Dobry, klasyczny kryminał. Ze wskazaniem na dobry. I klasyczny. Dobry bo klasyczny. I klasyczny bo... klasyczny. Ale naprawdę dobry, powaga ;-0

Dobry, klasyczny kryminał. Ze wskazaniem na dobry. I klasyczny. Dobry bo klasyczny. I klasyczny bo... klasyczny. Ale naprawdę dobry, powaga ;-0

książki czytane w okresie świątecznym wcale nie muszą pachnieć piernikiem, goździkami, pomarańczami i być rozkosznie klimatycznie słodkie. Mogą pachnieć zbrodnią i przyprawiać nas o dreszcze :)... ta książka właśnie taka jest.

książki czytane w okresie świątecznym wcale nie muszą pachnieć piernikiem, goździkami, pomarańczami i być rozkosznie klimatycznie słodkie. Mogą pachnieć zbrodnią i przyprawiać nas o dreszcze :)... ta książka właśnie taka jest.

Zagadkę w bieli przeczytałam z polecenia taty, który zapewniał, że to bardzo dobra książka. Jak się okazało, nie pomylił się. Mimo roku wydania, który jest już dość odległą datą, czyta się bardzo lekko i szybko. Podoba mi się sposób prowadzenia zagadki i to, że powieść nie zamyka się wyłącznie na wątek kryminalny, ale też poboczne jak relacje międzyludzkie, które były tu przedstawione po prostu genialnie.

Zagadkę w bieli przeczytałam z polecenia taty, który zapewniał, że to bardzo dobra książka. Jak się okazało, nie pomylił się. Mimo roku wydania, który jest już dość odległą datą, czyta się bardzo lekko i szybko. Podoba mi się sposób prowadzenia zagadki i to, że powieść nie zamyka się wyłącznie na wątek kryminalny, ale też poboczne jak relacje międzyludzkie, które były tu...

„Z morderstwem jest jak z życiem; i jedno, i drugie jest nieprzewidywalne.“

Simon Becket



Angielski kryminał, może poszczycić się tym, że jest ponadczasowy i zawsze popularny. Klasyka tego gatunku rozpoczęta przez Klub Kryminalny, do którego należała np. Agatha Christie, Dorothy L. Sayers, czy G.K Chesterton, cieszyła się wielkim powodzeniem między pierwszą a drugą wojną światową. Wielka Brytania, do dziś nazywana jest matką największych sław literackich jak m.in. Jane Austen.

Ostatnie lata w Anglii przyniosły odrodzenie literaturze klasycznej, która została na jakiś czas porzucona na rzecz bardziej współczesnych pozycji. Nie tylko Pisarze tamtej epoki stają się na czasie, ale także szata graficzna wydawanej publikacji. Wielki powrót do stylu art deco spowodował, że pozycje te sprzedają się jak ciepłe bułeczki.

W ostatnim czasie powróciłam do kryminału z lat 30 i nadal jestem nimi zachwycona, mimo że ostatnio raczej już nie czytam powieści w stylu Pani Agathy Christie. Pan Jefferson Farjeon zaskoczył mnie w całym tego słowa znaczeniu książką, którą, z którą od dawna chciałam się zapoznać. Zagadka w bieli, to majstersztyk literacki, który doczekał się wielu wznowień, udowadniając, że lata między wojenne zachwycają nie tylko stylem ówczesnego funkcjonowania, ale także rynkiem wydawniczym.

Zagadka w bieli, to zbrodnia popełniona w Boże Narodzenie. Pociąg jadący do Manchesteru utyka w zaspie śnieżnej, a grupa podróżujących nim pasażerów postanawia na własną rękę dotrzeć do celu. Niestety wielka ilość śniegu blokuje ich wędrówkę, w efekcie doprowadzając wędrowców do przysypanego śniegiem domu, który ku wielkiemu zaskoczeniu okazuje się otwarty i pozbawiony właścicieli. Otwarte drzwi, płonące kominki, gorąca herbata, oraz podwieczorek witają naszych bohaterów i wywołują niepokój opuszczonego miejsca. Przerażający portret nad kominkiem bacznie obserwuje swoich gości, którzy mają coraz większe problemy… Przybycie do posiadłości kolejnej osoby odkrywa mroczną zbrodnię, którą próbują rozwikłać bohaterowie.
Atmosfera grozy połączona z racjonalnym wywodem to znak rozpoznawczy Pisarza. Publikacja ta od początku wywoływała we mnie niepokój. Książka nie jest straszna, ale ma w sobie coś takiego, co przyprawia o dreszcze, zagadka ciągnie się w nieskończoność, pojawiają się coraz to nowe fakty, a atmosfera robi się gęstsza i bardziej napięta. Powieść tę przeczytałam w parę godzin i jestem zachwycona. Fabuła może wydawać się rozwleczona, ale moim zdaniem jest to prawdziwy powrót do korzeni klasyki kryminału. Moim zdaniem to wielka szkoda, że na naszym rynku wydawniczym pojawiła się tylko ta pozycja. Przeczytałam wiele książek z fabułą morderstwa w Święta Bożego Narodzenia, jednak ta jest najlepszą z nich ze względu na klimat książki, niejednoznaczność bohaterów, zwroty akcji, a przede wszystkim wyszukany język, którym już się nie pisze.

Fani kryminału z lat 30 będą zachwyceni, trzeba także dodać, że okładka powraca stylem do minionych lat, kusi i przyciąga… Czas poświęcony tej książce z całą pewnością nie będzie zmarnowany.

„Z morderstwem jest jak z życiem; i jedno, i drugie jest nieprzewidywalne.“

Simon Becket



Angielski kryminał, może poszczycić się tym, że jest ponadczasowy i zawsze popularny. Klasyka tego gatunku rozpoczęta przez Klub Kryminalny, do którego należała np. Agatha Christie, Dorothy L. Sayers, czy G.K Chesterton, cieszyła się wielkim powodzeniem między pierwszą a drugą wojną...

Z ręką na sercu, to jeden z najlepszych kryminałów, jakie ostatnio czytałam, wyróżnia się nie tylko tym, że jest retro, ale przede wszystkim tym, że jest rewelacyjnie skonstruowany i świetnie napisany. Ja nie wiem, jak to się stało, że o autorze - J. Jefferson'ie Farjeon'ie - tak niewiele się mówiło i raczej nadal mówi się za mało. Oczywiście został on doceniony, a ZAGADKA W BIELI ostatecznie sprzedała się w prawie 100 tysiącach egzemplarzy (w pół roku - jak głosi okładka),ale jednak nie jest to nazwisko popularne.
Absolutnie mnie ta książka zaskoczyła, doszczętnie przyćmiła swoją oryginalną, lekko-ciężką atmosferą. Pisarz wspaniale kreuje klaustrofobiczną przestrzeń, a śnieżna zamieć potęguje uczucie bezsilności i strachu. Lecz niepokój, to nie jedyne, co nam towarzyszy - ta opowieść tryska humorem, może i czarnym, ale zdecydowanie genialnym.
Myślę, że oklaski należą się tłumaczowi Zbigniewowi A. Królickiemu, ponieważ jego przekład czyta się doskonale. Pięknie włada językiem i myślę (choć nie znam angielskiego oryginału),że sprawnie i z wyczuciem ukazał nam styl Farjeon'a. Chyba rzeczywiście za mało mówi się o tłumaczach, a oni odwalają kawała wspaniałej roboty i sprawiają, że możemy czytać takie perełki w najlepszym wydaniu.
Wyobraźcie sobie, że pociąg utknął w śnieżycy, a wy, z paroma innymi nieznajomymi postanawiacie iść na piechotę... lecz pogoda się pogarsza, a wasze szanse na przeżycie maleją z każdą minutą. Wtem widzicie dom, ciepły dom, z herbatą, prowiantem, przytulnym wnętrzem - tylko bez właścicieli. Wszystko wskazuje na to, że byli tu jeszcze przed momentem, bo czajnik gwiżdże wściekle na kuchence... ale nie ma ich. Czy to nie brzmi ekscytująco? A to dopiero początek, bo przecież nie mamy jeszcze trupa.
Bardzo wam polecam tę książkę. Łapcie ją, póki jeszcze jest dostępna, bo kto wie, kiedy będzie wznowienie. Ta opowieść ujrzała światło dzienne w 1937 roku i nadal czyni z czytelnikiem cuda. Jeśli szukacie interesującego, klimatycznego, retro kryminału z arcydobrymi dialogami i ciekawymi bohaterami... cóż... właśnie coś takiego odnajdziecie w ZAGADCE W BIELI.

obcy z pociągu
Wydawnictwo Zysk i S-ka

Z ręką na sercu, to jeden z najlepszych kryminałów, jakie ostatnio czytałam, wyróżnia się nie tylko tym, że jest retro, ale przede wszystkim tym, że jest rewelacyjnie skonstruowany i świetnie napisany. Ja nie wiem, jak to się stało, że o autorze - J. Jefferson'ie Farjeon'ie - tak niewiele się mówiło i raczej nadal mówi się za mało. Oczywiście został on doceniony, a ZAGADKA...

Chciałabym dać więcej, ponieważ książka ma potencjał, ale nie mogę. Nie jest zła, ale dobra też nie, jest przeciętna. Miałam do niej dwa podejścia i przy drugim prawie znów ją porzuciłam.
Zróżnicowane postacie to jedyny plus całej książki. Jednak Jessie polubiłam najbardziej, chyba jako jedyna zachowywała się najbardziej naturalnie i nie próbowała grać bohaterki. Nie czułam jakiegoś napięcia związanego z wyjaśnieniem zagadki opuszczonego domu. Byś może cała ta słaba ocena spowodowana jest nie rozumieniem pana Maltby (przepraszam jeśli źle odmieniłam nazwisko). Jak dla mnie mówił zbyt nie jasno i tu łączę się z panem Hopkinsem.
Nie mogę powiedzieć, że żałuję jej przeczytania, ponieważ zawsze to nowe doświadczenie ale nie mam zamiaru do niej powracać.

Chciałabym dać więcej, ponieważ książka ma potencjał, ale nie mogę. Nie jest zła, ale dobra też nie, jest przeciętna. Miałam do niej dwa podejścia i przy drugim prawie znów ją porzuciłam.
Zróżnicowane postacie to jedyny plus całej książki. Jednak Jessie polubiłam najbardziej, chyba jako jedyna zachowywała się najbardziej naturalnie i nie próbowała grać bohaterki. Nie...

Całkiem ciekawy klimat, bardzo dobre dialogi i język. Sama historia jest o tyle inna i intrygująca, że autor nadaje jej klimat lekko nadprzyrodzony :) jak na czas w którym ta książka powstała, to zapewne była bardzo ciekawa, dzisiaj czyta się ją jako powrót do porządnego pisarstwa.
Polecam każdemu, kto ma już serdecznie dość współczesnych gniotów i pseudo autorów z pod znaku "kopiuj-wklej".

Wątek kryminalny nie jest jakiś mocno intrygujący, bardziej chodzi tutaj o klimat i tajemniczość, oraz bohaterów, którzy zdają się więcej wiedzieć i widzieć, niż autor nam to mówi.

Całkiem ciekawy klimat, bardzo dobre dialogi i język. Sama historia jest o tyle inna i intrygująca, że autor nadaje jej klimat lekko nadprzyrodzony :) jak na czas w którym ta książka powstała, to zapewne była bardzo ciekawa, dzisiaj czyta się ją jako powrót do porządnego pisarstwa.
Polecam każdemu, kto ma już serdecznie dość współczesnych gniotów i pseudo autorów z pod...

Bardzo dobry kryminał. Stara, dobra szkoła pisania. Pięknie się to czyta widząc śnieg za oknem. :)

Bardzo dobry kryminał. Stara, dobra szkoła pisania. Pięknie się to czyta widząc śnieg za oknem. :)

Śnieg na święta? Marzenie niejednego. Pasażerowie pociągu nie są jednak zachwyceni, gdy zatrzymuje ich śnieżyca. Pasażerowie tracą nadzieję na święta z rodziną. Jedna z podróżniczek wpada na pomysł, aby dojść do bocznej linii kolejowej. Wyruszają, mimo że pogoda coraz bardziej się psuje. Idą po śladach pasażera, który wyruszył wcześniej. Każdy zdawał sobie sprawę z tego, że ta wyprawa była błędem, lecz nikt nie miał odwagi powiedzieć, żeby zawrócili. Kiedy tracili nadzieję na znalezienie stacji natrafili na dom. Dom był otwarty, herbata zaparzona, w kominku palił się ogień, a w kuchni wrzała woda, lecz w domu nie było żywej duszy. Były jednak jedne drzwi zamknięte od środka, a za nimi słychać było jakiś szmer. Postanowili zostać w tym domu do poprawienia się pogody. Dotarła do nich przerażająca wieść z pociągu. W domu dzieją się dziwne rzeczy. Podróżni starają dowiedzieć się, gdzie jest gospodarz domu i dla kogo był nakryty stół. Dowiadują się całej prawdy o domu i historii sprzed 20 lat.

Książka bardzo klimatyczna. Czyta się ją bardzo dobrze i szybko. Jest zagadkowa. Od początku do samego końca bardzo ciekawa. Książka do której będę wracała każdej zimy.

Śnieg na święta? Marzenie niejednego. Pasażerowie pociągu nie są jednak zachwyceni, gdy zatrzymuje ich śnieżyca. Pasażerowie tracą nadzieję na święta z rodziną. Jedna z podróżniczek wpada na pomysł, aby dojść do bocznej linii kolejowej. Wyruszają, mimo że pogoda coraz bardziej się psuje. Idą po śladach pasażera, który wyruszył wcześniej. Każdy zdawał sobie sprawę z tego, że...

Lubię takie! Bardzo interesujący kryminał, z ciekawą zagadką i w pełni logicznym rozwiązaniem na końcu. Choć były też elementy pozazmysłowe - wg mnie uzasadnione i możliwe w zaistnieniu.

Lubię takie! Bardzo interesujący kryminał, z ciekawą zagadką i w pełni logicznym rozwiązaniem na końcu. Choć były też elementy pozazmysłowe - wg mnie uzasadnione i możliwe w zaistnieniu.