To chyba mój ulubiony tom serii. I z tego co pamiętam - najzabawniejszy. Dobra, lekka lektura. Polecam również film :)

To chyba mój ulubiony tom serii. I z tego co pamiętam - najzabawniejszy. Dobra, lekka lektura. Polecam również film :)

Przemyślenia Ellinga mnie urzekły. Pierwszej części nie czytałam, ale wcale nie trzeba tego robić, aby przeczytać drugą część. Podoba mi się dobór słów, widać w tym trochę zabawy. Tak jak wyrażenie "nieskomplikowany apostoł codzienności" użyte w opisie książki odniesione do kumpla i współlokatora Ellinga to piękne i zabawne zastępstwo różnych nacechowanych negatywnie słów ;)

Przemyślenia Ellinga mnie urzekły. Pierwszej części nie czytałam, ale wcale nie trzeba tego robić, aby przeczytać drugą część. Podoba mi się dobór słów, widać w tym trochę zabawy. Tak jak wyrażenie "nieskomplikowany apostoł codzienności" użyte w opisie książki odniesione do kumpla i współlokatora Ellinga to piękne i zabawne zastępstwo różnych nacechowanych negatywnie słów...

Kolejne, już drugie spotkanie z Ellingiem. Jeśli ktoś nie lubi trylogii, serii, tasiemcowych opowieści, to jest duża szansa, że jednak po drugą część przygód mamusinsynka sięgnie. Podobnie jak ja.

W tej części poznajemy Ellinga już po wyjściu z psychiatryka, na wolności, na której w towarzystwie Kjella - kumpla z pokoju - ma nauczyć się żyć. I tak oto jesteśmy świadkami jego pierwszych, samotnych spacerów, wypadów do knajpy, gdzie zawiera pierwszą przyjaźń ze starszym mężczyzną o uroczym imieniu Alfons, upojenia alkoholowego, swatania przyjaciela...

Elling zaczyna żyć na nowo, bez matki, sam stawiając czoła problemom. Pomaga wraz z Kjellem ciężarnej sąsiadce, jest świadkiem inicjacji seksualnej swojego przyjaciela, przeżywa skrajne emocje, od zazdrości o kumpla po kibicowanie mu w walce, którą toczy on sam - walce o normalne życie.
Życie, które zaczyna prowadzić Elling wydaje się być normalne, ale sam Elling... zaczyna być mocno irytujący, zarozumiały i fantasmagoryczny.

Wkurzasz mnie Elling, ale to nie Twoja wina. Niemniej trzymam kciuki za Twoje mocno spóźnione dorastanie.

Kolejne, już drugie spotkanie z Ellingiem. Jeśli ktoś nie lubi trylogii, serii, tasiemcowych opowieści, to jest duża szansa, że jednak po drugą część przygód mamusinsynka sięgnie. Podobnie jak ja.

W tej części poznajemy Ellinga już po wyjściu z psychiatryka, na wolności, na której w towarzystwie Kjella - kumpla z pokoju - ma nauczyć się żyć. I tak oto jesteśmy świadkami...

Druga część opowieści o Ellingu zupełnie nie przypadła mi do gustu, bo Elling coraz mniej sympatyczny się robi, wiecznie naburmuszony... no, ale skoro już czytam... (w końcu filmy mi się podobały). Właściwie ta część nie jest zupełnie o nim. Bardziej skupia się na perypetiach jego przyjaciela z psychiatryka - Kjella, który całkiem nieźle aklimatyzuje się w życiu za murami szpitala. Elling go tylko obserwuje. I choć dba zdecydowanie lepiej o higienę, to jakoś trudniej mu prowadzić zwyczajne życie, bez przewodnika, opiekuna. Czy ma szansę się jednak przystosować? Obstawiam, że ma szansę.

Druga część opowieści o Ellingu zupełnie nie przypadła mi do gustu, bo Elling coraz mniej sympatyczny się robi, wiecznie naburmuszony... no, ale skoro już czytam... (w końcu filmy mi się podobały). Właściwie ta część nie jest zupełnie o nim. Bardziej skupia się na perypetiach jego przyjaciela z psychiatryka - Kjella, który całkiem nieźle aklimatyzuje się w życiu za murami...

Genialnie napisana i przetlumaczona, mega zabawna, mozna smiac sie i plakac.

Genialnie napisana i przetlumaczona, mega zabawna, mozna smiac sie i plakac.

Dalsze losy Ellinga.
Tym razem staje przed ogromnym wyzwaniem. Przeprowadza się do samodzielnego mieszkanie, nie jest jednak w swych zmaganiach sam. Towarzyszy mu przyjaciel, którego znamy już z poprzedniej części przygód Ellinga, Kjell Bjarne.
Mozolna droga do samodzielności jest naszpikowana trudnościami. Pokonanie lęku przed telefonem, czy też przed wyjściem z domu przybliża ich do bycia pełnoprawnymi członkami społeczeństwa, wraz ze wszystkimi przywilejami i obowiązkami.
"Na śmierć i życie" jest jeszcze lepsze niż "Elling mamusin synek". Akcja toczy się wartko, Elling dojrzewa, uczy się i odkrywa w sobie powołanie do bycia poetą, w jego życiu pojawiają się nowe osoby, które go motywują do działania. Nie jest już samotny.
Ciepłej i zabawnej historii ciąg dalszy zaostrza apetyt. Mam nadzieję że ostatnia część, okaże się równie dobra.

Dalsze losy Ellinga.
Tym razem staje przed ogromnym wyzwaniem. Przeprowadza się do samodzielnego mieszkanie, nie jest jednak w swych zmaganiach sam. Towarzyszy mu przyjaciel, którego znamy już z poprzedniej części przygód Ellinga, Kjell Bjarne.
Mozolna droga do samodzielności jest naszpikowana trudnościami. Pokonanie lęku przed telefonem, czy też przed wyjściem z domu...