Wzruszająca opowieść o ludzkim losie. Dwa razy się popłakałam, co jest najlepszą rekomendacją. Polecam wszystkim, którzy szukają chwili oddechu pomiędzy kolejnymi powtarzalnymi do znudzenia kryminałami.

Wzruszająca opowieść o ludzkim losie. Dwa razy się popłakałam, co jest najlepszą rekomendacją. Polecam wszystkim, którzy szukają chwili oddechu pomiędzy kolejnymi powtarzalnymi do znudzenia kryminałami.

Literacka jazda bez trzymanki

Lekturą marca 2024 w Dyskusyjnym Klubie Książki w Rawie Mazowieckiej była powieść Juliana Hardego „Jazda na rydwanie”, którą autor sprezentował klubowi w ilości egzemplarzy wystarczającej dla wszystkich naszych klubowiczów. Tytuł w połączeniu z grafiką na okładce tego wydania, które otrzymaliśmy, wzbudził we mnie pewne obawy, przeczucie czytelniczej porażki, ale śmiało zacząłem czytać.

Rzecz cała rozpoczyna się w 1938 roku w Polsce, a protagonistą jest Robert Meissner, wchodzący niebawem w dorosłość nastolatek.. Fabuły nie będę zdradzał, gdyż jest wykreowana z wielkim rozmachem i co tu dużo mówić, sam jej zamysł jest wielkim atutem książki. Szkoda tylko, że jedynym.

Już od pierwszych niemal stron coś zgrzytało. Z początku nieuchwytnie, potem coraz wyraźniej, aż w końcu, około 160 strony, uniemożliwiło mi dalszą lekturę.

Bohaterowie, łącznie z głównym, w ogóle mnie nie przekonali. Może nie sami z siebie, ale ich zachowania, sposób bycia, o wysławianiu się nie wspominając, kompletnie nie zbiegał się z tym, jak ich autor przedstawiał w trakcie narracji, z ich życiową sytuacją, doświadczeniem, umiejscowieniem społecznym. Jakby tego mało, sama narracja z czasem stawała się coraz bardziej nieznośna – wielokrotne wybieganie w przyszłość, częstokroć przybierające postać powtarzania zbliżonych informacji, dezorganizujące dynamikę powieści, odbierało tą ciekawość, którą w czytelniku utrzymują aż do końca nawet dość przeciętne książki. Powtórki nie dotyczą zresztą jedynie przekazywanych czytelnikowi (często przed czasem) informacji, ale także stylu, który jest delikatnie mówiąc słaby. Nie brak w nim wad wszelkiego rodzaju, a zdarzają się nawet kwiatki mogące wzbogacić zbiorki z humorem zeszytów.

Autor zawarł w swym dziele wiele ciekawostek historycznych, ale o ile do researchu się przyłożył, i to bardzo, to już wnioski z niego i prezentowana wizja historii są dość infantylne. Historia nie jest prosta, a jej mechanizmy nie są zależne tylko od jednego czy dwóch czynników. Dość powiedzieć, że nadal dowiadujemy się o całkiem nowych mechanizmach choćby drugiej wojny światowej, które do niedawna nie były znane, choć ich rola była znacząca.

W zamierzeniu autora zajmująca sporo miejsca „erotyka” miała być chyba dodatkowym atutem zwiększającym poczytność powieści, ale szczerze mówiąc jej siermiężność i schematyczność oraz brak jakichkolwiek emocji, które powinna wzbudzać u czytelnika, sprawia, iż jest chyba najsłabszym elementem całości.

Rozrzut głosów w trakcie klubowej dyskusji był spory i odzwierciedlał to, czy ktoś najbardziej doceniał fabułę, a pomijał wady, czy też doceniając pomysł na fabułę, zwracał uwagę na styl i inne aspekty sprawiające, że w tej formie rzecz nie nadaje się tak naprawdę do publikacji. Można podkreślić, że „erotyka” zaprezentowana przez Hardego nie znalazła uznania u nikogo. Na zakładce okładki znajdujemy nazwiska trzech recenzentów, którzy książkę komplementują jakby miała kandydować do literackiego Nobla, co chwały im nie przynosi. Na ostatniej stronie dowiadujemy się, że redakcji dokonały dwie osoby, których godność litościwie pominę, gdyż właśnie brak redakcji z prawdziwego zdarzenia, która wykorzystałaby potencjał fabuły i rozprawiła się tym wszystkim, co z książki w obecnej formie robi gniota, jest tym, czego naprawdę żal. Historia zna przypadki, gdy redaktor oraz cały zespół biorący udział w procesie wydawniczym tak przeredagowali rękopis, iż powstało coś całkiem nowego, znacząco różnego od wersji pierwotnej, i stało się to sukcesem z prawdziwego zdarzenia oraz trwałym wkładem w literaturę. Niestety, tym razem tak nie było.

Oczywiście, są ludzie, którym Bóg dał tę iskrę, która pozwala im pisać jak wirtuoz, tak, iż rękopis od razu, lub niemal od razu, nadaje się do druku. Ten autor niestety do tych geniuszy nie należy i „Jazda na rydwanie” jest czytelniczą jazdą bez trzymanki, zwłaszcza dla odbiorcy mającego wymagania co do stylu, klasy i wyczucia.

Nie pisałbym tej recenzji, po prostu dałbym na goodreads jedną gwiazdkę, gdyby nie to, że nieopatrznie obiecałem Autorowi recenzję i jej publikację w zamian za przekazanie książek dla klubu. Poniżej zamieszczam wyniki głosowania w DKK:

książka:
nie podobała się – trzy głosy
była OK – jeden głos
podobała się – jeden głos
bardzo się podobała – dwa głosy
była amazing – jeden głos

Literacka jazda bez trzymanki

Lekturą marca 2024 w Dyskusyjnym Klubie Książki w Rawie Mazowieckiej była powieść Juliana Hardego „Jazda na rydwanie”, którą autor sprezentował klubowi w ilości egzemplarzy wystarczającej dla wszystkich naszych klubowiczów. Tytuł w połączeniu z grafiką na okładce tego wydania, które otrzymaliśmy, wzbudził we mnie pewne obawy, przeczucie...

Julianie Twardy,
Ty nie pisz, Ty żyj.

Julianie Twardy,
Ty nie pisz, Ty żyj.

Sięgnąłem po tą książkę w ramach odskoczni od kryminałów i jakże świetnym okazał się ten wybór.

Grube, ponad 800-stronnicowe tomiszcze, to pełna pasji i przygód opowieść. Pochłonęła mnie totalnie.
Życie głównego bohatera, doskonale definiuje tytuł ksiażki.
Kawał księgi - niech Cię nie odstraszy, gdyż naprawdę warto po nią sięgnąć.

Mocne 8, ale dałem 9, bo bliżej mi do tej noty.
Mnóstwo frajdy z czytania :-)

Sięgnąłem po tą książkę w ramach odskoczni od kryminałów i jakże świetnym okazał się ten wybór.

Grube, ponad 800-stronnicowe tomiszcze, to pełna pasji i przygód opowieść. Pochłonęła mnie totalnie.
Życie głównego bohatera, doskonale definiuje tytuł ksiażki.
Kawał księgi - niech Cię nie odstraszy, gdyż naprawdę warto po nią sięgnąć.

Mocne 8, ale dałem 9, bo bliżej mi do...

Piękna opowieść o ludzkim losie. Historia mężczyzny, któremu przyszło żyć w trudnych czasach opowiedziana językiem pełnym metafor. Akcja wartka, jak przystało na powieść epicką. Szkoda, że współcześni autorzy wolą pisać thrillery, kryminały, sci fi, które nie wymagają nawet w przybliżeniu tak wielkiego nakladu pracy. A czytelnicy gładko łykają opowieści o kolejnym sukcesie podkomiisarza Sowy, który każdego, nawet genialnego zbrodniarza doprowadzi na ławę oskarżonych.
W literaturze chodzi o coś więcej niż powielanie stereotypowych opowieści, które nie odznaczają się nawet oryginalną fabułą ponieważ w zalewie tandetnych thrillerów wszystkie pomysły zostały wykorzystane. Nie wspomnę o formie literackiej, której dopracowanie wymaga wielkiego nakładu pracy. Powieść epicka z samej swojej natury jest jedyna i niepowtarzalna. Dowodem uznania są łzy które ze mnie w kilku miejscach wycisnął Julian Hardy.

Gorąco polecam!

Piękna opowieść o ludzkim losie. Historia mężczyzny, któremu przyszło żyć w trudnych czasach opowiedziana językiem pełnym metafor. Akcja wartka, jak przystało na powieść epicką. Szkoda, że współcześni autorzy wolą pisać thrillery, kryminały, sci fi, które nie wymagają nawet w przybliżeniu tak wielkiego nakladu pracy. A czytelnicy gładko łykają opowieści o kolejnym sukcesie...

Genialnie zmarnowany czas!

Genialnie zmarnowany czas!

Doskonała książka. Ciekawa i switnie napisana. Aż dziwne, że mało kto ją zna. Gorąco polecam.

Doskonała książka. Ciekawa i switnie napisana. Aż dziwne, że mało kto ją zna. Gorąco polecam.

Nie pamiętam już kiedy czytałam równie fascynującą powieść. W zalewie thrillerów, które powielają wielokrotnie ograne schematy powieść epicka napisana z rozmachem, jest jak morska bryza w upalny dzień. Nie będę próbowała opisać, bo przy tak rozbudowanej fabule jest to niemożliwe. Trzeba przeczytać, żeby docenić kunszt autora. Emocje i wzruszenie fragmentów obyczajowych przeplatają się z przygodami bohaterów w jakie obfituje wartka akcja .

Nie pamiętam już kiedy czytałam równie fascynującą powieść. W zalewie thrillerów, które powielają wielokrotnie ograne schematy powieść epicka napisana z rozmachem, jest jak morska bryza w upalny dzień. Nie będę próbowała opisać, bo przy tak rozbudowanej fabule jest to niemożliwe. Trzeba przeczytać, żeby docenić kunszt autora. Emocje i wzruszenie fragmentów obyczajowych...

Zaskakujaco wysoki poziom literacki. Nie chce się wierzyć, że to debiut. Miałam wrażenie, że proza autora z każdą kolejną stroną wznosi się na coraz wyższe szyty A dialogi po prostu brawurowe. Emocjonująca, nieprzewidywalna, trzymająca w napięciu do ostatniej strony wielowątkowa powieść epicka. Tak rzadka we współczesnej literaturze, bo niezwykle wymagająca od autora. To nie jest kolejny thriller jakich tysiące pojawiają się co roku i mają jedną cechę wspólną. Tydzień po przeczytaniu już się ich nie pamięta. Zapewniam! Jazda na rydwanie zostanie z wami na długo. Gdy weźmiecie tę książkę do ręki to wpadliście z kretesem. Choćbyście chcieli, nie będziecie w stanie odłożyć lektury nawet na chwilę. A gdy zagłębicie się w przeżyciach bohaterów, przestanie istnieć wszystko dookoła, pozostaniecie tylko wy i przwijająca się przed waszymi oczami niezwykła historia. Bogactwo wątków, postaci, uczuć, panorama dziejów zdumiewa i wzbudza zachwyt. Losy bohaterów skonstruowane ze zdumiewającą fantazją i precyzją jednocześnie. Nikt tu nie pojawia się przypadkowo, nikt nie jest zbędny.

Zaskakujaco wysoki poziom literacki. Nie chce się wierzyć, że to debiut. Miałam wrażenie, że proza autora z każdą kolejną stroną wznosi się na coraz wyższe szyty A dialogi po prostu brawurowe. Emocjonująca, nieprzewidywalna, trzymająca w napięciu do ostatniej strony wielowątkowa powieść epicka. Tak rzadka we współczesnej literaturze, bo niezwykle wymagająca od autora. To...

Piekna głęboko humanitarna opowieść

Piekna głęboko humanitarna opowieść