Uwielbiam ten "organiczny" styl Palahniuka, ktory pozwala sięgać w głąb bohatera tak dalece, jak gdybyśmy dostali do ręki skalpel, mikroskop i naręcze elektrod. Nikt inny nie potrafi tak doszczętnie obnażyć prawdy o najmroczniejszych zakamarkach ludzkiej natury, pisząc jednocześnie tak surowo, sterylnie i dosłownie. Mistrz.

Uwielbiam ten "organiczny" styl Palahniuka, ktory pozwala sięgać w głąb bohatera tak dalece, jak gdybyśmy dostali do ręki skalpel, mikroskop i naręcze elektrod. Nikt inny nie potrafi tak doszczętnie obnażyć prawdy o najmroczniejszych zakamarkach ludzkiej natury, pisząc jednocześnie tak surowo, sterylnie i dosłownie. Mistrz.

Nie jest to fight club ani nawet Rant ale satyra spoleczna Palahniuka zawsze w cenie;)

Nie jest to fight club ani nawet Rant ale satyra spoleczna Palahniuka zawsze w cenie;)

Kiedy piętnaście lat temu wydano w Polsce „Rozbitka” Chucka Palahniuka — pokochałem tę książkę i jej autora. Palahniuk był przez kilka następnych lat moim ulubionym pisarzem, jednak z czasem jego kolejne książki były rozczarowujące — nużące i wtórne, aż doszło do tego, że przestałem czekać na kolejne premiery i pogubiłem się w gąszczu podobnie brzmiących nowych tytułów Chucka. No cóż, niektórzy twierdzą, że z takiej literatury się wyrasta… Żeby to sprawdzić, przeczytałem tę książkę ponownie.
Fabuła „Rozbitka” to wielowarstwowa, obficie podlana czarnym humorem opowieść o członku Kościoła Wyznawców — sekty samobójców czekających na znak od Boga, żeby wypełnić powołanie i hurtowo wybrać się do nieba. Bohater, Tender Branson jest perfekcyjnie wyszkolonym, posłusznym służącym, który po zbiorowym samobójstwie Wyznawców, jako jedyny ocalały członek sekty staje się celebrytą – wykreowanym i sterowanym przez speców od marketingu, bezwolnym fałszywym prorokiem. Ta szalona, pesymistyczna, ostra satyra na współczesny świat a w szczególności na konsumpcję i pojęcie wolności, pełna specyficznych Palahniukowych „punch line” –„Podróż donikąd też zaczyna się od pierwszego kroku” - to nadal świetna książka, którą czyta się z ogromną satysfakcją. Polecam!

https://www.instagram.com/p/CR33h1ls6Dn/

Kiedy piętnaście lat temu wydano w Polsce „Rozbitka” Chucka Palahniuka — pokochałem tę książkę i jej autora. Palahniuk był przez kilka następnych lat moim ulubionym pisarzem, jednak z czasem jego kolejne książki były rozczarowujące — nużące i wtórne, aż doszło do tego, że przestałem czekać na kolejne premiery i pogubiłem się w gąszczu podobnie brzmiących nowych tytułów...

Zakonczenie glowy nie urywa ale dobrze mi sie czytalo i mialem sporo refleksji w odniesieniu do naszego swiata. W tym wypadku droga ktora przebywa glowny bohater jest ciekawsza od jej konca. Mam zamiar cos jeszcze przeczytac tego autora.

Zakonczenie glowy nie urywa ale dobrze mi sie czytalo i mialem sporo refleksji w odniesieniu do naszego swiata. W tym wypadku droga ktora przebywa glowny bohater jest ciekawsza od jej konca. Mam zamiar cos jeszcze przeczytac tego autora.

Pierwsza połowa książki niemiłosiernie mi się dłużyła, za to drugą przeczytałem w dwa posiedzenia. Koniec mnie nie zadowolił, coś mi nie pasowało, wygooglowałem więc informację na jego temat. Cieszę się, że to zrobiłem i poznałem interpretację samego autora.

Pierwsza połowa książki niemiłosiernie mi się dłużyła, za to drugą przeczytałem w dwa posiedzenia. Koniec mnie nie zadowolił, coś mi nie pasowało, wygooglowałem więc informację na jego temat. Cieszę się, że to zrobiłem i poznałem interpretację samego autora.

Książka klimatem bardzo kojarzyła mi się z "Fight Clubem", a główna postać kobieca z Marlą Singer z wyżej wymienionego tytułu, przy czym zaznaczam, że jestem fanem "Podziemnego Kręgu". Jak to Palahniuk - pozycja ukazuje brzydką stronę życia i ludzkiej natury, niemniej jest to książka wciągająca i z każdym kolejnym rozdziałem coraz lepsza, a zakończenie bardzo satysfakcjonuje. Polecam nie tylko fanom autora.

Książka klimatem bardzo kojarzyła mi się z "Fight Clubem", a główna postać kobieca z Marlą Singer z wyżej wymienionego tytułu, przy czym zaznaczam, że jestem fanem "Podziemnego Kręgu". Jak to Palahniuk - pozycja ukazuje brzydką stronę życia i ludzkiej natury, niemniej jest to książka wciągająca i z każdym kolejnym rozdziałem coraz lepsza, a zakończenie bardzo...

Po tylu udanych - w końcu moje pierwsze rozczarowanie Palahniukiem....
Szkoda, bo niby wszystko fajnie , i cały styl i pomysł,
ale jakoś nie do końca...

Po tylu udanych - w końcu moje pierwsze rozczarowanie Palahniukiem....
Szkoda, bo niby wszystko fajnie , i cały styl i pomysł,
ale jakoś nie do końca...

Moja opinia tutaj:
https://www.instagram.com/p/Cd0HlqRAqgO/

Moja opinia tutaj:
https://www.instagram.com/p/Cd0HlqRAqgO/

"Rozbitek" to pokręcona w cudowny sposób powieść. Uwielbiałam kierunek, w których poszła ta książka. Styl pisania Palahniuka jest zawsze wyjątkowy i przyjemny. Postacie są zabawne i tempo jest wyśmienite. Nie mogłam się oderwać od książki, pochłonęłam ją w dosłownie jeden dzień. Jedynym prawdziwym mankamentem jest zakończenie - czułam się trochę oszukana o braku informacji o losie Fertility.

"Rozbitek" to pokręcona w cudowny sposób powieść. Uwielbiałam kierunek, w których poszła ta książka. Styl pisania Palahniuka jest zawsze wyjątkowy i przyjemny. Postacie są zabawne i tempo jest wyśmienite. Nie mogłam się oderwać od książki, pochłonęłam ją w dosłownie jeden dzień. Jedynym prawdziwym mankamentem jest zakończenie - czułam się trochę oszukana o braku informacji...

Niestety miałam wrażenie że książka zrobiona przez kalkę. Zbyt wiele wspólnych cech w porównaniu do popularniejszej książki autora "fight club". Do tego między ciekawą historią sekty i niecodziennym stylem autora, fabuła się ciągnie i nie chce skończyć. Z trudem dotrwałam do końca.

Niestety miałam wrażenie że książka zrobiona przez kalkę. Zbyt wiele wspólnych cech w porównaniu do popularniejszej książki autora "fight club". Do tego między ciekawą historią sekty i niecodziennym stylem autora, fabuła się ciągnie i nie chce skończyć. Z trudem dotrwałam do końca.