Opis jednym zdaniem, wszystkiego zbyt. Są momenty, że aż zgrzytałam zębami, bo jest to tak przerysowane, tak przebohaterskie, zwłaszcza na końcu, tam to już pisarz poleciał po bandzie. Momenty heroizmu niekiedy totalnie niepotrzebne, nie chce nikomu psuć lektury ale sam koniec, serio już ten Teo mógł lecieć.. I tego psa też można było wziąść... Ogólnie ok, ale do cyklu o Wspólnocie ani Pustce to się niestety nie umowa, a szkoda bo bardzo mi się podobały i chciałam sobie coś jeszcze coś tego pisarza poczytać. Ilość seksu również mnie przytłacza i razi, dodatkowo czemu tu tak słabo idzie informacja wzdłuż całej galaktyki, tutaj nikt nic nie wie! No nic czytam dalej ale to nie je to.

Opis jednym zdaniem, wszystkiego zbyt. Są momenty, że aż zgrzytałam zębami, bo jest to tak przerysowane, tak przebohaterskie, zwłaszcza na końcu, tam to już pisarz poleciał po bandzie. Momenty heroizmu niekiedy totalnie niepotrzebne, nie chce nikomu psuć lektury ale sam koniec, serio już ten Teo mógł lecieć.. I tego psa też można było wziąść... Ogólnie ok, ale do cyklu o...

Tyleż się naczytałem peanów pochwalnych o cyklach (czy może podcyklach?) Hamiltona, że w końcu się zdecydowałem. Krótka opinia jest taka, że po przeczytaniu Dysfunkcji rzeczywistości, od razu zamówiłem wszystko tego autora, co jeszcze było dostępne na rynku pierwotnym, czyli do dwóch tomów Dysfunkcji dorzuciłem jedenaście woluminów...

WIĘCEJ:
https://seczytam.blogspot.com/2020/11/peter-f-hamilton-dysfunkcja.html

Tyleż się naczytałem peanów pochwalnych o cyklach (czy może podcyklach?) Hamiltona, że w końcu się zdecydowałem. Krótka opinia jest taka, że po przeczytaniu Dysfunkcji rzeczywistości, od razu zamówiłem wszystko tego autora, co jeszcze było dostępne na rynku pierwotnym, czyli do dwóch tomów Dysfunkcji dorzuciłem jedenaście...

Po serii Pustka, postanowiłem sięgnąć po inne książki autora i się nie zawiodłem. Wydarzenia dzieją się w XXVII wieku, ludzie mają nowe technologie, modyfikowane ciała i zasiedlili już kilka planet i asteroid, a kolejne powoli zasiedlają. Na jednej z nowych planet dochodzi do otwarcia przejścia do świata umarłych, którzy poprzez "opętanie" wracają do "życia" i zagrażają ludziom...
Z początku mamy wiele równoległych wątków, które powoli łączą się w całość wraz z kolejnymi tomami.
Ciekawe pomysły o technice, technologii, podróżach, zasiedlaniu planet i nietypowi obcy mniej humanoidalni niż to co często widzimy w filmach.

Po serii Pustka, postanowiłem sięgnąć po inne książki autora i się nie zawiodłem. Wydarzenia dzieją się w XXVII wieku, ludzie mają nowe technologie, modyfikowane ciała i zasiedlili już kilka planet i asteroid, a kolejne powoli zasiedlają. Na jednej z nowych planet dochodzi do otwarcia przejścia do świata umarłych, którzy poprzez "opętanie" wracają do "życia" i...

Doskonała space-opera! Świat stworzony przez Hamiltona urzeka swoją złożonością i bogactwem. Chociaż odwiedzamy miejsca które pojawiły się już w pierwszej części (chociaż nie tylko) to wciąż otrzymujemy nowe szczegóły. Za każdym horyzontem jest kolejny. Świat jest tak bardzo złożone, że autor posługuje się niezłą sztuczką: tworzy nowych bohaterów aby pokazać zdarzenia lub miejsca z nowej perspektywy. W efekcie dla jednym będzie to chaos a dla innych... doskonała uczta wyobraźni. To jakbyśmy mogli w jakimś stopniu skorzystać z wieź afinicznej o której wspomina autor. Coś fantastycznego. I teraz w tak bogatym świecie pojawia się mrok. Tym razem wiemy o nim o wiele więcej niż w pierwszej części. Pomysł jest wspaniały. Do złożonego świata tysiąca planet i habitatów Hamilton wprowadza wątki religijne (w sumie niewiele) i duchowo-metafizyczne. No to już normalnie zwala z nóg. Nie obcy, nie nienazwane zło... my ludzie... a właściwie to co po nas zostaje. Książka jest gruba - 600 stron ale ani razu mnie nie nudziła 9pierwszy tom miał chwile słabości). Kiedy "weszło" się w ten świat... trudno się od niego oderwać. Końcówka faktycznie jest niesamowita. Łapie za serce. Ale to tylko zapowiedź dalszych wypadków. Wątków jest tak dużo, że nie dziwię się, że są jeszcze dwa tomy o podobnej objętości.

Bardzo podobał mi się wątek z religia Tyrataków. Jednak zabrakło zupełnie wątku o Li-Sylfach... być może autor oszczędza je na potem. Ta to wiemy co raz więcej o Laymilach :)

Bardzo polecam, ale jak jesteście już tutaj - zapewne po pierwszym tomie - to sięgniecie po kolejne. Tak jak ja :D

Doskonała space-opera! Świat stworzony przez Hamiltona urzeka swoją złożonością i bogactwem. Chociaż odwiedzamy miejsca które pojawiły się już w pierwszej części (chociaż nie tylko) to wciąż otrzymujemy nowe szczegóły. Za każdym horyzontem jest kolejny. Świat jest tak bardzo złożone, że autor posługuje się niezłą sztuczką: tworzy nowych bohaterów aby pokazać zdarzenia lub...

Ostatnie 50 stron, miałem łzy w oczach, polecam

Ostatnie 50 stron, miałem łzy w oczach, polecam

Na miły book!

On znowu to robi, dlaczego?... pytam się dlaczego?
Uniwersum które zbudował z takim pietyzmem, sam rujnuje przydługimi, suchymi opisami planet, krajobrazów i lokalnej przyrody à la Wikipedia.

Sama książka z wolna dryfuje od klasycznego SF gdzieś w stronę mistycyzmu i spirytyzmu, co sprawia że zaczynamy unosić się w oparach jakiegoś quasi-horroru.
Mamy tu również całe miriady postaci drugo i trzecioplanowych, często niewiele albo nic nie wnoszących do samej historii.
Opisy akcji zaś, które powinny być przecież ekscytujące, giną gdzieś zasypane lawiną słów i czasami stają się wręcz nużące...
Autor konsekwentnie gdzie tylko się da, upycha swą niewątpliwą fascynację seksem... A ja nie wiem po co?
Być może jest wyznawcą tezy że w odległej przyszłości seks stanie się ekwiwalentem dzisiejszego wspólnego wyjścia na lunch?

Mimo wszystkich swych wad książka jest niewątpliwie ciekawa. Wizję przyszłości którą uraczył nas Hamilton, można wywieść bezpośrednio z czasów obecnych. Cybernetyczne implanty, genetyczne modyfikacje, megakorporacje, problemy etniczne prowadzące do powstawania "narodowych" planet... Czyż to nie brzmi znajomo?

Po rozważeniu wszelkich za i przeciw daję sześć gwiazdek głównie za przebogate, drobiazgowo opisane uniwersum, licząc na poprawę w kolejnym tomie.
Fabularnie książka mi się nawet podoba, jednak sposób narracji autora jest dla mnie dość ciężkostrawny.

Jak chcecie to czytajcie, ale wszystko tu rozbija się o drobiazgi.

Na miły book!

On znowu to robi, dlaczego?... pytam się dlaczego?
Uniwersum które zbudował z takim pietyzmem, sam rujnuje przydługimi, suchymi opisami planet, krajobrazów i lokalnej przyrody à la Wikipedia.

Sama książka z wolna dryfuje od klasycznego SF gdzieś w stronę mistycyzmu i spirytyzmu, co sprawia że zaczynamy unosić się w oparach jakiegoś quasi-horroru.
Mamy tu...

Z tomu na tom cykl tracił na wartości. Z podróży kosmicznych zmienił się w opowieść detektywistyczną. Zachęcony pierwszym tomem czuję się 'oszukany' przez autora, ponieważ wątek zmienił się totalnie w stronę, która mnie już tak bardzo nie interesuje (dziennikarsko - detektywistyczny). Czuję wielki niedosyt, autor w połowie rozminął się z fabułą jaką przedstawiał tak barwnie w pierwszym tomie. Niestety, ale czuję się zawiedziony :(

Z tomu na tom cykl tracił na wartości. Z podróży kosmicznych zmienił się w opowieść detektywistyczną. Zachęcony pierwszym tomem czuję się 'oszukany' przez autora, ponieważ wątek zmienił się totalnie w stronę, która mnie już tak bardzo nie interesuje (dziennikarsko - detektywistyczny). Czuję wielki niedosyt, autor w połowie rozminął się z fabułą jaką przedstawiał tak barwnie...