Jeszcze więcej stron, jeszcze bardziej obrzydliwie i przede wszystkim o wiele bardziej krwawo.

Druga edycja to cała śmietanka Polskich pisarzy grozy, z małym dodatkiem gwiazd amerykańskiego horroru ekstremalnego. Przeczytacie tu opowiadania Panów: Lee, Eversona, Hardinga a także pani Jacob.

Przekrój opowiadań i tematów jest ogromny.
Znajdziemy tu najgorsze z możliwych opisów wykręcających głowę wam głowę, historie miażdżące psychikę i rzeczy w które czytelnik nie będzie stanie uwierzyć.

"Gorefikacje 2.1" nie są antologią skierowaną dla początkującego czytelnika, który dopiero poznaję horror.

Przeczytacie tu historie o trupach dzieci wyciąganych z śmietnika jak i o gwałtach na młodych dziewczynach. To tu zanurzycie się w świat chorego porno z karłami i zwierzętami a na koniec dowiecie się co kryje się w mózgu mordercy.

Polecam.

Jeszcze więcej stron, jeszcze bardziej obrzydliwie i przede wszystkim o wiele bardziej krwawo.

Druga edycja to cała śmietanka Polskich pisarzy grozy, z małym dodatkiem gwiazd amerykańskiego horroru ekstremalnego. Przeczytacie tu opowiadania Panów: Lee, Eversona, Hardinga a także pani Jacob.

Przekrój opowiadań i tematów jest ogromny.
Znajdziemy tu najgorsze z możliwych...

Jedna z chyba najlepszych antologii jakie przeczytalam. Na prawde mocne opowiadania. Nie bylam w stanie przeczytac tego Edwarda Lee, co nigdy mnie nie spotkalo, poniewaz znam twórczość tego autora . Jednak stopien obrzydzenia był zbyt wielki i odpuscilam. Jeszcze mam w glowie niektore opisy.
Największe wrażenie zrobilo jednak na mnje opowiadanie "Oto cialo moje" . Na prawdę powalajace . Mozliwr, ze byly tam mocniejsze, jednak to wbilo mi sie do glowy. Szczególnie, ze napisane trochę specyficznie, pełne emocji. Samo zakończenie...
Zdecydowanie nie jest to książka dla każdego. Bylo brutalne, obrzydliwie(nawet bardzo) . Nie polecam jeść w trakcie, a nawet przed ta lekturą.
Ksiazka na pewno dla dorosłego czytelnika i zdecydowanie fanow gatunku.
Polecam

Jedna z chyba najlepszych antologii jakie przeczytalam. Na prawde mocne opowiadania. Nie bylam w stanie przeczytac tego Edwarda Lee, co nigdy mnie nie spotkalo, poniewaz znam twórczość tego autora . Jednak stopien obrzydzenia był zbyt wielki i odpuscilam. Jeszcze mam w glowie niektore opisy.
Największe wrażenie zrobilo jednak na mnje opowiadanie "Oto cialo moje" . Na...

pierwszy tom "Gorefikacji 2".

Jeszcze więcej stron,jeszcze brutalniej i przede wszystkim jeszcze bardziej hardkorowo. W drugiej edycji znalazlo sie też miejsce dla gwiazd amerykańskiego horroru ekstremalnego: przeczytamy tu opowiadanie panów Lee, Eversona, Hardinga a także pani Jacob.

Przekrój opowiadań i tematów jest naprawdę solidny. Przeczytamy tu czasami najgorsze z możliwych opisów które dosłownie ryjec wam wykręcą a krew,gówno i sperma mieszają sie do woli.

Gorefikacje to opowiadania smiertelnie poważne traktujące o zagładzie żydów podczas II swiatowej które to nie wyjdzie wam z głowy jeszcze długo jaki i te o jedzeniu gówna czy rzygowin. Przeczytacie tu o trupach dzieci z smietnika jak i o ładowaniu z starym dziadkiem młodych dziewczyn w sklepie budowlanym. Zanurzycie sie w swiat chorego porno z karłami i zwierzetami a na deser zobaczycie co czai się w mózgu mordercy.

Podsumowując, gorefikacje 2.1 to jak wspaniały tort pełen roznych składników

Tyle ze z gówna.

Szczerze polecam każdemu.

pierwszy tom "Gorefikacji 2".

Jeszcze więcej stron,jeszcze brutalniej i przede wszystkim jeszcze bardziej hardkorowo. W drugiej edycji znalazlo sie też miejsce dla gwiazd amerykańskiego horroru ekstremalnego: przeczytamy tu opowiadanie panów Lee, Eversona, Hardinga a także pani Jacob.

Przekrój opowiadań i tematów jest naprawdę solidny. Przeczytamy tu czasami najgorsze z...

Kolejna dawka chorej literatury za mną. Wiele można zarzucić grozie ekstremalnej, ale na pewno nie to, że szybko wyparuje z czaszki czytelnika... Drugie Gorefikacje zostały rozbite na dwie części - tom pierwszy to 16 opowiadań, z czego cztery są autorstwa zagranicznych gości. Do tego przedmowa Edwarda Lee i wstęp Tomasza Czarnego. Na końcu standardowo krótkie notki o autorach. Okładka - jak widać, całkiem niezła.

Antologie otwiera opowiadanie "Strzępy skóry" Krzysztofa Maciejewskiego w którym po oddziale dermatologii krąży legenda o demonicznym 'Skórzaku'. Nastrojowe. Aż chciałoby się więcej.
Dalej jest Tomasz Czarny i jego "Nisza". Przypomniał mi się "Srpski film", podobne klimaty.
"Duchy wilków" Charlee Jacob to historia samotnego chłopca który chce być bestią a pomocy szuka pośród cyrkowych odmieńców.
"Stroboskopy" Marka Grzywacza. Nieśmiertelny motyw zemsty zza grobu, niezłe, choć końcówka nieco mnie rozczarowała.
"Fundacja Hackenholta" Łukasza Radeckiego to naprawdę mocna rzecz. Wojna, obóz koncentracyjny i masowe zabójstwa Żydów. Jedno z lepszych opowiadań. Gęsty, przytłaczający klimat.
"Dritifilia" Edwarda Lee. Cóż tu napisać... Najmocniejszy punkt całej antologii. Obrzydliwe, odrażające, popie*dolone. Bogaty bankier ma 'dość wstydliwe' zboczenie - jest 'zjadaczem flegmy'. Nie obyło się bez specyficznego humoru. Mistrzostwo.
Dalej mamy przyzwoity "Umysł mordercy" Sylwii Błach i zupełnie dla mnie niezrozumiałe "Ibidem 2" Pawła Matei.
Kolejne opowiadanie to "Palce lizać" Dawida Kaina. Zmutowany chłopiec dręczony przez dzieciaki oraz tajemniczy... cukiernik. Z jednej strony fajnie napisane, z drugiej wygląda jak zlepek dwóch pomysłów które odpowiednio rozwinięte mogłyby tworzyć osobne historie. Zapowiadało się ciekawie a wyszło banalnie. Największy zawód.
"Martwa dziewczynka na poboczu" John Everson. Jak w tytule. Z tym, że okazuje się nie taka całkiem martwa. I ma cyrograf do podpisania.
"Ureu hydroxynerum" Tomasz Siwiec. Chory na raka bogaty biznesmen chce uratować swoje życie. Egzotyczna 'kuracja' ma jednak swoją cenę. I reguły których nie powinno się łamać. Bardzo spoko.
"Klisze" Ryan Harding. Historyjka w formie dziennika pewnego nastolatka, który to podczas wywoływania zdjęć wpada na trop porywacza młodych kobiet. Nic odkrywczego ale czyta się dobrze.
"Pierdolić to" Grzegorz Gajek. Humorystyczna jatka w sklepie budowlanym. Niby proste ale ma swój urok.
"Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów" Karol Mitka. Przewrotnie zakończona opowiastka o tępicielu księży-pedofilów. Kolejny przykład umiejętnie wykorzystanego prostego pomysłu.
No i na koniec "Wodnik" Rafała Kulety. Słabe. Przekombinowane, dłużące się. Zmarnowany potencjał.

Przede mną drugi tom "Gorefikacji II". Póki co zrobię sobie przerwę. :) Podejrzewam, że gdyby z dwóch części wybrać tylko najlepsze rzeczy to dostalibyśmy naprawdę mocny zbiór. Mocny nie tylko pod względem natężenia gore, ale ogólnej jakości literackiej grozy. Na dodatek za darmo. Tak czy inaczej Gorefikacje nie zawodzą, są słabsze momenty, jak to w zbiorach bywa, ale rekompensują je bardzo dobre utwory. Od premiery minęło już co prawda kilka lat, jednak stanowczo warto pogrzebać w sieci i zapoznać się z tą antologią. Miłośnicy gatunku nie doznają zawodu.

Kolejna dawka chorej literatury za mną. Wiele można zarzucić grozie ekstremalnej, ale na pewno nie to, że szybko wyparuje z czaszki czytelnika... Drugie Gorefikacje zostały rozbite na dwie części - tom pierwszy to 16 opowiadań, z czego cztery są autorstwa zagranicznych gości. Do tego przedmowa Edwarda Lee i wstęp Tomasza Czarnego. Na końcu standardowo krótkie notki o...

Bardzo chciałbym znaleźć coś pozytywnego w tym zbiorze, ale niestety narzucają mi się przede wszystkim same niedociągnięcia:
a)szkolny styl pisania,
b)niemożność rozróżnienia poszczególnych autorów - wszystkie opowiadania jak dla mnie napisane są "na jedno kopyto",
c)i ostatnie, które zirytowało mnie najbardziej: FOR GOD'S SAKE! Autorze, jeśli wypowiadają się różne osoby, to, na miłość boską, niech będzie jasne, że to dwie osoby, niech się różnią stylem wypowiedzi! Choć troszkę! To na prawdę nie jest chyba aż tak trudne!

Bardzo chciałbym znaleźć coś pozytywnego w tym zbiorze, ale niestety narzucają mi się przede wszystkim same niedociągnięcia:
a)szkolny styl pisania,
b)niemożność rozróżnienia poszczególnych autorów - wszystkie opowiadania jak dla mnie napisane są "na jedno kopyto",
c)i ostatnie, które zirytowało mnie najbardziej: FOR GOD'S SAKE! Autorze, jeśli wypowiadają się różne osoby,...

Gorefikacje II reaktywacja ekstremum /Gorefikacje II cz. I – antologia)

Całość recenzji i parę słów o opowiadaniach: http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2014/03/gorefikacje-ii-reaktywacja-ekstremum.html

"Gorefikacje II", ukazały się dwa tygodnie przed terminem. Demon ponownie się narodził, tym razem jednak przedwcześnie – bo pamiętajmy - nie obowiązują go normy naszego świata. Mało istotne, co było powodem przyspieszania, grunt, że się zjawił. Lista jego ojców (płci obojga) nieco się zmieniła od ostatniego razu (Gorefikcje 2013). Pojawiło się kilka nowych nazwisk i to nie byle jakich. Nie chcę zdradzać szczegółów. Odsyłam, więc do treści: niech - cytuję - ,„śmietanka” sama się broni, a dzidzia pokaże rogi.

Gdy zaczęłam czytać obawiałam się „syndromu drugiego tomu” i na początku lektury miałam niestety wrażenie, że publikacja zapadła na tę tajemniczą chorobę. Jednak od czwartego opowiadania było tylko lepiej i coraz lepiej się też bawiłam.

„Gorefikacje” zeszłoroczne (a może wydawać je co rok?) pozostały mi w pamięci jako niekończące się tortury i pamiętam, że sporo tam było rur od odkurzaczy. Wiem, pamięć bywa zawodna, ale to chyba świadczy o tym, jak odebrałam tę lekturę. Tym razem łamałam sobie głowę, czy mam do czynienia z gore…Ni to bizarro momentami, ni to opowieści grozy, ni moralitety. Czym więc jest gore, jak się je je? Po czym rozpoznać horror ekstremalny? W moim odczuciu to pojęcie-worek: wstrząśnięte, mieszane, poszatkowane, przeróżne gatunki, formy i tematy. Czasem mniej horrorystyczne, a bardziej absurdalne, czasem podszyte, jak bajka, morałem, czasem zwyczajnie zabawne. Może po prostu, nie warto pakować tego gatunku-worka w sztuczne ramy definicji. Lepiej uznać za jego klucz-wyróżnik: oszołomienie, zdezorientowanie czytelnika. Każde opowiadanie bowiem na swój sposób szokuje: atmosferą, pomysłem, zakończeniem lub smakiem. I tylko to je łączy - nie ma bowiem motywu przewodniego. Ma to swoje dobre strony - urozmaicenie nie pozwala nam się znudzić.

...

Gorefikacje II reaktywacja ekstremum /Gorefikacje II cz. I – antologia)

Całość recenzji i parę słów o opowiadaniach: http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2014/03/gorefikacje-ii-reaktywacja-ekstremum.html

"Gorefikacje II", ukazały się dwa tygodnie przed terminem. Demon ponownie się narodził, tym razem jednak przedwcześnie – bo pamiętajmy - nie obowiązują go normy...

Zapraszam do przeczytania mojej (umiarkowanie pochlebnej) recenzji:
http://wpulapcewyobrazni.blogspot.com/2014/04/gorefikacje-ii-tom-i-recenzja.html

Zapraszam do przeczytania mojej (umiarkowanie pochlebnej) recenzji:
http://wpulapcewyobrazni.blogspot.com/2014/04/gorefikacje-ii-tom-i-recenzja.html

Zdecydowanie lepsza od swojej poprzedniczki. Historie tym razem były bardziej w stylu sci-fi i wyszło to naprawdę nieźle.

Zdecydowanie lepsza od swojej poprzedniczki. Historie tym razem były bardziej w stylu sci-fi i wyszło to naprawdę nieźle.

Ebook.Ed,Tomasz Czarny i Siwiec najlepiej .

Ebook.Ed,Tomasz Czarny i Siwiec najlepiej .