Stawianie całościowej oceny w przypadku zbioru tak skrajnie nierównego jest trochę niesprawiedliwe. Jeśli chodzi o samą publikację, to trzeba się popastwić słabym poziomem redakcyjnym i korektorskim, bo nawet w dobrych opowiadaniach chwilami brakuje doszlifowania, a wszędzie plenią się błędy składu (posklejane wyrazy, błędny podział na akapity zwłaszcza przy dialogach).

Dobór opowiadań też taki sobie - średni poziom niższy, niż w poprzednich czytanych przeze mnie antologiach. Są dwa teksty naprawdę dobre i godne uwagi - Adwentowskiej "Grad na was i burze" i Borowca "Ludzie których zabrakło" (mimo interpunkcyjnej wpadki w tytule). Trochę to mało. Jest też trochę tekstów niezłych (Adwentowskiej "Niezwykła kobieta", Borlika "Babie lato", Błach "Pośród drzew"),parę ciekawych pomimo niedoróbek lub przynajmniej bezbolesnych (dwa opowiadania Ferensa, Hirsekorna "Urat 1974") i niestety parę po prostu złych, w tym jeden, którego przeczytanie wymaga późniejszej kąpieli oczu.

0) Wstęp Macieja Szymczaka - jak się można spodziewać po tym autorze, mamy w takim sobie stylu utyskiwania na to, jak bardzo Słowianie są pokrzywdzeni przez globalną kulturę i jak bardzo należy wracać po to, co Nasze, Narodowe, Dzikie i Pierwotne. Sporo literówek niestety.

1) Dagmara Adwentowska, "Niezwykła kobieta" - pierwsze z dwóch opowiadań tej autorki w zbiorze, moim zdaniem słabsze. Poznajemy dawną i współczesną historię księżnej kijowskiej Olgi, obecnie strzygi. O ile część historyczna, X-wieczna jest ciekawa i dobrze osadzona w realiach, część współczesna rozczarowuje sztampą i grubo kreślonymi postaciami. Na tle zbioru i tak 6/10.

2. Tomasz Czarny, "Angelus" - obrzydliwy pornol. Skrzyżowanie "Jak sobie mały Jasio wyobraża bycie zdemoralizowanym biznesmenem" i toposu morderczej seksownej rusałki w wersji ekstremalnej. -300/10

3. Piotr Borlik, "Babie lato" - Realia prasłowiańskie, przemiana zgorzkniałej kobiety w pomocnicę płanetnika. Czytałam to już w "Fantazmatach" i wtedy oceniłam trochę surowiej, tutaj było to miłe wytchnienie po zbrodni przeciwko ludzkości, jaką jest "Angelus". Mimo wszystko dalej uwiera mnie niezrozumiały motyw pajęczyn, użyty tylko po to, żeby "dostraszyć" tekst, oraz przesadzona mściwość głównej bohaterki. 6/10

4. Piotr Ferens, "Powrót pradawnych" - tajemniczy mróz grasuje po polskim miasteczku. Zakończenie z gatunku "nostalgia za dawną religią słowiańską" samo się dekonstruuje - jeśli tak to miało wyglądać, to naprawdę lepiej, że wygrało chrześcijaństwo. Mimo to nieźle napisane, dosyć przyjemne. 5/10.

5. Maciej Szymczak, "Krew dla bogów" - po raz kolejny jakby nietzscheańskie fantazje o dzikim, pierwotnym, silnym pogaństwie i nędznym, głupim, godnym politowania chrześcijaństwie; co za tym idzie, lubowanie się w krwawych opisach, w tym wycinania krwawego orła na plecach jeńca. Styl jak na Szymczaka jakby lepszy, ale i tak mamy takie kwiatki jak "pokraczne wizerunki czortów pokrywały każdy skrawek jego oblicza, za wyjątkiem srogiej twarzy porosłej gęstą brodą", "kusy obrzęd", aorta jako synonim tętnicy szyjnej, klinga jako synonim grotu włóczni i wdzięczna literówka "kapelusz z dużym rondlem". 4/10

6. Sylwia Błach, "Pośród drzew" - Wojna Polski z nienaturalnie przerażającym przeciwnikiem. Bohater dezerteruje i trafia do domostwa tajemniczego starca, gdzie stopniowo odkrywa prawdę o słowiańskich demonach. Trochę klasycznie, a trochę z twistem, na tyle, by utrzymać uwagę czytelnika i dać satysfakcjonujące zakończenie. Całkiem nieźle skonstruowany bohater (chociaż chwilami spójność jego backstory budzi pewne wątpliwości) - pomimo licznych słabości nie jest debilem. 6/10

7. Sandra Gatt Osińska, "Rybie oko" - gruby i obleśny wędkarz widzi kuszące lolitki w jeziorze, co może pójść nie tak. Niestety sztampa i różne bzdurki (np. facet się wykrwawia, no ale przecież musi znaleźć dokumenty, bo bez nich nie przyjmą go na SOR). 2/10

8. Krzysztof Haczyński, "Upiór" - krwawa historia życia i śmierci upiora w państwie Wiślan. Fabuła skonstruowana w miarę spójnie, ale brakuje stematyzowania/pogłębienia pewnych kwestii. Językowo bywa nieporadnie (cios "zrównuje brata z ziemią"),opisy walk tchną trochę biurokracją. 4+/10

9. Patryk Hirsekorn, "Urat 1974" - nieszczęśliwy młodzieniec trafia do wsi Urat, gdzie niedawno dokonano niepokojącego odkrycia pod przydrożnym krzyżem. Jest potencjał na udany miks siermiężnej współczesności, słowiańskich wierzeń i przyprawiającej o ciarki grozy z posmakiem religijnej konfuzji, ale całość jest nieco niedopracowana (szkoda, że nie było dobrej redakcji...). Babolki merytoryczne, np. 1 maja jako zwykły dzień pracy. 5/10

10. Piotr Borowiec, "Ludzie których zabrakło" - Perełka, która trafiła się, gdy zwątpiłam już prawie całkiem w tę antologię. Połączenie opowiadania detektywistycznego o dzieciobójczyni, demonologii słowiańskiej i przede wszystkim tragedii dawnej ludności Bieszczad. Stematyzowanie oderwania od korzeni ("Wszyscy, którzy pozostali w Bieszczadach, są tu obcymi") wynosi tekst kilka dobrych poziomów ponad resztę zbioru. 8/10

10. Flora Woźnica, "Powiew wolności" - Typek wzbogacony na morderstwie rodziców musi w końcu zapłacić za swoje przewiny (i nieszczepienie dzieci),gdy nadciąga morowa dziewica. Nie chcę się pastwić, bo styl sugeruje bardzo młody wiek autorki, ale jednak jest to drewniane mimo silenia się na brutalność, a nawet klimaty postapokaliptyczne. Niezręczna próba moralizowania upada pod słabym stylem i licznymi głupotkami fabularnymi. 2/10

11. Karolina Mangusta Kaczkowska, "Maluszek" - kolejna krwawa zemsta na bogatym biznesmenie, tym razem z inicjatywy spędzonego płodu. Dosyć proste, trochę naiwne, ale w zasadzie bezbolesne. Dziwny posmak groteski (nie wiem, czy w pełni zamierzony) przez zestawienie grozy z kiblem, do którego trafia rzeczony spędzony płód. 4/10

12. Marcin Piotrowski, "Wanna pełna krwi" - Sędziwa 46-latka w swojej frustracji decyduje się na kurację a la Elżbieta Batory i obrzęd ku czci Chorsa, aby odzyskać młodość, co może pójść nie tak. W gruncie rzeczy seksistowskie. Na szczęście spójne i krótkie. 3+/10

13. Piotr Ferens, "Licho nigdy nie śpi" - I kolejna zemsta na biznesmenie, tym razem z inicjatywy demonicznej staruchy. Dosyć ciekawy pomysł ajtiologicznej opowieści o powstaniu Licha, ale brakuje iskry. Historia z dzieciństwa (zgroza bohatera, gdy babcia straszy go lichem, bo zwędził kawałek sernika) trochę ujmuje gravitas, choć może być sensowna jako obraz moralnego zagubienia bohatera, który ma na sumieniu znacznie gorsze grzechy, ale nie chce o nich pamiętać. 5/10

14. Dagmara Adwentowska, "Grad na was i burze" - banda koniokradów na Ukrainie zasadza się nie na nieodpowiedniego konia. Dobre wykorzystanie motywów diabelskich z niespodziewanym twistem co do tożsamości antagonisty, w większości udana archaizacja języka i post-sienkiewiczowski klimat, bohaterowie barwni i na tyle szczegółowo skonstruowani, na ile jest to możliwe w opowiadaniu, i to z przewagą elementu przygodowego. Co prawda w ogóle nie jest to horror, ale nie robię z tego zarzutu. 8/10.

Stawianie całościowej oceny w przypadku zbioru tak skrajnie nierównego jest trochę niesprawiedliwe. Jeśli chodzi o samą publikację, to trzeba się popastwić słabym poziomem redakcyjnym i korektorskim, bo nawet w dobrych opowiadaniach chwilami brakuje doszlifowania, a wszędzie plenią się błędy składu (posklejane wyrazy, błędny podział na akapity zwłaszcza przy dialogach)....

Dla mnie bardzo różne opowiadania. I takie ciekawe i mniej.

Dla mnie bardzo różne opowiadania. I takie ciekawe i mniej.

Czytając antologię,dobrze wcześnej wysłuchać utwór zespołu Gammadion :Biali Bogowie Powrócą .Zbiór lepszych i gorszych opowiadań . Jak to w antalogii./Czytnik

Czytając antologię,dobrze wcześnej wysłuchać utwór zespołu Gammadion :Biali Bogowie Powrócą .Zbiór lepszych i gorszych opowiadań . Jak to w antalogii./Czytnik

Opowiadania w większości ciekawe, niestety nierówny poziom psuje trochę odbiór.

Opowiadania w większości ciekawe, niestety nierówny poziom psuje trochę odbiór.

Jestem wielbicielką tej serii. Według mnie tego brakowało na naszym rynku wydawniczym bo mitologia słowiańska jest zdecydowanie niedoceniana , a mamy się czym i kim (wszyscy autorzy antologii) pochwalić.

Jestem wielbicielką tej serii. Według mnie tego brakowało na naszym rynku wydawniczym bo mitologia słowiańska jest zdecydowanie niedoceniana , a mamy się czym i kim (wszyscy autorzy antologii) pochwalić.

Słabo.
Od oprawy graficznej, przez redakcję, na samych tekstach kończąc. Niektóre opowiadania wręcz okropne (np. Tomasz Czarny). Kilka fajnych, ale jako całość oceniam bardzo nisko.

Słabo.
Od oprawy graficznej, przez redakcję, na samych tekstach kończąc. Niektóre opowiadania wręcz okropne (np. Tomasz Czarny). Kilka fajnych, ale jako całość oceniam bardzo nisko.

"Słowiańskie Koszmary" jest drugą, po "Krew zapomnianych Bogów", antologią Wydawnictwa Horror Masakra. Pieczę redakcyjną w obu tomach sprawował Maciej Szymczak, przez co wybór opowiadań należy do niepowtarzalnych i wyjątkowych. Sam jest autorem "Krew dla Bogów" i "Wróżdy", których treść zawiera wiarę w nadprzyrodzoną siłę wojów szykujących się do walki, właściwie rzezi. Wilczy szał, potężny basior, kosmate oblicze, czarcia maź są zapowiedzią mającej się odbyć jatki. Henryka sen na jawie wieszczący liczne bitwy i krwawe osądy duchownych ratuje oddział przed druzgocącą porażką.
Panteon bóstw słowiańskich, przepełniony wizerunkami bogiń - kobiet pięknych, urokliwych, obdarzonych chucią i płodnością oraz niebywałą siłą, jak Dziewanna - pani lasu, kobieta wybierająca mężczyznę, chroni swoje dziecko, porzuca kolejnych kochanków, wpada w zabójczy gniew, uwalniając siłę bóstw leśnych. Matka, chociaż potworna, zawsze opiekuńcza dla swych dzieci. Bez kobiet nie byłoby Słowian walecznych, nie istniałoby społeczeństwo zorganizowane, każdy ma wyznaczoną rolę. W antologii znajdziemy Leszego, Topichę, Utopca, Kłobuka, Płanetnika, Mamunę, Bagienniki, Czarta i inne. W kilku opowiadaniach użyto składni staropolskiej. Niestety, nie jest odpowiednikiem języka starosłowiańskiego, ale też i na szczęście, gdyż dzisiaj nic byśmy nie zrozumieli.
Każde opowiadanie jest ważnym krokiem na drodze poznania i zrozumienia wiary naszych przodków, kiedy życie codzienne przeplatało się z postaciami świata duchowego. Jedno opowiadanie odróżnia się od pozostałych i zasługuje na wspomnienie. To "A żeby cię diabli wzięli" Krzysztofa T. Dąbrowskiego. To taki przerywnik z przymrużeniem oka, przywołujący śmiech. Więcej nie zdradzę!

Dziękuję za przesłanie egzemplarzy do recenzji.

Antologia "Krew zapomnianych Bogów"
Antologia "Słowiańskie Koszmary" ISBN 978-83-944847-6-7
Wydawnictwo Horror Masakra

"Słowiańskie Koszmary" jest drugą, po "Krew zapomnianych Bogów", antologią Wydawnictwa Horror Masakra. Pieczę redakcyjną w obu tomach sprawował Maciej Szymczak, przez co wybór opowiadań należy do niepowtarzalnych i wyjątkowych. Sam jest autorem "Krew dla Bogów" i "Wróżdy", których treść zawiera wiarę w nadprzyrodzoną siłę wojów szykujących się do walki, właściwie rzezi....

"Nasz bestiariusz jest na tyle bogaty, że z łatwością można tworzyć niesamowite opowieści grozy w rodzimym klimacie. Wykonaniu tego zadania podjął się Maciej Szymczak wraz z tabunem zapaleńców polskiego horroru. Powstał dzięki temu zbiór wywołujących przyjemny dreszcz na skórze historii. Podczas czytania straszyć Was będzie między innymi Licho, Płanetnik, Morowa Dziewica, Poroniec czy Mamuna. Odczujecie skutki działań Czarnoboga, Chorsa i Strzyboga. A wszystko to przygotowali dla Was zarówno wyjadacze polskiego rynku grozy, jak i młoda, świeża krew, która dopiero od niedawna upuszcza na papier krople swojego kiełkującego talentu. Zachęceni?"

"Podsumowując, w większości antologia prezentuje bardzo wysoki poziom jak na pierwszą tego typu inicjatywę w Polsce. Na tle niewielu słabszych opowiadań wyróżniają się zwłaszcza wybitni Borowiec, Kaczkowska i Szymczak. Cieszy mnie, że tak wiele do powiedzenia miały kobiety polskiej grozy. Teksty Adwentowskiej, Błach, Osińskiej i Woźnicy biją paru kolegów na głowę. Nie o to jednak chodzi, by wskazać, kto lepszy, a kto gorszy, bowiem wszyscy autorzy zgrabnie się uzupełnili."

Obszerna recenzja na http://fantastycznarzeznia.blogspot.com/2017/09/horror-2-antologia-krew-zapomnianych.html

"Nasz bestiariusz jest na tyle bogaty, że z łatwością można tworzyć niesamowite opowieści grozy w rodzimym klimacie. Wykonaniu tego zadania podjął się Maciej Szymczak wraz z tabunem zapaleńców polskiego horroru. Powstał dzięki temu zbiór wywołujących przyjemny dreszcz na skórze historii. Podczas czytania straszyć Was będzie między innymi Licho, Płanetnik, Morowa Dziewica,...

Chyba spodziewałam się czegoś bardziej mrożącego krew w żyłach (albo jestem już taka uodporniona). W każdym razie było kilka lepszych opowiadań, które wyróżniały się na tle pozostałych pod względem fabuły, akcji oraz rysowania postaci. Niemniej jednak całość zbioru nie ujęła mnie szczególnie. Plusem jest to, że można sobie uzupełnić nieco wiedzę na temat słowiańskich bóstw, zjaw, upiorów etc.

Chyba spodziewałam się czegoś bardziej mrożącego krew w żyłach (albo jestem już taka uodporniona). W każdym razie było kilka lepszych opowiadań, które wyróżniały się na tle pozostałych pod względem fabuły, akcji oraz rysowania postaci. Niemniej jednak całość zbioru nie ujęła mnie szczególnie. Plusem jest to, że można sobie uzupełnić nieco wiedzę na temat słowiańskich bóstw,...

Twórcy antologii dość odważnie postanowili wpleść do opowiadań grozy mitologię słowiańską. Czy autorzy wykorzystali ten jakże szeroki wachlarz możliwości?

Wydawnictwo Horror Masakra przyłożyło się do warstwy fizycznej tomu - twarda okładka, mroczna ilustracja (chociaż nieco zbyt ciemna),czytelna czcionka i dobry papier. Rozdziały ozdobione prastarymi symbolami - chociaż czcionka w tytułach nieco niewyraźna. Nieco kulała za to korekta, w niektórych fragmentach ilość błędów wręcz utrudniała lekturę.
Jak w warstwie treściowej? Bardzo nierówno. Obok tekstów zapadających w pamięć, jak oba Dagmary Adwentowskiej (zręcznie wykorzystujące motyw historyczny, czy też wspaniale grające na legendzie i ze świetną stylizacją językową),Piotra Borowca - zderzającego rozum i logikę z Nieznanym, ze światem "zabobonu", czy mające spory potencjał (Ferens, Woźnica, Borlik). Zdarzają się ciekawe, choć dziwnie nie do końca mi grające - w przypadku Sylwii Błach trudno mi nawet powiedzieć, co dokładnie mi nie pasowało, może sama narracja. Są też, niestety, teksty wypadające blado, a w przypadku Angelusa wręcz wulgarnie słabe.
Z pewnością krok w dobrym kierunku - nareszcie tom opowiadań, bo powieści to i Dardy, i Kulpy już wytyczyły drogę.

Twórcy antologii dość odważnie postanowili wpleść do opowiadań grozy mitologię słowiańską. Czy autorzy wykorzystali ten jakże szeroki wachlarz możliwości?

Wydawnictwo Horror Masakra przyłożyło się do warstwy fizycznej tomu - twarda okładka, mroczna ilustracja (chociaż nieco zbyt ciemna),czytelna czcionka i dobry papier. Rozdziały ozdobione prastarymi symbolami - chociaż...