Uwielbiam.

Uwielbiam.

Po drugim tomie i śmierci mojego ulubionego bohatera zostawiłem tą książkę na wiele lat w odmętach mojej "góry wstydu" co jakiś czas okładka rzucała mi się w oczy ale niesmak II tomu nie pozwalał mi się zebrać i dokończyć serię, po prostu nie miałem do niej serca. Trafił mi się wyjazd wakacyjny i ta pozycja wpadła do walizki. Świat bez mojego ulubionego bohatera dalej istniał, losy pozostałych były na tyle ciekawe i zajmujące, że nie brakowało mi mojego ulubieńca. Akcja działa się szybko zwrotów było bez liku, nie było chwili żeby się nudzić. Zakończenie natomiast było dla mnie aż przesłodzone i oderwane od rzeczywistości świata książki (mam na myśli kreacje świata i jego ograniczenia jakie początkowo narzucił mu autor). Mimo zakończenia uważam, że to bardzo dobra pozycja warta przeczytania.

Po drugim tomie i śmierci mojego ulubionego bohatera zostawiłem tą książkę na wiele lat w odmętach mojej "góry wstydu" co jakiś czas okładka rzucała mi się w oczy ale niesmak II tomu nie pozwalał mi się zebrać i dokończyć serię, po prostu nie miałem do niej serca. Trafił mi się wyjazd wakacyjny i ta pozycja wpadła do walizki. Świat bez mojego ulubionego bohatera dalej...

Bardzo dobra seria, która wciąga od samego początku. Wspaniali wykreowani bohaterzy, pełno czarnego humoru, wartka akcja, trochę fantastyki i historii. Przyznam, że zakończenie każdego tomu bardzo mnie zaskoczyło, co jest na wielki plus.

Bardzo dobra seria, która wciąga od samego początku. Wspaniali wykreowani bohaterzy, pełno czarnego humoru, wartka akcja, trochę fantastyki i historii. Przyznam, że zakończenie każdego tomu bardzo mnie zaskoczyło, co jest na wielki plus.

Polecam!

Polecam!

Dużo lepsza niż część druga. Niby to normalne, że środkowy tom jest tomem przejściowym pomiędzy poznawaniem uniwersum i jego mechanizmu, a kulminacją, w przypadku trylogii. Powraca humor i borsucze jajca. Najbardziej zachwyca sposób w jaki ze skromnych dzienników Cezara autor dopowiada historię, która "mogła" się zdarzyć ponad 2000 lat temu. Fantastyczny opis wojny, jak na mój gust. 9/10 - to za zabicie głównego bohatera w poprzednim tomie... :)

Dużo lepsza niż część druga. Niby to normalne, że środkowy tom jest tomem przejściowym pomiędzy poznawaniem uniwersum i jego mechanizmu, a kulminacją, w przypadku trylogii. Powraca humor i borsucze jajca. Najbardziej zachwyca sposób w jaki ze skromnych dzienników Cezara autor dopowiada historię, która "mogła" się zdarzyć ponad 2000 lat temu. Fantastyczny opis wojny, jak na...

Czas spędzony z Lowa, Wiosną, Atlasem i Chamancą, był świetnie spędzonym czasem. Historia mnie wciągnęła, czarny, sarkastyczny humor autora rozbawił i czuję niedosyt. Zwłaszcza, że zakończenie historii było dosyć szybkie. Całą trylogie oceniam bardzo dobrze, nie było nudy i dawno nie czytałam historii fantasy, która wniosłaby cos nowego, w porównaniu ze wszystkimi książkami z tego gatunku, które czytałam.

Czas spędzony z Lowa, Wiosną, Atlasem i Chamancą, był świetnie spędzonym czasem. Historia mnie wciągnęła, czarny, sarkastyczny humor autora rozbawił i czuję niedosyt. Zwłaszcza, że zakończenie historii było dosyć szybkie. Całą trylogie oceniam bardzo dobrze, nie było nudy i dawno nie czytałam historii fantasy, która wniosłaby cos nowego, w porównaniu ze wszystkimi książkami...

Ciekawa trylogia o czasach podbojów Rzymskich pokazana z punktu broniących się pełna przemocy i poczucia humoru

Ciekawa trylogia o czasach podbojów Rzymskich pokazana z punktu broniących się pełna przemocy i poczucia humoru

No to koniec! Jaki jest morał (przynajmniej dla mnie)? Jeśli za dużo osób chce Ci zabić to duża szansa, że zaczną sobie wchodzi w drogę!
A z innej beczki - liczyłam na odkupienie pewnego osobnika i bardziej łzawe zakończenie - tyle jeśli, koniecznie, musiałabym się do czegoś przyczepić.
Fabuła i zwroty akcji super, i naprawdę ciężko się było oderwać od połowy książki - wciągnęłam na raz. Pychotka! Zakończenie, totalnie pojechane co mi bardzo odpowiadało. Ciekawe jakby to wszystko opisał sam Cezar? A nie! Przecież wiemy! Wielbię autora za szydercze podejście do tematu obiektywności pamiętników tego nieustraszonego i niepokonanego wodza.
Więc cała seria - i do uśmiechu, i do wzruszeń, i do poduszki, i na chwilę, i na pół nocy. Wypada tylko potrząsnąć prawicą autora!!

No to koniec! Jaki jest morał (przynajmniej dla mnie)? Jeśli za dużo osób chce Ci zabić to duża szansa, że zaczną sobie wchodzi w drogę!
A z innej beczki - liczyłam na odkupienie pewnego osobnika i bardziej łzawe zakończenie - tyle jeśli, koniecznie, musiałabym się do czegoś przyczepić.
Fabuła i zwroty akcji super, i naprawdę ciężko się było oderwać od połowy książki -...

W końcu dobrnąłem do końca. Nie tego spodziewałem się po finale całego cyklu. Pierwszy ton był bardzo dobry, drugi niewiele mu ustępował, natomiast tutaj czytanie szło bardzo opornie. To nie jest zła książka, tylko strasznie rozwleczona, przez co brak w niej jakiegoś napięcia czy dramaturgii.
Początek dawał radę, ale z czasem zaczęła mnie strasznie nużyć i tylko starałem się ją skończyć. W końcówce akcja nieco drgnęła, ale i tak zakończenia wypada moim zdaniem blado.
Brakło Duga, który według mnie był najjaśniejszą postacią poprzednich tomów. Żeby nie spoilerować napiszę, że kilka razy się pojawia i są to najlepsze fragmenty powieści, acz bardzo krótkie. Lowa z Wiosną nie udźwignęły całości. Fragmenty z Felixem nic nie wprowadzały, spokojnie można je było pominąć. Przygody Chamanki i Atlasa czytało się przyjemnie, podobnie jak to miało miejsce w poprzednich tomach.
Generalnie, podoba mi się styl autora, choć niepotrzebnie rozciąga swoje książki. Gdyby je zgrabnie okroić ze zbędnych fragmentów, na pewno zyskałyby na jakości, a ostatni tom w szczególności.
Na pewno nie jest to moja ostatnia przygoda z autorem i dam mu jeszcze szansę w kolejnym jego cyklu.

W końcu dobrnąłem do końca. Nie tego spodziewałem się po finale całego cyklu. Pierwszy ton był bardzo dobry, drugi niewiele mu ustępował, natomiast tutaj czytanie szło bardzo opornie. To nie jest zła książka, tylko strasznie rozwleczona, przez co brak w niej jakiegoś napięcia czy dramaturgii.
Początek dawał radę, ale z czasem zaczęła mnie strasznie nużyć i tylko starałem...

Watson nie jest może największym mistrzem gatunku, ale cała trylogia, włącznie z jej kulminacją, co bardzo fajne. Akcja wciągnęła mnie na tyle, że całość połknąłem dość szybko i ani razu nie poczułem znużenia.

Watson nie jest może największym mistrzem gatunku, ale cała trylogia, włącznie z jej kulminacją, co bardzo fajne. Akcja wciągnęła mnie na tyle, że całość połknąłem dość szybko i ani razu nie poczułem znużenia.