Opatrzności chroń nas przed kobiecym Bondem.

Bohaterka to połączenie Indiany Jonesa z Arsenem Lupinem co przynajmniej mają nam sugerować peany na jej cześć na starcie książki oraz brawurowa akcja w Moskwie.

Niestety cała błyskotliwość i charyzma ulatnia się zaraz potem i przez resztę przygody Simona daje popis ofukiwania innych przy byle okazji a przy pierwszym poważniejszym kryzysie totalnie sie rozkleja i stanowi kłębek buzujących emocji, które w większości działają destrukcyjnie na jej zdolność do działania.

Nie brakuje też ataków braku logiki, gdzie bohaterka wsuwką do włosów potrafi w kilka chwil otworzyć drzwi w dobrze strzeżonym muzeum by potem jedyną formą poradzenia sobie ze zwykłą kłódką była rozwalenie jej siłą. O niezwykłym szpiegowskim wręcz sprycie nie wspominając gdy chwilę potem daje się wykiwać jak dziecko.
Nie brakuje również taniego romansidła z nie dość, że zaskakującym co w dodatku idiotycznym zwrotem akcji. Mamy już tego miśkowato-fajtłapowatego Andreasa, który jednak gdy trzeba okazuje się raz siłą sprawczą wyrywającą bohaterkę ze stuporu a kiedy indziej takim poczciwiną, który ściąga im na głowę kłopoty. No, a potem...
Nie obyło się bez zupełnie bzdurnego finału. Scenę wcześniej bohaterka w przerażeniu poddaje się Konstantinosowi opisywanemu jako bezwzględny despota gotowy zabijać z byle powodu by w finale naigrywać się z niego w żywe oczy tak jakby wszelkie jego cechy w tajemniczy sposób się dematerializowały na rzecz nowych faktów.

Bardzo infantylne i miałkie czytadło, ale mimo wszystko dość sprawnie wciągnięci w pędzącą akcję dajemy się jej porwać. Przyjemność lektury uzależniona jest od umiejętności uodpornienia się na lawinowo zalewające durnoty.

Opatrzności chroń nas przed kobiecym Bondem.

Bohaterka to połączenie Indiany Jonesa z Arsenem Lupinem co przynajmniej mają nam sugerować peany na jej cześć na starcie książki oraz brawurowa akcja w Moskwie.

Niestety cała błyskotliwość i charyzma ulatnia się zaraz potem i przez resztę przygody Simona daje popis ofukiwania innych przy byle okazji a przy pierwszym...

.

.

Książka zdecydowanie przygodowa. Bez większego sensu i racjonalności, ale czytadło komunikacyjne albo chorobowe dobre. Dla udręczonego mózgu wręcz wskazane. Myślenie można wyłączyć. Dzieje się samo bez udziału czytelnika nawet. Bohaterką jest pani archeolog Simona Brenner. Towarzyszymy jej w podróży po Grecji w poszukiwaniu pięknego artefaktu jakim jest diadem pochodzący ze starożytnej Troi, znany jako diadem Heleny ze Skarbu Priama. Ona chce go dostać w swoje piękne rączki i sprzedać na czarnym rynku. Potem pożyć na poziomie i bezstresowo. Plan okazuje się nader trudny do zrealizowania bo konkurencja wyrosła Simonie pokątnie. Dzieje się dużo i szybko. Tekst nadaje się na przygodowy film familijny jeśli sceny z seksem w roli głównej się wytnie. Postaci są wyraziste i jednowymiarowe, humor bywa, natomiast język jest prosty i nieco ironiczny. Polecam jako prostą i niewymagająca rozrywkę.

Książka zdecydowanie przygodowa. Bez większego sensu i racjonalności, ale czytadło komunikacyjne albo chorobowe dobre. Dla udręczonego mózgu wręcz wskazane. Myślenie można wyłączyć. Dzieje się samo bez udziału czytelnika nawet. Bohaterką jest pani archeolog Simona Brenner. Towarzyszymy jej w podróży po Grecji w poszukiwaniu pięknego artefaktu jakim jest diadem pochodzący ze...

Może spodziewałam się czegoś ambitniejszego po określeniu na okładce "thriller archeologiczny"?... Ale nie uznam czasu poświęconego na czytanie za stracony. Był to przyjemny wakacyjny weekend z lekturą niewymagającą jakiegoś głębszego zaangażowania.

Może spodziewałam się czegoś ambitniejszego po określeniu na okładce "thriller archeologiczny"?... Ale nie uznam czasu poświęconego na czytanie za stracony. Był to przyjemny wakacyjny weekend z lekturą niewymagającą jakiegoś głębszego zaangażowania.

Siegnąłem z ciekawości.. Chyba każdy lubi poszukiwanie skarbów...
Simona jest archeolożką i .... złodziejką...
No bo według jej zasady trzeba z czegoś żyć...
Mamy starożytną Troję i diadem Heleny wykonany ze złota...
Czyta się szybko, pełno zwrotów akcji...
Dałem 8/10 bo coś innego od książek typu : trup ściele się gęsto czy krwawych miejsc zbrodni..

Siegnąłem z ciekawości.. Chyba każdy lubi poszukiwanie skarbów...
Simona jest archeolożką i .... złodziejką...
No bo według jej zasady trzeba z czegoś żyć...
Mamy starożytną Troję i diadem Heleny wykonany ze złota...
Czyta się szybko, pełno zwrotów akcji...
Dałem 8/10 bo coś innego od książek typu : trup ściele się gęsto czy krwawych miejsc zbrodni..

Książkę ogólnie oceniłabym na 7/10, ale zakończenie jest wyraźnie gorsze i obniża moją ocenę. Postacie zachowują się niewiarygodnie, są całkowicie niespodziewane zwroty akcji, chyba tylko dla samych zwrotów akcji. Ogólnie jednak historia o złodziejce zabytków a'la Indiana Jones jest wciągająca i ciekawa, jak zwykle bardzo dobrze napisana.

Książkę ogólnie oceniłabym na 7/10, ale zakończenie jest wyraźnie gorsze i obniża moją ocenę. Postacie zachowują się niewiarygodnie, są całkowicie niespodziewane zwroty akcji, chyba tylko dla samych zwrotów akcji. Ogólnie jednak historia o złodziejce zabytków a'la Indiana Jones jest wciągająca i ciekawa, jak zwykle bardzo dobrze napisana.

Ciekawy koncept... kryminał w stylu przygodowym coś a'la Indiana Jones... jest pewna irytująca postać drugoplanowa... mi się podobało.
Jeżeli ktoś lubi klimaty przygodowe w postaci jakiś wykopalisk, skarbu itp. (w filmach oklepany schemat) i żądzy pieniędzy to na pewno nie straci czas w tej książce.

Ciekawy koncept... kryminał w stylu przygodowym coś a'la Indiana Jones... jest pewna irytująca postać drugoplanowa... mi się podobało.
Jeżeli ktoś lubi klimaty przygodowe w postaci jakiś wykopalisk, skarbu itp. (w filmach oklepany schemat) i żądzy pieniędzy to na pewno nie straci czas w tej książce.

Główna bohaterka tak irytująca że aż śmieszna. Czułam się jakbym czytała przygodową komedię dla młodzieży.

Główna bohaterka tak irytująca że aż śmieszna. Czułam się jakbym czytała przygodową komedię dla młodzieży.

Nie jest to dobra książka. Niestety pewna formuła u Pani Guzowskiej się wyczerpała. Nowa historia i nowa protagonistka miały być w założeniu odświeżeniem po mocno zużytym w eksploatacji cyklu z Mario Yblem, ale zupełnie nie wyszło.
Wszystkie postaci z tej powieści to kopie postaci z poprzednich książek Guzowskiej. Mam wrażenie, że autorka umie opisywać 3-4 rodzaje charakterów, a potem je kopiuje w swoich książkach. Przecież Simona to wypisz wymaluj Pola, właściwie bez żadnej różnicy w osobowości. Antagoniści też są tożsame jak w innych książkach. Zaś postacie 2-3 planowe to manekiny bez emocji i charakteru.

Prawda jest taka, że gdyby nie tematyka archeologiczna, to ta powieść nie miałaby nic do zaoferowania.

Fakt, że pióro jest lekkie i czyta się szybko i przyjemnie nie jest żadnym atutem. Te zmarnowane 2 dni można było poświęcić na lepszą lekturę.

Ostatecznie 5/10 - ale jeden punkcik z tych pięciu wyłącznie za tematykę archeologiczną, a drugi na zachętę dla autorki, bo mam wrażenie że stać ją na więcej.

Nie jest to dobra książka. Niestety pewna formuła u Pani Guzowskiej się wyczerpała. Nowa historia i nowa protagonistka miały być w założeniu odświeżeniem po mocno zużytym w eksploatacji cyklu z Mario Yblem, ale zupełnie nie wyszło.
Wszystkie postaci z tej powieści to kopie postaci z poprzednich książek Guzowskiej. Mam wrażenie, że autorka umie opisywać 3-4 rodzaje...

„Chciwość” to bardzo interesująca lektura dla fanów archeologii, historii starożytnej, powieści przygodowych. Wątek kryminalny to tylko część całej opowieści, dodatek, którego zadaniem jest uatrakcyjnienie historii. Nie każdy bowiem kocha historię, nie każdy chciał jako dziecko zostać archeologiem. Ale prawie każdy z nas marzył lub marzy nadal, by znaleźć skarb. Nie dla wzbogacenia się, ale dla czystej frajdy. I taka właśnie jest „Chciwość” – to sama frajda dla czytelnika.

Całość opinii tutaj - https://bit.ly/2QUHPx4

„Chciwość” to bardzo interesująca lektura dla fanów archeologii, historii starożytnej, powieści przygodowych. Wątek kryminalny to tylko część całej opowieści, dodatek, którego zadaniem jest uatrakcyjnienie historii. Nie każdy bowiem kocha historię, nie każdy chciał jako dziecko zostać archeologiem. Ale prawie każdy z nas marzył lub marzy nadal, by znaleźć skarb. Nie dla...