Lubię tę autorkę, odpowiada mi jej styl.

Lubię tę autorkę, odpowiada mi jej styl.

Alex Marwood „Zabójca z sąsiedztwa” to pozycja, którą znalazłam w bibliotece miejskiej do której zaglądnęłam po kilku latach nieobecności. Nie sprawdzałam opinii o niej – zaciekawił mnie tytuł więc postanowiłam ją wypożyczyć. Jednak jak się okazało nie był to dobry strzał. Strasznie męczyłam się próbując doczytać ją do końca. Zmusiłam się tylko dlatego, że nie lubie zostawiać niedokończonych książek. Zbyt dużo opisów, których ja osobiście w książkach nie lubie. Akcja bardzo mozolnie się rozwija. Brak zwrotów akcji, które trzymają w napięciu, brak jakiegokolwiek zaskoczenia dla czytelnika w trakcie czytania. Nawet zabójstwa pojawiające się w historii opisane są w taki sposób, że nie robią żadnego wrażenia. Jak dla mnie, jedynym plusem są zawarte w książce krótkie opisy procesów mumifikacji, które były dla mnie ciekawsze niż sama historia w niej przedstawiona.

Alex Marwood „Zabójca z sąsiedztwa” to pozycja, którą znalazłam w bibliotece miejskiej do której zaglądnęłam po kilku latach nieobecności. Nie sprawdzałam opinii o niej – zaciekawił mnie tytuł więc postanowiłam ją wypożyczyć. Jednak jak się okazało nie był to dobry strzał. Strasznie męczyłam się próbując doczytać ją do końca. Zmusiłam się tylko dlatego, że nie lubie...

Pierwsza książka w 2024 i mam do niej bardzo mieszane odczucia oraz sporo do zarzucenia.

Początek książki wlókł mi się straszliwie. I szczerze nie miałam chęci jej czytać. Po jakiś 100 czy 150 stronach chciałam ją odłożyć, ale nie zrobiłam tego, gdyż nie lubię mieć niedokończonych książek, dodatkowo nie miałam również innej książki na półce, którą mogłabym przeczytać zamiast tej. Nie trafia do mnie styl pisania autorki. Każdy rozdział rozpoczyna się w taki dziwny sposób, że naprawdę trudno to czytać i ogarniać. W jednym z nich były jakby opisane myśli kota (naprawdę do tej pory nie wiem, czy to ja czegoś tam nie zrozumiałam, czy to tak źle zostało napisane).

Kolejną rzeczą, przez którą prawie odłożyłam książkę był obrzydliwy bohater. Ja rozumiem, że to miało pokazać jaki jest i w ogóle, ale nie trzeba było dodawać ohydnych opisów. Natomiast muszę nadmienić, że opisy tego co się działo z ciałami nie robiły na mnie takiego wrażenia. Owszem czułam niechęć do zabójcy i trudno było pojąć, że coś takiego jest w stanie robić, a dodatkowo to lubić, ale te opisy nie odrażały bardzo (były obrzydzające, no ale czego się spodziewać po rozkładzie ciał) i nie miałam ochoty zamknąć książki i zastanowić się czemu ja to jeszcze czytam. A jak już przy opisach jesteśmy to są one bardzo rozciągnięte i dodawane są tu takie szczegóły, które nic nie wnoszą, np. ile dany przedmiot kosztuje czy na jakiej półce i koło jakiej rzeczy leży. Z tego powodu często tylko je śledziłam oczami.

Samo zakończenie jest szybkie, ale niezłe. Zwięźle i na temat. Jednak gdyby ostatni rozdział był czy przedostatni został wydłużony to by to lepiej ze sobą współgrało. Zabójstwa przemyślane, tak samo jak ich rozwiązanie. Choć główne skrzypce gra tu Collette ze swoją ucieczką. I wcale mi to nie przeszkadza.

Bohaterowie są fajni. Szczególnie Vesta. A wszyscy z tych sąsiadów mają tak rozbudowane historie, że o nich też da się napisać osobne książki.

Plusy✅️:
• zabójstwa i morderca
• motyw ucieczki Collette
• bohaterowie

Minusy❌️:
• bardzo wolno rozwijająca się fabuła
• ohydne opisy
• długie opisy
• styl autorki
• zbyt szybkie zakończenie

Pierwsza książka w 2024 i mam do niej bardzo mieszane odczucia oraz sporo do zarzucenia.

Początek książki wlókł mi się straszliwie. I szczerze nie miałam chęci jej czytać. Po jakiś 100 czy 150 stronach chciałam ją odłożyć, ale nie zrobiłam tego, gdyż nie lubię mieć niedokończonych książek, dodatkowo nie miałam również innej książki na półce, którą mogłabym przeczytać...

Jedna kamienica, wielu mieszkańców, a wśród nich - morderca. Co tym razem przygotowała dla nas Alex Marwood?
Do "Zabójcy..." musiałam podejść kilkukrotnie. Powoli rozkręcająca się fabuła nie była w stanie przykuć mnie do lektury na dłużej. Gdy w końcu poszczególni bohaterowie nabierają kształtu, a akcja przyśpiesza, czytelnik atakowany jest przez bardzo naturalistyczne, wręcz obrzydliwe opisy - co wrażliwsi mogą przez to nie przebrnąć.
Książka pozostawiła we mnie mieszane uczucia; na pewno doceniam zakończenie i umiejętne połączenie różnych wątków, na plus oceniam także różnorodność bohaterów. Z drugiej strony razi mnie brak realizmu, przykładowo wspomniana kamienica wydaje się być czarną dziurą, w której ilość sekretów (i trupów) na metr kwadratowy absurdalnie się zagęszcza. Zostawiam więc "Zabójcy..." nieco naciągniętą szóstkę.

Jedna kamienica, wielu mieszkańców, a wśród nich - morderca. Co tym razem przygotowała dla nas Alex Marwood?
Do "Zabójcy..." musiałam podejść kilkukrotnie. Powoli rozkręcająca się fabuła nie była w stanie przykuć mnie do lektury na dłużej. Gdy w końcu poszczególni bohaterowie nabierają kształtu, a akcja przyśpiesza, czytelnik atakowany jest przez bardzo naturalistyczne,...

Bardzo fajnie napisana książka.
Rozciągnięty fabuła ktora zostalqvwykorzystanq z głową i fajnie nakreślone postacie.
Opisy to najlepsze czesc tej książki😉

Bardzo fajnie napisana książka.
Rozciągnięty fabuła ktora zostalqvwykorzystanq z głową i fajnie nakreślone postacie.
Opisy to najlepsze czesc tej książki😉

Nudy.. naciągana historia z dlugimi opisami.

Nudy.. naciągana historia z dlugimi opisami.

Przeczytałam Dziewczyny... , Zzatruty.... , oraz Sekret.... wszystkie byly wspaniałe, mroczne, smutne, ciekawe. Zabójca...w pewym momencie zaczyna być tak obrzydliwy w opisach, tak bardzo dosłowny i tak mocno rozciągnięte są te opisy, ze nie byłam w stanie doczytać do końca-byćmoże do niej wrócę lecz nie ciagnie mnie do niej.

Przeczytałam Dziewczyny... , Zzatruty.... , oraz Sekret.... wszystkie byly wspaniałe, mroczne, smutne, ciekawe. Zabójca...w pewym momencie zaczyna być tak obrzydliwy w opisach, tak bardzo dosłowny i tak mocno rozciągnięte są te opisy, ze nie byłam w stanie doczytać do końca-byćmoże do niej wrócę lecz nie ciagnie mnie do niej.

Do "Dziewczyn, które zabiły Cloe" ani "Najmroczniejszego sekretu" się nie umywa. Jednak z czasem się rozkręca i poczucie rozczarowania mija.
Historia z początku nie wciąga, może przez to, że dostajemy na raz wielu bohaterów, urywki ich historii wprowadzają pewnego rodzaju zamęt, do tego niezbyt smaczne opisy poczynań Kochanka. Początkowo byłam wręcz zniesmaczona. Wszystko zmienia się, gdy przypadkowych sąsiadów jednoczy wspólna sprawa - robi się śmiesznie, groteskowo i ciekawie. Autorka do końca trzyma poziom, zakończenie to już była czysta przyjemność.

Do "Dziewczyn, które zabiły Cloe" ani "Najmroczniejszego sekretu" się nie umywa. Jednak z czasem się rozkręca i poczucie rozczarowania mija.
Historia z początku nie wciąga, może przez to, że dostajemy na raz wielu bohaterów, urywki ich historii wprowadzają pewnego rodzaju zamęt, do tego niezbyt smaczne opisy poczynań Kochanka. Początkowo byłam wręcz zniesmaczona. Wszystko...

Książka do jakichś mega przerażających nie należy ok są zbrodnie i morderstwa, ale nie ma jakichś krwawych opisów ze szczegółami, więc czyta się przyjemnie. Najbardziej zainteresował mnie wątek uciekającej Colette i jak dla mnie tylko o tym mogłaby być ta książka cały ten zabójca to w moim odbiorze taki jakby dodatek dla całej powieści.

Książka do jakichś mega przerażających nie należy ok są zbrodnie i morderstwa, ale nie ma jakichś krwawych opisów ze szczegółami, więc czyta się przyjemnie. Najbardziej zainteresował mnie wątek uciekającej Colette i jak dla mnie tylko o tym mogłaby być ta książka cały ten zabójca to w moim odbiorze taki jakby dodatek dla całej powieści.

Zwłoki. Obcy ludzie. Jeden dom. I nisamowity smród.
Co się tam dzieje?

Zwłoki. Obcy ludzie. Jeden dom. I nisamowity smród.
Co się tam dzieje?