Mało

Mam mieszane uczucia - bardzo poetycka powieść, napisana pięknym językiem, ale miejscami męcząca. Po pierwszej części historii nie miałam zbytniej motywacji, żeby kontynuować. Ale nigdy nie przerywam książek w połowie, więc czytałam dalej. I muszę przyznać, że było lepiej. A najlepsze było zakończenie, trochę nierealne, ale może właśnie o to chodziło? Jak dla mnie uratowało ono tę historię, dzięki niemu będę ją długo pamiętać.

Mam mieszane uczucia - bardzo poetycka powieść, napisana pięknym językiem, ale miejscami męcząca. Po pierwszej części historii nie miałam zbytniej motywacji, żeby kontynuować. Ale nigdy nie przerywam książek w połowie, więc czytałam dalej. I muszę przyznać, że było lepiej. A najlepsze było zakończenie, trochę nierealne, ale może właśnie o to chodziło? Jak dla mnie uratowało...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka trudna. Najtrudniejsza z tych, jakie pojawiły się na stronie. Pełna cierpienia, przemocy, gwałtów, seksu, przestępstw, śmierci, strachu, brudu, narkotyków, samotności, zagubienia i wielu innych rzeczy. Nie jest to lektura na miły wieczór z herbatką i kotem przy kominku. Niektóre opisy są pełne wulgaryzmów, nie brakuje w nich przerażających, czasem obleśnych szczegółów.
...a mimo to jest napisana w sposób, który nie pozwala odłożyć jej na bok przed zakończeniem.

Autor podzielił historię na trzy części, pierwszą o Derdzie, która nie zrobiła na mnie większego wrażenia, ponieważ opisuje to co zazwyczaj możemy znaleźć w książkach o losie muzułmańskich dziewczynek. Po lekturze "Spalonej żywcem", "Byłam służącą w arabskich pałacach", czterech pierwszych książek z cyklu "Arabska żona" i jeszcze kilku innych o tematyce arabskiej nie było dla mnie zaskoczeniem to, o czym czytałam.
Natomiast historia chłopca wciągnęła mnie całkowicie. Jest on skomplikowaną postacią, trudno ocenić, czy jest dobry, czy zły. Poznajemy go w traumatycznych okolicznościach, nie jest mu w życiu łatwo, jest zdany tylko na siebie i walczy o przetrwanie.
Ostatnia część, kończąca książkę jest zaskakująca, wzbudziła we mnie sporo emocji i równocześnie usatysfakcjonowała do tego stopnia, że odczułam niedosytu.

Całość oceniam jak najbardziej na plus, książka ciekawa, zapadająca w pamięć, ale na tyle okrutna i wstrząsająca, że teraz zabiorę się chyba za coś lżejszego, żeby pozwolić sobie odetchnąć po tak mocnej lekturze.

Więcej tutaj: https://czytampolecam.blogspot.com/2018/01/mao-hakan-gunday.html

Książka trudna. Najtrudniejsza z tych, jakie pojawiły się na stronie. Pełna cierpienia, przemocy, gwałtów, seksu, przestępstw, śmierci, strachu, brudu, narkotyków, samotności, zagubienia i wielu innych rzeczy. Nie jest to lektura na miły wieczór z herbatką i kotem przy kominku. Niektóre opisy są pełne wulgaryzmów, nie brakuje w nich przerażających, czasem obleśnych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wciągająca, choć przez namnożenie zbiegów okoliczności mało prawdopodobna, ale... powieści nie muszą być prawdopodobne;) Ona w wieku 11 lat gwałcona i bita, w wieku 16 lat uzależniona od heroiny gwiazdka podziemnego biznesu pornograficznego. On w wieku 11 lat rąbie siekierą na kawałki swą martwą matkę, w wieku 16 lat w imię zemsty za żyjącego niegdyś, nierozumianego i niedocenianego pisarza popełnia kilka morderstw. Na końcu, po czterdziestu latach trudnego życia, następuje romantyczne złączenie. On pragnie odnaleźć ją, pomimo iż jej nie zna wcale, ona odnajduje jego, pomimo iż zna go mało... Autor trochę przesycił fabułę zbiegami okoliczności - świat wcale nie jest taki mały, a my w różnych wątkach spotykamy ciągle te same postacie, każdy z każdym jest w jakiś sposób powiązany, nawet jeśli mieszka na innym kontynencie, a nawet jeśli jest mało znanym, martwym pisarzem. Nie można się oprzeć wrażeniu, że w tej książce świat jest mniejszy niż w polskiej telenoweli.

Wciągająca, choć przez namnożenie zbiegów okoliczności mało prawdopodobna, ale... powieści nie muszą być prawdopodobne;) Ona w wieku 11 lat gwałcona i bita, w wieku 16 lat uzależniona od heroiny gwiazdka podziemnego biznesu pornograficznego. On w wieku 11 lat rąbie siekierą na kawałki swą martwą matkę, w wieku 16 lat w imię zemsty za żyjącego niegdyś, nierozumianego i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Mało", a jednak dużo. Za dużo.
Zaczytałam się w pierwszej części, byłam ciekawa losów bohaterki, uległam prostocie i śmiałości autora. Czytałam aż do syta i kiedy dotarłam do części drugiej, już nie chciałam więcej. Straciłam zainteresowanie i ku mojemu zaskoczeniu poczułam znudzenie. Autor stracił początkową moc, złagodniał.
Zakończenie i prowadzące do niego zbiegi okoliczności również przyniosły rozczarowaniem.

"Mało", a jednak dużo. Za dużo.
Zaczytałam się w pierwszej części, byłam ciekawa losów bohaterki, uległam prostocie i śmiałości autora. Czytałam aż do syta i kiedy dotarłam do części drugiej, już nie chciałam więcej. Straciłam zainteresowanie i ku mojemu zaskoczeniu poczułam znudzenie. Autor stracił początkową moc, złagodniał.
Zakończenie i prowadzące do niego zbiegi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia pary Turków, których okrutny los nie oszczędzał. Ból, strach, bieda, przemoc, ale także wytrwałość oraz wiara we własne ideały ukształtowały losy dwóch bohaterów, których poznajemy jako dzieci i towarzyszymy im do starości.

Historia pary Turków, których okrutny los nie oszczędzał. Ból, strach, bieda, przemoc, ale także wytrwałość oraz wiara we własne ideały ukształtowały losy dwóch bohaterów, których poznajemy jako dzieci i towarzyszymy im do starości.

Pokaż mimo to

Hakan Günday studiował translatorykę na Uniwersytecie Hacettepe w Ankarze. Jest również absolwentem Wydziału Nauk Politycznych Uniwersytetu Ankarskiego. Na stałe mieszka w Stambule. W chwili  obecnej autor ma na swoim  koncie osiem wydanych  książek. Hakan Günday został uhonorowany nagrodą Le prix Medicis etranger za książkę Daha. W Turcji książki  Gündaya okrzyknięte zostały "bezsprzecznie kultowymi".

"Dźwięki spowolniały, a ich powieki otworzyły się ku sobie. Oboje sięgnęli po  kieliszki i  nie odrywając oczu od swoich miłości  wzięli po łyku. Jakby wzięli oddech. A wraz z nim- truciznę.
- Kocham się mało- powiedziała Derda.
- Ja ciebie jeszcze mniej- powiedział Derda.
Nie powiedzieli już nic więcej. (...)"

Muszę przyznać, że trudno  mi jednoznacznie ocenić tę książkę. Wzbudziła we mnie wiele sprzecznych emocji. Sam autor  dał mi wiele materiału  do  przemyśleń. To książka trudna. Hakan Günday porusza w niej  temat nienawiści do  drugiego  człowieka. Autor zmierzył się w swojej książce z trudnym tematem przemocy domowej. W powieści czuć tęsknotę za normalnym życiem. Bohaterowie cierpią, każdy na swój sposób. Otoczenie nie jest w stanie zrozumieć ich  wyborów. Książka traktuje to sile ludzkiej psychiki.

Powieść skupia się wokół dwóch postaciach. Bohaterów łączy imię- Derda. Mało rozpoczyna się od historii  pewnej dziewczynki. Derda jest córką strażnika wsi. W wieku  jedenastu  lat zostaje wydana za mąż za szejka muzułmańskiego bractwa. W kwestii  swojego  małżeństwa nie miała za wiele do powiedzenia. Autor pokazał trud życia kobiety  w kraju muzułmańskim.  Od momentu zaślubin mijają cztery  lata. Bohaterka wraz z mężem przeprowadza się na stałe do  Wielkiej Brytanii. Życie w małżeństwie to  dla niej horror. Mąż znęca się nad nią psychicznie i  fizycznie. Gwałci ją co  noc. Uwierzcie mi, bardzo trudno  było mi o tym  czytać. Współczułam Derdzie, szczególnie, że kobieta nie mogła liczyć na niczyją pomoc. Odskocznia dla Derdy  stają się seanse sado-masochistyczne z udziałem Stanleya. Dalej jest  już tylko  gorzej, ale o  tym musicie przeczytać sami, ja nie będę wam zdradzać szczegółów. Ucieszył mnie fakt, że ta historia miała dobre zakończenie.
Derda okazała  się silną kobietą, którą trudno było złamać. To postać nietuzinkowa, ale również na swój sposób tajemnicza. Dziewczyna miała jeden cel- chciała odnaleźć wreszcie szczęście  i uparcie to  niego  dążyła. Polubiłam Derdę. Mimo traumatycznych zdarzeń nie załamała się. Bohaterka pokazała mi  czym jest prawdziwa determinacja. Osobiście podziwiałam ją.

"Dlatego być może mało to więcej niż dużo. Być może mało to  tyle, co  życie i śmierć. Być może "znam Cię mało" oznacza "znam Cię lepiej niż siebie samą". A nawet jeśli nie znam, zrobię wszystko żeby tak się stało. Być może "mało" znaczy "wszystko". Być może to  wszystko, co mogę Ci powiedzieć. (...)"

Derda to również chłopiec. Ma jedenaście lat. Jego ojciec odbywa karę pozbawienia wolności,  a matka jest  ciężko chora na raka. Chłopiec na co dzień czyści odpłatnie groby na pobliskim  cmentarzu. Poznajemy  go w dość traumatycznych  okolicznościach, kiedy dopuszcza się zbeszczeszczania zwłok własnej matki. Widać, że nie jest mu  w życiu łatwo, nie ma nikogo  bliskiego. W życiu zdany  jest na samego  siebie. W pewnym  momencie wdaje się w niebezpieczny proceder przechwytując zostawiane na cmentarzu paczki.

Chłopiec ma skomplikowaną osobowość. Trudno go  jednoznacznie ocenić, jako postać dobrą, albo złą. Jego intencje były dla mnie zagadką. Pod koniec książki  listem do Derdy  wzbudził moją sympatię. Mimo wszystko  łaknął miłości. Jego historia była tragiczna, na całe szczęście dobrze się skończyła. Nie napiszę nic więcej, żeby nie psuć wam  zabawy.
Połączyła ich postać pewnego  pisarza. To  zdecydowanie porywająca historia, napisana w najlepszym  stylu. Jestem ciekawa co  stanowiło dla autora źródło inspiracji do  napisania tej  książki. Historie przedstawione w powieści zostały  bardzo realnie opisane. Z zaciekawieniem śledziłam losy  bohaterów. Fabuła stanowiła dla mnie spore zaskoczenie. Nie spodziewałam się czegoś tak mocnego i brutalnego. Losy  bohaterów opisane są dość szczegółowo. Książka napisana jest bardzo ciekawym językiem. Powieść zawiera sporo ciekawostek z życia w Turcji. Postacie w książce zostały bardzo dobrze wykreowane, to ludzie z krwi i kości, niepozbawieni ludzkich słabości. N uwagę zasługuje przepiękne wydanie książki. Okładka przyciąga wzrok i  zdecydowanie zachęca do lektury. Tekst został odpowiednio rozmieszczony, wydawca zadbał  o  odpowiednią czcionkę i interlinię, co  zdecydowanie ułatwia lekturę.

"Przysięgam. Znajdę Cię, gdziekolwiek jesteś. Jeżeli nie żyjesz, pobiegnę Twoim śladem. A jeżeli  nie ma życia po śmierci, stworzę je, żeby się z Tobą połączyć. Ponieważ Cię kocham. (...)"

Mało to  powieść skomplikowana. Wzbudziła we mnie sporo emocji. Jako czytelnik  jestem usatysfakcjonowana, bo  otrzymałam istne literackie arcydzieło. Z przyjemnością sięgnę po  kolejne książki autora. Polecam!

Hakan Günday studiował translatorykę na Uniwersytecie Hacettepe w Ankarze. Jest również absolwentem Wydziału Nauk Politycznych Uniwersytetu Ankarskiego. Na stałe mieszka w Stambule. W chwili  obecnej autor ma na swoim  koncie osiem wydanych  książek. Hakan Günday został uhonorowany nagrodą Le prix Medicis etranger za książkę Daha. W Turcji książki  Gündaya okrzyknięte...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wytrwałam długo przy czytaniu tej książki. Nuda, nuda i jeszcze raz nuda.

Nie wytrwałam długo przy czytaniu tej książki. Nuda, nuda i jeszcze raz nuda.

Pokaż mimo to

Mocna rzecz. To nie jest powieść, którą można przeczytać i odłożyć - po odłożeniu i tak zostaje w głowie. Człowiek wałkuje na okrągło ten sam temat - jak to możliwe, by tu, blisko nas, w naszym niemal sąsiedztwie, działy się takie rzeczy? Jak możemy na to pozwalać? Czy jesteśmy w stanie coś zrobić, by temu zapobiec? Czy odważymy się na to? Boimy się. Nie reagujemy.
Pomimo tego, że książka pełna jest przemocy i brutalnie szczerych obserwacji - tchnie optymizmem. Wielu czytelnikom nie podoba się fabuła pełna niewiarygodnych zbiegów okoliczności i mataczenia z przeznaczeniem, ale gdyby nie to, to nie bylibyśmy w stanie doczytać tego do końca. Historia Derdy i Derdy jest niczym bajka o pięknej i czystej miłości w brudnym i przerażającym świecie. I jak w bajce - ta miłość zwycięża. A wszystko opisane językiem prostym, oszczędnym, ale bardzo obrazowym.

Mocna rzecz. To nie jest powieść, którą można przeczytać i odłożyć - po odłożeniu i tak zostaje w głowie. Człowiek wałkuje na okrągło ten sam temat - jak to możliwe, by tu, blisko nas, w naszym niemal sąsiedztwie, działy się takie rzeczy? Jak możemy na to pozwalać? Czy jesteśmy w stanie coś zrobić, by temu zapobiec? Czy odważymy się na to? Boimy się. Nie reagujemy.
Pomimo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza opowiada o Derdzie, dziewczynce/kobiecie, która w kulturze muzułmańskiej przechodzi niewyobrażalne dla nas katusze. Zostaje sprzedana przez matkę, jest gwałcona przez męża, co powoduje, że wybiera ścieżkę masochizmu seksualno-narkotykowego. Druga opowieść jest o Derdzie chłopcu/mężczyźnie, który jest zmuszony zarabiać na myciu grobów na przyległym do jego chaty cmentarzu. Aby uniknąć oddania go do przytułku dla dzieci, ćwiartuje swoją zmarłą matkę i po kawałku zakopuje przy innych nagrobkach, po czym udaje, że matka żyje, tylko jest chora. Biedota i skupienie się na sobie i swojej niedoli jego sąsiadów, chroni go przed wykryciem tego nieludzkiego czynu.
Obydwoje są przeorani przez życie w sposób wprost niepojęty, obydwoje podejmują walkę z własnymi demonami i obydwoje wychodzą z niej zwycięsko. Ich spotkanie jest dla mnie zaskakujące (niewiarygodne?), ale traktuję je w kategoriach symboliki. Spodziewałam się czegoś innego, ale chyba nie żałuję poświęconego czasu. Książka jest naprawdę dobra, szkoda tylko, że na świecie dzieją się tak wstrząsające i okrutne rzeczy, że aż trzeba je opisywać. Może ku przestrodze, jako "przewodnik" po tym, jak szanować innych ludzi, żeby nie musieli doświadczać tyle zła? Trudna książka...

Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza opowiada o Derdzie, dziewczynce/kobiecie, która w kulturze muzułmańskiej przechodzi niewyobrażalne dla nas katusze. Zostaje sprzedana przez matkę, jest gwałcona przez męża, co powoduje, że wybiera ścieżkę masochizmu seksualno-narkotykowego. Druga opowieść jest o Derdzie chłopcu/mężczyźnie, który jest zmuszony zarabiać na myciu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Mówiła prawdę. Przynajmniej tak jej się wydawało. Ponieważ nosiła w sobie najszybciej przemijającą chorobę świata. Chorobę, którą człowiek, kiedy tylko wydobrzał, zarażał się ponownie. Nadzieję."

ONA. Derda - córka strażnika jednej z tureckich wsi. W wieku jedenastu lat trafia w ręce muzułmańskiego szejka i zostaje jego żoną. ON. Derda - syn więźnia i umierającej kobiety. Cmentarne dziecko. Łączy ich imię i wiek. Dzielą tureckie realia. Co z tego wyniknie? Ponad czterdzieści lat życia w dwóch krajach - Turcji i Wielkiej Brytanii. Co połączy losy bohaterów, a co je rozdzieli?

Mam mieszane uczucia do tej pozycji. Nie jestem nawet w stanie powiedzieć, czy siedem gwiazdek to zbyt mało, czy zbyt dużo. Niby niektóre fakty w tej historii są podobne do innych w tego typu książkach. Niby zakończenie jest przewidywalne. Dodatkowo, rozdziały są dość długie, przez co czyta się ją powoli. Z drugiej strony ta historia pozostała w mojej pamięci, a chyba właśnie o to chodziło autorowi. Poza tym sporo wątków wydaje się niepotrzebnych, ale są one tak zgrabnie połączone, że nabierają głębszego sensu po przeczytaniu całości. Tak naprawdę, chodzi o to, że w "Mało" akcja toczy się spokojnie swoimi torami, a nagle pojawia się takie BOOM!. Jeden drobny szczegół, który z pozoru nic nie znaczy, a tak naprawdę stanowi trzon tej książki. To spada na czytelnika jak grom z jasnego nieba. Momentami jest po prostu okrutnie. Islam. Przemoc wobec kobiet. Sadomasochizm. Narkomania. Fantazje seksualne (najbardziej zdziwiła mnie ta o Guliwerze torturującym liliputy!). Pornografia. O przekleństwach wspominać nie muszę.

To na pewno nie jest książka dla każdego. Jest ona zbyt dosłowna, aby mogły ją spokojnie przeczytać osoby o słabych nerwach. Piękna, niepozorna okładka skrywa historię brutalną i mocną. Zastanów się dobrze, zanim po nią sięgniesz.

"Mówiła prawdę. Przynajmniej tak jej się wydawało. Ponieważ nosiła w sobie najszybciej przemijającą chorobę świata. Chorobę, którą człowiek, kiedy tylko wydobrzał, zarażał się ponownie. Nadzieję."

ONA. Derda - córka strażnika jednej z tureckich wsi. W wieku jedenastu lat trafia w ręce muzułmańskiego szejka i zostaje jego żoną. ON. Derda - syn więźnia i umierającej kobiety....

więcej

mniej

Pokaż mimo to