To będą dwie opinie. Jedna dotyczy części 1 i 2(wnikających w życie Czechowa) pisanych manierą która mi nie odpowiadała. Styl swobodny i familiarny z dialogami przypominającymi fabularyzowaną biografię i zbyt pewnym siebie tłumaczeniem motywów, zachowań i nastawienia historycznych postaci. Natomiast część trzecia to właśnie to, na co byłam nastawiona. Ma cechy reportażu pisanego przez entuzjastę Czechowa, który by go lepiej zrozumieć wyrusza szlakiem podróży Czechowa na Sachalin. Tu Bieżyn świetnie prowadzi linię od Czechowa poprzez historię aż do współczesności - linie interpretacji, przezywania literatury i połączenia jej z rzeczywistością. . Wyjaśnia też fenomen "rosyjskiej chandry" i czechowowskiego znudzenia życiem. Ponieważ jednak jest to tylko 1/3 książki całościowa ocena nie może być wyższa.

To będą dwie opinie. Jedna dotyczy części 1 i 2(wnikających w życie Czechowa) pisanych manierą która mi nie odpowiadała. Styl swobodny i familiarny z dialogami przypominającymi fabularyzowaną biografię i zbyt pewnym siebie tłumaczeniem motywów, zachowań i nastawienia historycznych postaci. Natomiast część trzecia to właśnie to, na co byłam nastawiona. Ma cechy reportażu...

Dlaczego słynnego autora opowiadań poniosło aż na Sachalin? Na to właśnie pytanie cierpliwie próbuje znaleźć odpowiedź Leonid Bieżyn.

Jak wyglądało jego życie i najbliższe otoczenie wcześniej, przed podjęciem takiej decyzji...

Dzięki tej pomysłowo napisanej biografii czytelnik może wprost zanurzyć się w Czechowie. Wyborna lektura, starannie przygotowana przez Wydawnictwo Sic!

Wyróżniony fragment, s. 264-265:

„To chyba Lika Mizinowa najlepiej ze wszystkich rozumiała - w sensie psychologicznym - tę cechę Czechowa, dlatego też pogodziła się z ich nieudanym romansem. Pogodziła się, ponieważ w końcu sobie wyjaśniła, że Czechow zawsze jest tam, gdzie go nie ma, jakby wiecznie wabiony i niepokojony przez nieznaną stepową wolnicę. Stąd brała się u niego również niemożność usiedzenia na miejscu i nieustanne włóczęgi - od Odessy po Sachalin i Cejlon. W drodze nie był szczęśliwy, ale był wolny. Spokój i wolność - jak na wieki określił ten stan Puszkin”.

Dlaczego słynnego autora opowiadań poniosło aż na Sachalin? Na to właśnie pytanie cierpliwie próbuje znaleźć odpowiedź Leonid Bieżyn.

Jak wyglądało jego życie i najbliższe otoczenie wcześniej, przed podjęciem takiej decyzji...

Dzięki tej pomysłowo napisanej biografii czytelnik może wprost zanurzyć się w Czechowie. Wyborna lektura, starannie przygotowana przez Wydawnictwo...

Formacja, która reprezentował m.in. Czechow - czyli liberalna inteligencja XIX wieku - była czymś najlepszym, co się Rosji kiedykolwiek przydarzyło.

Szkoda, że nigdy nie stała się ona czynnikiem decydującym w państwie - choć być może przestałaby wtedy być tym, za co ją cenimy. A cenimy ją m.in. za wiele dzieł tego najwybitniejszego pisarza rosyjskiego, obok Tołstoja i Dostojewskiego. A także za jego niebywałą wyprawę na Sachalin.

Nie miała ona bynajmniej celu turystycznego, lecz… poprawę losu zsyłanych tam przestępców, nieludzko tam traktowanych. Wizyta pisarza i jej rozgłos przyczyniły się do nadania elementarnych praw więźniom- osobom, o które nikt inny się nie upomniał (nb. chciałbym dziś widzieć jakiegoś polskiego pisarza walczącego o prawa uwięzionych, a jest o co, choćby o zamkniętych na amen – już po zakończeniu odbywania wyroków!!! - w tzw. KOZZD, który z sowiecką psychuszką kojarzy mi się natychmiast i wyłącznie, jako 28-letniemu mieszkańcowi PRL).

A to o tym jest w istocie ta zajmująca książka: o wrażliwości na los Innego, choćby i nawet przez niego zawiniony, co nie odbiera mu ludzkiej godności i człowieczeństwa. W tym kontekście mam niewesołe refleksje o tym, co się dziś dzieje na granicy z Białorusią, a zwłaszcza jak to jest odbierane przez wielu moich rodaków, bo o rządzących nawet nie ma co mówić....

"Nie wolno nie robić niczego tyko dlatego, że nie można zrobić wszystkiego" - pisał któryś z dekabrystów, tego szlachetnego pokolenia "przyjaciół Moskali"

Formacja, która reprezentował m.in. Czechow - czyli liberalna inteligencja XIX wieku - była czymś najlepszym, co się Rosji kiedykolwiek przydarzyło.

Szkoda, że nigdy nie stała się ona czynnikiem decydującym w państwie - choć być może przestałaby wtedy być tym, za co ją cenimy. A cenimy ją m.in. za wiele dzieł tego najwybitniejszego pisarza rosyjskiego, obok Tołstoja i...

W 1890 roku niezdrowy już Czechow wyruszył na Sachalin by opisać warunki życia katorżników na tej wyspie.
Autor, 100 lat później, udaje się w sentymentalną podróż śladami autora.
Szczegóły, szczególiki i głęboka dyskusja "po co jechał"?
Jedno trzeba przyznać, tam w Rosji znają perfekcyjnie zarówno jego twórczość jak i życie.

W 1890 roku niezdrowy już Czechow wyruszył na Sachalin by opisać warunki życia katorżników na tej wyspie.
Autor, 100 lat później, udaje się w sentymentalną podróż śladami autora.
Szczegóły, szczególiki i głęboka dyskusja "po co jechał"?
Jedno trzeba przyznać, tam w Rosji znają perfekcyjnie zarówno jego twórczość jak i życie.

Książka jest naprawdę dobra, bardzo dobra jeśli czytelnik ubóstwia Czechowa - jak go tylko lubi, to za mało. Przyznam, że męczyłam się, chciałam dobrnąć do jej końca, dowiedzieć się w końcu dlaczego Czechow ruszył na Sachalin, ale dopiero trzecia część tej książki mnie wciągnęła. Nigdy do tej książki nie wrócę, wyssała ze mnie energię, ale gatunkowo jest dobra i polecam ją wszystkim, którzy mają wiedzę o Czechowie i odczuwają głęboką więź z tym autorem. Leonid Bieżyn na pewno do takich fanów należy i to, czego doświadczył by tę książkę napisać jest na pewno cenniejsze niż produkt tego doświadczenia, tj. sama książka.

Książka jest naprawdę dobra, bardzo dobra jeśli czytelnik ubóstwia Czechowa - jak go tylko lubi, to za mało. Przyznam, że męczyłam się, chciałam dobrnąć do jej końca, dowiedzieć się w końcu dlaczego Czechow ruszył na Sachalin, ale dopiero trzecia część tej książki mnie wciągnęła. Nigdy do tej książki nie wrócę, wyssała ze mnie energię, ale gatunkowo jest dobra i polecam ją...

Bieżyn mnie irytuje, tak mnie irytuje tym patosem, że czytać dalej nie mogę. Na domiar złego te jego osądy o Czechowie, chciało by się powiedzieć z d...y są, jakieś oczywistości wymyślone, niczym nie potwierdzone zachowania Czechowa przyjęte jako pewnik. Takie powielanie opinii Bieżyna może wywołać sporo chaosu przy różnego rodzaju opracowaniach.
Nie lubię książek, które stawiają mnie w sytuacji nieufnej do tego co czytam.

Bieżyn mnie irytuje, tak mnie irytuje tym patosem, że czytać dalej nie mogę. Na domiar złego te jego osądy o Czechowie, chciało by się powiedzieć z d...y są, jakieś oczywistości wymyślone, niczym nie potwierdzone zachowania Czechowa przyjęte jako pewnik. Takie powielanie opinii Bieżyna może wywołać sporo chaosu przy różnego rodzaju opracowaniach.
Nie lubię książek, które...

Biografia Czechowa została znakomicie przetłumaczona przez Renatę Lis – autorkę książki o Iwanie Buninie ("W lodach Prowansji. Bunin na wygnaniu") oraz ”Ręki Flauberta”. Obie te książki są w jakimś sensie podobne do biografii Bieżyna. Ukazują pisarza poprzez jego tajemnicę, wskazując zarazem na silny związek między nim a miejscem, do którego przynależy. I nie są suche – mają temperaturę emocji, którymi pisarz obdarza swojego bohatera. Tłumaczenie książki Bieżyna jest nie tylko bardzo dobre i świetnie się je czyta – autorka zachowała także niektóre słowa rosyjskie (objaśniając ich znaczenie w przypisach),w przypadku gdy polski odpowiednik nie jest w stanie oddać bogactwa treści. To takie smaczki, dzięki którym udaje się poczuć opisywany świat i sposób myślenia o nim.

Całość na KULTURALNE INGREDIENCJE BLOG
https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/2017/11/l-biezyn-anton-czechow-droga-na-wyspe.html

Biografia Czechowa została znakomicie przetłumaczona przez Renatę Lis – autorkę książki o Iwanie Buninie ("W lodach Prowansji. Bunin na wygnaniu") oraz ”Ręki Flauberta”. Obie te książki są w jakimś sensie podobne do biografii Bieżyna. Ukazują pisarza poprzez jego tajemnicę, wskazując zarazem na silny związek między nim a miejscem, do którego przynależy. I nie są suche –...

I ponownie Rosja ale to opowieść o Czechowie w trzech częściach gdy każda zawiera po dwadzieścia rozdziałów. Momentami wyglądających jak osobne opowieści. Dlatego wyszła książka nie łatwa bo należy uważać czytając. Autor nie tylko siebie przygotowuje do podróży na Sachalin stąd tyle szczegółów z życia Antona Czechowa. I ciągle poznajemy Rosję tamtą z końca XIX wieku jak i współczesną. A podróż nawet ta w stulecie wyprawy pisarza jest poniekąd pielgrzymką wyznawcy z "Sachalinem" w ręku. Zwracam uwagę na dobrze napisany tekst, dla czytelnika jest to niezwykle ważne. Ale także muszę podkreślić iż przekład Renaty Lis oraz przypisy dodają tej opowieści jeszcze obrazu. Jest to znaczący argument aby zapoznać się z tą niezwykłą książką

I ponownie Rosja ale to opowieść o Czechowie w trzech częściach gdy każda zawiera po dwadzieścia rozdziałów. Momentami wyglądających jak osobne opowieści. Dlatego wyszła książka nie łatwa bo należy uważać czytając. Autor nie tylko siebie przygotowuje do podróży na Sachalin stąd tyle szczegółów z życia Antona Czechowa. I ciągle poznajemy Rosję tamtą z końca XIX wieku jak i...