Jak widzę hasło „trylogia” to od razu jako odzew wyskakuje mi w głowie „Sienkiewicz”, a co za tym idzie pojawiają się pewne określone skojarzenia i oczekiwania. Nie, nie chcę wcale uwznioślonej wersji polskiej historii, ale jakiś wspólny element trzech części byłby mile widziany. Muszyński serwuje czytelnikowi trzy historie osadzone w bliżej nieokreślonym miejscu i czasie, choć generalnie Miasto i Państwo zdecydowanie przypomina nasze szerokości geograficzne. I historie te pozornie nie łączą się w żaden sposób, oprócz owej nieokreśloności miejsca i czasu, i głównych bohaterów. W zamierzeniu autora owi mężczyźni mieli chyba być współczesnymi wersjami bohaterów romantycznych, którzy buntują się przeciwko normom społecznym i szukają ucieczki od rzeczywistości, którą w swej opinii przerastają. I o ile Wiktor z „Trybów” ma jeszcze jakieś pozory szlachetności i walki o wyższe dobro, to Tytus z „Herostratesa” i Sebastian ze „Skontrum” są małymi, żałosnymi popaprańcami, którzy osiągnęli mistrzostwo w obciążaniu winą całego świata za popełniane przez siebie podłości.

Muszyński też w specyficzny sposób przetwarza romantyczne kochanki – jego bohaterki są mocno zakorzenione w rzeczywistości, co nie zmienia faktu, że stają się ofiarami swoich wybranków. Przemoc psychiczna i podstępy zdają się być podstawą wszelkich związków w świecie autora.

Swoją drogą, można Muszyńskiemu pogratulować posiadania naprawdę wspaniałego przyjaciela. Mam wrażenie, że Wojtek pojawiający się w dwóch historiach, to portret realnego człowieka – ale nawet jego szlachetność i wiara w ludzi nie są w stanie ocalić głównego bohatera przed nim samym.

„Moja mała trylogia” nie jest pozycją wybitną, ale można ją przeczytać bez poczucia zmarnowanego czasu. I myślę, że to ciekawy przykład lektury, w której absolutnie człowiek nie jest w stanie poczuć sympatii do głównych bohaterów.

Jak widzę hasło „trylogia” to od razu jako odzew wyskakuje mi w głowie „Sienkiewicz”, a co za tym idzie pojawiają się pewne określone skojarzenia i oczekiwania. Nie, nie chcę wcale uwznioślonej wersji polskiej historii, ale jakiś wspólny element trzech części byłby mile widziany. Muszyński serwuje czytelnikowi trzy historie osadzone w bliżej nieokreślonym miejscu i czasie,...