Przyczynek do historii radości

O ile „Pieniądze od Hitlera” bardzo mi się podobały, to „Przyczynek…” zmęczył mnie. Ornitologiczna metaforyka jest rozbudowana do przesady i po n-tym powtórzeniu bliżej jej do nieznośnej maniery niż do oryginalnych wtrętów. Temat przemocy i zemsty zaprezentowany został w sposób niepotrzebnie pogmatwany, może dlatego fabuła nie do końca mnie przekonała. Ta powieść dobrze pokazuje, że więcej nie zawsze znaczy lepiej.

O ile „Pieniądze od Hitlera” bardzo mi się podobały, to „Przyczynek…” zmęczył mnie. Ornitologiczna metaforyka jest rozbudowana do przesady i po n-tym powtórzeniu bliżej jej do nieznośnej maniery niż do oryginalnych wtrętów. Temat przemocy i zemsty zaprezentowany został w sposób niepotrzebnie pogmatwany, może dlatego fabuła nie do końca mnie przekonała. Ta powieść dobrze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kobiety jaskółki są bardzo odważne, nie boją się walczyć o dobre imię pozostałych, nie dały się złamać. To wspaniała powieść o sile kobiecości, o strachu, o tym jak łatwo złamać drugiego człowieka. Kwestie maltretowania fizycznego i psychicznego wyrażone pięknymi metaforami. Czeska literatura ma w sobie coś z głębi, kolejnym na to dowodem jest właśnie "Przyczynek do historii radości". Czasami bywa, że nie pamietamy, czy daną książkę czytaliśmy. O tej na pewno nie zapomnimy.

Kobiety jaskółki są bardzo odważne, nie boją się walczyć o dobre imię pozostałych, nie dały się złamać. To wspaniała powieść o sile kobiecości, o strachu, o tym jak łatwo złamać drugiego człowieka. Kwestie maltretowania fizycznego i psychicznego wyrażone pięknymi metaforami. Czeska literatura ma w sobie coś z głębi, kolejnym na to dowodem jest właśnie "Przyczynek do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pomysł dobry, ale wykonanie dość słabe. Książka jest miejscami pretensjonalna, mam wrażenie, że jej konstrukcja nie została do końca przemyślana. Za to jest ładnie wydana i ma ciekawą okładkę.

Pomysł dobry, ale wykonanie dość słabe. Książka jest miejscami pretensjonalna, mam wrażenie, że jej konstrukcja nie została do końca przemyślana. Za to jest ładnie wydana i ma ciekawą okładkę.

Pokaż mimo to

To trudna książka. Bardzo trudna. To książka, której czytanie po prostu boli. Do tej pory miałam tak tylko przy "Innym świecie" Herlinga-Grudzińskiego i "Rozmowach z katem" Moczarskiego. Teraz mam tak z "Przyczynkiem do historii radości" i, szczerze mówiąc, niezbyt wiem, co mam powiedzieć - i jak - żeby oddać słowami to, co o niej myślę.

Pewnego dnia na strychu swojego domu wiesza się bogaty biznesmen. Wszyscy mówią, że to samobójstwo, ale nie wierzy temu Policjant. Nie wierzy też temu za bardzo Wdowa po owym biznesmenie. Policjant próbuje rozwiązać zagadkę, a jedyny trop prowadzi go do domu trzech starszych pań: Diany, Birgit i Eriki. Tam dowiaduje się rzeczy, o których raczej nie chciałby wiedzieć.

Nie to jest jednak ważne. Nie chodzi w tej książce wcale o sprawę kryminalną, domniemane samobójstwo biznesmena jest bowiem tylko jednym z elementów sprawy o wiele większej i ważniejszej. Nie chodzi tu o biznesmena. Nie chodzi o Policjanta. Nie chodzi też o Wdowę ani nawet o trzy starsze damy.

To książka o gwałcie. O gwałtach dokonywanych we współczesnych nam czasach, ale też o gwałtach wojennych. Nieważny jest czas ani miejsce. Mamy tu przecież i Czechy, i Anglię, i Indie, a nawet warszawskie getto. Każda ze zgwałconych kobiet - nieważne, kiedy to się stało ani też gdzie - cierpi przecież tak samo. I mimo że to książka o gwałcie, tak naprawdę również nie o gwałt tu chodzi. Chodzi o poniżenie.

Przyznaję, że to książka trudna, jednak myślę, że warto ją znać i otwiera oczy na wiele istotnych kwestii. Dlaczego gwałt nie został po II wojnie światowej wliczony do katalogu zbrodni wojennych ani do zbrodni przeciwko ludzkości? Nigdy wcześniej się nad tym nie zastanawiałam.

Spójrzcie na okładkę. Czyż nie jest piękna? To najpiękniejsza książka, jaką w życiu widziałam. Te jaskółki są cudowne. W środku, między podrozdziałami, również narysowane są małe jaskółeczki. Ptaki te wymieniane są też bardzo często w całej książce, co mnie niesamowicie cieszy, bo jaskółki uwielbiam. Czytelnik ma wrażenie, że patrzy na wszystkie zdarzenia z góry, z lotu jaskółek. Bo i styl autorki jest niesamowity - to najczęściej bardzo krótkie, mocne zdania. Po dużej części z nich naprawdę trudno się pozbierać. W ten styl trzeba się "wgryźć" i warto to zrobić.

Na "Przyczynek do historii radości" natrafiłam przypadkiem, ale bardzo cieszy mnie taki obrót spraw. Już dawno nie czytałam takiej wartościowej, chociaż bardzo szokującej książki. Jeśli nie odstrasza Was taka tematyka ani wizja wstrząsających opisów, to koniecznie po nią sięgnijcie. Nie będziecie żałować.

https://arnikaczyta.blogspot.com/2018/08/radka-denemarkova-przyczynek-do.html

To trudna książka. Bardzo trudna. To książka, której czytanie po prostu boli. Do tej pory miałam tak tylko przy "Innym świecie" Herlinga-Grudzińskiego i "Rozmowach z katem" Moczarskiego. Teraz mam tak z "Przyczynkiem do historii radości" i, szczerze mówiąc, niezbyt wiem, co mam powiedzieć - i jak - żeby oddać słowami to, co o niej myślę.

Pewnego dnia na strychu swojego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W ubiegłą sobotę na Plenerze Czytelniczym - będącym także czymś w rodzaju małego targu książek zakupiłam dwie książki czeskich autorów. Pierwsza z nich nosi tytuł „Przyczynek do historii radości” i właśnie skończyłam są czytać. Autorka, mimo że popularna w Czechach, nagrodzona trzykrotnie prestiżową czeską nagrodą literacką Magnesia Litera, nie była mi znana. Sięgnęłam po „Przyczynek do historii radości” zachęcona opowieścią pani z wydawnictwa Amaltea. Moje pierwsze wrażenie było takie, że oto mam w rękach kryminał, który traktuje o jakiejś grubszej aferze. Skończywszy nie nazwałabym książki Denemarkovej kryminałem, choć grubsza afera w niej występuje.

Głównymi bohaterkami są trzy starsze panie, inteligentne, błyskotliwe, kobiety majętne i mające na koncie liczne sukcesy w dziedzinach, którymi się zajmują. Diana, Brigit i Erica są jak trzy Mojry- przędą los, zmieniają go, ratują albo skazują na śmierć. A do tego są jaskółkami. Cała książka – zwłaszcza wątek wspomnianych staruszek jest pełen analogii i wiedzy o ptakach, najróżniejszych. Bo kobiety są jak ptaki. Te bezbronne jak wróbelki, czy jaskrawe kolibry aż po sępy żywiące się padłym mięsem.

Jaskółki mają swoją własną niezależną organizację, która ściga przestępstwa wobec kobiet, nie jest liberalna ani przekupna, każdego gwałciciela czy kogoś kto poniża kobiety czeka ten sam los. Diana, Brigit i Erica walczą za ofiary, za te które nie umieją się podnieść po tym co je spotkało. Staruszki są jak wyspecjalizowani łowcy, stosujący nietypowe metody. Z uwagi na płeć i wiek uważane za niegroźne i niesłusznie bagatelizowane. Lecą na ratunek kobietom.



„ Gdybyśmy nie poleciały, zostałyby na zawsze w żelaznej klatce. Zaczęłyby uważać to za normalny element kultury, że ptasznicy zabierają je do domów i katują. W takim przekonaniu dorastałyby ich córki i wnuczki. To zaraza. (…) Wojna dnia powszedniego. Wojna z faszystami dnia powszedniego. Rozbrajamy system.”



W drugim wątku poznajmy młodego policjanta, który jak na złość zakochuje się i trochę zmienia mu się poczucie lojalności i łatwość rozróżniania zła i dobra. Opowieść o nim i jego partnerce jest namalowana ciepło, z czułością. Wzruszyłam się nią, choć ma drugoplanowe znaczenie to nadaje smaku całej książce.

„Przyczynek do historii radości”czyta się dobrze, choć wątek policjanta jest napisany tak zawiłym wręcz momentami eksperymentalnym stylem - że nie raz czytałam zdanie kilka razy a czasami stukałam się w głowę. Przekombinowanie stylistyczne nie było potrzebne tej książce. Temat jest pasjonujący, postacie starszych pań arcyciekawe - każda z nich mogłaby mnie wiele nauczyć i przyznam, że żałuję, że nie spotkałam takich tkaczek przeznaczenia sama w swoim życiu.

Jest w tej lekturze magia, niedosłowna, ale wyczuwalna poprzez metafory ptaków, dziwny pomarańczowy dom, który żyje własnym życiem, niezwykłe umiejętności trzech pań, pojawiające się niewyjaśnione kwestie, niezamknięte furtki - co akurat bardzo sobie cenię ( lubię gdy autor zostawia miejsce dla wyobraźni czytelnika). „Przyczynek do historii radości” to bardzo dobrze napisany wiersz ( bo porusza, zachwyca, jest w nim masa emocji zamknięta w adekwatnych słowach) - prozą, na 348 stron.

Gorąco polecam!

W ubiegłą sobotę na Plenerze Czytelniczym - będącym także czymś w rodzaju małego targu książek zakupiłam dwie książki czeskich autorów. Pierwsza z nich nosi tytuł „Przyczynek do historii radości” i właśnie skończyłam są czytać. Autorka, mimo że popularna w Czechach, nagrodzona trzykrotnie prestiżową czeską nagrodą literacką Magnesia Litera, nie była mi znana. Sięgnęłam po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na długo zostaje w pamięci. Nic nie jest w tej książce czarno-białe. Sporo jest tu o przemocy wobec kobiet, ale jednocześnie o tym, że zło nie ma płci, i że jest jeszcze ratunek - w solidarności, przyjaźni, miłości. Na szczęście autorka oparła się pokusie kreowania świata na zasadzie "dobre, ciemiężone kobiety - podli, brutalni mężczyźni". Książka nie tyle feministyczna, co humanistyczna. Do tego bardzo dobry przekład, językowo - majstersztyk, zwłaszcza we fragmencie opisującym przeżycia odurzonej narkotykiem Miodunki, czy też w opisach personifikujących przedmioty i uprzedmiatawiających ludzkie ciała.

Na długo zostaje w pamięci. Nic nie jest w tej książce czarno-białe. Sporo jest tu o przemocy wobec kobiet, ale jednocześnie o tym, że zło nie ma płci, i że jest jeszcze ratunek - w solidarności, przyjaźni, miłości. Na szczęście autorka oparła się pokusie kreowania świata na zasadzie "dobre, ciemiężone kobiety - podli, brutalni mężczyźni". Książka nie tyle feministyczna, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dlaczego papieżem nie jest jaskółka? Pani Radka to wspaniała inteligentna i bezkompromisowa kobieta, ujęła mnie zupełnie podczas spotkania autorskiego z okazji premiery "Przyczynku do historii radości", musiałam kupić tę książkę. Minęło trochę czasu zanim wreszcie ją przeczytałam - nie zawiodłam się. Cudnie napisana, język chwyta nawet nie za serce, a za wnętrzności, bo nagromadzenie niewygodnych problematycznych tematów sięga zenitu i czytelnik czuje, że nic tu się dobrze nie skończy. Metaforyka, która trafia w samo sedno współczesnej kondycji kobiet i mężczyzn, w tej książce jest cała kultura: gwałtu, śmierci, poniżenia i odwiecznej hierarchizacji ludzkości. Nie ma równości i jeszcze długo nie będzie. Nie wiem dlaczego spodziewałam się kryminału; dostałam historię o fantastycznych silnych i zarazem łagodnych kobietach, z których każda jest dla mnie intrygująca i bliska. To trzeba przeczytać.

Dlaczego papieżem nie jest jaskółka? Pani Radka to wspaniała inteligentna i bezkompromisowa kobieta, ujęła mnie zupełnie podczas spotkania autorskiego z okazji premiery "Przyczynku do historii radości", musiałam kupić tę książkę. Minęło trochę czasu zanim wreszcie ją przeczytałam - nie zawiodłam się. Cudnie napisana, język chwyta nawet nie za serce, a za wnętrzności, bo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jest łatwo przedzierać się przez gęstą, rozalegoryzowaną prozę Denemarkovej. Ładunek zawarty w tej książce wynagradza jednak konieczne do przyswojenia treści natężenie uwagi. Pozornie to tylko powieść sensacyjna - Policjant wpada na trop trzech starszych kobiet, które być może stoją za serią tajemniczych zgonów na całym świecie. Pod tym płaszczykiem Denemarkova zapytuje jednak o systemowe przyczyny przemocy, która tkwi w nas wszystkich.
"Przyczynek do historii radości" jest literacką próbą wyrwania się ze skonwencjonalizowanego kręgu zadawania i doświadczania cierpienia. Denemarkova śni przecież o świecie równości i wolności, bo tylko tam ukazana przez nią miłość ma szansę na szczęśliwe spełnienie. Książka piękna, szokująca, inspirująca.

Nie jest łatwo przedzierać się przez gęstą, rozalegoryzowaną prozę Denemarkovej. Ładunek zawarty w tej książce wynagradza jednak konieczne do przyswojenia treści natężenie uwagi. Pozornie to tylko powieść sensacyjna - Policjant wpada na trop trzech starszych kobiet, które być może stoją za serią tajemniczych zgonów na całym świecie. Pod tym płaszczykiem Denemarkova zapytuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

U mnie dalszy ciąg czeskich klimatów, choć tym razem książka w stylu,  że tak powiem,  mało czeskim i  to zarówno pod względem tematyki, jak i języka i przyznam, że dawno nie miałam tak ambiwalentnych odczuć podczas lektury.
Zaczyna się jak typowy kryminał: w Pradze zostaje znalezione ciało starszego, bogatego biznesmena i wszystko wskazuje na samobójstwo przez powieszenie. Prowadzący śledztwo Policjant, być może wskutek wyjątkowej przenikliwości, a być może z innego powodu, dopatruje się w tej śmierci zabójstwa i zaczyna rozkręcać śledztwo... W dużej mierze jego działania są nieoficjalne - na tzw. własną rękę, ale przynoszą dziwne, coraz dziwniejsze i zatrważające efekty.
To  powieść o krzywdzie, wrażliwości na zło, kobiecej solidarności, prawie do zemsty i o wielu innych aspektach godnego życia. Przez dużą jej część miałam wrażenie, że autorka nie lubi i obawia się mężczyzn, ale to mylne: krzywdzą zarówno mężczyźni jak i kobiety.  Powieść niejednoznaczna i trudna do ocenienia pod względem moralnym, a jednocześnie napisana, jak dla mnie, trudnym językiem pełnym metafor, symboli  i powtórzeń. 
I chociaż nadal mam mętlik w głowie, to polecam zdecydowanie, choć nie dla rozrywki.

U mnie dalszy ciąg czeskich klimatów, choć tym razem książka w stylu,  że tak powiem,  mało czeskim i  to zarówno pod względem tematyki, jak i języka i przyznam, że dawno nie miałam tak ambiwalentnych odczuć podczas lektury.
Zaczyna się jak typowy kryminał: w Pradze zostaje znalezione ciało starszego, bogatego biznesmena i wszystko wskazuje na samobójstwo przez powieszenie....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fragment wpisu z bloga Czepiam się książek. Zapraszam do lektury całoscipod linkiem:

http://czepiamsieksiazek.pl/?p=2956

Pamiętacie film Romana Polańskiego Śmierć i dziewczyna z Sigourney Weaver? To historia Pauli Escobar, kobiety która podczas dyktatury w bliżej nieokreślonym południowoamerykańskim kraju zostaje „więźniem politycznym”. Po latach w jej domu pojawia się tajemniczy przybysz, zagubiony wędrowiec. Wypada go ugościć. Podać ręcznik, by osuszył się z ulewnego deszczu, poczęstować drinkiem, żeby odpuścił stres i zmęczenie po ciężkim dniu… Doktor Roberto Miranda zostaje ciepło przyjęty przez męża kobiety, ale nie przez nią samą.

Trauma i strach, który udało jej się uśpić, wraca w ułamku sekundy. Dobrze zna tego człowieka. Zmienił nazwisko, ale jest pewna, że to on. Mężczyzna, który gwałcił ją i torturował przy dźwiękach pieśni Śmierć i dziewczyna Schuberta. Zna jego głos, pamięta zapach. Nigdy nie zapomni! Wspomnienie nadaje faktom stukrotnie większą moc.

Co zrobi kobieta? A: Wpadnie w histerię i ucieknie. B: Znajdzie w sobie odwagę, by się zemścić. C: Zmusi oprawcę, by przyznał się do wszystkiego i okazał skruchę? Prawidłowa odpowiedź: Zrobi wszystkie te trzy rzeczy. I wiele więcej. Oby żadna z nas nie musiała stanąć przed podobnym dylematem. Trudno sobie wyobrazić emocje, które kotłują się wtedy w człowieku. Strach, bezradność, rozpacz, gniew, współczucie do siebie i – o dziwo – do tego, który skrzywdził. Cała paleta ambiwalentnych uczuć. To jak stanąć nad przepaścią i zastanawiać się: Skoczyć? Oszalejesz i nie trzeba będzie długo na to czekać.

Znacie tę żartobliwą definicję szaleństwa? To wykonywanie w kółko tych samych czynności licząc na odmienny skutek… Z tej perspektywy trzy główne bohaterki powieści Przyczynek do historii radości są ekstremalnie szalone. Ich misja jest jak walka z wiatrakami albo syzyfowe zmagania. Jak wiele skrywa się w rutynie i rytuale... Są już stare, powinny odpoczywać w fotelu w ciepłych kapciach, szydełkować, piec ciasteczka i co tam jeszcze robią staruszki, a one zamiast tego jeżdżą po świecie tropiąc gwałcicieli i pedofilów. Nie, nie ma w tym nic śmiesznego. W książce Denemarkovej jest sarkazm i dużo ironii, ale śmiesznie nie jest. Chyba że śmiejemy się z siebie, kiedy czeska autorka wytyka nam, jak stereotypowo postrzegamy świat…

A co ma wspólnego powieść Radki Denemarkovej z filmem Polańskiego? Bardzo wiele. Tyrania, gwałt, upokorzenie, śmierć… Tyle że Przyczynek do historii radości jest opowieścią o dwóch rodzajach kobiet. Takich, którym zabrakło siły, by żyć, i takich, które postanowiły je pomścić (...)

Fragment wpisu z bloga Czepiam się książek. Zapraszam do lektury całoscipod linkiem:

http://czepiamsieksiazek.pl/?p=2956

Pamiętacie film Romana Polańskiego Śmierć i dziewczyna z Sigourney Weaver? To historia Pauli Escobar, kobiety która podczas dyktatury w bliżej nieokreślonym południowoamerykańskim kraju zostaje „więźniem politycznym”. Po latach w jej domu pojawia się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to