Czytałam i czekałam aż wydarzy się coś...ale się nie doczekałam nie czytało się źle,ale nie jest to nic nadzwyczajnego.

Czytałam i czekałam aż wydarzy się coś...ale się nie doczekałam nie czytało się źle,ale nie jest to nic nadzwyczajnego.

Opowiada o dziewczynie, która dzięki swojej własnej wartości jest w stanie przetrwać z wścibska koleżanka, mimo tego iż wiele przeszła w życiu, Lou daje sobie radę z problemami oraz ś utrata bliskiej osoby. Na obozie poznaje wścibska Holly oraz koleżankę Sybille, później stają się bliższymi sobie znajomymi :)

Opowiada o dziewczynie, która dzięki swojej własnej wartości jest w stanie przetrwać z wścibska koleżanka, mimo tego iż wiele przeszła w życiu, Lou daje sobie radę z problemami oraz ś utrata bliskiej osoby. Na obozie poznaje wścibska Holly oraz koleżankę Sybille, później stają się bliższymi sobie znajomymi :)

W końcu ją skończyłam czytać, ewidentnie nie moje klimaty. Nie porwała mnie i strasznie mnie znudziła. Kupiłam ją sugerując się okładką i tak zacytuje przysłowie "Nie kupuje się książki po okładce" często to robię i zazwyczaj trafiam tym sposobem na fajne książki. Tym razem się nie udało z trafieniem :) Książka opowiadająca o dorastaniu, buncie, marzeniach, miłości, sporcie i dziczy itp. Kto lubi takie młodzieżowe melodramaty to jest książka dla ciebie, kto nie lubi niech omija szerokim łukiem...

W końcu ją skończyłam czytać, ewidentnie nie moje klimaty. Nie porwała mnie i strasznie mnie znudziła. Kupiłam ją sugerując się okładką i tak zacytuje przysłowie "Nie kupuje się książki po okładce" często to robię i zazwyczaj trafiam tym sposobem na fajne książki. Tym razem się nie udało z trafieniem :) Książka opowiadająca o dorastaniu, buncie, marzeniach, miłości, sporcie...

Historia bardzo wzruszająca, opowiada o zmaganiach się z problemami przeszłości oraz teraźniejszości. Akcja toczy się na obozie jak sam tytuł wskazuje w dziczy, gdzie królują spartańskie warunki. Postacie zostały w bardzo przyjazny sposób wykreowane. Jak również fabuła jest pełna niespodzianek.

Historia bardzo wzruszająca, opowiada o zmaganiach się z problemami przeszłości oraz teraźniejszości. Akcja toczy się na obozie jak sam tytuł wskazuje w dziczy, gdzie królują spartańskie warunki. Postacie zostały w bardzo przyjazny sposób wykreowane. Jak również fabuła jest pełna niespodzianek.

Nie bardzo mnie zafascynowana tą książka choć okładka byla fascynująca i znów nie powinno się kupować książki dla okładki tak jak oceniać książki po okladce

Nie bardzo mnie zafascynowana tą książka choć okładka byla fascynująca i znów nie powinno się kupować książki dla okładki tak jak oceniać książki po okladce

Sięgnęłam po „w dziczy” Fiony Wood by odpocząć trochę od kryminałów. Myślałam, że trafiłam na młodzieżową książkę, która do mnie przemówi i w której trochę się odnajdę.. myliłam się i to bardzo. Przez długi czas miałam wrażenie, że książkę napisała gimnazjalistka. Teksty typu „Boszz” itp. kompletnie do mnie nie przemówiły, a jestem osobą młodą. Jedyne co mi się podobało w tej książce to postać Lou, to w jaki sposób został wykreowany jej chrakter, czyli spokojnej i opanowanej dziewczyny.

Sięgnęłam po „w dziczy” Fiony Wood by odpocząć trochę od kryminałów. Myślałam, że trafiłam na młodzieżową książkę, która do mnie przemówi i w której trochę się odnajdę.. myliłam się i to bardzo. Przez długi czas miałam wrażenie, że książkę napisała gimnazjalistka. Teksty typu „Boszz” itp. kompletnie do mnie nie przemówiły, a jestem osobą młodą. Jedyne co mi się podobało w...

Ciekawie opisane życie dorastających nastolatków wchodzących w dorosłe życie .

Ciekawie opisane życie dorastających nastolatków wchodzących w dorosłe życie .

Sib to szesnastoletnia nastolatka szara myszka, nie jest towarzyska, nie chadza na dyskoteki i na imprezy, nie jest typową imprezowiczką nie kręci jej to. Jedynym promyczkiem jest jej przyjaciółka Holly, na którą może liczyć.
Dziewczyna wybiera się na zieloną szkołę- wraz z całą klasą ma spędzić spartańskie, ciężkie warunki w Dziczy w zagubionym obozie w górach czeka na nią dużo wysiłku fizycznego, grozy.
Do tego dociera mnóstwo problemów, kryzys w przyjaźni i coraz bardziej skomplikowana historia miłosna.
Lou to nowa koleżanka w klasie Sibilii, ani jej się śni zaprzyjaźnić i zintegrować, czy dostosować do kolegów, koleżanek.
Przeżywa bardzo swój dramat w, którym straciła ukochanego chłopaka ponad rok temu, chce, żeby wszyscy dali jej spokój. Cierpi po stracie jego, bardzo kochała swego chłopaka.
Pani bibliotekarka pokazała mi tą książkę i powiedziała, że się nie zawiodę na niej i się nie zawiodłam, nie rozczarowałam.
"W dziczy to opowieść psychologiczna pełna cierpienia, smutku, przesłania prawdziwego, mądry ma przekaz chwytająca za serce.
Czułam się jak bohaterka książki, jakbym była w Dziczy przeżywała niesamowite, super przeżycia i tak było z przyjemnością przeczytałam książkę naprawdę super,wspaniała książka wciąga do czytania!!!

Sib to szesnastoletnia nastolatka szara myszka, nie jest towarzyska, nie chadza na dyskoteki i na imprezy, nie jest typową imprezowiczką nie kręci jej to. Jedynym promyczkiem jest jej przyjaciółka Holly, na którą może liczyć.
Dziewczyna wybiera się na zieloną szkołę- wraz z całą klasą ma spędzić spartańskie, ciężkie warunki w Dziczy w zagubionym obozie w górach czeka na nią...

O książce, zanim do mnie dotarła, słyszałam niewiele. Kilka razy natknęłam się na nią w sklepach i internetowych i czytałam jej opis, ale chyba mnie aż na tyle nie zachwycił bym ją kupiła. Na moje szczęście, na spotkaniu blogerów na Warszawskich Targach Książki, udało mi się ją wylosować i miałam możliwość jej przeczytania. Na wstępie już mogę stwierdzić że tego nie żałuję.

Fabuła jest dość ciekawa. Grupa nastolatków w kompletnej dziczy bez dostępu do elektroniki i światowych newsów, pozostawiona tylko sobie jest skłonna do wielkich zmian. Dodatkowo, poprzez narzucone im przez opiekunów zakazy, podatni są na wiele pokus, a staje się to niebezpieczne gdy zaczyna działać psychologia tłumu. Wydarzenia przedstawiane były początkowo dosyć statycznie i obawiałam się że będzie to kontynuowane przez większą część książki. Na szczęście dynamizm wzrastał w miarę poznawanych rozdziałów. Oczywiście był to bardzo powolny wzrost, ale gdy doszło do ostatnich stron, czytałam z wielkim zaciekawieniem, chcąc się dowiedzieć, jak zakończy się dany wątek.

Książka przedstawia dwa punkty widzenia- Sib i Lou. Każde jest inne. W przypadku tej pierwszej jest to zwykła narracja, ale Lou pokazuje nam początkowo tylko swój dziennik. Zapisuje tam najważniejsze wydarzenia i swoje przemyślenia. W miarę rozwoju akcji, dziewczyna odrobinę otwiera się przed czytelnikami i pojawia się również narracja. Przez te dwa spojrzenia widać jak różne są obie dziewczęta i jak różne miały do tej pory przeżycia.

Czy któraś przypadła mi do gustu? Początkowo byłam bardziej skierowana ku Sib. Podobało mi się przedstawienie tego jak przeżywała niektóre momenty, ale gdy doszło do tego jak tłumaczyła sobie najprostsze rzeczy, by wyglądało to jak najbardziej korzystnie do jej sytuacji, zaczęła mnie lekko irytować. Byłam oczywiście świadoma tego, ze dziewczyną targają przeróżne emocje i cele, do których chce dotrzeć, jednak jej zachowanie w niektórych sytuacjach było bardzo niedojrzałe i wręcz dziecinne jak na jej wiek.

Z kolei Lou od początku mnie zachwyciła. Ogromnie jej współczułam przebytych przeżyć i w pełni rozumiałam jej zachowanie. Poza tym byłam pod wielkim wrażeniem tego jak silny był jej charakter. Dziewczyna z niezwykłym spokojem odbierała niewłaściwe traktowanie przez niektórych uczestników obozu. Poza tym jej przeżycia wewnętrzne były niezwykle ciekawe. Cudownym było widzieć jej minimalną przemianę i otwarcie na nowe znajomości.

Jednym, całkowicie mi nie pasuje w tej książce, jest okładka. Według mnie kompletnie nie oddaje klimatu fabuły. Patrząc na nią, mam wrażenie, iż trzymam w rękach książkę fantasy sprzed kilku lat. Jakkolwiek dziewczyna na pierwszym planie jest bardzo ładna, ale całą ta kompozycja zwyczajnie nie pasuje.

Da się jednak zauważyć, że książka mi się podobała. Jak napisałam we wstępie, nie żałuję czasu, który jej poświęciłam. Nie dość że fabuła była naprawdę ciekawa, to i w bohaterach dało znaleźć się pozytywne cechy. Fałszywa przyjaźń, miłość czy depresja to jedne z problemów poruszanych przez autorkę. Przede wszystkim czyta się to dobrze i można wyciągnąć istotne wnioski.

O książce, zanim do mnie dotarła, słyszałam niewiele. Kilka razy natknęłam się na nią w sklepach i internetowych i czytałam jej opis, ale chyba mnie aż na tyle nie zachwycił bym ją kupiła. Na moje szczęście, na spotkaniu blogerów na Warszawskich Targach Książki, udało mi się ją wylosować i miałam możliwość jej przeczytania. Na wstępie już mogę stwierdzić że tego nie...

Dzisiaj przedstawiam Wam książkę, o której w sumie nie wiem co sadzić. Nie szaleję za nią, ale nie była też najgorsza. Ale po kolei, do wszystkiego jeszcze dojdę w dalszej części. Zapraszam Was dzisiaj na nową recenzję!
Sib, a właściwie Sibilla to typowa szara myszka. Nie lubi się wychylać, być w centrum uwagi. Nie jest zbytnio towarzyska, nie chadza na imprezy i generalnie nie jest typem imprezowiczki. Jej "promyczkiem" w życiu jest przyjaciółka, Holly. Jest to dziewczyna, która zrobi naprawdę wszystko, aby być w centrum zainteresowania. Wielokrotnie raniła Sib, sprawiała, że ta miała poczucie winy, choć nie powinna, przepraszała nawet nie wiadomo za co. Ja osobiście naprawdę jej nie lubiłam, była straszna. Ale nie zajmują się tylko Holly, ponieważ Sibilla miała jeszcze jednego przyjaciela, Michaela. Chłopak kocha naukę i przez to uważany jest za dziwaka i odludka. Życie Sib diametralnie się zmienia, kiedy zostaje zdjęty jej aparat ortodontyczny i okulary. Wtedy to zostaje zauważona przez ciotkę, która zajmuje się castingiem modelek. Zauważa w swojej chrześnicy piękno i dziewczyna takim oto sposobem bierze udział w reklamie perfum. Bilbordy z jej zdjęciem pojawiają się nie tylko w mieście, ale w całym kraju. Zyskuje naprawdę sporą popularność, a mimo wszystko pozostaje sobą. Na jednej z imprez (nie ma to jak sława!) całuje się z najpopularniejszym chłopakiem w szkole. Ben Capaldi jest ucieleśnieniem marzeń wszystkich dziewczyn w szkole, a chłopcy uważają go za przywódcę ich grupy, lidera.
Lou, Lou, Lou... Gdybyśmy poznali ją sprzed wydarzeń poznanych w książce mogłaby być naprawdę dobrą przyjaciółką nas wszystkich. Ale już spieszę z wyjaśnieniami dlaczego tak uważam. Lou jest pogrążona w rozpaczy po śmierci chłopaka. Jej depresja potęguje się, ponieważ rodzice Freda uważają ją za winną śmierci syna. Otóż Fred jechał rowerem właśnie do Lou, kiedy został śmiertelnie potrącony przez samochód. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że dziewczyna powoli przyjmuje ich przekonanie. Po tej tragedii zamyka się w sobie, stroni od towarzystwa i nie przyjmuje do wiadomości, że została już sama. Jej mama zapisuje ją do wyjątkowej szkoły. Jeden z semestrów spędzany jest z dala od miast, w dziczy. Jej psychoterapeutka uważa, że zmiana otoczenia dobrze jej zrobi, dlatego Lou nie ma innego wyboru jak bycie tą nową w szkole.
W tytułowej dziczy naprawdę dużo się dzieje. Sib rozważa czy pocałunek z Benem był jednorazowy, czy może przerodzi się w coś więcej, zaś Lou uczy się panować nad depresją tak, aby nie przeszkadzała jej w życiu.
Zacznę od tego, że nie polubiłam jakoś głównych bohaterek. Przede wszystkim u Sibilli denerwowała mnie jej uległość. W kontaktach z innymi potrafiła powiedzieć "nie", ale w kontaktach z Holly była niczym jej więzień z cichym przyzwoleniem na wszystko. Jeżeli chodzi o Lou, to ja naprawdę rozumiem rozpacz po stracie bliskiej osoby, ale nie aż tak. Autorka opisywała jej przygnębienie w taki sposób, że czytelnik przejmował ten smutek od bohaterki. Czasami kiedy akcja książki pędziła nie byłam w stanie za nią nadążyć właśnie przez to, że czułam się za bardzo przygnębiona. Najlepszym rozwiązaniem byłoby wzięcie lepszej połowy Sib i tej weselszej Lou i stworzenie bohaterki idealnej. Widać po autorce, że nie napisała w swoim życiu ogromu książek, najprościej mówiąc widać niedoświadczenie. W jednym momencie, który był kluczowy dla książki po prostu myślałam, że zamorduję. Napięcie rosło, rosło i wszystko spadło. Zamiast spektakularnie zakończyć ten epizod autorka spokojnie opisała dość szybko i krótko zakończenie. Pomijając te małe uwagi jest to naprawdę poruszająca książka o szukaniu samego siebie, znalezieniu prawdy i drodze do niej. Jeżeli Fiona Wood coś jeszcze napisze z pewnością po to sięgnę, choćby po to, aby zobaczyć czy się rozwinęła.

Dzisiaj przedstawiam Wam książkę, o której w sumie nie wiem co sadzić. Nie szaleję za nią, ale nie była też najgorsza. Ale po kolei, do wszystkiego jeszcze dojdę w dalszej części. Zapraszam Was dzisiaj na nową recenzję!
Sib, a właściwie Sibilla to typowa szara myszka. Nie lubi się wychylać, być w centrum uwagi. Nie jest zbytnio towarzyska, nie chadza na imprezy i generalnie...