Przepiękna poruszająca książka, trafiła do naszych przedszkolaków<:

Przepiękna poruszająca książka, trafiła do naszych przedszkolaków<:

Kolejna pozycja, która zaczarowała moją córkę. Uważam jednak, że znowu to książka głównie dla dorosłych. Patrząc na to, jak wygląda obecnie świat, ile w nim strachu, a co za tym idzie - nienawiści do obcych i innych, odnoszę wrażenie, że to dorosłych (a nie dzieci) trzeba nauczyć otwartości i akceptacji, empatii i chęci niesienia pomocy innym.

Kolejna pozycja, która zaczarowała moją córkę. Uważam jednak, że znowu to książka głównie dla dorosłych. Patrząc na to, jak wygląda obecnie świat, ile w nim strachu, a co za tym idzie - nienawiści do obcych i innych, odnoszę wrażenie, że to dorosłych (a nie dzieci) trzeba nauczyć otwartości i akceptacji, empatii i chęci niesienia pomocy innym.

Obcy

Przybywają znikąd, zatrzymują się na jakiś czas i ruszają dalej. Nie mają domów, wciąż w rozjazdach. Mały chłopiec spotyka na swojej drodze obcych, którzy często wytykani palcami, wyruszają w dalszą podróż. Rozpoczyna się wielka przyjaźń pomiędzy Łukaszem a Pauliną – całkiem innych, pochodzących z różnych środowisk i światów, a złaknionych bliskości iwzajemnej tolerancji młodych ludzi. To książka o porozumieniu, a w zasadzie o jego poszukianiu, o nieufnym poznawaniu nowych, a jednocześnie obcych. "Wędrowne ptaki" to książka znakomita. Historia nie jest nachalna, za to przesycona spokojem, melancholią i ciepłem, opowiadająca o wykluczeniu, bezdomności i obcości, a także ich "oswojeniu" i stawaniu się jednym z. Pięknie opowiedziane to, co w życiu trudne do zrozumienia, a jeszcze trudniejsze do przekazania dzieciom.

Michael Roher, Wędrowne ptaki", Prószyński i S-ka, Warszawa 2017.

Obcy

Przybywają znikąd, zatrzymują się na jakiś czas i ruszają dalej. Nie mają domów, wciąż w rozjazdach. Mały chłopiec spotyka na swojej drodze obcych, którzy często wytykani palcami, wyruszają w dalszą podróż. Rozpoczyna się wielka przyjaźń pomiędzy Łukaszem a Pauliną – całkiem innych, pochodzących z różnych środowisk i światów, a złaknionych bliskości iwzajemnej...

To metaforyczna książka dla dzieci i dorosłych. Niezwykła w swojej symbolice przekazu. Ilustracje wypełniające całe strony to dzieła sztuki. Tekstu jest niewiele, ale jego wymowa tak nasycona, że więcej nie trzeba.
Jestem zachwycona. Razem z córką dyskutowałyśmy o tematyce w niej zawartej, o możliwych interpretacjach, wyobrażeniach i symbolice.

Kim tak naprawdę są owe ptaki? Czy to niezależne, czy ciągle poszukujące swojego miejsca byty? Czy to niedoścignione wzorce i protoplaści. A może zależne stworzenia wymagające ochrony i troski, zwłaszcza w trudnych okresach, wielce niesprzyjających, np. zimno, głód.
Ptaki to ciągła inspiracja dla ludzi w tak wielu obszarach, min. technice i sztuce. To metafory w poezji, malarstwie, rzeźbie. Literatura często wykorzystywała je na swoich kartach, zamieniała w nie ludzi, aby Ci zobaczyli świat z innej perspektywy, zrozumieli coś, zostali odczarowani...
A ileż powiedzeń jest z ptakami w rolach głównych: wolna jak ptak; jedna jaskółka wiosny nie czyni; kruk krukowi oka nie wykole; wybiera się jak sójka za morze; zły to ptak, co własne gniazdo kala.

Autor w swojej opowieści wybrał ptaki, aby oddać właściwie sprawę migracji i niekoniecznie ptaków. Ptaki to tylko woal za którym skryci są przybysze z obcych stron.
Książka opowiada o ptakach przybywających do pewnego miejsca z różnych stron świata. Powody ich przybycia są bardzo różne i różne postawy do miejsca odwiedzin. Te migracje są tak różne jak różne są ptaki, jedne wędrują, bo coś ich wygnało z własnego kraju, inne bo szukają lepszego bytu.
Migrując natrafiają na podobne problemy: brak tolerancji, akceptacji, perspektyw, pomocy, możliwości.

To metaforyczna książka dla dzieci i dorosłych. Niezwykła w swojej symbolice przekazu. Ilustracje wypełniające całe strony to dzieła sztuki. Tekstu jest niewiele, ale jego wymowa tak nasycona, że więcej nie trzeba.
Jestem zachwycona. Razem z córką dyskutowałyśmy o tematyce w niej zawartej, o możliwych interpretacjach, wyobrażeniach i symbolice.

Kim tak naprawdę są owe...

Książka Michaela Rohera to lektura dla dzieci od lat pięciu, mówiąca o tolerancji i zapatrywaniu się na "inność", dlatego też przykuła moją uwagę. Wcześniej już przez moje ręce przewinęło się kilka książek edukujących o tym problemie, ta jest kolejnym dowodem na to, że warto czytać dzieciom o trudnych sprawach, emocjach i tolerancji. "Wędrowne ptaki" to treściwa, lakoniczna wręcz opowieść licząca 32 strony, opatrzona ilustracjami jak ze snu, które bardzo przypadły mi do gustu, oferując czytelnikowi prostotę i lekkość. W obrazach dominują szarości i brązy, oddając jednocześnie nastrój opowieści, nie jestem tylko pewna, czy dzieciom również się ta tonacja spodoba.

Wzruszająca opowieść o przyjaźni Łukasza i Pauliny, która szuka schronienia w miasteczku wraz z grupą Wędrownych Ptaków. Przybysze różnią się pod wieloma względami od stałych mieszkańców, co powoduje, że nie jest im łatwo zabiegać o akceptację. Nie czują się swojsko i niestety nie mogą zostać na długo, skazani są na tułaczkę w poszukiwaniu swojego miejsca, znów planują wędrówkę. Książka doskonale może tłumaczyć tułaczki emigrantów i ich sytuację społeczną.
Strach przed obcymi, przed dzieleniem się z innymi został w tej książce przeobrażony w poetycką opowieść o przyjaźni i szacunku, o zrozumieniu drugiego, "obcego" człowieka o chęci niesienia mu pomocy. Opowiada o fascynacją nieznanym i szacunku wobec odmienności, o bogactwie które wnosi w nasze życie "obcy".

Rozwój przyjaźni został ukazany na tle zmieniających się pór roku, gdy nadchodzi zima, mieszkańcy miasteczka nie chcą dzielić się swoimi zapasami z Wędrownymi Ptakami, które znowu musza odejść. Znajduje się jednak jedna osoba, która daje dobry przykład i niesie pomoc, bezwarunkową i szczerą. „Ludzie często boją się obcych. Dlatego nie chcą się z nimi niczym dzielić ani nawet zbliżyć się do nich” Jak skończy się więc historia Łukasza i Paulinki? Czy będzie ona mogła zostać ze swoimi rodzicami w miasteczku i czuć się jak u siebie?

Opowieść o tolerancji, przyjaźni, zrozumieniu i niesieniu bezwarunkowej pomocy bliźnim, choć wydają się oni początkowo obcy. To zaufanie i dobroć serca zmienia wszystko, kruszy mury i topi lody. Zjawisko empatii pojawia się w książce i zaznacza swoją wartość. Ciepła, klimatyczna i zmuszająca do głębokiej refleksji, bez względu na wiek czytelnika. Lekcja tolerancji potrzebna jest każdemu, nie tylko małemu.

Książka Michaela Rohera to lektura dla dzieci od lat pięciu, mówiąca o tolerancji i zapatrywaniu się na "inność", dlatego też przykuła moją uwagę. Wcześniej już przez moje ręce przewinęło się kilka książek edukujących o tym problemie, ta jest kolejnym dowodem na to, że warto czytać dzieciom o trudnych sprawach, emocjach i tolerancji. "Wędrowne ptaki" to treściwa, lakoniczna...

perła!

perła!

http://portafortunas.pl/recenzja-wedrowne-ptaki/

http://portafortunas.pl/recenzja-wedrowne-ptaki/

Książka Wędrowne ptaki to propozycja dla dzieci w wieku 5+, którym już nieco łatwiej będzie zrozumieć analogię pomiędzy wędrownymi ptakami a ludźmi, którzy są odmienni od nas samych lub pochodzą z innych regionów świata i szukają schronienia i swojego miejsca na ziemi w naszej okolicy. Jak wspomniałam na wstępie, ta historia jest bardzo krótka, jednak napisana w taki sposób, że niesie ze sobą wiele treści. Przeczytanie tej książki razem z dzieckiem to doskonała okazja do rozpoczęcia rozmowy o tolerancji i przyjaźni, ale i o tematach takich jak emigracja czy imigracja, o których dzieci coraz częściej mogą usłyszeć w rozmowach dorosłych. Jednak zanim zasiądziemy do czytania tej książki dziecku, warto przeczytać ją samodzielnie, przemyśleć, co chcielibyśmy powiedzieć swojej pociesze po lekturze, zastanowić się nad możliwymi pytaniami i odpowiedziami na nie. Temat odmienności, obcych i tolerancji nie jest łatwy, dlatego warto sięgać po tego rodzaju publikacje, gdy chcemy o tych kwestiach porozmawiać z małym dzieckiem.

http://www.czytajac.pl/2017/05/wedrowne-ptaki-michael-roher/

Książka Wędrowne ptaki to propozycja dla dzieci w wieku 5+, którym już nieco łatwiej będzie zrozumieć analogię pomiędzy wędrownymi ptakami a ludźmi, którzy są odmienni od nas samych lub pochodzą z innych regionów świata i szukają schronienia i swojego miejsca na ziemi w naszej okolicy. Jak wspomniałam na wstępie, ta historia jest bardzo krótka, jednak napisana w taki...

Niezwykła lektura - pełna symboli, z ilustracjami równie oryginalnymi. Piękna opowieść o otwarciu na innego człowieka, podjęciu wysiłku, by poznać go, nie uprzedzać się, odnaleźć w sobie zrozumienie i empatię. Choć to niełatwy temat, to sposób przedstawienia sprawia, że trafia do młodych odbiorców i każe zastanowić się nad tymi ważnymi kwestiami.

Niezwykła lektura - pełna symboli, z ilustracjami równie oryginalnymi. Piękna opowieść o otwarciu na innego człowieka, podjęciu wysiłku, by poznać go, nie uprzedzać się, odnaleźć w sobie zrozumienie i empatię. Choć to niełatwy temat, to sposób przedstawienia sprawia, że trafia do młodych odbiorców i każe zastanowić się nad tymi ważnymi kwestiami.

Ptaki – piękne, majestatyczne, zachwycające budową i możliwością latania zwierzęta, od wieków przyciągają uwagę ludzi marzących o przełamywaniu barier, miłujących piękno. Niektórzy jak Dedal i Ikar marzyli o lotach, inni jak Leonardo da Vinci dokładnie studiowali ich budowę, aby pokonać prawa grawitacji, malarze utrwalali na obrazach, pisarze i poeci korzystali z bogatej symboliki ptaków, a religijni twórcy dodawali skrzydła bytom doskonalszym od ludzi – aniołom.
Michael Roher korzysta z tego bogactwa, inspiruje się nim i przetwarza na własny przekaz pozwalający poruszyć niezwykle ważne kwestie migracji, tolerancji, asymilacji. W jego prostej opowieści do lasu przylatują wędrowne taki. Jedyną osobą, która je wita jest Łukasz, który stara się lepiej poznać przybyszów, którzy budowali gniazda, stały się elementem otoczenia. Ich kolory i śpiew urozmaicał codzienność. Dzięki codziennej obserwacji i przebywaniu w towarzystwie ptaków Łukasz coraz lepiej je rozumie. Poznał ich sposób komunikacji, zwyczaje. Kiedy nadeszła jesień jego przyjaciele żegnają się z nim. Jeden z ptaków (Paulinka) chce pozostać w mieście. Madame Petrowa boi się, że zimą nie będą mieli gdzie mieszkać i co jeść. Jest jednak w mieście takie miejsce, w którym mogą znaleźć wsparcie: dom pani Lorenz, która stwierdza: „Nie macie łatwego życia. Ludzie często boją się obcych, dlatego nie chcą się z nimi niczym dzielić ani nawet zbliżać do nich”.
Niedługa opowieść o wędrownych ptakach to tak naprawdę historia ludzi migrujących, szukających nowych miejsc zamieszkania, skazanych na niepewność jutra oraz dobroci nieskażonych uprzedzeniami, zainteresowanych innością napotkanych. Wrażliwy chłopiec nawiązuje przyjaźń z przybyszami. Jego otwartość odmienia życie wędrowców. Czują się mniej samotni, odizolowani i w końcu znajdują miejsce, w którym mogą zamieszkać. Dobroć, zrozumienie, otwartość i rodząca się z tego przyjaźń pozwalają obcym na asymilację.
Piękna metafora wędrownych ptaków pozwala na nieco inne spojrzenie na problem uchodźców i jakichkolwiek przybyszów, którzy z różnych powodów zmuszeni są wędrować o świecie. Jedni uciekają przed kataklizmami, inni przed wojną, a jeszcze inni (jak Polacy) szukają pracy, lepszej przyszłości. Każdy z nas jest w jakimś stopniu wędrownym ptakiem, który zmienia miejsce zamieszkania, szuka akceptacji w nowej społeczności, a później musi ruszać dalej, aby realizować marzenia lub zdobywać środki do życia.
„Wędrowne ptaki” to doskonała lektura pozwalająca na poruszenie problemu tolerancji, przeprowadzek, wchodzenia w inne społeczności, dawania i otrzymywania pomocy, osiedlania się, nawiązywania przyjaźni. Każdy z nas jest wędrownym ptakiem, który choć raz w życiu zmienił miejsce swojego pobytu, napotkał nieznanych ludzi, wchodził do obcej rodziny przez ślub czy nawiązanie nowej znajomości, stawał się nową osobą w przedszkolu, szkole, pracy. „Wędrowne ptaki” to opowieść o każdym z nas i naszym zawiłym losie oraz potrzebie akceptacji.
Całość jest niezwykle atrakcyjna wizualnie. Brązy, szarości i pomarańcze wykorzystane na pięknych, prostych i bardzo wymownych ilustracjach, że dzieci nieco inaczej patrzą na tekst niż sugerują to treści. Ludzkie postaci wędrownych ptaków i inność wyrażona w formie dziobów sprawiają, że lektura jest odbierana jako opowieść o osobach wędrujących, a alegoria ptaków: pięknych, egzotycznych i ignorowanych pozwala lepiej zrozumieć sytuację takich ludzi. Całość oprawiono w solidną okładkę, strony bardzo dobrze zszyto, przez co książka jest estetyczna i trwała.

Ptaki – piękne, majestatyczne, zachwycające budową i możliwością latania zwierzęta, od wieków przyciągają uwagę ludzi marzących o przełamywaniu barier, miłujących piękno. Niektórzy jak Dedal i Ikar marzyli o lotach, inni jak Leonardo da Vinci dokładnie studiowali ich budowę, aby pokonać prawa grawitacji, malarze utrwalali na obrazach, pisarze i poeci korzystali z bogatej...