Powieść to trzeci tom należący do trylogii pieniawskiej. Autorka ponownie opisuje wydarzenia z życia młodych ludzi żyjących w tym samym mieście. Tym razem skupia się na historii syna gangstera.
Olek Tarwid to syn mężczyzny, którego w mieście znają wszyscy i to niekoniecznie z dobrych rzeczy. Chłopak stojący u progu dorosłości jest podobny do bogatego ojca, w szkole jest znany głównie z tego, że jest łobuzem. Olek robi wiele złych rzeczy, ale wie, że może pozwolić sobie na wiele, gdyż ojciec zawsze zadziała tak, by nie spotkały go żadne konsekwencje jego czynów. Złe emocje i zachowanie takie, a nie inne są u nastolatka konsekwencją brutalności ojca i jego zachowania w stosunku do syna. Jak każdy młody człowiek Olek także musi podjąć trudną decyzję. U chłopaka jest to wybór pomiędzy życiem z poniżającym go ojcem, ale w bogactwie lub rezygnacja z wygodnego życia, ale możliwość zmiany swojego zachowania i posiadanie szacunku do samego siebie. Olek wybiera tą drugą ścieżkę i ucieka od brutalnego ojca. Pewne wydarzenia sprawiają, że trafia do tradycyjnej wsi z dala od dużego miasta. Chłopak nigdy wcześniej nie poznał takiego życia, teraz trafia do chaty pewnej babki, która okazuje się jego biologiczną babcią. Chłopak sam jest zaskoczony swoimi odczuciami, odnajduje satysfakcję w rąbaniu drewna, czy wyciąganiu wody ze studni. Losy malutkiej, tradycyjnej wsi są policzone, ponieważ już niedługo przez jej środek będzie przebiegać autostrada wykonana na zlecenie ojca chłopaka. Olek pomaga mieszkańcom w codziennych pracach i trudach, odkrywa niezwykłość niewielkiej wsi, ale także tajemnice jej mieszkańców. To właśnie w tym tak dalekim od domu miejscu odnajduje miłość i akceptację wielu ludzi, którzy okażą się dla niego bardzo ważni. Chłopak poznaje Klarę – piękną właścicielkę wiejskiego baru. Sielanka, miłość i spokój w życiu Olka nie trwają jednak długo, gdyż ojciec chłopaka zjawia się w małej wsi.
Czy Olek podejmie decyzję o powrocie do brutalnego ojca? Czy chłopak odnajdzie miłość, akceptację i opiekę, której tak bardzo potrzebował? Jak pobyt w małej wsi zmieni nastolatka?
Książka Grażyny Bąkiewicz to już ostatni tom przygód bohaterów poznanych w powieściach „O Melba!” i „Stan podgorączkowy”. Autorka kończy większość wątków i wyjaśnia dlaczego bohaterowie postępowali tak, a nie inaczej. Czytelnik przewracając kolejne kartki powieści styka się z wieloma trudnymi decyzjami i problemami z jakimi muszą sobie radzić młodzi ludzie. Samotność, brak akceptacji i zrozumienia, przemoc, czy nieczyste interesy to tylko niektóre problemy, które poruszyła autorka. Powieść polecam każdemu, kto szuka wciągającej książki ukazującej bez koloryzowania prawdziwe życie nastolatków.

Powieść to trzeci tom należący do trylogii pieniawskiej. Autorka ponownie opisuje wydarzenia z życia młodych ludzi żyjących w tym samym mieście. Tym razem skupia się na historii syna gangstera.
Olek Tarwid to syn mężczyzny, którego w mieście znają wszyscy i to niekoniecznie z dobrych rzeczy. Chłopak stojący u progu dorosłości jest podobny do bogatego ojca, w szkole jest...

Książka może i ciekawa, aczkolwiek mnie zbytnio nie zainteresowała.

Książka może i ciekawa, aczkolwiek mnie zbytnio nie zainteresowała.

"Będę u Klary" to trzeci tom trylogii puławskiej autorstwa Grażyny Bąkiewicz. Dowiedzieć się o kontynuacji powieści, której zakończenie nie usatysfakcjonowało czytelnika to nie lada gratka.
Chyba, że spotka go rozczarowanie i okaże się, że drugi i trzeci tom nie mają także zakończenia-zakończenia. Tak otwarte zakończenie to najgorsza rzecz jaką pisarz może uczynić swoim czytelnikom. Oczywiście w dziedzinie sprawiania takich zawodów niekwestionowanym mistrzem jest Lemony Snicket, ale i pani Bąkiewicz brakuje niewiele.

Ale i tak obie kontynuacje "O melby" połknęłam, na każdą przeznaczając zaledwie dzień. Mama była wściekła, miałam posprzątać w pokoju, no ale cóż;)

"Stan podgorączkowy" nie wniósł zbyt wiele do mojej wiedzy, co do historii rozgrywającej się w pierwszym tomie, tyle tylko, że nie było szczęśliwego zakończenia, przynajmniej nie dla Olka. Część trzecia trylogii, a więc jak wnoszę tym razem niestety już ostatnia(czasem bym chciała aby niektórzy autorzy ulegali trendom i pisali czwarte części do swoich trylogii) jest napisana właśnie z punktu widzenia młodego Tarwida.

A dalej proszę nie czytać, jeśli nie jesteście po lekturze przynajmniej pierwszej części(druga się nie liczy).

Olek postanawia zwiać z domu, ale z tym postanowieniem kiepsko mu idzie. Po tym jak okazało się, że jego szczerość nikomu nie jest na rękę i nikt nie ma ochoty mu pomóc, już nie mówiąc o wyciągnięciu konsekwencji za katowanie syna na starym Tarwidzie, chłopak jeszcze bardziej zgorzkniał i pakuje się w jeszcze większą ilość kłopotów. Pary do urzeczywistnienia pomysłu o daniu w nogi, dostarcza mu dopiero znienawidzony kolega ze szkoły, który również opuszcza miasto.
Razem wpakują się w kłopoty, a Olek utnie w jakiejś dziurze. Czy nauczy się żyć normalnie? A może wróci do pieniędzy i poniżania u tatusia?

Akcja, intryga, styl pisania to u Grażyny Bąkiewicz pewniki, nie miałam się czego obawiać, ale inaczej jest z tematyką, tego u żadnego pisarza być pewnym nie można. To jak autor udźwignie ciężar historii, którą postanowił opisać, jest zawsze niewiadomą.
Mi wykonanie bardzo odpowiada. Autorka dobrze układa skalę ciężkości i nie nudzi. Opisuje specyfikę życia maleńkiej wioseczki, skazanej na zagładę i łączy to z intrygą o budowę autostrady, dodatkowo tonuje emocje i wspomnienia głównego bohatera, łącząc je z czasem obecnym w powieści.

"Będę u Klary" to książka dziwna i z pewnością dla niektórych może się okazać niestrawna, z powodu dziwnej bezpardonowości tej historii, ale jak dla mnie jest wspaniała. Tylko zakończenie mnie bulwersuje, bo boję się, że jest z nim podobnie jak w "O melba".

Polecam całą trylogię pieniawską, jak i inne powieści G. Bąkiewicz

"Będę u Klary" to trzeci tom trylogii puławskiej autorstwa Grażyny Bąkiewicz. Dowiedzieć się o kontynuacji powieści, której zakończenie nie usatysfakcjonowało czytelnika to nie lada gratka.
Chyba, że spotka go rozczarowanie i okaże się, że drugi i trzeci tom nie mają także zakończenia-zakończenia. Tak otwarte zakończenie to najgorsza rzecz jaką pisarz może uczynić swoim...

Ostatni tom trylogii pieniawskiej...;) Olek ma dość terroru więc szuka ucieczki.. Jest on bohaterem dynamicznym, z czasem powoli się zmienia... Trafia do "zapomnianej wiochy",ale z czasem staje się częścią małej społeczności... Mieszka u babki, która rzeczywiście jest jego biologiczną babcią, mamą jego matki...;) Jest wiadomo iż starsza pani, bardzo kocha swojego wnuka (przepisuje na niego gospodarstwo i młyn),chłopak bardzo kocha swoją babcię a także z wzajemnością, Klarę, dziewczynę, która jest właścicielką baru we wsi.... ;)
Znajduje w sobie odwagę by przeciwstawić się ojcu, nawet, gdy wie, że prawdopodobnie trafi do więzienia.... Jest to lektura bardzo trudna, jednocześnie pouczająca i poruszająca... Polecam naprawdę warto przeczytać!!!!!! ;)

Ostatni tom trylogii pieniawskiej...;) Olek ma dość terroru więc szuka ucieczki.. Jest on bohaterem dynamicznym, z czasem powoli się zmienia... Trafia do "zapomnianej wiochy",ale z czasem staje się częścią małej społeczności... Mieszka u babki, która rzeczywiście jest jego biologiczną babcią, mamą jego matki...;) Jest wiadomo iż starsza pani, bardzo kocha swojego wnuka...

Bardzo ciekawy pomysłowa historia. Odrobina tajemniczości zachęca do czytania. Podoba mi się też współczesny język tej książki.

Bardzo ciekawy pomysłowa historia. Odrobina tajemniczości zachęca do czytania. Podoba mi się też współczesny język tej książki.

Mimo najszczerszych chęci nie potrafiłam doczytać do końca. Może przyczyną było to, że nie czytałam poprzednich części, i dlatego nic a nic nie rozumiałam — kim jest główny bohater, dlaczego jest taki żałosny itp. Nawet o tym, jak się nazywa, dowiedziałam się jedynie z adnotacji — przez około pół książki nikt się nie zwrócił do niego po imieniu.

Poza tym świat wewnętrzny Olka nie wydał mi się na tyle interesujący, aby chcieć wniknąć w niego. Chłopak jedynie marudzi i użala się nad swoim losem, te ciągle porównywania siebie do psa przy ojcu są męczące i — konkretnie w tej powieści — mało wiarygodne. Uwierzyłam jedynie w pierwszą scenę znęcania się starszego Tarwida, a dalej to już było bezskuteczne i nudne rozmazywanie tego samego.

W wielką miłość Olka i Klary też nie za bardzo wierzyłam — to znaczy, wierzyłam w pożądanie, bo Klara nie była na skinienie, jak domniemane poprzednie dziewczyny, ale że ona tak naprawdę zakochała się w niego, bo urzekła ją jego osobowość — nigdy.

Wypożyczę chyba poprzednie części, może wtedy zmienię zdanie o tej.

Mimo najszczerszych chęci nie potrafiłam doczytać do końca. Może przyczyną było to, że nie czytałam poprzednich części, i dlatego nic a nic nie rozumiałam — kim jest główny bohater, dlaczego jest taki żałosny itp. Nawet o tym, jak się nazywa, dowiedziałam się jedynie z adnotacji — przez około pół książki nikt się nie zwrócił do niego po imieniu.

Poza tym świat wewnętrzny...

Tak jak reszta trylogii, książka dla młodzieży. Ta sama sytuacja i spojrzenie innego uczestnika.

Tak jak reszta trylogii, książka dla młodzieży. Ta sama sytuacja i spojrzenie innego uczestnika.

Cóż mogę napisać? Nie znajduję słów, które odpowiednio ujęłyby mój zachwyt.

Cóż mogę napisać? Nie znajduję słów, które odpowiednio ujęłyby mój zachwyt.

Myślę, że z całej trylogii p. Bąkiewicz książka "najmocniejsza". Niezbędna jest jednak lektura pozostałych 2 części, aby w pełni zrozumieć dylematy bohatera. Najtrudniejsza historia, a przez postawę bohatera na końcu- najbardziej wartościowa. Walka z własnymi słabościami jest trudna dla wszystkich- niezależnie od wieku, płci, rasy czy czasów, w jakich przyszło nam żyć...

Myślę, że z całej trylogii p. Bąkiewicz książka "najmocniejsza". Niezbędna jest jednak lektura pozostałych 2 części, aby w pełni zrozumieć dylematy bohatera. Najtrudniejsza historia, a przez postawę bohatera na końcu- najbardziej wartościowa. Walka z własnymi słabościami jest trudna dla wszystkich- niezależnie od wieku, płci, rasy czy czasów, w jakich przyszło nam żyć...

Hmmm nie wiem co napisać.. Jakoś nie mogę jej przeczytać. Na początku zapowiadało się, że książka będzie wspaniała, potem nagle okazało się,że po prostu nie dam rady. Nie przemawia do mnie, jest taka hm nijaka, ale to może dlatego,że jestem wymagającym czytelnikiem.

Hmmm nie wiem co napisać.. Jakoś nie mogę jej przeczytać. Na początku zapowiadało się, że książka będzie wspaniała, potem nagle okazało się,że po prostu nie dam rady. Nie przemawia do mnie, jest taka hm nijaka, ale to może dlatego,że jestem wymagającym czytelnikiem.