Wrota Obelisków

- Kategoria:
- fantasy, science fiction
- Cykl:
- Pęknięta Ziemia (tom 2)
- Seria:
- Imaginatio [SQN]
- Tytuł oryginału:
- The Obelisk Gate
- Wydawnictwo:
- Sine Qua Non
- Data wydania:
- 2017-06-14
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-06-14
- Liczba stron:
- 432
- Czas czytania
- 7 godz. 12 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788365836090
- Tłumacz:
- Jakub Małecki
- Tagi:
- fantasy literatura amerykańska nadprzyrodzona moc niebezpieczeństwo śmierć walka o przetrwanie walka o życie zagłada zemsta
- Inne
LAUREATKA NAGRODY HUGO. Nominowana do Nagród Nebula i Locus.
Tak właśnie kończy się świat – po raz ostatni.
Nastaje Sezon, a ludzkość pogrąża się w długiej, zimnej nocy.
Essun – kiedyś opiekuńcza matka, obecnie mścicielka – znalazła schronienie, nie zdołała jednak odszukać córki. Spotyka dziesięciopierściennika Alabastra, który ma do niej prośbę. Jeśli Essun ją spełni, los Bezruchu zostanie przypieczętowany na zawsze. Daleko stamtąd jej córka, Nassun, rośnie w siłę, a jej wybory mogą doprowadzić do rozerwania świata.
Kontynuacja trylogii rozpoczętej „Piątą Porą Roku”:
- uhonorowaną nagrodą Hugo,
- nominowaną do nagród Nebula, Audie i Locus,
- będącą pierwszą książką wyróżnioną przez Wired.com,
- nagrodzoną tytułem Notable Book of 2015 magazynu „New York Times”.
„Proza N.K. Jemisin stawia czytelnikowi duże wymagania, dostarczając w zamian nieporównywalnie większych emocji. Autorka nie tylko stosuje unikalny sposób opowiadania historii – tworzy zupełnie nowy podgatunek fantastyki”.
– Paweł Dębowski, P42
„Umberto Eco mawiał, że »wartość estetyczna dzieła jest tym większa, im bogatsze są możliwości jego interpretacji«, a trzeba być naprawdę skrajnym ignorantem, aby przy każdym ponownym odczytaniu »Wrót obelisków« nie dostrzec czegoś nowego. Jemisin w »Piątej Porze Roku« podjęła niezwykle ważkie współcześnie tematy – kryzys tożsamości, alienacja czy wyobcowanie – w drugim tomie zaś poszerzyła horyzont problematyki i konsekwentnie rozbudowała świat”.
– Adrian Turzański, Kawerna
„Kocham książki, które są zdolne mnie poharatać. Ta zostawiła mnie poturbowanego, pozbawionego oddechu, desperacko łaknącego ostatniego tomu”.
– Publishers Weekly
„Interesująca nowa seria”.
– Booklist
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Oficjalne recenzje
Zniszczyć Ziemię – ocalić świat
Na wstępie należy zaznaczyć, że „Wrota obelisków” to drugi tom trylogii Pękniętej Ziemi N. K. Jemisin, otwartej przez doskonałą „Piątą porę roku” - aby w pełni zrozumieć tę książkę, należy zachować właściwy porządek lektury. Tym samym nie sposób o niej pisać nie zdradzając pewnych wątków, poruszonych w pierwszej części.
Po długich poszukiwaniach córki zrezygnowana Essun zatrzymuje się w Castrimie, niezwykłej wspólnocie ukrytej pod powierzchnią ziemi, gdzie górotwory i ludzie wydają się żyć w zgodzie. Spotkany tam Alabaster przygotowuje ją do misji, której wykonania nie może odmówić, chociaż wydaje się ponad jej siły. Równocześnie jej córka, Nassun znajduje schronienie w miejscu, gdzie wreszcie nie musi ukrywać swojej mocy i może ją rozwijać, czy jednak wolno jej zaufać samej sobie i swoim opiekunom? Po czyjej stronie stoją tu Stróżowie, a po czyjej zjadacze kamieni?
We „Wrotach obelisków” tak Essun, jak i Nassun, rozwijają swoje moce i zyskują nowe umiejętności. Czytelnik wraz z nimi ma okazję lepiej poznać i zrozumieć rządzące tym światem prawa: geologia łączy się tu z astronomią i tajemniczą mocą obelisków, dając bohaterom zadziwiające możliwości - o ile nauczą się kontrolować tę moc, zanim ona przejmie kontrolę nad nimi. W tej części autorka co prawda szerzej opisuje działanie tych praw, jednak trzeba przyznać, że są tak skomplikowane, że zarówno bohaterom, jak i czytelnikowi trudno je w pełni pojąć. W dodatku postacie są tak wielowymiarowe, a ich dążenia tak złożone, że trudno określić, kto jest w tej historii dobry, a kto zły: czy zły jest ten, kto niszczy świat? Ten, kto celowo łamie rękę dziecku? Ten, kto żywi się cierpieniem innych? O dziwo na żadne z tych pytań nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Według mnie między innymi w tym tkwi magia tej powieści: że przyjęte normy społeczne zostają zachwiane, a specyficzna sytuacja świata na skraju zagłady zmusza do refleksji i przewartościowania swoich przekonań.
Fascynujący jest również styl opowieści: narracja zjadacza kamieni, który zwracając się do Essun w drugiej osobie mówi o jej losach i uczuciach, to coś niespotykanego i wywierającego silne wrażenie. Przyłapałam się na tym, że zaczęłam śnić w podobnym stylu, budząc się ze słowem „sejszyć” w głowie, a rzadko zdarza się, żeby książka wywarła na mnie tak silny wpływ!
Mamy tu świat ogarnięty zagładą, tajemnicze postacie i artefakty, ciekawie wykreowanych, niebanalnych bohaterów (w tym silne role żeńskie), zaburzone relacje społeczne, niespotykany dotąd rodzaj mocy, a do tego oryginalny, melancholijny styl. Wszystkie te elementy definiują nową jakość powieści fantastycznej. Pozostaje tylko czekać na rozwiązanie wszystkich tajemnic w ostatnim tomie.
Agnieszka Kruk
Popieram [ 7 ] Link do recenzji
OPINIE i DYSKUSJE
"To zadziwiająco ożywcze uczucie. Być osądzanym na podstawie tego, co robisz, a nie tego, czym jesteś."
Fabularnie drugi tom wydaje się angażować czytelnika jeszcze bardziej niż robił to jego poprzednik. Historia staje się coraz bardziej gęsta, bohaterowie dojrzewają, my wiemy już co nieco o świecie i dużo łatwiej jest nam odkrywać jego kolejne aspekty. Nic chyba nie przebije dla mnie pierwszego plot twistu z "Piątej pory roku" (choć jest jeszcze tom trzeci, więc... nigdy nie mów nigdy), ale opowieść o Essun w dalszym ciągu trzyma wysoki poziom, pochłania klimatem, a pomysły autorki na świat przedstawiony przewyższają wiele z tego, co do tej pory czytałam. A co najważniejsze, książka sprawia, że masz ochotę sięgnąć po kolejną, by w końcu poznać odpowiedzi na wszystkie pytania.
W dalszym ciągu najbardziej zachwyca mnie to, co urzekło mnie w tomie pierwszym - świat i relacje między bohaterami. W tej części dużo miejsca dostaje Hoa, jeden z ciekawszych bohaterów tej historii, a także Shaffa, którego wciąż nie potrafię do końca rozgryźć. Dowiadujemy się trochę o Stróżach i zjadaczach kamieni, a także śledzimy relację Essun i Alabastra - jeden z najciekawszych duetów, o jakich przyszło mi w ostatnim czasie czytać. Dostajemy też perspektywę Nassun, która powoli wyrasta na niesamowicie ważną dla fabuły postać i obserwujemy jej więź z Shaffą (jakże inną i jakże zarazem podobną do więzi, która łączyła go z jej matką!). Wiemy też sporo o obeliskach, choć w dalszym ciągu mam wrażenie, że mnoży się tu więcej pytań, niż autorka serwuje nam odpowiedzi. Nie zmienia to faktu, że tym bardziej ciekawa jestem zakończenia całej historii i rozwiązania wielu wątków.
Niezmiennie zachwyca mnie to jak metaforyczna jest cała ta historia w swoim wydźwięku i z jaką łatwością wiele jej elementów można odnieść do współczesnego, pełnego nietolerancji, świata.
"To zadziwiająco ożywcze uczucie. Być osądzanym na podstawie tego, co robisz, a nie tego, czym jesteś."
więcej Pokaż mimo toFabularnie drugi tom wydaje się angażować czytelnika jeszcze bardziej niż robił to jego poprzednik. Historia staje się coraz bardziej gęsta, bohaterowie dojrzewają, my wiemy już co nieco o świecie i dużo łatwiej jest nam odkrywać jego kolejne aspekty. Nic chyba nie...
🏆Prowadzenie profilu rozpocząłem od recenzji książki "Piąta Pora Roku", do której Was gorąco zachęcałem. Dziś część druga! Pamiętam o "Drodze do Wyraju" obiecuję, że będzie niedługo!
🚪„Wrota Obelisków” są drugim tomem fantastycznej trylogii.
🦬Seria skupia się na dalszych losach Essun i jej córki Nassun – obie rozwijają swoje zdolności górotwórcze, a także walczą o przetrwanie w brutalnym świecie Bezruchu wykreowanym przez N.K. Jemisin. Rozbudowywane są wątki magiczne, pojawia się coraz więcej postaci, które dodają swoje cegiełki do tworzenia klimatu powieści. Bliżej poznajemy Alabastra i Schaffę, którzy są wisienką na torcie całej historii.
📖Będąc jeszcze emocjonalnie wstrząśniętym po przeczytaniu pierwszego tomu, zabrałem się za czytanie drugiej księgi (a zaraz potem trzeciej).
🌿Wiele treści ma symboliczny wyraz, skłania nas do refleksji nad znalezieniem sobie własnego miejsca na świecie, nad współczesnymi relacjami międzyludzkimi, zrozumieniem różnicy poglądów między dzieckiem a rodzicem. A wszystko to w wizji upadającego świata.
🪨Całość wywarła na mnie ogromne wrażenie; zdecydowanie uważam, że powinniście sięgnąć po tę wartościową trylogię.
🌍Dam Wam trochę czasu na zapoznanie się z pierwszą i drugą częścią zanim wypowiem się na temat trzeciej
IG: Book_Trophy
🏆Prowadzenie profilu rozpocząłem od recenzji książki "Piąta Pora Roku", do której Was gorąco zachęcałem. Dziś część druga! Pamiętam o "Drodze do Wyraju" obiecuję, że będzie niedługo!
więcej Pokaż mimo to🚪„Wrota Obelisków” są drugim tomem fantastycznej trylogii.
🦬Seria skupia się na dalszych losach Essun i jej córki Nassun – obie rozwijają swoje zdolności górotwórcze, a także walczą o...
Spoko, łagodniejsza niż pierwszy tom.
Spoko, łagodniejsza niż pierwszy tom.
Pokaż mimo toDruga część trylogii, oczekiwania po pierwszej były ogromne i ta część nie zawodzi, a historia dalej wciaga. Jedyny zarzut to brak wyjaśnienia niektórych elementów swiata, może wynika to z planu wyjaśnienia resztyw 3 części, ale jednak czasami za dużo jest niedomówień.
Druga część trylogii, oczekiwania po pierwszej były ogromne i ta część nie zawodzi, a historia dalej wciaga. Jedyny zarzut to brak wyjaśnienia niektórych elementów swiata, może wynika to z planu wyjaśnienia resztyw 3 części, ale jednak czasami za dużo jest niedomówień.
Pokaż mimo toDobre, ale nie tak dobre jak pierwsza część. Jak dla mnie niestety był tutaj "syndrom drugiego tomu", czyli pierwszy był tak dobry, że nie da się tego przebić 😁 Ale mimo to książka naprawdę jest ok. Dla mnie niektóre wątki były przydługawe. Ciekawa jestem co wydarzy się w ostatnim to mi i mam nadziej , że będzie on równie dobry co pierwszy :)
Dobre, ale nie tak dobre jak pierwsza część. Jak dla mnie niestety był tutaj "syndrom drugiego tomu", czyli pierwszy był tak dobry, że nie da się tego przebić 😁 Ale mimo to książka naprawdę jest ok. Dla mnie niektóre wątki były przydługawe. Ciekawa jestem co wydarzy się w ostatnim to mi i mam nadziej , że będzie on równie dobry co pierwszy :)
Pokaż mimo toDruga część cyklu mnie nie zawiodła. Nadal czułam przede wszystkim ciekawość, co będzie dalej. Dawno nie czułam takiego miłego zaskoczenia nieoczywistymi zwrotami akcji, pomysłowością. Z wielką przyjemnością sięgam po tom 3.
Druga część cyklu mnie nie zawiodła. Nadal czułam przede wszystkim ciekawość, co będzie dalej. Dawno nie czułam takiego miłego zaskoczenia nieoczywistymi zwrotami akcji, pomysłowością. Z wielką przyjemnością sięgam po tom 3.
Pokaż mimo toDrugi tom "Pękniętej ziemi" równie fajny, jeżeli nawet nie fajniejszy, niż pierwszy. Czyta się bardzo dobrze, historia dalej ciekawa i na pewno chce się czytać tom trzeci. Polecam!
Drugi tom "Pękniętej ziemi" równie fajny, jeżeli nawet nie fajniejszy, niż pierwszy. Czyta się bardzo dobrze, historia dalej ciekawa i na pewno chce się czytać tom trzeci. Polecam!
Pokaż mimo toKsiążka jest obiektywnie dobra i oryginalna. Przedstawia ciekawy świat, w którym "końce świata" zdarzają się co jakiś czas i ludzie jakoś muszą się przystosować i sobie poradzić. W tym wszystkim pojawiają się też górotwory, czyli ludzie, którzy mają zdolność manipulacji... ziemią, wstrząsami; jakkolwiek to nazwać - zatem mogą być obwiniani o wszystko, uważani za zagrożenie i odsyłani do ośrodka szkoleniowego lub zabijani.
Wrota Obelisków to 2 część serii, więc już wiemy jak wszystko wygląda, zatem wiedziałam, że mnie to nie porywa. Czytałam i zastanawiałam się dlaczego - już wiem. Sposób narracji jest oryginalny, ale jednocześnie pozbawia opowieść jakichkolwiek emocji; mnie czytało się te książkę jak sprawozdanie z wydarzeń. Nie mogłam zaangażować się w historię, nie polubiłam żadnych bohaterów, nie mogłam się z nimi utożsamiać - jedyną sympatią darzę Hoę (człowiek kamień, zatem ta narracja do niego pasowała) oraz Schaffę (jest tak skomplikowaną postacią, że aż mnie zaintrygował).
Przeczytam 3 tom, ale nie dlatego, że zakończenie jednak mnie porwało, o nie. Przeczytam bo już kupiłam (ładna okładka i dobry marketing mnie przekonały).
Książka jest obiektywnie dobra i oryginalna. Przedstawia ciekawy świat, w którym "końce świata" zdarzają się co jakiś czas i ludzie jakoś muszą się przystosować i sobie poradzić. W tym wszystkim pojawiają się też górotwory, czyli ludzie, którzy mają zdolność manipulacji... ziemią, wstrząsami; jakkolwiek to nazwać - zatem mogą być obwiniani o wszystko, uważani za zagrożenie...
więcej Pokaż mimo toRównie dobra jak pierwsza część. Choć fabularnie może być ciężko, bo dużo się dzieje, a język i sposób narracji jest specyficzny i nie każdemu przypadnie do gustu, to jednak wciąga i tak naprawdę nie zauważamy, kiedy jest już koniec książki. W tej części widać, jak historia się rozwija i jak dojrzewają bohaterowie. Bardzo podobały mi się relacje np. ojciec-córka, która skłania do refleksji na temat odmienności. Wątek górotworów i traktowania ich przez innych może być nawiązaniem do braku tolerancji wobec inności i rasizmu, który widzimy naokoło nas. Więc oprócz dobrej, ciekawej i oryginalnej fantastyki dostajemy również książkę poruszającą wiele dzisiejszych problemów.
Równie dobra jak pierwsza część. Choć fabularnie może być ciężko, bo dużo się dzieje, a język i sposób narracji jest specyficzny i nie każdemu przypadnie do gustu, to jednak wciąga i tak naprawdę nie zauważamy, kiedy jest już koniec książki. W tej części widać, jak historia się rozwija i jak dojrzewają bohaterowie. Bardzo podobały mi się relacje np. ojciec-córka, która...
więcej Pokaż mimo toWiem, że nic nie wiem, bo niby coś tam się już wyjaśnia, to w dalszym ciągu trudno ocenić do czego zmierzamy. Dalej będzie bez ładu i składu. Ta seria jest tak przemyślana. Nic nie dzieje się przypadkowo. Zbieram porozrzucane okruszki, ale one nie zbijają się w całość tylko po prostu mam worek okruchow. Teraz muszę wrócić na chwilę do początku pierwszego tomu. Jestem bardzo ciekawa kilku relacji Hoa-Essun. Akabaster-Antymona, Szary-Nassun i jak to będzie się rozwijać. Myślę, że dla ludzi, akurat w marnym kierunku. Kwestia księżyca, jedni chcą jego powrotu, drudzy nie chcą. Wątek Shaffy jest ciekawy. W pierwszym odruchu można nawet kibicować jego odkupieniu, ale ..... to wszystko naznaczone jest takim zepsuciem. Seria ma i drugie, i pewnie trzecie dno. Skłania do przemyśleń, ale nawet gdy odbieramy ją wyłącznie na poziomie poznawania historii i doświadczania "rozrywki", to lektura jest wystarczająco satysfakcjonująca. Brak klątwy drugiego tomu. I przypomniałam sobie z czym skojarzyło mi się motto pierwszego tomu- wiersz Thomasa Elliota Wydrążenie ludzie.
Wiem, że nic nie wiem, bo niby coś tam się już wyjaśnia, to w dalszym ciągu trudno ocenić do czego zmierzamy. Dalej będzie bez ładu i składu. Ta seria jest tak przemyślana. Nic nie dzieje się przypadkowo. Zbieram porozrzucane okruszki, ale one nie zbijają się w całość tylko po prostu mam worek okruchow. Teraz muszę wrócić na chwilę do początku pierwszego tomu. Jestem bardzo...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to