Było kilka abstrakcyjnie zabawnych sytuacji. Dla mnie sporym minusem był brak normalnych rozdziałów, tylko kolejne (miejscami za długie fragmenty) oddzielone gwiazdkami.

Było kilka abstrakcyjnie zabawnych sytuacji. Dla mnie sporym minusem był brak normalnych rozdziałów, tylko kolejne (miejscami za długie fragmenty) oddzielone gwiazdkami.

Gdzieś w połowie natłok bohaterów trochę mnie zmęczył, ale zakończenie jak zwykle było mistrzowsko nieprzewidywalne. Aż chce się przeczytać całość jeszcze raz, żeby prześledzić aferę od początku, znając już spiritus movens całej draki.

Gdzieś w połowie natłok bohaterów trochę mnie zmęczył, ale zakończenie jak zwykle było mistrzowsko nieprzewidywalne. Aż chce się przeczytać całość jeszcze raz, żeby prześledzić aferę od początku, znając już spiritus movens całej draki.

Nie nadążałam za myślą przewodnią autorki w tej książce i liczbą wątków, które tak naprawdę są losowymi zdarzeniami upchniętymi w jedną fabułę. Ani mnie to śmieszy ani ciekawi. Pewnie dam kolejną szansę autorce, ale to z pewnością już nie w tym roku. Zdecydowanie muszę odpocząć od jej pióra pełnego chaosu.

Nie nadążałam za myślą przewodnią autorki w tej książce i liczbą wątków, które tak naprawdę są losowymi zdarzeniami upchniętymi w jedną fabułę. Ani mnie to śmieszy ani ciekawi. Pewnie dam kolejną szansę autorce, ale to z pewnością już nie w tym roku. Zdecydowanie muszę odpocząć od jej pióra pełnego chaosu.

Taki galimatias, tyle wydarzeń. Najzabawniejsze koty.

Taki galimatias, tyle wydarzeń. Najzabawniejsze koty.

Świetny kryminał, lekki, zabawny, mało krwawy, a jednak jest ten dreszczyk uda się czy się nie uda?

Świetny kryminał, lekki, zabawny, mało krwawy, a jednak jest ten dreszczyk uda się czy się nie uda?

Moja Kochana Joanna, jakiż to był (niestety),fantastyczny umysł. Taki dowcip, takie pomysły jakie to oryginalne. Nie ma i nie będzie drugiej takiej pisarki. Lepiej przeczytać kilkanaście razy dzieła Chmielewskiej Joanny niż te nowoczesne pseudo podróby. A jest ich dzisiaj mnóstwo. Oczywiście polecam tę książkę jak i każdą inną Pani Joanna jest wieczna dzięki temu co nam zostawiła. Dziękuję

Moja Kochana Joanna, jakiż to był (niestety),fantastyczny umysł. Taki dowcip, takie pomysły jakie to oryginalne. Nie ma i nie będzie drugiej takiej pisarki. Lepiej przeczytać kilkanaście razy dzieła Chmielewskiej Joanny niż te nowoczesne pseudo podróby. A jest ich dzisiaj mnóstwo. Oczywiście polecam tę książkę jak i każdą inną Pani Joanna jest wieczna dzięki temu co nam...

Cienko...przy pierwszym czytaniu lata temu zapewne było lepiej... dziś tylko 20 Stron co drugie zdanie....te same dialogi co w każdej książce,te same lanie wody

Cienko...przy pierwszym czytaniu lata temu zapewne było lepiej... dziś tylko 20 Stron co drugie zdanie....te same dialogi co w każdej książce,te same lanie wody

Czytanie Chmielewskiej to moje ,,guilty pleasure". Choć właściwie, czemu ,,guilty", dlatego, że nie jest to literatura klasyczna? A czy musimy chodzić tylko do opery, a na koncert rockowy to już nie można?
Tak czy owak, to jedna z moich ulubionych autorek, i choć nie wszystkie tomy podobały mi się jednakowo, to dostarczyły mi wiele rozrywki i śmiechu przez lata.
,,Upiorny legat" to książka, której akcja dzieje się w czasach socjalizmu. Całkiem inne realia od naszych. Wyjechać za granicę jest trudniej, o ile w ogóle możliwe. Dolary w PRL to temat trudny, jak wiadomo, posiadanie ich w większej, niż dozwolonej ilości, było przez władzę odbierane podejrzliwie. Na użytek społeczeństwa w ,,dolarowej potrzebie", funkcjonowała instytucja tzw. ,,konika", ,,dolarowca"- czyli nielegalnego handlarza tą walutą. O tym wszystkim można przeczytać u Chmielewskiej, ale po kolei.
Głowna bohaterka, Joanna (autorka wcieliła w nią siebie),odbiera telefon od nieznanego mężczyzny, śmiertelnie przerażonego obecnością dwóch bandziorów pod mieszkaniem. Z podaniem adresu i prośbą o szybką pomoc.
Joanna nie byłaby Joanną, gdyby nie udała się tam osobiście, niestety, na miejscu zastała już nieboszczyka. Milicja wszczyna w tej sprawie śledztwo.
Bohaterka zaczyna sobie porządkować dziwne wydarzenia, które spotykały ją od dłuższego czasu.
Pocięte opony w samochodzie. Karteczki o poczynaniach tajemniczego ,,Dziobatego" za wycieraczką wozu. Jeszcze dziwniejsze zachowanie bliskich znajomych. Ich natarczywe pytania, jak zdobyć dolary. Spłoszenie Joanny pod fałszywym pozorem pożaru jej domu przez wieloletniego przyjaciela, Gawła. Cudaczne marsze znajomych panów, Pawła i Donata w parku pod nosem podejrzanych typów pod pozorem szukania ptasich gniazdek w krzewach.
Przyjaciel Michał, zwierzający się bohaterce z kradzieży powierzonej mu na przechowanie kolekcji znaczków szalonej wartości, jakich mogła nawet nie mieć panująca wtedy Elżbieta II, znana z posiadania najdroższych na świecie okazów filatelistycznych. Te znaczki to tytułowy ,,upiorny legat"
,,Trąba saksońska", czyli tchórzliwy naukowiec Maciuś, katujący Joannę opowieścią o kradzieży dolarów, zarobionych (uczciwie) za granicą. Jego osobliwa niechęć do złożenia meldunku o kradzieży.
No i krążące po mieście opowieści o seryjnych rabunkowych napadach na wspomnianych wcześniej ,,koników", i włamaniach do willi osób uchodzących za majętne.
I co, u licha, ma z tym wspólnego katastrofa śledziowa na poczcie- zalanie przesyłek w magazynie śledziami w zalewie, które (niedokładnie zabezpieczone) wysłała Joanna dla swojej przyjaciółki Alicji w Danii? Dlaczego jest to dodatkowa zagwozdka dla policji?
Zagwozdkę ma też Bank Narodowy, do którego ktoś podpisujący się nazwiskiem ,,Wiśniewski", podający jako swój adres szpital dla psychicznie chorych- przysyła spore kwoty w dolarach, z dopiskiem ,,Na skarb państwa".
Początkowo trudno jest nadążyć za tymi pozornie niezwiązanymi z sobą wydarzeniami. Afera jest tak skonstruowana, że czytelnik tego raczej nie przejrzy, dopóki jej twórcy nie zdecydują się puścić pary z ust niedoinformowanej Joannie. Zresztą, sama bohaterka tego do pewnego momentu nie ogarnia.
Dopiero wtedy trybiki wskakują na swoje miejsce i zaczyna się ta ,,kołomyja" klarować. Jakież to piękne uczucie objawienia, bo na pewnym etapie to już skołowany do cna czytelnik ma ochotę zamknąć książkę i nie otworzyć.
Świetny, okraszony humorem, kryminał o zmyślnych ,,uczciwych przestępcach", zwalczających jedno przestępstwo kilkoma innymi, z ogromnym przekrętem finansowym i międzynarodowym przemytem w tle.

Czytanie Chmielewskiej to moje ,,guilty pleasure". Choć właściwie, czemu ,,guilty", dlatego, że nie jest to literatura klasyczna? A czy musimy chodzić tylko do opery, a na koncert rockowy to już nie można?
Tak czy owak, to jedna z moich ulubionych autorek, i choć nie wszystkie tomy podobały mi się jednakowo, to dostarczyły mi wiele rozrywki i śmiechu przez lata.
,,Upiorny...

Jestem pełna podziwu dla fantazji i kreatywności Joanny Chmielewskiej. Wydaje mi się, że na potrzebę kryminału dużo łatwiej jest wymyśleć chorego psychicznie psychopatę, niż wymyśleć historię umieszczoną w realnej rzeczywistości z ludźmi z jakimi możemy się spotykać w realnym życiu. Do tego fantastyczne dialogi – jak żywe!

Ewa Abart jako lektorka książek Joanny Chmielewskiej jest po prostu genialna. Fantastycznie oddaje atmosferę, zmienia głosy i czyta tak plastycznie, że książkę słucha się tak jakby oglądało się film.

Treść z początku jest tak zaplątana, że aż trudno się połapać, ale jednocześnie niezwykle intrygująca. Na końcu wszystko się wyjaśnia i wszystko pasuje z żelazną logiką.

Jestem pełna podziwu dla fantazji i kreatywności Joanny Chmielewskiej. Wydaje mi się, że na potrzebę kryminału dużo łatwiej jest wymyśleć chorego psychicznie psychopatę, niż wymyśleć historię umieszczoną w realnej rzeczywistości z ludźmi z jakimi możemy się spotykać w realnym życiu. Do tego fantastyczne dialogi – jak żywe!

Ewa Abart jako lektorka książek Joanny...

Kolejna część przygód Joanny, w której znajdziemy zaginione znaczki, śledzie w paczce, przemyt, morderstwo i bardzo dużą ilość zabawnych postaci i dialogów. Chociaż tę pozycję oceniam słabiej to uwielbiam język i styl pisarski Joanny Chmielewskiej.

Kolejna część przygód Joanny, w której znajdziemy zaginione znaczki, śledzie w paczce, przemyt, morderstwo i bardzo dużą ilość zabawnych postaci i dialogów. Chociaż tę pozycję oceniam słabiej to uwielbiam język i styl pisarski Joanny Chmielewskiej.