Całkiem dobra. O ekscentrycznym pisarzu oraz poranionej i zniszczonej przez ludzi młodej kobiecie...

Całkiem dobra. O ekscentrycznym pisarzu oraz poranionej i zniszczonej przez ludzi młodej kobiecie...

Bardzo przyzwoita obyczajówka, z wątkiem kryminalnym, pogłębiona psychologicznie
z cyklu: rozrywka nieobrażająca inteligencji czytelnika:)

Bardzo przyzwoita obyczajówka, z wątkiem kryminalnym, pogłębiona psychologicznie
z cyklu: rozrywka nieobrażająca inteligencji czytelnika:)

Jedna z najbardziej niesamowitych książek Joyce Carol Oates, zanurzona wprost w symbolizmie, choć w polskim tłumaczeniu część tej symboliki zaginęła.

Pozornie osadzona we współczesnej Ameryce, Dziewczyna z tatuażami naprawdę rozgrywa się w piekle. Ta symbolika przedstawiona jest poprzez obraz Akron, w którym urodził się Alma i gdzie nieużywane kopalnie "płoną pod podmiejskimi ulicami". Z kolei drugi z głównych bohaterów, starzejący się bogaty Żyd, Seigl, wykorzystał piekło obozów koncentracyjnych w swojej powieści "Cienie", a w chwili, kiedy go poznajemy, jest właśnie w połowie tłumaczenia "Eneidy" Wergiliusza - najsłynniejszego fragmentu opisującego zejście do piekła (Wergiliusz został też piekielnym przewodnikiem wycieczek Dantego w "Boskiej komedii").

Niespodziewane spotkanie tandetnej, prostej Almy i bogatego, wykwintnego Seigla tworzy główną oś powieści. Ich relacji towarzyszy tragedia nieporozumień: Alma - wychowana na obiegowych opiniach, stereotypach i uprzedzeniach rasowych, nienawidzi Seigla za to, że jako Żyd "dorobił się na ludzkiej nędzy", mimo że faktycznie jest on ateistą, synem matki prezbiterki. Seigl z kolei całkowicie naiwnie ufa Almie, nawet wtedy, gdy kradnie jego rękopisy i niszczy jego cenne pierwsze wydaniat

W miarę postępu choroby Seigla staje się on coraz bardziej zależny od Almy. A kiedy schorowany słabnie, jej nienawiść do niego staje się mordercza. Jednocześnie pojawia się w ich relacji coś na kształt niedopowiedzianego romansu. Nienawiść Almy do „starego Żyda” może w każdej chwili przerodzić się w uwielbienie. Niezadeklarowane pragnienie Seigla wobec Almy mogłoby, gdyby odkrył jej małe zdrady, przekształcić się w odrazę.

W całej powieści Oates uzyskuje nadzwyczajną energię ze zderzenia wysokiej kultury Seigla (piekło Dantego) z niską Almy („Co do diabła”). Ich osobiste konflikty znajdują odzwierciedlenie w konfliktach kulturowych, starciu chrześcijaństwa i antysemityzmu, historii Holokaustu i jego negacji, kultury klasowej i intelektualnej, męskiej i żeńskiej. Erudycja Seigla pozwala Oates na wyraźne odniesienie się do greckich religijnych koncepcji pychy i nemezis.

Wszystko to składa się na całkowicie wciągającą opowieść opowiedzianą w niemal maniakalnym stylu. Proza krótkich, nieomal skandowanych zdań brzmi czasem jak rytmiczna muzyka: „Pierwszy raz była z chłopcem. Ósma klasa. Chłopiec był starszy." "Jej matka ją obwąchała. Sweter, który robiła jej babcia, był podarty i zabłocony. Cuchnęła potem, piwem, seksem”. Jednak mimo żwawego tempa, autorka nie traci nic ze zdolności pogłębienia obu postaci. Dwoje głównych bohaterów to pełnokrwiste postaci, czego niestety nie sposób powiedzieć o pozostałych bohaterach książki (sadystyczny alfons Dmitri wydaje się wręcz banalny).

Melodramatyczny punkt kulminacyjny okazuje się jednocześnie nieunikniony i nieoczekiwany. Nawet gdy mają miejsce końcowe wydarzenia, powieść zdaje się cofać w czasie - jakby przez cały czas była przebraną powieścią gotycką z XIX wieku; w komplecie ze zdegenerowanymi arystokratami i nielojalnymi sługami, samotnymi zamkami i niezrozumianymi potworami...

Jedna z najbardziej niesamowitych książek Joyce Carol Oates, zanurzona wprost w symbolizmie, choć w polskim tłumaczeniu część tej symboliki zaginęła.

Pozornie osadzona we współczesnej Ameryce, Dziewczyna z tatuażami naprawdę rozgrywa się w piekle. Ta symbolika przedstawiona jest poprzez obraz Akron, w którym urodził się Alma i gdzie nieużywane kopalnie "płoną pod...

Nieco nudna historia o emocjonalnym impotencie i dziewczynie po przejściach. Zestawienie w parę dwojga tak różnych osób miało zapewne dac autorce szanse na pogłębienie portretów psychologicznych swoich bohaterów, ale niestety tak się nie stało. Postaci są szablonowe, przewidywalne, jednowymiarowe mimo, że autorka stara się jak może dorobić im głębię. W oczekiwaniu na jakiś przebłysk geniuszu autorki dotarłam do ostatniej strony mocno rozczarowana.

Nieco nudna historia o emocjonalnym impotencie i dziewczynie po przejściach. Zestawienie w parę dwojga tak różnych osób miało zapewne dac autorce szanse na pogłębienie portretów psychologicznych swoich bohaterów, ale niestety tak się nie stało. Postaci są szablonowe, przewidywalne, jednowymiarowe mimo, że autorka stara się jak może dorobić im głębię. W oczekiwaniu na jakiś...

W fascynujący sposób autorka skupia się na przedstawieniu głównych bohaterów, reszta jest jakby dopełnieniem. Dociera do ich najmocniej skrywanych emocji i myśli.
Ta dwójka, jakże różna, połączona przypadkiem, nieumiejąca adekwatnie okazywać i odbierać wzajemnych uczuć.

W fascynujący sposób autorka skupia się na przedstawieniu głównych bohaterów, reszta jest jakby dopełnieniem. Dociera do ich najmocniej skrywanych emocji i myśli.
Ta dwójka, jakże różna, połączona przypadkiem, nieumiejąca adekwatnie okazywać i odbierać wzajemnych uczuć.

Są książki, gdzie każde słowo i zdanie ma sens i pięknie się to układa i czyta. Są też książki, gdzie jest nadmierność słów i gdzie przeczytanie jednego zdania na stronę wystarcza, żeby wiedzieć o co chodzi, bo reszta nudzi lub jest zbyt zagmatwana. Nie wiadomo po co....
Zaczynam się uczyć tak czytać! Zaczyna mnie to na dodatek bawić!
To jedna ze słabszych pozycji Joyce, która cenię za inne dzieła.

Są książki, gdzie każde słowo i zdanie ma sens i pięknie się to układa i czyta. Są też książki, gdzie jest nadmierność słów i gdzie przeczytanie jednego zdania na stronę wystarcza, żeby wiedzieć o co chodzi, bo reszta nudzi lub jest zbyt zagmatwana. Nie wiadomo po co....
Zaczynam się uczyć tak czytać! Zaczyna mnie to na dodatek bawić!
To jedna ze słabszych pozycji Joyce,...

Wynudziłam się. Lubię tę autorkę, ale ta książka kompletnie nie przypadła mi do gustu. Gdyby nie była taka krótka, pewnie bym nie doczytała do końca...

Wynudziłam się. Lubię tę autorkę, ale ta książka kompletnie nie przypadła mi do gustu. Gdyby nie była taka krótka, pewnie bym nie doczytała do końca...

Lubię twórczość tej autorki, ale ta książka wyjątkowo mi "nie podeszła... " Irytujący, sztuczni bohaterowie, nudna fabuła, nic ciekawego... Rozważania na temat holokaustu przeplatane wulgarnymi opisami, wszystko to jakieś dziwne, pochrzanione. Nie mój klimat.

Lubię twórczość tej autorki, ale ta książka wyjątkowo mi "nie podeszła... " Irytujący, sztuczni bohaterowie, nudna fabuła, nic ciekawego... Rozważania na temat holokaustu przeplatane wulgarnymi opisami, wszystko to jakieś dziwne, pochrzanione. Nie mój klimat.

O dziwo bardzo mi się podobała. Niebanalna historia i niebanalne zakończenie.

O dziwo bardzo mi się podobała. Niebanalna historia i niebanalne zakończenie.

Intrygująca...

Intrygująca...