Sięgnęłam po książkę dla młodych czytelników. Dowiedziałam się o niej z mojej przedostatniej lektury o której nie wspomniałam na blogu. W powieści ''Pandora'', której autorem jest Mike Carey, jedna z postaci wspomniała o książce ''Wodne dzieci'' Charlesa Kingsleya w kontekście zapomnianych książek dla dzieci. Założyłam sobie w tym roku poznanie wszelakiej klasyki, czy to poważnej literatury, czy lekkich tworów dla spragnionych małych umysłów. Powieść została pierwszy raz wydana w 1862-63 roku w odcinkach dla Macmillan's Magazine, w całości w 1863. Książka od razu stała się niezwykle popularna i szybko zdobyła status jednej z najlepszych powieści dla dzieci. Czy i ja doceniłam ponadczasowość i wyjątkową fabułę? Od razu powiem, że trzeba mieć otwarty umysł przed lekturą, ponieważ ''Wodne Dzieci'', to bajkowy do cna klimat. Wyobraźnia autora jest nieograniczona i nie każdego porwą dziwne morskie stwory i świat widziany oczami dziecka.

Mały Tom odkąd pamięta pracuje jako pomocnik kominiarza. Jedyne marzenie jakie posiada, to być takim samym człowiekiem jak jego nauczyciel: mieć pieniądze na nowe ubrania oraz piwo i pastwić się nad nowymi uczniami tak jak jego nauczyciel pastwi się nad nim. Tom jest przyzwyczajony do takiego życia i nie widzi w nim nic złego do czasu nowego zlecenia dla jego nauczyciela. Odwiedzają oni dom bogatego hrabiego. Tom przez przypadek czyszcząc komin wpada do niezwykle czystego pokoju zamieszkanego przez śliczną białą dziewczynkę. To właśnie wtedy Tom postanawia przeciwstawić się wiecznemu brudowi, którym jest oblepiony. Do pokoju wpada niańka dziewczynki i Tom ucieka w popłochu. Wszyscy zamieszkujący dom hrabiego wraz z jego nauczycielem zaczynają gonić Toma, ponieważ myślą, że coś ukradł. Tom ucieka i dostaje się do małej wioski. Pomaga mu starsza kobieta. Tom właśnie tam zrozumie, że musi zmyć z siebie brud jeśli chce przebywać wśród ludzi i uda się na rzekę. Tam zostaje porwany przez wróżki i staje się wodnym dzieckiem bez wspomnień o życiu człowieczym.

Opowieść pełna metafor i życiowych rad. Nie brak tu widocznych, czy bardziej ukrytych w fabule morałów dobrych dla młodego czytelnika. Powiem wam jak ja zinterpretowałam całą książkę. Wodne dzieci to duchy, morze to czyściec. Muszą nauczyć się czym jest dobro, a czym zło, by poznać tajemnicę dorosłości i trafić do nieba, którym jest szczęśliwe i poprawne życie. Piekło to dno morza, trafiają tam źli i świadomi swoich wad ludzie. Wróżka każe ich tak samo, jak oni czynili innym. Na pewno lektura warta uwagi. Jestem już za bardzo zafascynowana trudnymi i mocnymi lekturami, by dać się ponieść bajce dla dzieci. Trochę mnie uśpiła, gdy czytałam do poduszki, ale było warto się przemóc. Zapamiętam ją i zakupię, gdy będę miała własne pociechy. Polecam ją ze względu na jej moc dydaktyczną i moralną.

Zapraszam na bloga: https://zakreconydruk.blogspot.com/2017/09/gdzie-kryja-sie-wodne-dzieci.html

Sięgnęłam po książkę dla młodych czytelników. Dowiedziałam się o niej z mojej przedostatniej lektury o której nie wspomniałam na blogu. W powieści ''Pandora'', której autorem jest Mike Carey, jedna z postaci wspomniała o książce ''Wodne dzieci'' Charlesa Kingsleya w kontekście zapomnianych książek dla dzieci. Założyłam sobie w tym roku poznanie wszelakiej klasyki, czy to...

Moje wydanie „Wodnych dzieci” z 1993 roku jest już dość „wyczytane”. Sięgałam po tę książkę kilkukrotnie, za każdym razem rozumiejąc z niej coraz więcej - pełny tekst na https://nonienotak.wordpress.com/2017/06/12/czystosc-wodnego-dziecka/

Moje wydanie „Wodnych dzieci” z 1993 roku jest już dość „wyczytane”. Sięgałam po tę książkę kilkukrotnie, za każdym razem rozumiejąc z niej coraz więcej - pełny tekst na https://nonienotak.wordpress.com/2017/06/12/czystosc-wodnego-dziecka/

Autor nie oszczędza czytelnika.
W tej książeczce, adresatami są dzieci, pełno wszelkiego rodzaju bardzo sprytnie zawoalowanych morałów, porad życiowych i przestróg. Świat wyobraźni Kingsleya jest przeogromny, niesamowicie bogaty, zaludniają go fantastyczne stworzenia, przedziwne istoty, potwory i cudne krainy. Dorośli mogą odnaleźć wiele aluzji do ówczesnego społeczeństwa, którego obraz, z subtelną ironią i uśmieszkiem, prezentują wodni mieszkańcy. Mnóstwo odniesień do mitologii, religii, nauki i przesądów. Wszystko przyprawione kpiarskim humorem i językowymi zabawami.
Niesamowita

Autor nie oszczędza czytelnika.

W tej książeczce, adresatami są dzieci, pełno wszelkiego rodzaju bardzo sprytnie zawoalowanych morałów, porad życiowych i przestróg. Świat wyobraźni Kingsleya jest przeogromny, niesamowicie bogaty, zaludniają go fantastyczne stworzenia, przedziwne istoty, potwory i cudne krainy. Dorośli mogą odnaleźć wiele aluzji do ówczesnego społeczeństwa,...

niesamowicie urzekła mnie ta książka!

niesamowicie urzekła mnie ta książka!

Klasistowski, rasistowski antyk. Dydaktyczna opowiastka dla XIX-wiecznych chłopców. Jedyny wdzięczny element to opisy chruścików, krabów i pstrągów.

Klasistowski, rasistowski antyk. Dydaktyczna opowiastka dla XIX-wiecznych chłopców. Jedyny wdzięczny element to opisy chruścików, krabów i pstrągów.