Książka zupełnie nie w stylu, który zwykle czytam. Mimo to dość ciekawa, zwłaszcza wątki historyczne, opowieść rodzinna. Część współczesna nieco banalna, ale nieźle napisana i czytało się przyjemnie.
Żałuję, że na zakończenie pewne wątki nie zostały rozwinięte i zamknięte, ale podejrzewam, że autorka pozostawiła to wyobraźni czytelnika, przeprowadzając go przez perypetie do spokojnego miejsca, gdzie wszystko zaczyna się jakoś układać.

Książka zupełnie nie w stylu, który zwykle czytam. Mimo to dość ciekawa, zwłaszcza wątki historyczne, opowieść rodzinna. Część współczesna nieco banalna, ale nieźle napisana i czytało się przyjemnie.
Żałuję, że na zakończenie pewne wątki nie zostały rozwinięte i zamknięte, ale podejrzewam, że autorka pozostawiła to wyobraźni czytelnika, przeprowadzając go przez perypetie do...

Mój pierwszy kontakt z Katarzyną Leżeńską był bardzo udany i zachęcający do poznawania innych jej powieści. A była to książka, napisana wspólnie z Ewą Milies- Lacroix, p.t. "Z całego serca".
"Studnia życzeń" trafiła do mnie kiedyś z blogosfery; skorzystałam z rozdawania książek, w ramach odchudzania zbiorów, przez jedną z zaprzyjaźnionych blogerek.
Ostatnio czytam głównie książki w ramach wyzwania trójki e-pik co sprawia, że jest ich trzy na miesiąc, ale w sierpniu moje trójkowe tytuły są objętościowo skromne więc zdecydowałam sięgnąć po jeszcze coś a to coś miało być lekkie i przyjemne w czytaniu, i mój wzrok zatrzymał się właśnie na "Studni życzeń".

Hanka, główna bohaterka książki, rozczulająca się nad swoim losem i na dodatek obwiniająca się za tragiczną śmierć męża wdowa z dorastającym synem, po śmierci swej babki powraca do swoich korzeni, które wywodzą się z Narwi na Podlasiu. Odwiedziny w starym rodzinnym domu i odkrycie przy pomocy serdecznej przyjaciółki swej babki Rozalii, Doroty, tajemnic jakie skrywają jego ściany sprawiają, że przy poplątanych i pełnych dramatyzmu losach jej rodowych poprzedniczek, prababki, babki, matki i jej siostry Julii jej osobiste przeżycia związane z nagłą, przed już kilku laty, śmiercią męża okazują się mieć całkiem inny wymiar niż się jej to cały czas wydaje i wreszcie zaczyna zauważać że niepotrzebnie zasklepiła się w swej wdowiej skorupie, co cały czas próbuje jej uświadomić serdeczna przyjaciółka Dominika.
Powrót do rodzinnego domu swej matki jednak nie tylko pozwala jej odkryć to co było dotychczas głęboko skrywane, a w tym to co było najboleśniejsze dla jej babki a i jest nadal dla matki, czyli zerwanie kontaktów z rodziną przez ciotkę Julię. Tu również spotka swoje, być może, przeznaczenie w postaci wnuka Doroty.

"Studnia życzeń" nie zawiodła mnie jeżeli chodzi o przyjemność czytania. To interesująca i wielowątkowa saga rodzinna,jakie lubię czytać, której przeplatana fabuła przenosi czytelnika razem z Hanką w odległe czasy, czasy, w których jej antenatki doświadczały w tym niespokojnym bardzo dla kraju etapie dziejowym różnych, w tym również dramatycznych, kolei losu.
Tytułowa studnia życzeń, której powierzały swe dziewczęce pragnienia niestety nie spełniała pokładanych w niej nadziei. Pierwsze uczucia musiały zostać z wielu przyczyn zastąpione tymi drugimi, które z czasem się pojawiały i w zasadzie okazywały się dobrymi wyborami. I ta właśnie retrospekcyjna część fabuły książki była w tej lekturze najbardziej interesująca i emocjonująca. Autorka w intrygujący sposób pozwala Hance odkrywać krok po kroku poruszające, a równocześnie niezwykłe historie kobiet, które ją poprzedziły w rodowej sadze, by w finale zaskoczyć ją i czytelnika porażającą prawdą o jej pochodzeniu.
Natomiast współczesność wypadła w książce bardziej nijako i trochę momentami nużąco. Wydawać by się mogło, że kobiety z przeszłości były bardziej z krwi i kości. Ich barwne postaci są tu bardziej wyraziste i intrygujące niż współczesnych bohaterek reprezentowanych przez Hankę i jej przyjaciółkę Dominikę, chociaż przyjaźń tych dwu kobiet, bardzo różniących się charakterami, wzbudza niekłamaną sympatię.

"Studnia życzeń" to bardzo dobra relaksująca lektura, gdyż styl jakim została napisana jest na tyle lekki i zawierający sporą dozę humoru, że nawet traumy bohaterek z retrospekcyjnej części powieści nie wyzwoliły we mnie silniejszych emocji a jej zaskakujące i chociaż przepełnione smutkiem zakończenie napawa optymizmem.

Mój pierwszy kontakt z Katarzyną Leżeńską był bardzo udany i zachęcający do poznawania innych jej powieści. A była to książka, napisana wspólnie z Ewą Milies- Lacroix, p.t. "Z całego serca".
"Studnia życzeń" trafiła do mnie kiedyś z blogosfery; skorzystałam z rozdawania książek, w ramach odchudzania zbiorów, przez jedną z zaprzyjaźnionych blogerek.
...

Bardzo mądra, ciepła, wzruszająca powieść o życiu. To powieść współczesna, ale jest w nią wpleciony wątek historyczny, jakże ciekawy, bo dotyczący dzielnych kobiet w czasie wojennej zawieruchy.
Są rodzinne tajemnice, które główna bohaterka odkrywa krok po kroku wychodząc pomaleńku ze swojej wieloletniej żałoby i izolacji od reszty świata. Jest także miłość - niespodziewana, trochę zaskakująca, ale taka prawdziwa. Katarzyna Leżeńska potrafi zaskakiwać - "Sudnię życzeń" spięła jakby klamrą, którą stanowią pierwszy i ostatni rozdział - a dlaczego? Przeczytajcie, bo warto.

Bardzo mądra, ciepła, wzruszająca powieść o życiu. To powieść współczesna, ale jest w nią wpleciony wątek historyczny, jakże ciekawy, bo dotyczący dzielnych kobiet w czasie wojennej zawieruchy.
Są rodzinne tajemnice, które główna bohaterka odkrywa krok po kroku wychodząc pomaleńku ze swojej wieloletniej żałoby i izolacji od reszty świata. Jest także miłość - niespodziewana,...

Uwielbiam tak pisane książki - rozpisane w historii, dziejące się w różnych przestrzeniach czasu, opowiadane z perspektywy kilku bohaterów. Polecam :)

Uwielbiam tak pisane książki - rozpisane w historii, dziejące się w różnych przestrzeniach czasu, opowiadane z perspektywy kilku bohaterów. Polecam :)

Naprawdę dobra książka. Rewelacyjnie poprowadzone dwa wątki, delikatnie ze sobą związane, jasno dające czytelnikowi do zrozumienia że czasy się zmieniają, a świat pozostaje światem, nie zawsze jest różowo ale trzeba z tym żyć. Poza tym, historie są ciekawe, przy czym Hance udaje się odkryć tajemnice sprzed lat. Są momenty w których można pomyśleć ,,Wow! Tego się nie spodziewałam", co jest pozytywny zaskoczeniem bo nie tego się oczekuje w tego typu książkach

Naprawdę dobra książka. Rewelacyjnie poprowadzone dwa wątki, delikatnie ze sobą związane, jasno dające czytelnikowi do zrozumienia że czasy się zmieniają, a świat pozostaje światem, nie zawsze jest różowo ale trzeba z tym żyć. Poza tym, historie są ciekawe, przy czym Hance udaje się odkryć tajemnice sprzed lat. Są momenty w których można pomyśleć ,,Wow! Tego się nie...

Świat, w którym rzeczywistość miesza się z przeszłością. Życie, w którym wydaje nam się, że wszystko a jednak okazuje się że nie wiemy nic. Postacie, które często oceniamy na podstawie własnych sądów, a które jak się okazuje są kimś innym niż myśleliśmy. I historia, która niby bez znaczenia a tak bardzo dotyka nas i naszego życia odwracając je do góry nogami.
Historia opowiadająca o Miłości, rozczarowaniu, rozgoryczeniu, próbie stanięcia na nogi po ciężkich doświadczeniach życiowych, o wojnie i rozstaniu i wszystkim na raz. Taka, w której chcemy więcej, w której prosimy o jeszcze i jeszcze, a ona kończy się i to zawsze zbyt szybko. Historia, dzięki której możemy wejść w świat inny, magiczny i jednocześnie prawdziwy.

Lubię czytać książki, w których teraźniejszość powraca do historii, jednak ta przebiła moje oczekiwania.

Świat, w którym rzeczywistość miesza się z przeszłością. Życie, w którym wydaje nam się, że wszystko a jednak okazuje się że nie wiemy nic. Postacie, które często oceniamy na podstawie własnych sądów, a które jak się okazuje są kimś innym niż myśleliśmy. I historia, która niby bez znaczenia a tak bardzo dotyka nas i naszego życia odwracając je do góry nogami.
Historia...

Dobra powieść na wakacje.
Akcja biegnie dwutorowo: współcześnie i jako opowieść pani Doroty przed i w czasie wojny.
Dzięki dobremu warsztatowi pisarskiemu, czyta się ją szybko i przyjemnie.
Jednak po przeczytaniu nie zajmuje myśli i można przejść do kolejnej lektury.
Ocena pomiędzy 4(nie zostaje w pamięci) i 5 (dobrze napisana)

Dobra powieść na wakacje.
Akcja biegnie dwutorowo: współcześnie i jako opowieść pani Doroty przed i w czasie wojny.
Dzięki dobremu warsztatowi pisarskiemu, czyta się ją szybko i przyjemnie.
Jednak po przeczytaniu nie zajmuje myśli i można przejść do kolejnej lektury.
Ocena pomiędzy 4(nie zostaje w pamięci) i 5 (dobrze napisana)

Książka przepełniona ciepłem, miłością i ... tajemnicą rodzinną. Wszystkie wątki ładnie się z sobą przeplatają i wzajemnie wiążą. Polecam każdej kobiecie która chce się odprężyć przy dobrej lekturze, a nie boi się czasami uronić łzy.

Książka przepełniona ciepłem, miłością i ... tajemnicą rodzinną. Wszystkie wątki ładnie się z sobą przeplatają i wzajemnie wiążą. Polecam każdej kobiecie która chce się odprężyć przy dobrej lekturze, a nie boi się czasami uronić łzy.

Całkiem przyjemnie się słuchało

Całkiem przyjemnie się słuchało

Im dalej tym czytało się lepiej. Przyznaje, że brakowało rozwiązań w kilku watkach. Sama powieść dobra ;)

Im dalej tym czytało się lepiej. Przyznaje, że brakowało rozwiązań w kilku watkach. Sama powieść dobra ;)