Wrota Obelisków
- Tytuł oryginału:
- The Obelisk Gate
- Data wydania:
- 2017-06-14
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-06-14
- Liczba stron:
- 432
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788365836090
- Tłumacz:
- Jakub Małecki
- Wydawnictwo:
- Sine Qua Non
- Tagi:
- fantasy literatura amerykańska nadprzyrodzona moc niebezpieczeństwo śmierć walka o przetrwanie walka o życie zagłada zemsta
- Tytuł oryginału:
- The Obelisk Gate
- Cykl:
- Pęknięta Ziemia (tom 2)
- Kategoria:
- fantastyka, fantasy, science fiction
- Data wydania:
- 2017-06-14
- Liczba stron:
- 432
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788365836090
- Tłumacz:
- Jakub Małecki
- Seria:
- Imaginatio [SQN]
- Tagi:
- fantasy literatura amerykańska nadprzyrodzona moc niebezpieczeństwo śmierć walka o przetrwanie walka o życie zagłada zemsta
- Inne
LAUREATKA NAGRODY HUGO. Nominowana do Nagród Nebula i Locus.
Tak właśnie kończy się świat – po raz ostatni.
Nastaje Sezon, a ludzkość pogrąża się w długiej, zimnej nocy.
Essun – kiedyś opiekuńcza matka, obecnie mścicielka – znalazła schronienie, nie zdołała jednak odszukać córki. Spotyka dziesięciopierściennika Alabastra, który ma do niej prośbę. Jeśli Essun ją spełni, los Bezruchu zostanie przypieczętowany na zawsze. Daleko stamtąd jej córka, Nassun, rośnie w siłę, a jej wybory mogą doprowadzić do rozerwania świata.
Kontynuacja trylogii rozpoczętej „Piątą Porą Roku”:
- uhonorowaną nagrodą Hugo,
- nominowaną do nagród Nebula, Audie i Locus,
- będącą pierwszą książką wyróżnioną przez Wired.com,
- nagrodzoną tytułem Notable Book of 2015 magazynu „New York Times”.
„Proza N.K. Jemisin stawia czytelnikowi duże wymagania, dostarczając w zamian nieporównywalnie większych emocji. Autorka nie tylko stosuje unikalny sposób opowiadania historii – tworzy zupełnie nowy podgatunek fantastyki”.
– Paweł Dębowski, P42
„Umberto Eco mawiał, że »wartość estetyczna dzieła jest tym większa, im bogatsze są możliwości jego interpretacji«, a trzeba być naprawdę skrajnym ignorantem, aby przy każdym ponownym odczytaniu »Wrót obelisków« nie dostrzec czegoś nowego. Jemisin w »Piątej Porze Roku« podjęła niezwykle ważkie współcześnie tematy – kryzys tożsamości, alienacja czy wyobcowanie – w drugim tomie zaś poszerzyła horyzont problematyki i konsekwentnie rozbudowała świat”.
– Adrian Turzański, Kawerna
„Kocham książki, które są zdolne mnie poharatać. Ta zostawiła mnie poturbowanego, pozbawionego oddechu, desperacko łaknącego ostatniego tomu”.
– Publishers Weekly
„Interesująca nowa seria”.
– Booklist
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Poczekaj, szukamy dla Ciebie najlepszych ofert
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Oficjalne recenzje
Zniszczyć Ziemię – ocalić świat
Na wstępie należy zaznaczyć, że „Wrota obelisków” to drugi tom trylogii Pękniętej Ziemi N. K. Jemisin, otwartej przez doskonałą „Piątą porę roku” - aby w pełni zrozumieć tę książkę, należy zachować właściwy porządek lektury. Tym samym nie sposób o niej pisać nie zdradzając pewnych wątków, poruszonych w pierwszej części.
Po długich poszukiwaniach córki zrezygnowana Essun zatrzymuje się w Castrimie, niezwykłej wspólnocie ukrytej pod powierzchnią ziemi, gdzie górotwory i ludzie wydają się żyć w zgodzie. Spotkany tam Alabaster przygotowuje ją do misji, której wykonania nie może odmówić, chociaż wydaje się ponad jej siły. Równocześnie jej córka, Nassun znajduje schronienie w miejscu, gdzie wreszcie nie musi ukrywać swojej mocy i może ją rozwijać, czy jednak wolno jej zaufać samej sobie i swoim opiekunom? Po czyjej stronie stoją tu Stróżowie, a po czyjej zjadacze kamieni?
We „Wrotach obelisków” tak Essun, jak i Nassun, rozwijają swoje moce i zyskują nowe umiejętności. Czytelnik wraz z nimi ma okazję lepiej poznać i zrozumieć rządzące tym światem prawa: geologia łączy się tu z astronomią i tajemniczą mocą obelisków, dając bohaterom zadziwiające możliwości - o ile nauczą się kontrolować tę moc, zanim ona przejmie kontrolę nad nimi. W tej części autorka co prawda szerzej opisuje działanie tych praw, jednak trzeba przyznać, że są tak skomplikowane, że zarówno bohaterom, jak i czytelnikowi trudno je w pełni pojąć. W dodatku postacie są tak wielowymiarowe, a ich dążenia tak złożone, że trudno określić, kto jest w tej historii dobry, a kto zły: czy zły jest ten, kto niszczy świat? Ten, kto celowo łamie rękę dziecku? Ten, kto żywi się cierpieniem innych? O dziwo na żadne z tych pytań nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Według mnie między innymi w tym tkwi magia tej powieści: że przyjęte normy społeczne zostają zachwiane, a specyficzna sytuacja świata na skraju zagłady zmusza do refleksji i przewartościowania swoich przekonań.
Fascynujący jest również styl opowieści: narracja zjadacza kamieni, który zwracając się do Essun w drugiej osobie mówi o jej losach i uczuciach, to coś niespotykanego i wywierającego silne wrażenie. Przyłapałam się na tym, że zaczęłam śnić w podobnym stylu, budząc się ze słowem „sejszyć” w głowie, a rzadko zdarza się, żeby książka wywarła na mnie tak silny wpływ!
Mamy tu świat ogarnięty zagładą, tajemnicze postacie i artefakty, ciekawie wykreowanych, niebanalnych bohaterów (w tym silne role żeńskie), zaburzone relacje społeczne, niespotykany dotąd rodzaj mocy, a do tego oryginalny, melancholijny styl. Wszystkie te elementy definiują nową jakość powieści fantastycznej. Pozostaje tylko czekać na rozwiązanie wszystkich tajemnic w ostatnim tomie.
Agnieszka Kruk
Popieram [ 6 ]
Link do recenzji
840
1
212
Oceny
Książka na półkach
- 619
- 554
- 191
- 30
- 29
- 17
- 16
- 14
- 13
- 10
Cytaty
Jesteś ogniem, Nassun. Jesteś piorunem, niebezpiecznym, dopóki nie schwyta się go w pęta. Ale jeśli zdołasz kontrolować się w bólu, będę wie...
RozwińNie wolno krzywdzić tych, których się kocha, Nassun.
Z młodości pamiętam kolory. Wszechobecną zieleń. Białe rozbłyski. Głębokie i żywe czerwienie. Te barwy tkwią wyraźnie w mojej pamięci, podcz...
Rozwiń
Artykuły
OPINIE i DYSKUSJE
Równie dobra jak pierwsza część. Choć fabularnie może być ciężko, bo dużo się dzieje, a język i sposób narracji jest specyficzny i nie każdemu przypadnie do gustu, to jednak wciąga i tak naprawdę nie zauważamy, kiedy jest już koniec książki. W tej części widać, jak historia się rozwija i jak dojrzewają bohaterowie. Bardzo podobały mi się relacje np. ojciec-córka, która...
więcejByło warto. Historia dojrzewa. Podobnie jej bohaterowie, którym sens istnienia ciąży coraz bardziej. Atmosfera fabularna jest chwilami ciężka, niczym tytułowe obeliski. Adekwatnie do klimatu, doświadczenia głównych bohaterów zdają się być nie do udźwignięcia. Zupełnie jak kamienie w Bezruchu.
Pokaż mimo toTak samo dobra jak poprzednia część - ale tylko w kwestii świata przedstawionego. Fabularnie cierpi na typową przypadłość sequeli - to samo, tylko więcej, mocniej, bądź nieco inaczej ubrane. Górotwory coraz potężniejsze, emocje coraz silniejsze... Tyle dobrze, że w tle widać i słychać odwieczny motyw zrozumienia własnego miejsca w świecie.
Pokaż mimo toPrzeczytałam tę książkę w jeden dzień na fali pierwszego tomu.
więcejW tym tomie szczególnie przekonuje mnie relacja córki i ojca, w której miłość w tej relacji mierzy się z kompletnym brakiem akceptacji dla inności. Niezwykle symboliczny motyw, który można odnieść do wielu współczesnych relacji.
Również pogłębiony portret głównej bohaterki, która rośnie w swojej sile, odkrywa...
Nieco lepsza od poprzedniczki. Pierwszą część czytałam ponad rok temu, a kontur świata przedstawionego nie został na tyle mocno zarysowany, żebym mogła dla niego stworzyć większą przegródkę w mózgu. W tej części akcja spowalnia, a prawa wykreowanego świata stają się głównym bohaterem. Seria zdecydowanie godna uwagi, gdzie nie ma miejsca na sentymenty, gdzie rzeczywistość...
więcejNiewiarygodnie, ale autorce nie tylko udało się utrzymać i tempo i stopień tajemnic z pierwszego tomu. Fabuła poszła wręcz dalej, dotykając jeszcze wielowarstwowych rozłamów - na poziomie osobistym, społecznym i globalnym. Wiele tajemnic się rozwiewa, ale pojawiają się kolejne. Autorka nadal trzyma wysoki poziom, i zacieśniając sploty wątków wyciska z nich zdrową porcję...
więcejCały cykl - piękna sprawa! Rozpoczynam nim przygodę polegającą na przeczytaniu wszystkich książek - zdobywców nagrody Hugo. Kilka pasjonujących lat przede mną! :-)
Pokaż mimo toBardzo ciężko zaklasyfikować tą książkę. Balansuje na granicy s-f i fantasy. Z jednej strony mamy magię, ludzi którzy potrafią poruszać ziemię, zamieniać innych w kamień, stworzenia z kryształu przemieszczające się pod ziemią. Z drugiej strony krążące satelity nad głowami i technologię pozwalającą przyszyć z powrotem rękę.
więcejPoprzedni tom był opowiedziany w trzech różnych...
Drugi tom jest chyba przygotowaniem pod finał. W związku z tym akcja nie ma za dużego tempa, ale lepiej poznajemy poszczególne postacie.
więcejZostało mi takie ogólne poczucie smutku. Trochę dlatego, że widzimy dziecko, które próbuje sobie po swojemu poradzić z traumą i odrzuceniem. A potem mamy to dziecko, które nie umie być kochającą i ciepłą matką. Potrafi za to być matką,...
Wrota obelisków nie jest moim zdaniem tak porywającą książką jak pierwsza część sagi pękniętej ziemii. Niemniej jednak to ciagle jest fantastyka na poziomie, który wybija się na tle innych pozycji z tego gatunku. Historia rozpoczęta w poprzednim tomie została dobrze rozwinięta, chyba najlepiej jak można było bez wikłania się w zanadto techniczny żargon (inaczej niż u Lema...
więcej