"Sakrament Okrucieństwa" to dwie nowele wydane w 2016 roku przez Horror Masakrę. W założeniu tytuł ten miał rozpoczynać cykl książek Siwca i Radeckiego, niestety do tej pory nie doczekał się kontynuacji. A szkoda... Oczywiście o ile lubi się horror ekstremalny.

"Ubój" Łukasza Radeckiego - pierwsze z opowiadań, to historia porwanej kobiety która trafia do 'ośrodka' zajmującego się tytułową czynnością. Ofiarami są oczywiście ludzie. Na masową skalę. Do tego krótka rozprawa na temat kondycji współczesnego świata i człowieka. :) Im więcej Radeckiego czytam, tym bardziej cenię sobie jego twórczość. Drugie opowiadanie to "Pohybel" Tomasza Siwca. Mówi się, że jak ktoś ma pecha to i w dupie palec złamie. Tak można podsumować nie do końca udane samobójstwo głównego bohatera. Jest bardzo sugestywnie i niekomfortowo. Siwiec również nie zawiódł. Porównując te dwa opowiadania nie mam jednomyślnego faworyta. Obydwaj panowie zaprezentowali podobny poziom, jednak każdy zrobił to w swoim stylu. Radecki i Siwiec to nazwiska którym można zaufać, jeśli chodzi o polską grozę ekstremalną.

Zważywszy na dość EKHM... niszową gatunkowość literacką, "Sakrament Okrucieństwa" jest bardzo ładnie wydany. Pomijając okropną graficznie okładkę (ponoć o gustach się nie dyskutuje). Twarda, satynowa oprawa, dobrej jakości papier... Wydawnictwo Horror Masakra ma na sumieniu jeszcze trochę podobnych, niepozornych książek, niestety niewielkie nakłady i spore zainteresowanie sprawiły, że ich zakup do najprostszych nie należy. I nie ma co liczyć na wznowienia. Cholerna szkoda. Myślę, że gdyby te kilka chuderlawych pozycji scalić w jeden tom, to mielibyśmy godnego konkurenta dla kultowych "Gorefikacji".

"Sakrament Okrucieństwa" to dwie nowele wydane w 2016 roku przez Horror Masakrę. W założeniu tytuł ten miał rozpoczynać cykl książek Siwca i Radeckiego, niestety do tej pory nie doczekał się kontynuacji. A szkoda... Oczywiście o ile lubi się horror ekstremalny.

"Ubój" Łukasza Radeckiego - pierwsze z opowiadań, to historia porwanej kobiety która trafia do 'ośrodka'...

Całkowicie poryło mi to banie.
Ale dobra zacznijmy od poczatku."sakrament okrucieństwa" to kolejna książka wydawnictwa Horror Masakra, zawiera ona dwa opowiadania "Ubój" Radeckiego i "Pohybel" Siwca.Nie dajcie sie zwieść i w tymprzypadku małej objętości,te dwa opowiadania to horror ekstremalny z prawdziwego zdarzenia,wali czytelnika po głowie na start z zdania na zdanie bombardując coraz bardziej chorymi opisami.
Pierwsze opowiadanie to spojrzenie na problem uboju zwierząt-bez podawaniua spoilerów mogę wam napisać ze opisy naprawde są plastyczne.
Drugie opowiadanie tym razem Tomka to historia samobójcy i swietnie przedstawiona kara za grzechy.
Co nie zmienia faktu ze ta książka jest naprawdę chora i wierze że ktoś kto bierze ją do ręki zna się na temacie.W innym przypadku można sie pochorować.

Całkowicie poryło mi to banie.
Ale dobra zacznijmy od poczatku."sakrament okrucieństwa" to kolejna książka wydawnictwa Horror Masakra, zawiera ona dwa opowiadania "Ubój" Radeckiego i "Pohybel" Siwca.Nie dajcie sie zwieść i w tymprzypadku małej objętości,te dwa opowiadania to horror ekstremalny z prawdziwego zdarzenia,wali czytelnika po głowie na start z zdania na zdanie...

Po absolutnej klasyce grozy przyszła kolej na ekstremę - dwie nowele w klimacie gore epatują okrucieństwem, ale ma to głęboki sens.
Wydawnictwo Horror Masakra potrafi zaskoczyć wydaniem. Twarda, przyjemna w dotyku okładka, porządny papier, ilustracja oddająca klimat tomiku. Co w treści?
Pierwsza z nowel, "Ubój" Łukasza Radeckiego zaczyna się od porwania biegaczki. Dziewczyna budzi się w jakiejś monstrualnej rzeźni, gdzie pod młot trafiają ludzie... Tradycyjnie nie chce za wiele zdradzać, więc nie opiszę konceptu, który za tą rzeźnią stoi, ale można by powiedzieć, że idea to naprawdę zacna. Uświadamia to, co wielu ludzi chciałoby wygodnie pominąć i uznać że problem nie istnieje. Mimo przedstawionych okropieństw styl tchnie lekka elegancją, nie epatuje przesadnie. Plastycznie opisane, krwawe, ale głębokie.
"Pohybel" Siwca ukazuje nam podążającego do końca swej drogi samobójcę, który sporo zła w życiu wyrządził. Śmierć nie jest tu ucieczką, a słowo piekło zyska bardzo głęboką definicję. Czuć tu frajdę Autora z dociskania pedału okropieństwa do podłogi, spiętrzaniu ekstremy, by w efekcie wrzucić czytelnika na bezkresną, głęboką wodę humanizmu, gdzie zło musi zostać ukarane, każdemu wedle zasług.
Właśnie to drugie, psychologiczne dno jest w obu przypadkach najważniejsze - bo poza fizycznym obrzydzeniem i wstrząsem ma dać coś jeszcze, materiał do przemyśleń i zastanowienia, swoiste katharsis wobec wyolbrzymionych aż do groteski zachowań, z którymi przecież na co dzień mamy styczność. Czuję, że to nie ostatnie moje spotkanie zarówno z twórczością obu panów, jak i innymi wydawnictwami spod szyldu Horror Masakry.

Po absolutnej klasyce grozy przyszła kolej na ekstremę - dwie nowele w klimacie gore epatują okrucieństwem, ale ma to głęboki sens.
Wydawnictwo Horror Masakra potrafi zaskoczyć wydaniem. Twarda, przyjemna w dotyku okładka, porządny papier, ilustracja oddająca klimat tomiku. Co w treści?
Pierwsza z nowel, "Ubój" Łukasza Radeckiego zaczyna się od porwania biegaczki....

Przede wszystkim nie rozumiem kwestii twardej okładki. Z tak okropnym rysunkiem - i nie chodzi tu o obrzydliwość typu gore- wstyd z tą książką gdziekolwiek wyjść. co dla mnie czytającej w mpk mógłby być problem. Na szczęście jest krótka i przeczytałam szybko w domu. A naprawdę.. et grafiki totalnie odstręczają od zakupu...
Kolejną rzeczą która się rzuca w oczy to iście internetowa ksywka jednego z autorów na okładce. Mało to profesjonalne. Zresztą w środku czytamy, że dziękują za porady i inne takie, ale i tak zrobili po swojemu. A chyba warto było posłuchać. W treści błędy, pozlepiane literki i słowa. W drugim opowiadaniu żona zazwyczaj zwana ewą bywa tez Anią.... cóż....

Pierwsze opowiadanie jest tak strasznie przewidywalne, ze już po samym tytule wiadomo co będzie tematyką. Przy czym jest po prostu słabe. Bardziej mną wstrząsnęła piosenka Włochatego "Zjedz Dziecko" niż to opowiadanie. A i temat był już milion razy maglowany. Ale plus za starania.

Drugie powiadanie to już dla mnie kompletne nieporozumienie. Autor chciał na siłę chyba wymyślić coś porażającego, obrzydliwego, wstrząsającego iw ogóle... tylko przez to wyszedł jaki dziwny bełkot. Bohater cierpi bardziej niż by na to zasługiwał, brak morlaniaka, a jeśli moralniakiem ma być - nie zdradzaj żony bo będziesz miał przejebane na wieczność... to słabo...

Po 2 tom tudzież cześć raczej nie sięgnę (nie za własne pieniądze) a już na pewno nie jeśli nie zmienią grafik na okładce.

Przede wszystkim nie rozumiem kwestii twardej okładki. Z tak okropnym rysunkiem - i nie chodzi tu o obrzydliwość typu gore- wstyd z tą książką gdziekolwiek wyjść. co dla mnie czytającej w mpk mógłby być problem. Na szczęście jest krótka i przeczytałam szybko w domu. A naprawdę.. et grafiki totalnie odstręczają od zakupu...
Kolejną rzeczą która się rzuca w oczy to iście...

W opowieściach ekstremalnego horroru wiele osób widzi tylko okrucieństwo, bluźnierstwo i ohydę, które mają służyć zszokowaniu czytelnika, ewentualnie sprzyjaniu jego spaczonym gustom. Czy jest tak naprawdę? Z pewnością nie w wydawnictwach Horror Masakry. Tutaj pod płaszczem wspomnianych okropności zawsze czai się... Chyba dużo bardziej okropne drugie dno, tkwiące w głębi ludzkiego umysłu. Do obszerniejszej opinii na temat książki zapraszam do audycji "Misterium Grozy" i wysłuchania jej od 35:00 minuty:

https://www.mixcloud.com/krzysztof-korsarz-bili%C5%84ski/misterium-grozy-wydanie-xxiii/

W opowieściach ekstremalnego horroru wiele osób widzi tylko okrucieństwo, bluźnierstwo i ohydę, które mają służyć zszokowaniu czytelnika, ewentualnie sprzyjaniu jego spaczonym gustom. Czy jest tak naprawdę? Z pewnością nie w wydawnictwach Horror Masakry. Tutaj pod płaszczem wspomnianych okropności zawsze czai się... Chyba dużo bardziej okropne drugie dno, tkwiące w głębi...