Dopiero wpadła mi w ręce. Mocno spóźniona lektura choć wątki fantazji politycznej można odniesc również do aktualnej sytuacji politycznej.

Dopiero wpadła mi w ręce. Mocno spóźniona lektura choć wątki fantazji politycznej można odniesc również do aktualnej sytuacji politycznej.

Przez większą część męczarnia, nieprzejrzyście, zawile opowiadana. Non stop odpływałem myślami nie mogąc zagłębić się w narrację i nie mogąc zrozumieć o co właściwie chodzi. Aż dziwię się, znając klarowność wypowiedzi tego autora z innych książek.

Przez większą część męczarnia, nieprzejrzyście, zawile opowiadana. Non stop odpływałem myślami nie mogąc zagłębić się w narrację i nie mogąc zrozumieć o co właściwie chodzi. Aż dziwię się, znając klarowność wypowiedzi tego autora z innych książek.

Nie przebrnąłem, odpadłem już po kilkudziesięciu stronach. Nie mam podstaw by twierdzić, że to słaba książka... po prostu nie dla mnie. Meandry fabularne przypominały spacer do pracy przez dobrze znane osiedle. Nie patrzysz na drogę tylko rozglądasz się dookoła: o przewrócony kosz - no bywa, że brudno na osiedlu, o, nowa reklama - co za g***o teraz reklamują. Co to ja mam robić w pracy? Aha. O nowy sklep, ciekawe co będą sprzedawać. Tak właśnie wygląda lektura tej książki. Chcesz konkretu - nie, najpierw poznaj jak rzeczywistość obeszła się z wrażliwością autora. Może tam coś jest na końcu ale nie prowadzi to niego tunel pełen gwiazd. Może innym razem.

Nie przebrnąłem, odpadłem już po kilkudziesięciu stronach. Nie mam podstaw by twierdzić, że to słaba książka... po prostu nie dla mnie. Meandry fabularne przypominały spacer do pracy przez dobrze znane osiedle. Nie patrzysz na drogę tylko rozglądasz się dookoła: o przewrócony kosz - no bywa, że brudno na osiedlu, o, nowa reklama - co za g***o teraz reklamują. Co to ja mam...

Raczej nie polecam. Autor wprowadza mnóstwo wątków, które do niczego nie prowadzą, istnieją chyba, tylko aby dać możliwość na komentarz polityczny do lat 90'. Uważam, że potencjał koncepcji kataryniarzy, VR oraz Corbenic został zrobiony po łebkach i zmarnowany. Możliwe, że w latach 90' lub dla kogoś, kto dobrze pamięta przemiany ustrojowe, ta książka była/będzie ciekawsza. Wydaje mi się, że "pieprzony los kataryniarz" strasznie się zestarzał i stracił na aktualności. Zarówno ze względu na wątki polityczne, jak i wątki s-f.

Raczej nie polecam. Autor wprowadza mnóstwo wątków, które do niczego nie prowadzą, istnieją chyba, tylko aby dać możliwość na komentarz polityczny do lat 90'. Uważam, że potencjał koncepcji kataryniarzy, VR oraz Corbenic został zrobiony po łebkach i zmarnowany. Możliwe, że w latach 90' lub dla kogoś, kto dobrze pamięta przemiany ustrojowe, ta książka była/będzie ciekawsza. ...

Jestem, jak to autor prawidłowo rozpoznał, „robolem”, uważającym, że „polityka jest wstrętna i brudna, wszyscy politycy kłamią i porządny człowiek winien omijać ją z dala, ograniczając się tylko do ucapienia, co jest.” Jako taki, zdaniem Ziemkiewicza, nie mam prawa do narzekań, że to inni rządzą mną i decydują, którędy droga. Owszem, autor ma tutaj sporo racji, ale czy „Pieprzony los kataryniarza” na tym zyskuje?

Doświadczenia z kariery politycznej Ziemkiewicza miały zapewne duży wpływ na wybór tematu i jego omówienie w tej dziwnie skonstruowanej powieści. Skrótowo mówiąc, chodzi o Polskę niedalekiej (w latach 90-tych) przyszłości, której obywatele, „wciśnięci” między uwarunkowania historyczne i nowo zdobyte postkomunistyczne swobody muszą zdecydować, co z tą nową wolnością począć w życiu codziennym.

Ten czysto polityczny wątek powiązany jest z ciekawą wizją świata zarządzanego przez działającą w zupełnym ukryciu grupę, wykorzystującą istnienie internetu (wtedy temat zupełnie na topie). Jak w wielu powieściach cyberpunkowych, dochodzi tu do bezlitosnego prześcignięcia fikcji przez rzeczywistość: Co jeszcze 25 lat temu brzmiało jak absolutna SF, wywołuje dzisiaj zaledwie ledwo zauważalny uśmieszek politowania. Taki to już los fantastyki bliskiego zasięgu.

Trzecia warstwa „Kataryniarza” zaskoczyła mnie. Ziemkiewicz analizuje postawy nowego pokolenia Polaków. Owych „młodych”, żyjących w ciągłej pogoni za koneksjami, pieniądzem i wpływami, konfrontuje z „dinozaurami”, dla których treści polskiej literatury romantycznej nadal mają jakieś znaczenie, nadal zobowiązują. Autor stawia ciekawe pytania, ma też konkretne odpowiedzi, z którymi można się zgadzać, lub też je odrzucić. Faktem jest, że książka nadal zmusza do zajęcia pozycji i pozostaje, przynajmniej w tej warstwie, nadal aktualna.

Jestem, jak to autor prawidłowo rozpoznał, „robolem”, uważającym, że „polityka jest wstrętna i brudna, wszyscy politycy kłamią i porządny człowiek winien omijać ją z dala, ograniczając się tylko do ucapienia, co jest.” Jako taki, zdaniem Ziemkiewicza, nie mam prawa do narzekań, że to inni rządzą mną i decydują, którędy droga. Owszem, autor ma tutaj sporo racji, ale czy...

Ziemkiewicz pisząc tę powieść był jeszcze pisarzem. Nie jest to dzieło wybitne, ale ważne dla polskiej fantastyki.

Ziemkiewicz pisząc tę powieść był jeszcze pisarzem. Nie jest to dzieło wybitne, ale ważne dla polskiej fantastyki.

Cyberpunk po polsku. Wtedy choroba Ziemkiewicza powoli zaczynała się rozwijać.

Cyberpunk po polsku. Wtedy choroba Ziemkiewicza powoli zaczynała się rozwijać.

To nie tak, że "Pieprzony los kataryniarza" jest niewybaczalnie zły albo niekompetentnie napisany. A jednak książka jest moim zdaniem skonstruowana raczej pokracznie - pierwsze 3/4 to przerzucanie się wątkami prowadzącymi donikąd, wprowadzanie postaci tylko i wyłącznie celem dostarczenia kolejnej dawki ekspozycji, i wałkowanie poglądów politycznych autora; ostatnia 1/4 to pospiesznie sklecone cyberpunkowe mambo dżambo z morałem. To też nie tak, że satysfakcję z lektury przysłoniła mi reputacja Rafała "Kto-nie-wykorzystał-nietrzeźwej" Ziemkiewicza, bo sztukę oddzielania autora od jego dzieła posiadłem w stopniu zadowalającym. Potrafię wskazać trzy główne bolączki. Po pierwsze, cyberpunkowe wyobrażenie o Internecie z roku 1995 było niestety skazane na paskudne zestarzenie się. Po drugie, za mało pamiętam z niepokojów politycznych lat 90-tych, więc umknęła mi masa aluzji. Nie chciało mi się zaś z okazji lektury robić historycznego researchu, żeby to nadrobić, bo - po trzecie - zwyczajnie śmiertelnie mnie znudziła. Cóż poradzić.

To nie tak, że "Pieprzony los kataryniarza" jest niewybaczalnie zły albo niekompetentnie napisany. A jednak książka jest moim zdaniem skonstruowana raczej pokracznie - pierwsze 3/4 to przerzucanie się wątkami prowadzącymi donikąd, wprowadzanie postaci tylko i wyłącznie celem dostarczenia kolejnej dawki ekspozycji, i wałkowanie poglądów politycznych autora; ostatnia 1/4 to...

Rafał Ziemkiewicz w najlepszym wydaniu.

Rafał Ziemkiewicz w najlepszym wydaniu.

Książka napisana 20 lat temu, a w swej warstwie socjologicznej nadal aktualna. Ciekawa fantazja polityczna, robi wrażenie, świetnie opisuje „polskie piekiełko”. Wymowa jest jednak smutna, uczciwość i patriotyzm nie popłacają, ale stanowią przeszkodę w karierze. Przestaje być powoli książką s-f, gdyż już teraz najbardziej cenna jest informacja i szybkość jej zdobycia. Dobrze napisana książka, podobał mi się jej klimat.

Książka napisana 20 lat temu, a w swej warstwie socjologicznej nadal aktualna. Ciekawa fantazja polityczna, robi wrażenie, świetnie opisuje „polskie piekiełko”. Wymowa jest jednak smutna, uczciwość i patriotyzm nie popłacają, ale stanowią przeszkodę w karierze. Przestaje być powoli książką s-f, gdyż już teraz najbardziej cenna jest informacja i szybkość jej zdobycia. Dobrze...