Gnój

O toksycznej relacji ojca z synem z perspektywy syna.

O toksycznej relacji ojca z synem z perspektywy syna.

Pokaż mimo to

Przerażająca, pełna językowej ekwilibrystyki i niepokojącej narracji powieść, przedstawiająca chore relacje, trud życia w przemocowej rodzinie i brak wyjścia z tej sytuacji. Przepełniona przejmującą metaforyką książka nie zostawia praktycznie żadnej nadziei i napawa czytelnika poczuciem głębokiego smutku.

Przerażająca, pełna językowej ekwilibrystyki i niepokojącej narracji powieść, przedstawiająca chore relacje, trud życia w przemocowej rodzinie i brak wyjścia z tej sytuacji. Przepełniona przejmującą metaforyką książka nie zostawia praktycznie żadnej nadziei i napawa czytelnika poczuciem głębokiego smutku.

Pokaż mimo to

Studium niedojrzałego ojcostwa? To aż nazbyt wyraźne. Ale co z niedojrzałością matek? Kompletna bierność lub nieskuteczność w chronieniu swoich dzieci. To bardziej uderzające niż nad wyraz transparentny obraz ojca-psychopaty.

Co do fabuły czuję niedosyt. Autor skupia się na opisie form przemocy, której doświadcza główny bohater, ale zabrakło mi informacji jak później ślady tych doświadczeń funkcjonowały w nim w dorosłości.

Studium niedojrzałego ojcostwa? To aż nazbyt wyraźne. Ale co z niedojrzałością matek? Kompletna bierność lub nieskuteczność w chronieniu swoich dzieci. To bardziej uderzające niż nad wyraz transparentny obraz ojca-psychopaty.

Co do fabuły czuję niedosyt. Autor skupia się na opisie form przemocy, której doświadcza główny bohater, ale zabrakło mi informacji jak później ślady...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka raczej przeciętna. Miałam nadzieję na coś mocniejszego, a tu tylko wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w na wpół patologicznej rodzinie, w której patologię definiuje się jako bicie dziecka i lekkie znęcanie się psychiczne. Obraz często widywany za czasów mojego dzieciństwa, kiedy to powszechne było przyzwolenie na bicie dzieci. Oczywiście takiego problemu nie można lekceważyć, ale został trochę przedstawiony tak, jakby głównemu bohaterowi wielka krzywda się nie stała.

Książka raczej przeciętna. Miałam nadzieję na coś mocniejszego, a tu tylko wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w na wpół patologicznej rodzinie, w której patologię definiuje się jako bicie dziecka i lekkie znęcanie się psychiczne. Obraz często widywany za czasów mojego dzieciństwa, kiedy to powszechne było przyzwolenie na bicie dzieci. Oczywiście takiego problemu nie można...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sama prawda. Taka życiowa ta książka. A życie jak wiadomo, nie każdy ma usłane różami. Obok patologi ojcostwa, która jest głównym wątkiem pojawia się między innymi głęboko zakorzeniony dewotyzm.

Sama prawda. Taka życiowa ta książka. A życie jak wiadomo, nie każdy ma usłane różami. Obok patologi ojcostwa, która jest głównym wątkiem pojawia się między innymi głęboko zakorzeniony dewotyzm.

Pokaż mimo to

Uważam, że to dobra książka, skłania do refleksji. Wprowadza w specyficzny nastrój, bardzo skrajne emocję od współodczuwania tragedii bohatera po dyskomfort. Na pewno będę do niej wracać myślami.

Uważam, że to dobra książka, skłania do refleksji. Wprowadza w specyficzny nastrój, bardzo skrajne emocję od współodczuwania tragedii bohatera po dyskomfort. Na pewno będę do niej wracać myślami.

Pokaż mimo to

Książka wywracająca emocje na drugą stronę. Historia wwiercająca się w sam środek serca i umysłu powodując niesamowity ból i dyskomfort.
Obraz nieudolnej rodziny oraz pokoleniowo kalekiego ojcostwa doświadczanego od dzieciństwa poprzez lata młodzieńcze aż do tego odbijającego swoje piętno na dorosłości. Ojcostwa, kojarzonego z zapachem i fakturą skórzanego pejcza, ojcostwa odbijającego się echem pytania "wiesz za co!" kiedy się nie wiedziało, ojcostwa wpajającego, że jest się nikim.
Aż wreszcie obraz domu, który w snach zalewany jest przez gnój...

Książka wywracająca emocje na drugą stronę. Historia wwiercająca się w sam środek serca i umysłu powodując niesamowity ból i dyskomfort.
Obraz nieudolnej rodziny oraz pokoleniowo kalekiego ojcostwa doświadczanego od dzieciństwa poprzez lata młodzieńcze aż do tego odbijającego swoje piętno na dorosłości. Ojcostwa, kojarzonego z zapachem i fakturą skórzanego pejcza, ojcostwa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie rozumiem zachwytu nad książką - mnie w ogóle nie porwała a wręcz się męczyłam aby ją przeczytać. Jak dla mnie mało ambitna i mało istotna pozycja gdzie treści nie pamiętasz zaraz po przeczytaniu

Nie rozumiem zachwytu nad książką - mnie w ogóle nie porwała a wręcz się męczyłam aby ją przeczytać. Jak dla mnie mało ambitna i mało istotna pozycja gdzie treści nie pamiętasz zaraz po przeczytaniu

Pokaż mimo to

Gnój to książka unikatowa, z rzadko spotykanym charakterem i własną tożsamością. Choć według opisów traktuje ona o Śląsku, tak naprawdę jest dużo bardziej uniwersalna i można ją odnieść na grunt całej Polski. Wszak nie tylko na Śląsku trafiają się tak patologiczne rodziny: ojcowie, którzy zawsze wiedzą najlepiej a swoje zardzewiałe poglądy wtłaczają potomkom za pomocą pejcza; matki, które są bezradne wobec obserwowanej przemocy i walczą z nią wyłącznie słowami, nie działaniami. Autor prezentuje nie tylko przykład skrajnej przemocy fizycznej i psychicznej, ale także szereg błędów wychowawczych, nie tak szkodliwych, a jednak dużo bardziej rozpowszechnionych, obecnych nawet w rodzinach zdawałoby się całkiem normalnych. Cała książka pisana jest fantastycznym, trudnym do opisania stylem, a swoją odwróconą składnią przypomina mi trochę filmy Koterskiego. Podobny jest także tragikomiczny nastrój, bo choć historia jest niezwykle poważna, zdarzają się tutaj bardzo zabawne fragmenty, a czasami nawet doświadczane przez bohatera tragedie opisywane są tak nietypowymi słowami, że łatwo przy tym o uśmiech. Poza długą, w gruncie rzeczy niewiele wnoszącą retrospekcją na początku książki, trudno się od niej oderwać, aż do samego świetnego, symbolicznego zakończenia. Polecam - to niezwykle ciekawa pozycja, pełna własnego charakteru, wytykająca toksyczne zakompleksienie i hipokryzję oraz piętnująca rodzinne patologie.

Gnój to książka unikatowa, z rzadko spotykanym charakterem i własną tożsamością. Choć według opisów traktuje ona o Śląsku, tak naprawdę jest dużo bardziej uniwersalna i można ją odnieść na grunt całej Polski. Wszak nie tylko na Śląsku trafiają się tak patologiczne rodziny: ojcowie, którzy zawsze wiedzą najlepiej a swoje zardzewiałe poglądy wtłaczają potomkom za pomocą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka, ukazująca dramat rodziny. Momentami przeszywająca dreszczami, pełna przemocy oraz tragedii.

Bardzo dobra książka, ukazująca dramat rodziny. Momentami przeszywająca dreszczami, pełna przemocy oraz tragedii.

Pokaż mimo to