To jedna z tych książek, która trafia do nas przypadkiem, ale już czytając opis jesteśmy przekonani, że powinna trafić w nasze ręce. Moją uwagę zwrócił przede wszystkim tytuł książki, a następnie dopiero jej opis.
Historia młodej Janki opatrzona jest wieloma historycznymi informacjami oraz dokumentami i zdjęciami, które udało się uratować z wojennej zawieruchy. Właśnie dlatego jest warta przeczytania i zapamiętania. Muszę przyznać, że książkę czytałam w dużych emocjach przeżywając historię bohaterek razem z nimi. Momentami czułam się trochę jak podczas opowiadania babcinych wspomnień z czasów minionych, czyli jej lat dzieciństwa i młodości. Jest to jednak z książek o których ciężko mówić, ale powinno się.

To jedna z tych książek, która trafia do nas przypadkiem, ale już czytając opis jesteśmy przekonani, że powinna trafić w nasze ręce. Moją uwagę zwrócił przede wszystkim tytuł książki, a następnie dopiero jej opis.
Historia młodej Janki opatrzona jest wieloma historycznymi informacjami oraz dokumentami i zdjęciami, które udało się uratować z wojennej zawieruchy. Właśnie...

Pelnacrecenzja na blogu.
„Spódniczka ze starej podszewki” to powieść będąca zapisem wspomnień Pani Janiny Janowicz z czasu zesłania do Kazachstanu w trakcie trwania II Wojny Światowej. Wspomnienia zapisuje wnuczka Pani Janiny, Pani Urszula Ziober i robi to w sposób naprawdę dobry.

Pani Janina w momencie rozpoczęcia wojny miała prawie 11 lat. Jej ojciec, oficer Wojska Polskiego, Julian Nietupski, przeczuwając w sierpniu 1939 roku rychły wybuch wojny, wysyła żonę Reginę wraz z dwiema córkami, Janką i Basią, do swojego brata do Białegostoku, uważając, że tam będą w miarę bezpieczne. Niestety po wkroczeniu na ziemie polskie Armii Czerwonej, 17 września 1939r., sytuacja całej rodziny zamieniła się ze złej w tragiczną. Jak potoczyły się losy kilkudziesięciu tysięcy polskich oficerów, przedstawicieli elity i inteligencji nie trzeba przypominać, wystarczy jedno słowo – Katyń. A co z ich rodzinami i innymi obywatelami uznanymi za wrogów narodu, wywrotowców i konspirantów (czytaj: kobiety, dzieci i starcy)? Zapakowano wrogi element do bydlęcych wagonów i wywieziono.

„Wiedzieli [Sowieci], że jedynym sposobem „odpolszczenia” Polski będzie pozbawienie jej Polaków. Z diabelską perfidią umyślili więc nie ludziom odebrać kraj, ale krajowi – ludzi.”
Marta Rudzka „W domu niewoli”

Janka z siostrą i matką oraz wujostwem trafia do Kazachstanu, w dzikie ostępy, gdzie teren jest równiutki porośnięty trawą i pomniejszymi krzakami, a daleko na horyzoncie nie majaczy żadne większe miasto - co najwyżej można spodziewać się fatamorgany. Warunki życia są katastrofalne. Wszechobecna bieda, brud i zacofanie – to zastali po przybyciu. Praca ponad siły, srogie zimy, niemiłosierne upały, głód, choroby i zesłanie do łagru - to wszystko spotyka Janke i jej rodzinę. Mimo to, nie opuszcza ich nadzieja, że jeszcze wrócą do Polski.

Książkę można czytać, czytać, czytać i czytać i nie chce się jej końca. Właściwie to chce, a przede wszystkim tego by historia miała to zakończenie dobre. Czy takie ma? Ma najlepsze z możliwych w tamtym czasie. Zakończenia własnych historii przecież nie wybieramy, zmierzamy się z tym przed czym postawi na los. Autorka, Pani Urszula, spisała wspomnienia babci w wyśmienity sposób, myślę, że babcia może być z niej bardzo dumna. Od książki nie można się oderwać, jest nieodkładalna. Między fragmentami mówiącymi o losie Janki, Autorka umieszcza parę informacji, opisanych w krótki rzeczowy sposób, bardzo zrozumiały dla czytelnika, na temat ówczesnej sytuacji politycznej, gospodarczej czy społecznej, by czytelnik mógł zrozumieć w jakich warunkach i okolicznościach przyszło egzystować Jance i jej najbliższym. Książka opatrzona jest w wiele rodzinnych zdjęć oraz kopii dokumentów takich jak świadectwo ślubu Juliana i Reginy czy fragment gazety gdzie wskazano Juliana Nietupskiego jako jednego ze zidentyfikowanych ofiar Katynia. Do tej książki będę na pewno wracać wiele razy. Nie jest to pozycja, którą przeczytamy i szybko o niej zapomnimy.

„Spódniczka ze starej podszewki” opowiada historię prawdziwą, bolesną, z poczuciem bezkresnej niesprawiedliwości, a jednocześnie pokrzepiającą, gdyż pełną nadziei, bo gdy nie zostaje już absolutnie nic, jest jeszcze ta podszewka, która jest wszystkim...
Polecam!

Pelnacrecenzja na blogu.
„Spódniczka ze starej podszewki” to powieść będąca zapisem wspomnień Pani Janiny Janowicz z czasu zesłania do Kazachstanu w trakcie trwania II Wojny Światowej. Wspomnienia zapisuje wnuczka Pani Janiny, Pani Urszula Ziober i robi to w sposób naprawdę dobry.

Pani Janina w momencie rozpoczęcia wojny miała prawie 11 lat. Jej ojciec, oficer Wojska...

Nie bardzo rozumiem, czemu kategoria przypisana do książki to "romans" - przedstawiona historia jest o wiele bardziej wielowątkowa. Czytałam ją mniej więcej pół roku temu, bardzo mi się podobała. Dobra językowo, wciągająca historia prawdziwego życia rodziny autorki - podobał mi się pomysł dołączenia autentycznych fotografii bohaterów powieści. Piękny pomnik dla przodków.

Nie bardzo rozumiem, czemu kategoria przypisana do książki to "romans" - przedstawiona historia jest o wiele bardziej wielowątkowa. Czytałam ją mniej więcej pół roku temu, bardzo mi się podobała. Dobra językowo, wciągająca historia prawdziwego życia rodziny autorki - podobał mi się pomysł dołączenia autentycznych fotografii bohaterów powieści. Piękny pomnik dla...

Książka bardzo mi się podobała. Historia jest przerażająca, wzruszająca, ale też bardzo piękna. Autorka dobrze oddała uczucia bohaterów (może dlatego, że jest z nimi związana poprzez związki krwi),co jest bardzo istotne przu takich opowieściach. Polecam.

Książka bardzo mi się podobała. Historia jest przerażająca, wzruszająca, ale też bardzo piękna. Autorka dobrze oddała uczucia bohaterów (może dlatego, że jest z nimi związana poprzez związki krwi),co jest bardzo istotne przu takich opowieściach. Polecam.

„Spódniczka ze starej podszewki” - to historia życia Janiny Janowicz (córka zamordowanego w Katyniu oficera Juliana Nietupskiego) - barwnie „przystrojona” w słowa przez wnuczkę - Urszulę Ziober▪️To opowieść dziecka, które w pewnym momencie swojego życia, w brutalnym akcie II Wojny Światowej zostało wraz z matką i młodszą siostrą zesłane do Rosji - Kazachstanu ▪️Janka pokazuje nam krok po kroku na czym polegało jej życie w kołchozie▪️Życie w nadludzkich warunkach, gdzie mąka, chleb i mleko zdobywa się ostatkiem sił, oddając rodzinną pamiątkę (namiastkę dawnego życia)▪️Gdzie stepowe mrozy, wszy, choroby, głód i ciężka praca - odbierają godność i niszczą człowieka▪️W tym kotle zła, hańby i pogardy - pojawia się wzajemne dobro, nadzieja, ludzkie wsparcie, które pozwala przetrwać lata reżimu i powrócić do Polski▪️Zniszczonej, okradzionej i nieufnej .... ale własnej ▪️To piękna historia opatrzona historycznymi informacjami, którą warto przeczytać, warto .... zwłaszcza w obecnych czasach, gdzie hedonizm staje się naszą wizytówką▪️Zobaczcie, choć na moment świat widziany oczami Janki

„Spódniczka ze starej podszewki” - to historia życia Janiny Janowicz (córka zamordowanego w Katyniu oficera Juliana Nietupskiego) - barwnie „przystrojona” w słowa przez wnuczkę - Urszulę Ziober▪️To opowieść dziecka, które w pewnym momencie swojego życia, w brutalnym akcie II Wojny Światowej zostało wraz z matką i młodszą siostrą zesłane do Rosji - Kazachstanu ▪️Janka...

Lubię takie książki. Oparte na autentycznych wspomnieniach i wydarzeniach. Tutaj historię trudnego dzieciństwa babci opisuje jej wnuczka. Dzieciństwa trudnego, bo przypadającego na okres II wojny światowej. Babcia (Pani Janina, w książce mała Janka) podczas wojny była wywieziona z rodziną do Kazachstanu. Trudy życia tam doznane, walka o każdy przeżyty kolejny dzień, walka o każdy kęs chleba były naprawdę dramatyczne.
Autorka (wnuczka - Pani Urszula Ziober) opisuje również powrót do kraju Janki i jej rodziny. Powrót też niełatwy, do zniszczonego domu, zniszczonego miasta, niepełnej rodziny. Po powrocie dowiadują się o śmierci ojca, który zginął zamordowany w Katyniu.
Książka zawiera bardzo wiele zdjęć i dokumentów. Aż trudno uwierzyć, że tak wiele ich przetrwało ten dramatyczny, wojenny czas.
Dla mnie największą wartością książki jest przekazana historia. Pokazanie prawdy. Ale również emanująca z książki miłość babci i wnuczki. Wyobrażałam sobie ich wspólnie spędzony czas, gdy wnuczka wsłuchuje się w opowieści babci, przeżywają wspólnie powroty do tych tragicznych chwil. Ta książka z pewnością bardzo je do siebie zbliżyła.

Lubię takie książki. Oparte na autentycznych wspomnieniach i wydarzeniach. Tutaj historię trudnego dzieciństwa babci opisuje jej wnuczka. Dzieciństwa trudnego, bo przypadającego na okres II wojny światowej. Babcia (Pani Janina, w książce mała Janka) podczas wojny była wywieziona z rodziną do Kazachstanu. Trudy życia tam doznane, walka o każdy przeżyty kolejny dzień, walka...

Smutna historia dziewczynki, której dzieciństwo zostało przerwane przez wybuch wojny. Mała nieświadoma dziewczynka wyjeżdża do rodziny, a później wywieziona wraz z resztą jej rodziny aż za góry Uralu. Na szczęście dzięki pomocu innych osób i własnemu uporowi udaje jej się przeżyć.
Książka,która daje do myślenia ... Dzięki niej mamy możliwość docenić dzisiejsze czasy oraz to,że nie wiemy i obyśmy nigdy nie dowiedzieli się,co oznacza prawdziwy głód.

Smutna historia dziewczynki, której dzieciństwo zostało przerwane przez wybuch wojny. Mała nieświadoma dziewczynka wyjeżdża do rodziny, a później wywieziona wraz z resztą jej rodziny aż za góry Uralu. Na szczęście dzięki pomocu innych osób i własnemu uporowi udaje jej się przeżyć.
Książka,która daje do myślenia ... Dzięki niej mamy możliwość docenić dzisiejsze czasy oraz...

Historia przeplatana z historią babci autorki. Ładnie napisana, ładnie wydana. Przeraźliwie smutna, ale jaka ma być, skoro opowiada o osobie, która przeżyła wojnę i zesłanie? Zawiera wiele drobnych szczegółów, które pozwalają mocno wczuć się w historię.

Historia przeplatana z historią babci autorki. Ładnie napisana, ładnie wydana. Przeraźliwie smutna, ale jaka ma być, skoro opowiada o osobie, która przeżyła wojnę i zesłanie? Zawiera wiele drobnych szczegółów, które pozwalają mocno wczuć się w historię.

Wspaniała opowieść o ludziach, którzy przeżyli drugą wojnę światową i o tym jak ta okrutna wojna zabrała im dosłownie wszystko.

Wspaniała opowieść o ludziach, którzy przeżyli drugą wojnę światową i o tym jak ta okrutna wojna zabrała im dosłownie wszystko.

Książką jest fantastyczna. Dostałam ją w prezencie i przeczytałam jednym tchem. Przedstawia wojnę i zesłanie do Rosji (dokładnie-Kazachstanu) widzianą oczami 11-letniej dziewczynki. Jedna z tych książek,o których myśli się jeszcze długo po jej przeczytaniu

Książką jest fantastyczna. Dostałam ją w prezencie i przeczytałam jednym tchem. Przedstawia wojnę i zesłanie do Rosji (dokładnie-Kazachstanu) widzianą oczami 11-letniej dziewczynki. Jedna z tych książek,o których myśli się jeszcze długo po jej przeczytaniu