Gnój

Bardzo dobra książka. Boleśnie prawdziwa. Nienaganny styl. Ciekawa historia. O mimowolnym stawaniu się tym,od czego chce się najbardziej uciec.

Bardzo dobra książka. Boleśnie prawdziwa. Nienaganny styl. Ciekawa historia. O mimowolnym stawaniu się tym,od czego chce się najbardziej uciec.

Pokaż mimo to

Spodziewałem się czegoś mocniejszego. Liczyłem na więcej tytułowego gnoju, a po lekturze okazało się, że wiele dowiedziałem się na temat kilkunastu członków kilkupokoleniowej rodziny K.; trochę dowiedziałem się o kilku większych wydarzeniach z dzieciństwa młodego K., jak np. początki w "przedszkolu" oraz zaplutej szkole, pierwsza komunia święta, choroba i nieszczęsny pobyt w sanatorium czy wchodzenie w okres dojrzewania i w końcu narodziny młodego K.
Natomiast samego tytułowego gnoju było niewiele, pomijam oczywiście wybicie szamba w piwnicy.
Nie wstrząsnęła mną ta powieść, bo czyż przemoc w rodzinie, mniejsza czy większa, albo trwanie w toksycznych małżeństwach, gdyż nie wypada brać rozwodu, nie było czymś powszechnym do całkiem niedawna?
Na plus na pewno to, że powieść nie jest nudna, tego nie mogę zarzucić. Na plus również to, że książka oferuje sporą dawkę sarkazmu.
Konkludując. Pomimo tego, że obsmarowałem "Gnój", będę chciał jeszcze sięgnąć po twórczość Wojciecha Kuczoka.

Spodziewałem się czegoś mocniejszego. Liczyłem na więcej tytułowego gnoju, a po lekturze okazało się, że wiele dowiedziałem się na temat kilkunastu członków kilkupokoleniowej rodziny K.; trochę dowiedziałem się o kilku większych wydarzeniach z dzieciństwa młodego K., jak np. początki w "przedszkolu" oraz zaplutej szkole, pierwsza komunia święta, choroba i nieszczęsny pobyt...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo trudna w obiorze, pokazująca życie chłopca pod jednym dachem z ojcem nieudacznikiem, który się na nim wyżywa. Smutna, niełatwa i ciężka również ze względu na to, że na pewno takich synów i ojców jest i było wielu.

Książka bardzo trudna w obiorze, pokazująca życie chłopca pod jednym dachem z ojcem nieudacznikiem, który się na nim wyżywa. Smutna, niełatwa i ciężka również ze względu na to, że na pewno takich synów i ojców jest i było wielu.

Pokaż mimo to

Trudna książka o trudnym,patologiczny M życiu,dzieciństwie,ojcostwie.Dzieje toksycznych relacji między synem a ojcem na szarym Śląsku.

Trudna książka o trudnym,patologiczny M życiu,dzieciństwie,ojcostwie.Dzieje toksycznych relacji między synem a ojcem na szarym Śląsku.

Pokaż mimo to

O toksycznej relacji ojca z synem z perspektywy syna.

O toksycznej relacji ojca z synem z perspektywy syna.

Pokaż mimo to

Przerażająca, pełna językowej ekwilibrystyki i niepokojącej narracji powieść, przedstawiająca chore relacje, trud życia w przemocowej rodzinie i brak wyjścia z tej sytuacji. Przepełniona przejmującą metaforyką książka nie zostawia praktycznie żadnej nadziei i napawa czytelnika poczuciem głębokiego smutku.

Przerażająca, pełna językowej ekwilibrystyki i niepokojącej narracji powieść, przedstawiająca chore relacje, trud życia w przemocowej rodzinie i brak wyjścia z tej sytuacji. Przepełniona przejmującą metaforyką książka nie zostawia praktycznie żadnej nadziei i napawa czytelnika poczuciem głębokiego smutku.

Pokaż mimo to

Studium niedojrzałego ojcostwa? To aż nazbyt wyraźne. Ale co z niedojrzałością matek? Kompletna bierność lub nieskuteczność w chronieniu swoich dzieci. To bardziej uderzające niż nad wyraz transparentny obraz ojca-psychopaty.

Co do fabuły czuję niedosyt. Autor skupia się na opisie form przemocy, której doświadcza główny bohater, ale zabrakło mi informacji jak później ślady tych doświadczeń funkcjonowały w nim w dorosłości.

Studium niedojrzałego ojcostwa? To aż nazbyt wyraźne. Ale co z niedojrzałością matek? Kompletna bierność lub nieskuteczność w chronieniu swoich dzieci. To bardziej uderzające niż nad wyraz transparentny obraz ojca-psychopaty.

Co do fabuły czuję niedosyt. Autor skupia się na opisie form przemocy, której doświadcza główny bohater, ale zabrakło mi informacji jak później ślady...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka raczej przeciętna. Miałam nadzieję na coś mocniejszego, a tu tylko wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w na wpół patologicznej rodzinie, w której patologię definiuje się jako bicie dziecka i lekkie znęcanie się psychiczne. Obraz często widywany za czasów mojego dzieciństwa, kiedy to powszechne było przyzwolenie na bicie dzieci. Oczywiście takiego problemu nie można lekceważyć, ale został trochę przedstawiony tak, jakby głównemu bohaterowi wielka krzywda się nie stała.

Książka raczej przeciętna. Miałam nadzieję na coś mocniejszego, a tu tylko wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w na wpół patologicznej rodzinie, w której patologię definiuje się jako bicie dziecka i lekkie znęcanie się psychiczne. Obraz często widywany za czasów mojego dzieciństwa, kiedy to powszechne było przyzwolenie na bicie dzieci. Oczywiście takiego problemu nie można...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sama prawda. Taka życiowa ta książka. A życie jak wiadomo, nie każdy ma usłane różami. Obok patologi ojcostwa, która jest głównym wątkiem pojawia się między innymi głęboko zakorzeniony dewotyzm.

Sama prawda. Taka życiowa ta książka. A życie jak wiadomo, nie każdy ma usłane różami. Obok patologi ojcostwa, która jest głównym wątkiem pojawia się między innymi głęboko zakorzeniony dewotyzm.

Pokaż mimo to

Uważam, że to dobra książka, skłania do refleksji. Wprowadza w specyficzny nastrój, bardzo skrajne emocję od współodczuwania tragedii bohatera po dyskomfort. Na pewno będę do niej wracać myślami.

Uważam, że to dobra książka, skłania do refleksji. Wprowadza w specyficzny nastrój, bardzo skrajne emocję od współodczuwania tragedii bohatera po dyskomfort. Na pewno będę do niej wracać myślami.

Pokaż mimo to