Jest to jeden z najlepszych tekstów Chmielewskiej, który przeczytałam w 2007. Na poziomie prześmiewczym i przerysowanym autorka apeluje do kobiet by ceniły przedstawicieli płci drugiej. Tekstu nie należy traktować jako coś poważnego - tj. brać całkiem serio, ale też nie lekceważyć. I jest to także połowa - wszak jest jeszcze podobny tekst skierowany do facetów. Aby dostrzec wartość potrzebna jest rezerwa do siebie.

Jest to jeden z najlepszych tekstów Chmielewskiej, który przeczytałam w 2007. Na poziomie prześmiewczym i przerysowanym autorka apeluje do kobiet by ceniły przedstawicieli płci drugiej. Tekstu nie należy traktować jako coś poważnego - tj. brać całkiem serio, ale też nie lekceważyć. I jest to także połowa - wszak jest jeszcze podobny tekst skierowany do facetów. Aby dostrzec...

Książka powinna być opatrzona ostrzeżeniem, że zawiera wątki wtórej wiktymizacji ofiar gwałtów i przemocy domowej.
Jest to według mnie dzieło napisane językiem nienawiści i pogardy przez kobietę, która nienwidzi innych kobiet.
Książkę odsłuchałam w formie audiobooka we wspaniałej interpretacji Krystyny Czubówny i tylko dzięki temu dobrnęłam do końca. Tliła się też we mnie złudna nadzieja, że to wszystko jest rodzajem kiepskiego żartu i na koniec autorka powie "ale się dałaś nabrać". Wszystko wskazuje jednak na to, że to jest obraz faktycznych poglądów Joanny Chmielewskiej w późnym okresie jej życia (książka ukazała się w 2005 r.). Daję jedną gwiazdkę za wspaniały (jak zawsze) styl autorki.

Książka powinna być opatrzona ostrzeżeniem, że zawiera wątki wtórej wiktymizacji ofiar gwałtów i przemocy domowej.
Jest to według mnie dzieło napisane językiem nienawiści i pogardy przez kobietę, która nienwidzi innych kobiet.
Książkę odsłuchałam w formie audiobooka we wspaniałej interpretacji Krystyny Czubówny i tylko dzięki temu dobrnęłam do końca. Tliła się też we mnie...

To chyba moje pierwsze zetknięcie się z tą autorką. Książka niezwykle trafna, a skowyt niezadowolonych czytelników w tym przypadku świadczy na jej korzyść.

To chyba moje pierwsze zetknięcie się z tą autorką. Książka niezwykle trafna, a skowyt niezadowolonych czytelników w tym przypadku świadczy na jej korzyść.

jak kilkanaście/dziesiąt lat zmienia odbiór książki, treści niby zabawne a podszyte podkładami niechęci, ktytyki i nietolerancji do tej samej płci.

jak kilkanaście/dziesiąt lat zmienia odbiór książki, treści niby zabawne a podszyte podkładami niechęci, ktytyki i nietolerancji do tej samej płci.

Warto znać i mieć jakiś umiar. Dotyczy to również wszelkiego rodzaju twórców. Szkoda, że Joanna Chmielewska nie zastosowała się do tej rady i powstało coś takiego jak „Przeciwko babom!”. Ten quasiporadnik byłby nawet ciekawy gdyby nie to, że autorka po raz czwarty pisze w nim praktycznie to samo. Wszak wcześniej wydała „Jak wytrzymać z mężczyzną”, „Jak wytrzymać ze współczesną kobietą” oraz „Jak wytrzymać ze sobą nawzajem”. I naprawdę „Przeciwko babom” można było sobie darować. Ani to śmieszne, ani mądre ani ciekawe. Pewna formuła się już wyczerpała, autorka przestała być oryginalna i nie ratują tego nawet anegdoty z życia autorki. Już „Jak wytrzymać ze sobą nawzajem” nie było dobre, a co dopiero to…

Nie polecam. Ani fanom a już tym bardziej osobom nie znającym twórczości Chmielewskiej. „Przeciwko babom!” to bardzo srogi zawód, strata czasu i nieporozumienie.

Warto znać i mieć jakiś umiar. Dotyczy to również wszelkiego rodzaju twórców. Szkoda, że Joanna Chmielewska nie zastosowała się do tej rady i powstało coś takiego jak „Przeciwko babom!”. Ten quasiporadnik byłby nawet ciekawy gdyby nie to, że autorka po raz czwarty pisze w nim praktycznie to samo. Wszak wcześniej wydała „Jak wytrzymać z mężczyzną”, „Jak wytrzymać ze...

Książka raczej nie na nasze czasy.

Książka raczej nie na nasze czasy.

Przeczytałam kiedyś i strasznie mi się nie spodobała ta książka. Po latach spróbowałam ponownie i nadal nie przekonuje mnie ta książka. Miało być przewrotnie, ironicznie i z humorem, ale chyba coś nie wyszło. Dla mnie to taka krótka książka o niczym. Wolę jednak kryminały Chmielewskiej.

Przeczytałam kiedyś i strasznie mi się nie spodobała ta książka. Po latach spróbowałam ponownie i nadal nie przekonuje mnie ta książka. Miało być przewrotnie, ironicznie i z humorem, ale chyba coś nie wyszło. Dla mnie to taka krótka książka o niczym. Wolę jednak kryminały Chmielewskiej.

Całkiem fajny poradnik, który czyta się bardzo szybko. Jednak powiem szczerze, że spodziewałam się troszkę czegoś innego i lepszego po tego typu książce. Niestety nie przypadła mi do gustu forma w jakiej ten poradnik został napisany. Miałam wrażenie, że jest trochę chaotycznie napisany, trochę się gubiłam. Ale jak to u Pani Chmielewskiej dużo humoru, mnóstwo odniesień do osobistych doświadczeń. Pod tym względem ta pozycja jest bardzo wartościowa.

Całkiem fajny poradnik, który czyta się bardzo szybko. Jednak powiem szczerze, że spodziewałam się troszkę czegoś innego i lepszego po tego typu książce. Niestety nie przypadła mi do gustu forma w jakiej ten poradnik został napisany. Miałam wrażenie, że jest trochę chaotycznie napisany, trochę się gubiłam. Ale jak to u Pani Chmielewskiej dużo humoru, mnóstwo odniesień do...

Bardzo zabawny, zgrabnie napisany manifest przekonań autorki. Mogą się one komuś podobać albo nie, ale nie da się odmówić książce zręcznego języka, a przy tym bardzo barwnego. Książka w sam raz na letnie upały, kiedy szare komórki odmawiają posłuszeństwa.

Bardzo zabawny, zgrabnie napisany manifest przekonań autorki. Mogą się one komuś podobać albo nie, ale nie da się odmówić książce zręcznego języka, a przy tym bardzo barwnego. Książka w sam raz na letnie upały, kiedy szare komórki odmawiają posłuszeństwa.

Moja ulubiona pisarka

Moja ulubiona pisarka