Łowca tygrysów

Niektórzy ludzie wydają się sobie przeznaczeni. Już przy pierwszym spotkaniu widać, że całe życie czekali właśnie na siebie. Dokładnie to czuje Julian, kiedy widzi po raz pierwszy Josephine. Jest to przelotne spotkanie, ona jest aktorką i gra w sztuce, on jest widzem. A jednak w sercu Juliana od razu rodzi się miłość. Kiedy spotyka dziewczynę kilka miesięcy później w swoim mieście, postanawia przeorganizować całe swoje życie, byle tylko z nią być.



Związek Juliana i Josephine miał być wielką, tragiczną historią miłosną. Ja tam jednak widziałam wielkie uczucie tylko ze strony mężczyzny. Tak wielkie, że momentami graniczące wręcz z obsesją. Jego bliscy wykazali się ogromnym zrozumieniem tolerując jego zachowanie i wiernie przy nim trwając. Josephine to za to podła bestyjka, pasożyt wysysający energię i radość z otaczających ją ludzi. Kobieta żyje w swoim świecie, gdzie liczą się tylko jej potrzeby, jej marzenia. Ustawia innych jak pionki w grze, każąc im dbać o siebie, momentami wręcz służyć. Od samego początku widać, że Julian jest dla niej użyteczny, zapewnia jej rozrywkę. Że nie traktuje go poważnie, nie tak jak on ją. Mimo że ślepota Juliana mnie irytowała, współczułam mu tego, że kiedykolwiek poznał Josephine.


Gdyby ta historia ograniczyła się tylko do tego, do nieszczęśliwego związku pełnego kłamstw i zawiedzionych nadziei, "Łowca tygrysów" nie byłby taką złą książkę. Niestety, autorka postawiła na maksimum dramatyzmu a następni z Juliana uczyniła postać nie do zniesienia. Ogarniętego swoim szaleństwem, raniącego i lekceważącego wszystkich naokoło, popełniającego same błędy. Kogoś, kogo szybko spisałam na straty. A potem, kiedy myślałam, że już gorzej być nie może, doszedł wątek podróży w czasie. I to tak koszmarnie zrealizowany, że mi ręce opadły. Zero konsekwencji, żadnego dostosowania akcji i dialogów do czasów, o których się pisze. A najgorsze było to, że autorka wiedziała, że myli fakty. I wiecie co? W posłowiu napisała, że jej to nie obchodzi. Aha.


Historia napisana jest w tak koszmarnie wybujałym stylu, że czyta się ją strasznie, strasznie ciężko. Nie ma żadnej różnicy między fragmentami, kiedy Julian jest zdrowy i tymi, kiedy jest ćpunem na głodzie - wszystko brzmi jednakowo jak halucynacje próbujące udawać jakąś dziwną filozofię. Bardzo ciężka do skończenia była ta książka. Już nawet nie pamiętam jak długi czas się z nią męczyłam. Za nic nie sięgnę po kolejny tom.

Niektórzy ludzie wydają się sobie przeznaczeni. Już przy pierwszym spotkaniu widać, że całe życie czekali właśnie na siebie. Dokładnie to czuje Julian, kiedy widzi po raz pierwszy Josephine. Jest to przelotne spotkanie, ona jest aktorką i gra w sztuce, on jest widzem. A jednak w sercu Juliana od razu rodzi się miłość. Kiedy spotyka dziewczynę kilka miesięcy później w swoim...

Nie przepadam za tematyką aktorstwa i Hollywood w książkach i filmach (tak tak La la land też mi się nie podobał :)) jednak ze względu na opis historii bardzo byłam ciekawa losów bohaterów. Czytając czekałam aż skończy się nudny początek i rozwinie się akcja. Tak przez chwilę było, gdy główny bohater przeniósł się w czasie, lecz poza tym nic za bardzo się nie dzieje. Całość się dłuży i nudzi, a główny bohater wydaje się zauroczonym nastolatkiem, który nie zauważył, że "miłość jego życia" w sumie to miała go gdzieś i ją idealizuje. Powieść z niewykorzystanym potencjałem.
Bardzo rzadko mi się to zdarza, ale nie zamierzam kontynuować serii w tym przypadku.

Nie przepadam za tematyką aktorstwa i Hollywood w książkach i filmach (tak tak La la land też mi się nie podobał :)) jednak ze względu na opis historii bardzo byłam ciekawa losów bohaterów. Czytając czekałam aż skończy się nudny początek i rozwinie się akcja. Tak przez chwilę było, gdy główny bohater przeniósł się w czasie, lecz poza tym nic za bardzo się nie dzieje. Całość...

Niewiele się tu niestety dzieje ale nie poddaje się sięgnę po kolejną część z serii bo lubię autorkę.

Niewiele się tu niestety dzieje ale nie poddaje się sięgnę po kolejną część z serii bo lubię autorkę.

Kolejna pozycja tej autorki przeczytana i chociaż bardzo lubię prozę Simons to ta pozycja mniej przypadła mi do gustu, Jednak mam zamiar kontynuować serię. Zobaczymy co przyniosą kolejne części.

Kolejna pozycja tej autorki przeczytana i chociaż bardzo lubię prozę Simons to ta pozycja mniej przypadła mi do gustu, Jednak mam zamiar kontynuować serię. Zobaczymy co przyniosą kolejne części.

Choć miałam z tą częścią na początku problemy, ( zła recenzja mojej mamy) książka na prawdę jest niczego sobie. Jest to powiązanie współczesności z daleką przeszłością, wiem że takie skakanie po epokach nie zawsze musi się podobać, dodając do tego fantazję w postaci czarnej dziury do przemieszczania się w czasie. W ostatniej części wszystko zostaje wyjaśnione i wytłumaczone co i dlaczego. Warto czytać i delektować się XVII wiecznym Londynem.

Choć miałam z tą częścią na początku problemy, ( zła recenzja mojej mamy) książka na prawdę jest niczego sobie. Jest to powiązanie współczesności z daleką przeszłością, wiem że takie skakanie po epokach nie zawsze musi się podobać, dodając do tego fantazję w postaci czarnej dziury do przemieszczania się w czasie. W ostatniej części wszystko zostaje wyjaśnione i wytłumaczone...

O matko! Co to było?
Uwielbiam filmy o przenoszeniu się w czasie,ale ta książka w niczym ich nie przypomina-te rozmyślania głównego bohatera,dialogi?Czy to napisała ta sama autorka co "Jeźdźca Miedzianego"? Nie chce mi się wierzyć.Totalnie inna liga.
Połowę książki po prostu przekartkowałam ,a i tak wiedziałam co się w niej dzieje.
Zaskoczenie i porażka.

O matko! Co to było?
Uwielbiam filmy o przenoszeniu się w czasie,ale ta książka w niczym ich nie przypomina-te rozmyślania głównego bohatera,dialogi?Czy to napisała ta sama autorka co "Jeźdźca Miedzianego"? Nie chce mi się wierzyć.Totalnie inna liga.
Połowę książki po prostu przekartkowałam ,a i tak wiedziałam co się w niej dzieje.
Zaskoczenie i porażka.

To moja pierwsza książka tej autorki i zupełnie nie mój klimat... W połowie się trochę zaciekawiła, ale ogólnie taka sobie średnia bajka. Nie sięgnę po następna część.

To moja pierwsza książka tej autorki i zupełnie nie mój klimat... W połowie się trochę zaciekawiła, ale ogólnie taka sobie średnia bajka. Nie sięgnę po następna część.

Wyzwanie LC na marzec (wg tagow)

Pozycja porazka!

Wyzwanie LC na marzec (wg tagow)

Pozycja porazka!

Ogromna męka i ogromne rozczarowanie !!! Niestety nie polecam.

Ogromna męka i ogromne rozczarowanie !!! Niestety nie polecam.

Ciężko jest opisać "Łowcę tygrysów". Zdecydowanie jest to romans - w tej kwestii autorka trzyma się tematu - ale okraszony fantastyczno-filozoficzno-wydumaną otoczką. Nie wiem czemu, ale nasuwa mi to skojarzenia z twórczością Guillaume Musso, to ten sam rodzaj 'bajki'. Postępowanie głównych bohaterów jest niezrozumiałe, ale uzasadnione 'przeznaczeniem'. Jeśli pominąć dłużyzny, reszta powieści prezentuje się przyzwoicie, chociaż wprowadzenie do głównego motywu (podróże w czasie i przestrzeni) zajmuje w mojej opinii nieco za dużo czasu, co może zniechęcać (ale w perspektywie dalszych dwóch tomów warto przez to przebrnąć). Sam pomysł oparty na wędrówce pojawiał się już w literaturze - widzę tutaj pewne echo "Boskiej komedii" - a kolejne części powieści mają za zadanie coraz bardziej upodlić głównych bohaterów, a przez to zapewne (?) uwznioślić ich miłość.

Ciężko jest opisać "Łowcę tygrysów". Zdecydowanie jest to romans - w tej kwestii autorka trzyma się tematu - ale okraszony fantastyczno-filozoficzno-wydumaną otoczką. Nie wiem czemu, ale nasuwa mi to skojarzenia z twórczością Guillaume Musso, to ten sam rodzaj 'bajki'. Postępowanie głównych bohaterów jest niezrozumiałe, ale uzasadnione 'przeznaczeniem'. Jeśli pominąć...