,,Poszarpane Granie" to naprawdę niecodzienna i oryginalna pozycja. Nie znam ani nie słyszałem nigdy o książce aż tak przesiąkniętej góralskim klimatem. Początkowo miałem problem żeby się wgryźć, ale potem poszło już gładko. Historia jest dość powolna a zarazem bardzo intrygująca. Czytając miałem wrażenie, że mam przed sobą autentyczną klechdę opowiadaną sobie przez górali. Gorąco polecam się zapoznać, a ja na pewno przeczytam jeszcze pozostałe dwa tomy.

,,Poszarpane Granie" to naprawdę niecodzienna i oryginalna pozycja. Nie znam ani nie słyszałem nigdy o książce aż tak przesiąkniętej góralskim klimatem. Początkowo miałem problem żeby się wgryźć, ale potem poszło już gładko. Historia jest dość powolna a zarazem bardzo intrygująca. Czytając miałem wrażenie, że mam przed sobą autentyczną klechdę opowiadaną sobie przez górali....

Niespieszna książka przesiąknięta klimatem gór. Niestety pod koniec robi się tak niespieszna, że zaczyna męczyć. Na szczęście zakończenie daje radę a przewrotność tytułu szokuje:)

Polecam jako literacki slow food.

Niespieszna książka przesiąknięta klimatem gór. Niestety pod koniec robi się tak niespieszna, że zaczyna męczyć. Na szczęście zakończenie daje radę a przewrotność tytułu szokuje:)

Polecam jako literacki slow food.

Może to nieco na wyrost, ale porównałbym tę część do "Na skalnym Podhalu". Jest to typowa klechda, która w sumie niewiele (na szczęście) ma wspólnego z fantasy. Przeczytałem z przyjemnością, lektura działa wybitnie odświeżająco.

Może to nieco na wyrost, ale porównałbym tę część do "Na skalnym Podhalu". Jest to typowa klechda, która w sumie niewiele (na szczęście) ma wspólnego z fantasy. Przeczytałem z przyjemnością, lektura działa wybitnie odświeżająco.

Podobała mi się bardziej niż "Wichry Smoczogór" - uwielbiam fantastykę "powolną", nienaładowaną akcją, odwołującą się do legend i pieśni. Ta książka w połowie składa się z opowieści w szkatułce. Nawet jeśli zakończenie i rozwiązanie tajemnicy jest dosyć oczywiste w miarę wcześnie, powieść czyta się świetnie, wciąga. Przy tym jest napisana lepszym językiem niż "Wichry", mniej tu niezręcznych powtórzeń, potknięć rytmu, ale zachowano urok góralskiej prostoty.

Podobała mi się bardziej niż "Wichry Smoczogór" - uwielbiam fantastykę "powolną", nienaładowaną akcją, odwołującą się do legend i pieśni. Ta książka w połowie składa się z opowieści w szkatułce. Nawet jeśli zakończenie i rozwiązanie tajemnicy jest dosyć oczywiste w miarę wcześnie, powieść czyta się świetnie, wciąga. Przy tym jest napisana lepszym językiem niż...

Piękne opowiadanie, które udowadnia, że fantasy nie polega tyko na rzucaniu czarów i wymyślaniu co dziwniejszych stworów i światów. Oparta na góralskich wierzeniach i legendach filozoficzna książka, przenosi w świat dziwożon, czartów i wichrów. W opowiadaniu w niezwykły sposób pokazana jest kultura i tradycja góralska, a użycie stylizowanego języka świetnie dopełnia obraz górskiej pracy, zabawy i podróży. Wit Szostak stworzył bardzo wysmakowane dzieło, które posiada własną duszę, a uniwersum do którego zostajemy przeniesieni sprawia, że ciężko jest zacząć inną, niezwiązaną z górami książkę.

Piękne opowiadanie, które udowadnia, że fantasy nie polega tyko na rzucaniu czarów i wymyślaniu co dziwniejszych stworów i światów. Oparta na góralskich wierzeniach i legendach filozoficzna książka, przenosi w świat dziwożon, czartów i wichrów. W opowiadaniu w niezwykły sposób pokazana jest kultura i tradycja góralska, a użycie stylizowanego języka świetnie dopełnia obraz...

Fabuła dość ciekawa, fajnie przedstawiona historia. Momentami niestety bardzo nużąca. Przewidywalne zakończenie. Ale mimo wszystko historia rodu Koźliców pozostanie w mojej pamięci jeszcze długo.

Fabuła dość ciekawa, fajnie przedstawiona historia. Momentami niestety bardzo nużąca. Przewidywalne zakończenie. Ale mimo wszystko historia rodu Koźliców pozostanie w mojej pamięci jeszcze długo.

Dawno nie przeczytałem tak słabej książki, całkowicie pozbawionej fabuły, nie wspominając już o jakiejś akcji. Kuleje tutaj wszystko, szablonowi i nie zapadający w pamięć bohaterzy, klimat, który nie ma już nic wspólnego z naszymi górami,same Smoczogóry stają się małe i nijakie, a także cała konstrukcja książki. Akcja kończy się w połowie powieści, reszta to niekończące się wspominki. Nie mam w zwyczaju przerywać lekturę, więc dobrnąłem do końca, ale łatwo nie było. Dziwi fakt, że przyzwoite Wichry Smoczogór mają niższą średnią. Nie polecam nikomu. Nuda i zmarnowany czas.

Dawno nie przeczytałem tak słabej książki, całkowicie pozbawionej fabuły, nie wspominając już o jakiejś akcji. Kuleje tutaj wszystko, szablonowi i nie zapadający w pamięć bohaterzy, klimat, który nie ma już nic wspólnego z naszymi górami,same Smoczogóry stają się małe i nijakie, a także cała konstrukcja książki. Akcja kończy się w połowie powieści, reszta to niekończące się...

kolejna odsłona górskich bajań nie zawiodła mnie

kolejna odsłona górskich bajań nie zawiodła mnie

Filozoficznie mądra, słowem piękna, folklorem kipiąca, przemyślana, magiczna i stonowana niczym świerszcz cykający za kominem, choć miejscami niezwykle chaotyczna i nużąca. Autor - góral i filozof zna się na klimacie swoich stron rodzinnych, czaruje słowem, książce bardzo blisko do realizmu magicznego i powieści szkatułkowej (gdzie ta fantastyka???) i bardzo daleko do prawdziwej, porywającej przygody. Kto szuka akcji i dynamiki - szczerze odradzam, kto chce się zadumać, zasłuchać, otulić zadymionym, górskim klimatem - polecam z całym sercem. Mnie nie porwała, przeskoczyłem kilkadziesiąt stron ale i tak nie było źle.

Filozoficznie mądra, słowem piękna, folklorem kipiąca, przemyślana, magiczna i stonowana niczym świerszcz cykający za kominem, choć miejscami niezwykle chaotyczna i nużąca. Autor - góral i filozof zna się na klimacie swoich stron rodzinnych, czaruje słowem, książce bardzo blisko do realizmu magicznego i powieści szkatułkowej (gdzie ta fantastyka???) i bardzo daleko do...

Rewelacyjna stylizacja na góralską gawędę. Opowieść w opowieści, każda okraszona surowym wysokogórskim wiatrem. Lekki początek stopniowo ukazuje coraz bardziej wciągającą fabułę, coraz to kolejne opowieści losów poszczególnych bohaterów zmuszają do zastanowienia. Niesamowicie klimatyczna książka.

Rewelacyjna stylizacja na góralską gawędę. Opowieść w opowieści, każda okraszona surowym wysokogórskim wiatrem. Lekki początek stopniowo ukazuje coraz bardziej wciągającą fabułę, coraz to kolejne opowieści losów poszczególnych bohaterów zmuszają do zastanowienia. Niesamowicie klimatyczna książka.