym życiu nieocenione.

Myślę, że po tę książkę sięgną ci, którzy będą chcieli sprawdzić, czy nie wpadli w pułapkę samousprawiedliwienia. A inni pewnie pomyślą, po co czytać skoro mnie to nie dotyczy?

„Kiedy zdecydowanym przekonaniom nie towarzyszy pokora i akceptacja własnej nieomylności, ludzie mogą z łatwością przekroczyć granice między zdrową pewnością siebie a arogancją.”

Książka „Błądzą wszyscy [ale nie ja]” którą napisał Elliot Aronson, Carol Tavris, porusza temat samousprawiedliwienia. Mechanizmy i skutki ulegania samousprawiedliwieniu dotyczyły poprzednich pokoleń i dotyczą nas. Odpowiedź, dlaczego i po co tak często stosujemy ten mechanizm, została w tej książce dokładnie wyjaśniona. Podano wiele przykładów z życia wziętych, w których...

więcej

mniej

Pokaż mimo to