Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Realia Fryzji Wschodniej. Dobre obserwacje obyczajowe. Napięcie

Realia Fryzji Wschodniej. Dobre obserwacje obyczajowe. Napięcie

Nie wiem jak mam zacząć.
Może o d tego, że to najgorsza część serii mimo, że miała szanse być najlepszą.
Na początku z kryminału robi się romans, potem główny motyw jest bardzo wciągający by się zrobić kiczem na samym końcu. Samo zakończenie też nie powala.
Nie wiem czy będą następne części, czy nie, ale denerwują mnie niezakończone motywy np. ojca.
Też przyznam się, że nie za bardzo mi się chciało ją czytać. Do 100 strony wciąga, ale potem to jak na wykresie - linia w dół.
Główną bohaterkę, którą w poprzednich częściach nie lubiłem ale jakoś trawiłem, to tutaj nie mogę - no po prostu nie mogę.

Powiem tak. Jak zaczeliście czytać tą trylogie? to przyczytajcię tę książkę, bo dla samej książki nie warto.
Słabe 4

PS: Ładnie prezentują się 3 książki na półce ;)

Nie wiem jak mam zacząć.
Może o d tego, że to najgorsza część serii mimo, że miała szanse być najlepszą.
Na początku z kryminału robi się romans, potem główny motyw jest bardzo wciągający by się zrobić kiczem na samym końcu. Samo zakończenie też nie powala.
Nie wiem czy będą następne części, czy nie, ale denerwują mnie niezakończone motywy np. ojca.
Też przyznam się, że...

Mnie się nie podobało. Pomysł na intrygę całkiem niezły, ale bardzo szybko odkryłam , kto jest mordercą, a choć czytam sporo kryminałów, to nie jestem wcale dobra w te klocki. Musiałam w związku z tym odjąć punkt. Na dokładkę postać głównej bohaterki zupełnie mnie nie przekonuje. Naprawdę można zachowywać się tak nieprofesjonalnie i mimo to ciągle pracować w policji?! I to zakończenie - tak się nie kończy kryminałów do licha! Przynajmniej nie kończyło, kiedyś, dawno temu, w zamierzchłych czasach, ale to już pewnie teraz niemodne.

Mnie się nie podobało. Pomysł na intrygę całkiem niezły, ale bardzo szybko odkryłam , kto jest mordercą, a choć czytam sporo kryminałów, to nie jestem wcale dobra w te klocki. Musiałam w związku z tym odjąć punkt. Na dokładkę postać głównej bohaterki zupełnie mnie nie przekonuje. Naprawdę można zachowywać się tak nieprofesjonalnie i mimo to ciągle pracować w policji?! I to...

Kawał świetnej, detektywistycznej lektury!

Klaus-Peter Wolf, jako autor, nie był mi do tej pory znany. A szkoda. Po "Grobie we Fryzji Wschodniej" zamierzam tak szybko jak to będzie możliwe nadrobić braki w jego twórczości. "Grób..." wciąga jak diabli! Ostatnio wpada mi w ręce sporo tego rodzaju książek i muszę z ręką na sercu powiedzieć, że ta była jedną z lepszych. Tajemnicze, budzące grozę morderstwa, polowanie na psychopatę, który nie wiadomo gdzie uderzy za chwilę, mocne, wyraziste postacie stróżów prawa, dynamiczna akcja, napięcie do ostatnich chwil - to wszystko się w tej książce po prostu czuje. A przez to czyta się ją znakomicie!

Niesamowitym atutem książki jest główna bohaterka - bezkompromisowa komisarz Ann Kathrin Klaasen. Ależ z niej sympatyczny stróż prawa! :) I do tego mocny charakter. Bardzo fajna postać, bez pani komisarz ta książka wiele by straciła. Może niedużo, sama bowiem fabuła (dość bowiem wspomnieć dynamiczną akcję i jeżące włos na głowie seryjne mordy, których ofiary są przez mordercę-psychopatę eksponowane publicznie w celowy sposób) twardo się broni. Do tego mamy też rozgrywkę między panią komisarz a psychopatą i - co bardzo sobie cenię w tego rodzaju lekturach - tkwiącą do końca w czytelniku niepewność, co też się dalej wydarzy... W zasadzie aż do samej końcówki można się bawić w zgadywanie i nic nie jest tak do końca oczywiste, a to tylko zwiększa frajdę z czytania. I świetnie :) , o to mi właśnie chodzi i tego właśnie szukam w dobrym kryminale!

"Grób we Fryzji Wschodniej" (malowniczo, tak na marginesie, ukazanej na łamach książki; może się kiedyś wybiorę ;) ) bez wątpienia jest dobrym - a nawet bardzo dobrym! - kryminałem. Wielbiciele gatunku powinni być zadowoleni. Ja natomiast, jak wspomniałem, nie tylko jestem zadowolony, ale przymierzam się do poznania nieco lepiej innych pozycji autora :) To też o czymś świadczy - jeśli bowiem jedna książka zachęca do tego, by sięgnąć po inne... to musi być naprawdę dobra :)

Polecam!

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Media Rodzina za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
http://cosnapolce.blogspot.com/2017/03/grob-we-fryzji-wschodniej-klaus-peter.html
Zapraszam!

Kawał świetnej, detektywistycznej lektury!

Klaus-Peter Wolf, jako autor, nie był mi do tej pory znany. A szkoda. Po "Grobie we Fryzji Wschodniej" zamierzam tak szybko jak to będzie możliwe nadrobić braki w jego twórczości. "Grób..." wciąga jak diabli! Ostatnio wpada mi w ręce sporo tego rodzaju książek i muszę z ręką na sercu powiedzieć, że ta była jedną z lepszych. ...

„Grób we Fryzji Wschodniej” jest zwieńczeniem kryminalnej trylogii Klausa-Petera Wolfa. Każdą z części można czytać osobno, gdyż stanowią one zamknięte historie, jednak warto poznawać cykl po kolei, bo dzięki temu można szczegółowo prześledzić prywatne życie policjantów prowadzących śledztwa. Przy okazji ma się również okazję obserwować, jak zmieniał się warsztat pisarza, gdyż każdy tom jest lepszy od poprzedniego.

Główną bohaterką niezmiennie pozostaje sympatyczna, inteligentna i bezkompromisowa pani komisarz Ann Kathrin Klassen. Mimo iż ma ona na koncie sporo zawodowych sukcesów, zaliczyła też kilka wpadek, co staje się przedmiotem niewybrednych dowcipów jednego z jej kolegów. W tym tomie jednak to on jest obiektem żartów ze strony autora, który nie pozostawia na nim suchej nitki. Jeśli zna się poprzednie części trylogii, ma się wielką satysfakcję z ucierania nosa zadufanemu w sobie miłośnikowi seksistowskich komentarzy.

„Grób we Fryzji Wschodniej” trzyma w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. Ann Klassen i jej koledzy po fachu muszą rozwiązać zagadkę serii brutalnych morderstw. Od początku przeczuwają, że zabójcą jest jakiś maniak, który prowadzi z nimi niebezpieczną grę. Nie tylko zabija, ale i eksponuje zwłoki ofiar w miejscach publicznych, stylizując je na przyprawiające o koszmary „rzeźby”, które stają się elementem malowniczych krajobrazów.
Kim jest ktoś tak okrutnie wyrafinowany? I czy zabije kolejny raz? Jeśli tak, to kto padnie jego ofiarą? – te i inne pytania spędzają sen z powiek policjantom, a zwłaszcza Ann, która zostaje uwikłana w osobistą grę prowadzoną przez jednego z podejrzanych.

Całość napisana jest tak interesująco, że trudno oderwać się od lektury. Fabuła jest przekonująca, wiarygodna i obfituje w nagłe zwroty akcji. Dzięki temu można zabawić się w prywatnego detektywa i spróbować odgadnąć, kto jest mordercą.

W ostatniej części trylogii dużą rolę odgrywa fryzyjska przyroda, którą autor opisuje w plastyczny, barwny sposób, dostrzegając i jej piękno, i grozę. Nieraz niemal fizycznie odczuwa się przejmujący chłód, wiatr czy słoneczne promienie przebijające się przez chmury. To dodatkowy atut powieści, która powinna zadowolić każdego miłośnika kryminałów.

„Grób we Fryzji Wschodniej” jest zwieńczeniem kryminalnej trylogii Klausa-Petera Wolfa. Każdą z części można czytać osobno, gdyż stanowią one zamknięte historie, jednak warto poznawać cykl po kolei, bo dzięki temu można szczegółowo prześledzić prywatne życie policjantów prowadzących śledztwa. Przy okazji ma się również okazję obserwować, jak zmieniał się warsztat pisarza,...