Cud

Daję 6 z ciężkim sercem. Początek zapowiadał coś naprawdę dobrego, niesamowitą zagadkę do rozwikłania. Niestety, książka była bardzo przewidywalna, nie zaskakiwała ani trochę. Gdyby to było tylko opowiadanie, może moja reakcja byłaby bardziej pozytywna, ale na taką historię powieść to zdecydowanie za długa forma. Sylwetka głównej bohaterki na plus, ale to trochę za mało.

Daję 6 z ciężkim sercem. Początek zapowiadał coś naprawdę dobrego, niesamowitą zagadkę do rozwikłania. Niestety, książka była bardzo przewidywalna, nie zaskakiwała ani trochę. Gdyby to było tylko opowiadanie, może moja reakcja byłaby bardziej pozytywna, ale na taką historię powieść to zdecydowanie za długa forma. Sylwetka głównej bohaterki na plus, ale to trochę za mało.

Na długo zapadła mi w pamięci. Bardzo ciekawa i niewiarygodna opowieść, czułam się, jakbym to ja obserwowała dziewczynkę.

Na długo zapadła mi w pamięci. Bardzo ciekawa i niewiarygodna opowieść, czułam się, jakbym to ja obserwowała dziewczynkę.

Czytając tą książkę czułam jakbym cały czas razem z Lib obserwowała Annę próbując znaleźć dowody oszustwa. Za każdym razem gdy wychodziła ze swojej zmiany miała ochotę krzyczeć do niech żeby wracała bo muszę zobaczyć więcej, muszę coś znaleźć. Świetnie napisana, ma sie ochotę przeczytać ją jedym tchem. Zawiodłam się jednak trochę zakończeniem. Nagle pojawiło się wiele nowych informacji i wszystko zaczęło dziać się trochę za szybko, przez co napięcie znacznie zmalało. Troche jakby zakończenie było pisane pod deadline. Nimo tegob książka bardzo mi się podobała i polecam jej przeczytanie.

Czytając tą książkę czułam jakbym cały czas razem z Lib obserwowała Annę próbując znaleźć dowody oszustwa. Za każdym razem gdy wychodziła ze swojej zmiany miała ochotę krzyczeć do niech żeby wracała bo muszę zobaczyć więcej, muszę coś znaleźć. Świetnie napisana, ma sie ochotę przeczytać ją jedym tchem. Zawiodłam się jednak trochę zakończeniem. Nagle pojawiło się wiele...

Niesamowicie wciągająca, surowa i boleśnie prawdopodobna historia. Nie mogłam się od niej oderwać ani przestać o niej myśleć.
Zachwyca mnie umysł pani Donoghue. Portafi w tak porywający i prawdziwy sposób opisywać przeżycia wewnętrzne swoich bohaterów. To, po "Pokoju", moje drugie spotkanie z tą autorką i na pewno nie ostatnie.

Niesamowicie wciągająca, surowa i boleśnie prawdopodobna historia. Nie mogłam się od niej oderwać ani przestać o niej myśleć.
Zachwyca mnie umysł pani Donoghue. Portafi w tak porywający i prawdziwy sposób opisywać przeżycia wewnętrzne swoich bohaterów. To, po "Pokoju", moje drugie spotkanie z tą autorką i na pewno nie ostatnie.

Cudowna książka od której ciężko oderwać swoją uwagę, pochłania bez reszty fabułą, bohaterami oraz tłem historycznym.
Opowieść o dziewczynce która przez pranie mózgu i duże traumy w życiu podejmuje decyzję o poszczeniu zaraz po swoim bierzmowaniu. Jest pochłonięta przez wizje piekła i czyśćca które zaszczepili w niej misjonarze. Zostaje okrzyknięta "cudowną dziewczynką" przez niemal szalonego doktora, który rzeczywiście wierzył, że przez cztery miesiące nie zjadła nic i uparcie ignorował jej pogarszający się stan.
Tło historyczne gdzie wiara chrześcijańska miesza się z rdzennymi zabobonami jak zostawianie mleka dla skrzatów dodatkowo dopełnia całości.

Cudowna książka od której ciężko oderwać swoją uwagę, pochłania bez reszty fabułą, bohaterami oraz tłem historycznym.
Opowieść o dziewczynce która przez pranie mózgu i duże traumy w życiu podejmuje decyzję o poszczeniu zaraz po swoim bierzmowaniu. Jest pochłonięta przez wizje piekła i czyśćca które zaszczepili w niej misjonarze. Zostaje okrzyknięta "cudowną...

Książka niesamowita, historia nieprawdopodobna opowiedziana tak, jakby czytelnik tam był, widział Anne, czuł rozgoryczenie, wściekłość i bezradność Liz. Robi ogromne wrażenie, długo pozostaje w pamięci. Koniecznie trzeba przeczytać.

Książka niesamowita, historia nieprawdopodobna opowiedziana tak, jakby czytelnik tam był, widział Anne, czuł rozgoryczenie, wściekłość i bezradność Liz. Robi ogromne wrażenie, długo pozostaje w pamięci. Koniecznie trzeba przeczytać.

Spodobał mi się klimat książki, zacofana wieś irlandzka pełna bogobojnych zabobonów, która całe swoje życie poświęca Bogu. Przeraża mnie fanatyzm zaledwie jedenastoletniej dziewczynki, która ucieka się do głodówki w celu ocalenia swojego brata od czyśćca. Mierzi zachowanie matki, która pozwoliła sobie na lekkomyślne stracenie obojga dzieci. Lekko magiczne zakończenie powieści sprawia, że człowiek odczuwa, choć lekką ulgę dla dalszego losu dziewczynki. Warto przeczytać.

Spodobał mi się klimat książki, zacofana wieś irlandzka pełna bogobojnych zabobonów, która całe swoje życie poświęca Bogu. Przeraża mnie fanatyzm zaledwie jedenastoletniej dziewczynki, która ucieka się do głodówki w celu ocalenia swojego brata od czyśćca. Mierzi zachowanie matki, która pozwoliła sobie na lekkomyślne stracenie obojga dzieci. Lekko magiczne zakończenie...

Oderwać się nie mogłam od tej książki! Znakomita opowieść, pochłonięta przeze mnie w dwa dni - inaczej się nie dało. Warsztat autorki - rewelacja! Bohaterowie - bardzo dobrze zarysowani; autentyczne, żywe postacie. Historia - niesamowita, ale bardzo wiarygodna. Nie dziwi nic... A tło? Tło, proszę państwa! Oto Irlandia w połowie XIX wieku. Ciemnota, zacofanie, fanatyzm religijny, całe życie podporządkowane modłom, różańcom, "świętym" obrazkom i księgom, kościołowi i Bogu. Choć pod szafką w kuchni zawsze znajdzie się spodek mleka dla skrzatów! Ooo, ile wody na mój młyn ateistki, kobiety nauki, a nie bezsensownej, ślepej wiary! Gusła i zabobony! Pokorne i poddańcze pogodzenie się z losem: "bo Bóg tak chce". Siła wyższą wytłumaczeniem dla wszystkiego; dla ludzkich słabości i przywar, dla tego dobrego i złego co kogo w życiu spotyka. Nikt nie jest tu kowalem własnego losu, o nie! O zmiany trzeba (wystarczy) się modlić...
Pięknie to opisała autorka, jakby nie patrzeć - Irlandka. Tak dawno temu rzecz się dzieje, a mimo to widzę analogie do współczesności, zwłaszcza w naszym kraju. W obliczu epidemii - modły i stawianie krzyży morowych (!). Modlitwy o przebaczenie (innym ludziom? państwu?) za homoseksualizm (!) i aborcję (!). Jezus Chrystus królem Polski. O, zgrozo.
Nie odbiegając od tematu: "Cud" to świetna powieść, napisana ładnym językiem, cały czas trzyma poziom. I wciąga, bardzo wciąga. Lektura nie jest lekka, łatwa i przyjemna, o nie. Opisy umierającego z głodu dziecka... straszne, przerażające. Aż boli. Ale mimo wszystko - warto przeczytać, naprawdę. A na pociechę - dobre zakończenie...
Polecam.

Oderwać się nie mogłam od tej książki! Znakomita opowieść, pochłonięta przeze mnie w dwa dni - inaczej się nie dało. Warsztat autorki - rewelacja! Bohaterowie - bardzo dobrze zarysowani; autentyczne, żywe postacie. Historia - niesamowita, ale bardzo wiarygodna. Nie dziwi nic... A tło? Tło, proszę państwa! Oto Irlandia w połowie XIX wieku. Ciemnota, zacofanie, fanatyzm...

Zacznę od tego, że brytyjska youtuberka, Katie Lumsden, która w 2019 roku przeczytała, uwaga... 194 książki, uznała "Cud" za najlepszą z przeczytanych przez siebie książek tamtego roku. Zaintrygowana opinią osoby, która mając tak duże porównanie wybrała właśnie tę powieść, sięgnęłam po Cud.

Książka okazała się być bardzo w moim guście. Lubię, gdy w powieści czuć klimat miejsca i epoki, a tu czuć go bardzo - XIX-wieczna Irlandia, uboga, cuchnąca, sfanatyzowana, zabobonna, nierozumiana, pogardzana przez sąsiednią zamożną Anglię... Mamy tu także zderzenie dwóch mentalności (ale jest i ktoś, kto niejako tworzy most pomiędzy nimi). Z lektury innych recenzji widzę, że książka wielu osobom wydała się nudna - dla mnie nie była taką ani przez chwilę, wręcz przeciwnie, była niezwykle wciągająca, tempo jak najbardziej w porządku, nie miałam poczucia dłużyzny. Postacie budziły we mnie różne emocje - złość, współczucie, czasem niezrozumienie, ale i sympatię. Pewnych rzeczy udało mi się domyślić (np. dlaczego Anna pościła), zakończenie mnie zaskoczyło, ale nie wydało mi się realistyczne (a w każdym razie mało prawdopodobne). Ciekawie byłoby zobaczyć tę powieść na ekranie - myślę, że ma do tego potencjał.

Nie wiem jeszcze, czy jak Katie Lumsden uznam "Cud" za mój numer jeden roku 2020, ale zdecydowanie książka mnie nie zawiodła, skradła trochę mojego snu i sprawiła, że odłożyłam parę ważnych spraw na potem ;)

Zacznę od tego, że brytyjska youtuberka, Katie Lumsden, która w 2019 roku przeczytała, uwaga... 194 książki, uznała "Cud" za najlepszą z przeczytanych przez siebie książek tamtego roku. Zaintrygowana opinią osoby, która mając tak duże porównanie wybrała właśnie tę powieść, sięgnęłam po Cud.

Książka okazała się być bardzo w moim guście. Lubię, gdy w powieści czuć klimat...

Akcja powieści toczy się w XIX-wiecznej Irlandii, a mimo to nasuwa skojarzenia ze współczesnością. Młoda pielęgniarka przybywa do wiejskiego domu, żeby odkryć, jak to możliwe, że jedenastoletnia dziewczynka przetrwała kilka miesięcy bez jedzenia. Czy to cud, jak chcą jej rodzice, czy sprytna mistyfikacja? Książkę czyta się naprawdę dobrze i szybko, chociaż nie jest to lektura łatwa, lekka i przyjemna. Polecam.

Akcja powieści toczy się w XIX-wiecznej Irlandii, a mimo to nasuwa skojarzenia ze współczesnością. Młoda pielęgniarka przybywa do wiejskiego domu, żeby odkryć, jak to możliwe, że jedenastoletnia dziewczynka przetrwała kilka miesięcy bez jedzenia. Czy to cud, jak chcą jej rodzice, czy sprytna mistyfikacja? Książkę czyta się naprawdę dobrze i szybko, chociaż nie jest to...