Opowieść o samotności, ludzkiej naturze i tęsknocie za domem, skonstruowana w mrocznej otoczce.
Zapraszam na wideo-recenzje: https://youtube.com/shorts/oTDA5s5ULKc?feature=share

Opowieść o samotności, ludzkiej naturze i tęsknocie za domem, skonstruowana w mrocznej otoczce.
Zapraszam na wideo-recenzje: https://youtube.com/shorts/oTDA5s5ULKc?feature=share

Idę na musical "Lazarus" Dawida Bowiego i dlatego przeczytałam książkę. Zastanawiam się, czy musical również pozostawi niezapomniane wrażenie, tak jak ta krótka powieść.

Idę na musical "Lazarus" Dawida Bowiego i dlatego przeczytałam książkę. Zastanawiam się, czy musical również pozostawi niezapomniane wrażenie, tak jak ta krótka powieść.

Jak może się czuć jedyny przedstawiciel obcej cywilizacji na Ziemi?
 
Thomas Jerome Newton opuścił swoją planetę (Anteę) i przybył na Ziemię. Dźwiga na barkach ogromną odpowiedzialność – musi samodzielnie zorganizować miejsce do życia dla reszty swoich współplemieńców – na jego planecie kończą się zasoby wody.
Newton jest niewyobrażalnie inteligentny, jego wiedza o dekady wyprzedza możliwości Ziemian. Wykorzystuje ten potencjał do zdobycia ogromnego majątku, a pieniądze przeznacza na wielki projekt dla mieszkańców Antei.

Przez całą opowieść przewija się motyw upadku Ikara – Autor wprost nawiązuje do dzieła Bruegla „Pejzaż z upadkiem Ikara”. Newton również upada, a jego obecność na Ziemi pozostaje niezauważona, ukrywana. Upada po cichu i w samotności. I o tym moim zdaniem jest ta historia – o potwornej samotności nie tylko kosmity, ale również ludzi. I o przemianie jakiej każdy z nas może ulec, gdy nasze wyobrażenia o sobie i innych okazują się niezgodne z prawdą.
 
Książka wydana została pierwszy raz w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku i czuć w niej klimat zimnej wojny, biurokratyzacji i nietransparentności państwa. Jest bardzo krótka (niecałe dwieście stron). Sięgając po nią nie spodziewałam się, że zanurzę się w oparach filozofii i alkoholu (było go rozkosznie dużo) – więcej tu było rozważań o naturze człowieka niż konfliktów międzyplanetarnych. Ale to akurat dobrze – jeszcze nie dojrzałam do twardego SF. Żałuję, że Tevis nie rozbudował tej historii – miałam poczucie niewykorzystania potencjału i odrobiny powierzchowności.
 
Nie wiem czy zapamiętam tę książkę na długo, niemniej uważam, że warto poświęcić na nią wieczór czy dwa. 

Jak może się czuć jedyny przedstawiciel obcej cywilizacji na Ziemi?
 
Thomas Jerome Newton opuścił swoją planetę (Anteę) i przybył na Ziemię. Dźwiga na barkach ogromną odpowiedzialność – musi samodzielnie zorganizować miejsce do życia dla reszty swoich współplemieńców – na jego planecie kończą się zasoby wody.
Newton jest niewyobrażalnie inteligentny, jego wiedza o dekady...

Walter Tevis poruszył w tej książce wiele ciekawych tematów - od samotności wśród ludzi poprzez samozagładę naszej cywilizacji. Przemyślenia, które dają wiele do zastanowienia czytelnikowi w jaką stronę zmierzamy. Poza (moim zdaniem) fenomenalną warstwą filozoficzną sama fabuła jest przyjemna a nieduża ilość stron sprawia, że szybko i gładko się czyta.

Nie mam nic do zarzucenia tej pozycji, uważam że warto ją przeczytać i wysnuć swoje własne wnioski.

Walter Tevis poruszył w tej książce wiele ciekawych tematów - od samotności wśród ludzi poprzez samozagładę naszej cywilizacji. Przemyślenia, które dają wiele do zastanowienia czytelnikowi w jaką stronę zmierzamy. Poza (moim zdaniem) fenomenalną warstwą filozoficzną sama fabuła jest przyjemna a nieduża ilość stron sprawia, że szybko i gładko się czyta.

Nie mam nic do...

Jest mi bardzo ciężko opisać co czuje po tej książce. Poruszyła mnie bardzo emocjonalnie, na jakimś bardzo głębokim poziomie. Przerażająca jest wizja, że w swoim szale moglibyśmy skończyć tak jak Anteanie.

Jest mi bardzo ciężko opisać co czuje po tej książce. Poruszyła mnie bardzo emocjonalnie, na jakimś bardzo głębokim poziomie. Przerażająca jest wizja, że w swoim szale moglibyśmy skończyć tak jak Anteanie.

Look up here, I'm in heaven
I've got scars that can't be seen
I've got drama, can't be stolen
Everybody knows me now

Look up here, man, I'm in danger
I've got nothing left to lose
I'm so high it makes my brain whirl
Dropped my cell phone down below
Ain't that just like me?

By the time I got to New York
I was living like a king
There I'd used up all my money
I was looking for your ass
This way or no way
You know, I'll be free
Just like that bluebird
Now, ain't that just like me?
Oh, I'll be free
Just like that bluebird
Oh, I'll be free

Ain't that just like me?

Look up here, I'm in heaven
I've got scars that can't be seen
I've got drama, can't be stolen
Everybody knows me now

Look up here, man, I'm in danger
I've got nothing left to lose
I'm so high it makes my brain whirl
Dropped my cell phone down below
Ain't that just like me?

By the time I got to New York
I was living like a king
There I'd used up all my money
I was looking...

Niesamowita książka!
Przeczołgała mnie po posadzce i w sumie nawet nie wiem czemu.
Bo to prosta historyjka o przybyszu z Kosmosu.
Za to gra na takich uczuciach, ze nawet teraz jeszcze nie wiem, o czym właściwie czytałem.
Ale lektura niesamowicie mnie poruszyła.

Niesamowita książka!
Przeczołgała mnie po posadzce i w sumie nawet nie wiem czemu.
Bo to prosta historyjka o przybyszu z Kosmosu.
Za to gra na takich uczuciach, ze nawet teraz jeszcze nie wiem, o czym właściwie czytałem.
Ale lektura niesamowicie mnie poruszyła.

Powieść stawia wiele pytań o nasz sposób istnienia i myślenia. Napisana w 1963, a problemy mieszkańców Antei jakże są bliskie nam współczesnym. Niepokojąca powieść, którą czyta się jednym tchem. Aż chciałoby się poznać ciąg dalszy. Polecam!

Powieść stawia wiele pytań o nasz sposób istnienia i myślenia. Napisana w 1963, a problemy mieszkańców Antei jakże są bliskie nam współczesnym. Niepokojąca powieść, którą czyta się jednym tchem. Aż chciałoby się poznać ciąg dalszy. Polecam!

Infiltracja ziemi przez kosmicznego humanoida celem uzyskania fortuny, by dzięki pozyskać wodę (i przetransportować ją) dla swojego gatunku jest założeniem przywodzącym na myśl raczej sci-fi, ale Walter Tevis ograł je bardziej jako egzystencjalny dramat i gorzką diagnozę ludzkości. Wszystko to skąpane w nie do końca subtelnej metaforze Ikara oraz lękach zimnej wojny.

Na obu tych polach (fikcja naukowa, dramat) "Człowiek, który spadł na ziemię" jest obiecujący, często bardzo celny, choć mimo wszystko ma w sobie wiele sporo powierzchowności. Cenię sobie tego klasyka sci-fi w kilku celnych pomysłach: fizjonomii Newtona (motyw z połamaniem w windzie),powolne przesiąkanie człowieczeństwem przez głównego bohatera, a nawet całkiem przyjemne napięcie w demaskowaniu Newtona, za równo przez swojego pracownika, jak i służby. Moment, gdy "Ikar" wpada w ręce służb będących jedynie trybikami większego, skorumpowanego systemu, gdzie niejasność kompetencji i przepływu informacji doprowadza do tragedii jest elektryzujący.

Klasyk, który kiedyś w końcu zaniknie ze zbiorowej świadomości, ale zaskakująco przyjemny, rozkręcający się z biegiem wydarzeń.

Infiltracja ziemi przez kosmicznego humanoida celem uzyskania fortuny, by dzięki pozyskać wodę (i przetransportować ją) dla swojego gatunku jest założeniem przywodzącym na myśl raczej sci-fi, ale Walter Tevis ograł je bardziej jako egzystencjalny dramat i gorzką diagnozę ludzkości. Wszystko to skąpane w nie do końca subtelnej metaforze Ikara oraz lękach zimnej wojny.

Na...

Ni formy ni treści. Ja tu żadnej głębi nie znajduję.

Ni formy ni treści. Ja tu żadnej głębi nie znajduję.